จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 969

เสียงปรบมือดั่งฟ้าร้องดังต่อเนื่องเป็นสิบนาทีถึงค่อยๆ เบาลง มันเพียงพอที่จะดูออกว่าทุกคนนั้นรักใคร่เจียงชื่อมากขนาดไหน

แต่มันก็ไม่ใช่ทุกคน

ซึ่งนั่นก็คือคนที่ไม่ค่อยได้ขยับอะไรตั้งแต่แรก ต่อให้ปรบมือก็แค่ปรบไปอย่างส่งๆ

คนที่ ‘แตกต่างจากคนอื่น’ ก็คือถังแหวนโม่นั่นเอง!

หลังจากที่ได้รู้ว่าคนที่ขึ้นเวทีเป็นเจียงชื่อแล้ว ถังแหวนโม่ก็ถึงกับมึนไปเลย

ไม่เคยมีวินาทีไหนเลยที่เขาจะเอาเจียงชื่อไปเทียบกับผู้บริหารระดับสูง ในความคิดของเขา มันคือสิ่งที่เป็นไปไม่ได้เลย

แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แบบนั้นแล้ว

เจียงชื่อได้เดินออกมาภายใต้สายตามากมาย บวกกับกิริยาท่าทางที่สุภาพของมู่หยางอี ถึงไม่อยากเชื่อก็ต้องเชื่อแล้ว

ต่อให้เจียงชื่อจะฉลาดสักแค่ไหน ใจกล้าสักแค่ไหน ก็ไม่มีทางทำเรื่องโง่ๆ อย่างการอ้างตัวเป็นผู้บริหารระดับสูงต่อหน้าผู้คนมากมายแบบนี้แน่นอน ดังนั้นเรื่องที่เจียงชื่อคือผู้บริหารระดับสูงก็เป็นความจริง

ในครั้งนี้ ถังแหวนโม่ก็เหมือนจะตาสว่าง และได้สติอย่างสมบูรณ์แล้ว

"ถึงว่าทำไมที่ผ่านมาฉันถึงเอาชนะมันไม่ได้ ไม่ว่าหาใครมาช่วยก็ยังแพ้อย่างราบคาบ ที่แท้ มันก็คือชายที่ยืนอยู่บนจุดสูงสุดนี่เอง"

ในเขตเจียงหนาน ต่อให้คุณหาคนที่ยศใหญ่ขนาดไหนมา ก็ไม่มีใครใหญ่ไปกว่าเจียงชื่อหรอก

ดังนั้น การที่คุณหาคนมาเล่นงานเจียงชื่อ มันก็เป็นแค่เรื่องที่ไร้สาระไม่ใช่รึไง?

ถังแหวนโม่เข้าใจแล้วว่าทำไมผู้บริหารระดับสูงถึงต้องเจาะจงเชิญคนบ้านตระกูลติงมาร่วมงานในครั้งนี้ด้วย ฮึฮึ นั่นมันครอบครัวของเจียงชื่อนะ จะให้ไม่เชิญได้ยังไง?!

และดูจากการตอบสนองของคนในบ้านติงฉี่ซาน เกรงว่าพวกเขาก็คงคาดไม่ถึงเหมือนกันว่าคนที่เดินออกมาจะเป็นเจียงชื่อเหมือนกัน

พูดแล้วก็น่าขันสิ้นดี

พวกเขาทุกคนไม่มีใครรู้จักตัวตนที่แท้จริงของเจียงชื่อเลย ถูกปิดบังมาโดยตลอด

แต่ตอนที่พวกเขาได้รู้ตัวตนที่แท้จริงของเจียงชื่อแล้ว เจียงชื่อกลับเลือกปลดเกษียณและไม่ได้เป็นผู้บริหารระดับสูงอีกต่อไปแล้ว