จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 999

ตอนที่เจียงชื่อเดินไปทางไก่ ไก่รู้สึกว่าอากาศโดยรอบร้อนระอุขึ้นมา

ความรู้สึกนั้น เหมือนไฟบนตัวของเจียงชื่อได้จุดไฟให้อากาศ ไก่โดนเผาไหม้จนกลายเป็นไก่ย่าง ไม่สบายตัวอย่างยิ่ง

ไม่เคยมีวินาทีไหนที่เขารู้สึกว่าความตายอยู่ใกล้ตัวเองมากเช่นนี้มาก่อน

ไก่เหงื่อออกไปทั่วทั้งตัว เหมือนกับปีนออกมาจากในอ่างอาบน้ำอย่างนั้นเลย มือเท้าสั่นเทาแบบไม่ฟังคำสั่งการ มองเจียงชื่อตรงหน้า ราวกับเจอผีเข้าแล้วจริงๆ

หวาดหวั่น เกรงกลัว

ถึงจะบอกว่าทำอาชีพอย่างพวกเขา นั่นคือเอาชีวิตไปแขวนไว้บนเส้นด้าย ชีวิตอาจจะปลิวหายได้ทุกเมื่อ

แต่เดิมทีไก่คิดไม่ถึงว่าเขาจะจบชีวิตด้วยน้ำมือของเจียงชื่อ

เพราะเขาพาลูกน้องมาด้วยหลายสิบคน คนหลายสิบคนรับมือคนคนเดียว น่าจะไม่มีปัญหาใดๆ เป็นแน่ถึงจะถูก จะโดนฆ่ากลับได้อย่างไร?

ในความเป็นจริง ถ้าเขาเคยรับรู้ฝีมือของเจียงชื่อในสนามรบมาก่อน ตีให้ตายเขาก็ไม่กล้าลงมือกับเจียงชื่อ

ลงมือต่อเทพแห่งสงครามชูร่า นั่นหมายความว่ากำลังวอนหาที่ตายเอง

เสียงกระทบอย่างแรงทีหนึ่ง ขาทั้งสองของไก่ที่หมดหนทางนั้นคุกเข่าลงไปเอง มาถึงวินาทีนี้แล้วยังบอกว่าไม่กลัวคงจะดูปลอม

เขาไม่ใช่ไม่กลัวตาย

ไก่สั่นเทาทั้งตัว เสียงพูดติดๆ ขัดๆ ร้องไห้ไปด้วยอ้อนวอนไปด้วย "พี่ พี่ชายใหญ่ ผมผิดไปแล้ว ผมนึกไม่ถึงจริงๆ ว่าความสามารถของท่านจะสุดยอดแบบนี้ ทุกอย่างเป็นผมทำไม่ถูกเอง ผมขอโทษท่านนะครับ ผมยอมคำนับให้ท่าน!"

พูดอยู่ ไก่โขกศีรษะลงไปตึงๆๆ สามทีแบบไม่กังวลแม้แต่น้อย

โขกศีรษะลงไปพลางตะโกนว่า'ท่านครับโปรดไว้ชีวิตด้วย' ความเป็นลูกพี่ใหญ่ไม่หลงเหลือเลย ดูขึ้นมาเหมือนเป็นนักเลงชั้นต่ำสุด

เวลานี้ เจียงชื่อเดินมาถึงตรงหน้าของไก่แล้ว

เขาก้มมองไก่อยู่ ใช้น้ำเสียงทุ้มต่ำบอกว่า "ไม่ใช่ว่าแกอยากได้มือกับเท้าของฉันเหรอ?"

"ไม่ ไม่กล้าแล้วครับ ผมไม่กล้าอีกแล้วครับ"

"งั้นว่าตามกฎของพวกแก เรื่องนี้ควรทำยังไง? หรือว่าแกตัดแขนตัวเอง จากนั้นก็จบกัน?"

"นี่......"