จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 998

"ฉันขนลุงแกน่ะสิ!"

พอโบกมือ ลูกน้องทั้งในโรงแรมต่างล้อมเข้ามาแล้ว

ไก่พึมพำอย่างเย็นชา "ไอ้หนุ่ม แกคงยังไม่เข้าใจสถานการณ์ดีมั้ง? ตอนนี้ฝ่ายที่โดนคุกคามชีวิตคือแก ไม่ใช่ฉัน! เดิมทีฉันเห็นแกแสดงออกได้น่าพอใจ เลยเตรียมไว้ชีวิตแกถึงขั้นรับแกเป็นผู้ติดตาม"

"แต่แกมันหน้าไม่อายจริงๆ คาดไม่ถึงดันกล้ามาปีนเกลียวฉัน"

"นี่เป็นแกวอนหาเรื่องเอง อย่าโทษฉันใจร้ายแล้วกัน"

ไก่ชี้ไปทางเจียงชื่อ "ตัดมือข้างหนึ่งกับขาข้างหนึ่งของมันก่อน จากนั้นแขวนเอาไว้ ให้เลือดค่อยๆ ไหล ให้มันรอความตายอย่างช้าๆ!"

การทรมานแบบนี้เหี้ยมโหดมาก

ตัดมือ ตัดขาก็โหดร้ายพอแล้ว ยังไม่สะใจอีก จะเอาตัวคนแขวนขึ้นมา ให้เลือดค่อยๆ แห้งหมดรอคอยความตาย

วิธีการนั้นช่างเลวทราม ทำให้คนฟังรู้สึกตื่นตกใจ

เจียงชื่อส่ายหน้าแล้ว "นึกไม่ถึงว่าในเมืองหลวง ยังมีอันธพาลชั่วร้ายอย่างพวกแกด้วย"

เสียงพูดไม่ทันจบลง ลูกน้องคนหนึ่งที่อยู่หน้าสุดกวัดแกว่งมีดเล่มใหญ่พุ่งเข้ามา ฟันเข้าไปยังมือของเจียงชื่อ

ผู้ติดตามกระจอกๆ คนหนึ่ง จะสามารถทำร้ายเทพแห่งสงครามชูร่าได้อย่างไร?

เจียงชื่อเอียงตัวทีหนึ่งหลบเข้าไปแล้ว ใช้มือแย่งมีดเข้ามาได้ ชั่วเวลาพริบตาเดียวยกมีดขึ้นฟันลงมา ลูกน้องคนนั้นฟันคนอื่นไม่สำเร็จแต่กลับโดนฟันแทน มือของตนเองถูกเจียงชื่อฟันขาดตรงนั้น

ทันใดนั้น ในที่เกิดเหตุมีเสียงกรีดร้องที่น่าเวทนาดังออกมา

ผู้ติดตามที่เดิมทีกำลังจะพุ่งเข้าไปพวกนั้น หยุดฝีเท้าไว้ชั่วขณะหนึ่ง แต่ละคนจ้องไปยังเจียงชื่อ จิตใจเกิดความรู้สึกหวาดกลัวอย่างอดไม่ได้

ผู้ชายตรงหน้าคนนี้ ดูขึ้นมาไม่เหมือนเป็นคน แต่เหมือนกับปีศาจร้ายที่มาจากนรก

ไก่ก็ตกใจยกใหญ่เช่นกัน ปกติพวกเขาจัดการคนอื่นล้วนทำรวดเดียวไม่มีหยุดจนสำเร็จ ยิ่งต่อต้านยิ่งโดนจัดการแบบอนาถ แต่ไหนแต่ไรไม่เคยเกิดสถานการณ์ถูกฆ่ากลับเช่นนี้

"หึๆ ไม่เสียแรงที่เคยเป็นผู้นำเล็กๆ มีฝีมืออยู่บ้าง"

"แต่แกคนเดียวสามารถรับมือหลายสิบคนได้เหรอ?"

ฟันมีดลงมาครั้งแล้วครั้งเล่า มีคนพิการเพิ่มขึ้นมาหลายคน

ภายในเวลาไม่ถึงหนึ่งนาที คนหลายสิบคนแทบจะโดนฟันจนพิการ คนที่อยู่รอดปลอดภัยที่เหลือล้วนตกใจจนขวัญหนีดีฝ่อ กล้าพุ่งเข้าไปที่ไหน? โยนมีดลง หันหน้าวิ่งหนีแล้ว

"หนี?"

"วันนี้ หนีไม่รอดสักคนเดียว!"

เจียงชื่อแยกขาทั้งสองออก มือขวากวัดแกว่งมีดยืดตรง จากนั้นขว้างออกไปโดยตรง

พึ่บๆๆ!

เสียงดังรัวติดกันลอยมา ลูกน้องที่พยายามวิ่งหนีเหล่านั้น ภายในครึ่งทาง ขาและเท้าถูกมีดที่ลอยมาฟันขาด ต่างล้มลงบนพื้นกันหมด เจ็บปวดจนร้องโหยหวน

เวลาสั้นๆ ไม่ถึงหนึ่งนาที คนของแก๊งสัตว์กลางคืนหลายสิบคน จบเห่ทั้งหมดแล้ว

เจียงชื่อถลึงดวงตาที่แดงฉานมองทางไก่ "เกือบลืมไปเลยว่ายังมีแก"