จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 971

บรรยากาศในสถานการณ์อึดอัดเล็กน้อย

ติงเฟิงเฉิงยังคิดอยากจะพูดอะไรที่ทำให้บรรยากาศผ่อนคลาย แต่ถูกติงฉี่ซานใช้สายตาทำให้กลัวไม่กล้าเปิดปากพูด

ติงฉี่ซานสูดหายใจเข้าลึกๆหลายครั้ง จ้องมองเจียงชื่อเป็นเวลานาน ถึงจะค่อยๆเปิดปากพูดว่า "เจียงชื่อ นายปิดบังได้มิดชิดจริงนะ ทั้งๆที่ฐานะสูงส่งแต่กลับยินยอมมาเป็นลูกเขยแต่งเข้าบ้าน ถูกพวกเราตระกูลติงดูถูกเยาะเย้ยมานานขนาดนี้ เหอๆ นายคิดจะทำอะไร? นายถือตัวเองเป็นแบทแมนเหรอ? กล้ำกลืนต่อการว่ากล่าว เป็นฮีโร่ในที่มืดเหรอ?"

เจียงชื่อยิ้มอย่างขมขื่นไม่พูดอะไรสักคำ

ที่ควรพูดเขาก็พูดในงานหมดแล้ว ที่ควรอธิบายก็อธิบายหมดแล้ว ตอนนี้ไม่มีอะไรจะพูดอีก

ติงเฟิงเฉิงมองท่าทางเจียงชื่อแล้วรู้สึกเป็นกังวลเล็กน้อย รีบช่วยไกล่เกลี่ยทันที "อาสาม เจียงชื่อก็เคยพูดแล้วไม่ใช่เหรอ? เขากลัวพวกคุณ.."

"กลัวพวกเราอะไร?" ติงฉี่ซานพูดด้วยความโกรธ "กลัวพวกเราอาศัยบารมีแล้วมาอวดเก่ง? ยืมชื่อเสียงของเขาไปทำเรื่องไม่ดีเหรอ? เหอๆ เห็นพวกเราเป็นอะไร?"

"ไม่ใช่ อาสาม คุณคิดมากเกินไปแล้ว"

ซูฉินก็เตือนอยู่ข้างๆว่า "ตาแก่ นิสัยเจียงชื่อคุณก็รู้ ที่เขาไม่พูดก็เพื่อพวกคุณ กลัวพวกคุณจะเจอเรื่องอันตราย เพียงแต่เจียงชื่อไม่ทำตัวเป็นจุดสนใจ อยู่ที่บ้านก็แค่อยากได้ความอบอุ่นจากบ้านเท่านั้น"

ผ่านการอธิบายจากติงเฟิงเฉิงกับซูฉิน ติงฉี่ซานก็รู้สึกหายโกรธไปเกือบครึ่ง

เดิมเจ้าตัวเขาก็ไม่ได้เกลียดอะไรในตัว เจียงชื่อ เพียงแต่ถูกปิดบังไว้นานขนาดนี้ ในใจก็รู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย

สุดท้าย ติงฉี่ซานก็พูดว่า "ไม่ใช่ฉันว่านาย เจียงชื่อเอ้ย จากนี้ต่อไปมีเรื่องอะไรนายต้องบอกพวกเราล่วงหน้า ให้พวกเราเตรียมใจไว้หน่อย ฉันกับแม่นายอายุมากแล้ว รับแรงกระตุ้นขนาดนี้ไม่ไหว วันนี้ตอนอยู่ที่งานฉันเกือบจะตกใจจนเกือบช็อกตายไปแล้ว!"

ติงเฟิงเฉิงกับซูฉินต่างแอบหัวเราะ

วันนี้ตอนอยู่ที่งานติงเฟิงเฉิงไหนจะถูกทำให้ตกใจแทบช็อกอย่างนั้น? เขาตื่นเต้นที่สุดในหมู่ผู้ชม ตบมือดังที่สุด ตกตะลึงจนจะขึ้นสวรรค์แล้ว

ชะงัก เขาพูดต่อว่า "แต่ ผู้บริหารระดับสูงเนี่ยนายทำได้ดีนะ เอาความสามารถก็มีความสามารถเอาผลงานก็มีผลงาน ทำไมต้องลาออกถอนตัวล่ะ?"

เจียงชื่อตอบ "เหนื่อยแล้ว"

ติงฉี่ซานถอนหายใจ ใช่สิ ใครก็ตามที่อยู่ในสถานะของเจียงชื่อจะเหนื่อยล้าทั้งทางร่างกายและจิตใจ

ซูฉินพูดอยู่ข้างๆ "เห้ ลาออกก็ลาออกไปแล้ว อาศัยความสามารถและมนุษยสัมพันธ์ของชื่อเอ๋อ ต่อไปต้องกลัวด้วยเหรอว่าจะไม่สามารถหาเงินได้แล้ว? ไม่เป็นไร พักผ่อนอยู่บ้านสักระยะหนึ่งค่อยว่ากัน"

ติงฉี่ซานส่ายศีรษะ "จริงๆผมไม่ได้อะไร แต่เมิ่งเหยน..."

เขามองไปทางเจียงชื่อ "พวกคุณเป็นสามีภรรยา คุณปกปิดเธอมานานขนาดนี้ เยอะขนาดนี้ ยากที่จะเลี้ยงต่อการมีปัญหาความรู้สึกระหว่างสามีภรรยา เดิมเธอก็เคยภูมิใจในตัวคุณ แต่ตอนนี้ เธอรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนโง่ที่ถูกคุณปั่นหัว เมิ่งเหยนอยู่ในห้องนอน เข้าไปข้างในแล้วอธิบายให้เธอฟังด้วยตัวเองเถอะ"

เจียงชื่อพยักหน้า ก้าวเดินเข้าไปถึงประตูห้องนอน

ผลักประตูเข้าไป

สิ่งที่ดึงดูดสายตาของเขาคือรูปร่างที่สง่างามของติงเมิ่งเหยน ทุกครั้งที่เขากลับบ้านจะเห็นติงเมิ่งเหยน เจียงชื่อจะรู้สึกมีความสุข

เขาหันมือไปปิดประตู