จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 970

"ช่วงท้ายของงานนี้ ผมอยากขอโทษครอบครัวของผม"

"พูดแบบไม่ปิดบัง ตั้งแต่แรกจนถึงเที่ยงของวันนี้ คนในครอบครัวก็ยังไม่เคยได้รู้ฐานะที่แท้จริงของผมเลย ตอนที่ผมปิดบังทุกท่านผมเองก็ได้ปิดบังคนในครอบครัวของตัวเองเหมือนกัน"

"เพียงเพราะว่าผมไม่อยากให้คนในครอบครัวต้องเป็นห่วง และไม่อยากทำให้คนในครอบครัวต้องลำบากเพราะฐานะที่ไม่ธรรมดาของผม"

"วันนี้ที่ตัดสินใจบอกให้ทุกท่านได้รู้ความจริง มันก็เป็นเพราะผมจะวางมือแล้ว"

"อีกครั้ง ที่ผมต้องกล่าวคำว่าขอโทษ!"

เจียงชื่อโค้งคำนับอีกครั้ง

ในใจของติงฉี่ซาน ติงเมิ่งเหยนและคนอื่นๆ ที่อยู่ใต้เวทีจ้องมองด้วยความรู้สึกที่ซับซ้อน ความรู้สึกแบบนั้นมันค่อนข้างประหลาด

ถ้าไม่รู้ฐานะที่แท้จริงของเจียงชื่อตลอดไปมันก็อีกเรื่องหนึ่ง พวกเขาก็จะทำเหมือนเจียงชื่อเป็นแค่คนธรรมดาคนหนึ่ง ควรใช้ชีวิตยังไงก็ใช้ชีวิตอย่างนั้น

แต่ถ้าได้รู้ฐานะของเจียงชื่อตั้งแต่แรกโอเค พวกเขาก็ทำตัวเกรงอกเกรงใจกับเจียงชื่อ และอาจถึงขั้นใช้ตำแหน่งของเจียงชื่อมาทำอะไรบ้าง เป็นหน้าเป็นตาให้ตัวเองบ้าง

สิ่งที่อึดอัดที่สุดก็คือสถานการณ์อย่างในตอนนี้ ได้รู้ฐานะที่แท้จริงของเจียงชื่อแต่เจียงชื่อก็วางมือไปแล้ว ต่อไปจะใช้ประโยชน์จากจุดนี้มาโอ้อวดสักหน่อยก็ไม่ได้

ติงฉี่ซานถอนหายใจออกมาทีหนึ่ง เกรงว่านี่มันต้องเป็นเจตนาของเจียงชื่อแน่ๆ

ชายคนนี้ทำตัวเรียบง่ายจนชินแล้ว เกลียดที่สุดก็คือการที่คนรอบตัวเอาตำแหน่งของเขาไปโอ้อวดสินะ?

พิธีปลดเกษียณดำเนินไปประมาณสามชั่วโมง

หลังเจียงชื่อจัดการทุกอย่างเรียบร้อยหมดแล้ว เขาก็ลงจากเวที

มู่หยางอีคอยรับหน้าที่สั่งการผู้ใต้บัญชาให้เชิญแขกออกไปอย่างเป็นระเบียบ ทุกคนต่างออกจากงานอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย

ถังแหวนโม่เดินอยู่ท่ามกลางฝูงชน สีหน้าซีดเซียว

หลังจากวันนี้ เขาก็ไม่ใช่รองผู้บัญชาการฝ่ายตะวันออกของจ้านยู่อีกต่อไปแล้ว เขาเป็นได้แค่ประชาชนธรรมดาคนหนึ่ง จะไม่มีใครมาคอยเอาใจเขาอีก จะมีก็แต่คนที่เขาเคยรังแกตามมาแก้แค้นถึงบ้าน