จอมยุทธ์กบฏโลก นิยาย บท 16

บทที่16 ฉันขอรถMercedes-Benz

“แม่งเอ้ย แกเก่งนักไม่ใช่เหรอ？ตอนนี้ฉันยืนอยู่ตรงนี้ ลองมาต่อยฉันอีกครั้งสิ！ ”

เมื่อมองไปที่ฉู่เทียนเจียง ความโกรธของเฉินเสี่ยวเฟิงปะทุถึงขีดสุด ตั้งแต่เกิดจนถึงตอนนี้ เขาไม่เคยถูกทำร้ายร่างกายขนาดนี้มาก่อน

ในขณะที่ฉู่เทียนเจียงจะโทรศัพท์ ทันใดนั้นมีกลิ่นหอมโชยมา หลังจากนั้นเฉินหว่านได้ยืนบังเขาไว้

“เฉินเสี่ยวเฟิง มีอะไรก็มาลงที่ฉัน เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับฉู่เทียนเจียง”

ในตอนนี้ เฉินเสี่ยวเฟิงหัวเราะออกมา

“อ้อ แกชื่อว่าฉู่เทียนเจียงเหรอ วันนี้ถ้าฉันไม่สามารถทำให้แกเป็นง่อยเป็นอัมพาต ฉันจะไม่ใช้นามสกุลเฉินอีก พวกแกไปหักขาสองข้างของมันเดียวนี้”

เขาโบกมือส่งสัญญาณ ในจินตนาการเขาคิดว่าสองคนนั้นจะวิ่งไปข้างหน้าแต่มันไม่ได้เกิดขึ้น ทุกอย่างเงียบสงบไม่มีการเคลื่อนไหว เฉินเสี่ยวเฟิงอดไม่ได้ที่จะมองย้อนกลับ สองคนนี้ที่เป็นบอดี้การ์ดคนสนิทของคุณปู่ เป็นยอดฝีมืออันดับสามและสี่ พวกเขายืนอยู่กับที่ไม่กล้าขยับตัว ที่หน้าประหลาดที่สุดคือ หน้าผากของทั้งสองคนเต็มไปด้วยเหงื่อเย็น

“พวก……พวกเจ้าไม่สบายเหรอ？”

หลังจากเฉินเสี่ยวเฟิงถามด้วยความไม่เข้าใจ ฉู่เทียนเจียงมองไปที่บอดี้การ์ดสองคนนั้น เหมือนกับว่าคิดอะไรบางอย่างออก เขาก็เก็บโทรศัพท์มือถือใส่กระเป๋ากางเกงทันที

“ในเมื่อพวกเจ้ามาแล้ว งั้นกลับไปบอกเฉินเจียงเหอ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เฉินหว่านจะทำอะไรก็ได้ ถ้าพวกเจ้ายังเข้ามายุ่งกับเธอ อีก ฉันจะไปบ้านตระกูลเฉินด้วยตัวเอง”

พอพูดจบขณะกำลังจับมือเฉินหว่านเพื่อจากไป เฉินเสี่ยวเฟิงรีบกระโดดเข้ามาขวาง

“แม่งเอ้ย เจ้ากล้าดียังไงเรียกชื่อของคุณปู่แบบนี้ เจ้าอยาก……”

“รำคาญ หนวกหู！ ”

เขาตบไปที่หน้าเฉินเสี่ยวเฟิงอีกครั้ง เฉินเสี่ยวเฟิงร้องด้วยความเจ็บปวด เมื่อมองอีกครั้ง ใบหน้าครึ่งซีกของเขาเต็มไปด้วยเลือดและน่ากลัวมากๆ

ไม่ว่าเฉินหว่านจะดิ้นยังไง ฉู่เทียนเจียงก็ไม่สนใจ เดินตรงไปขึ้นรถแท็กซี่คันหนึ่ง และหายไปจากถนนเส้นนี้อย่างรวดเร็ว

เฉินเสี่ยวเฟิงที่ตกอยู่ในความเจ็บปวด มองบอดี้การ์ดสองคนที่ไม่กล้าขยับตัวด้วยความโกรธ ตะโกนด่าว่า

“พวกเจ้ามันไร้ประโยชน์จริงๆ？อ้า！ไม่เห็นหรือว่าข้าโดนตบ？พวกเจ้าจงจำไว้ ข้าจะเอาเรื่องนี้กลับไปฟ้องคุณปู่”

บอดี้การ์ดสองคนสบตากัน ทั้งสองเช็ดเหงื่อเย็นออก เมื่อกี้ไม่ใช่พวกเขาไม่อยากเอ่ยปากช่วย แต่คือไม่กล้าพูดออกมา ดูจากสถานการณ์ตอนนี้ การเงียบไม่พูดเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด

ข้างหูยังเต็มไปด้วยคำด่าทอของเฉินเสี่ยวเฟิง ทั้งสองคนขมวดคิ้ว และแสยะยิ้มออกมา

“จะฟ้องท่านเฉินเหรอ？ก็แล้วแต่คุณเลย พวกเราให้โอกาสนี้กับคุณ”

“เฉินเสี่ยวเฟิง ฉันเกรงว่าฐานะคุณชายของคุณอาจจะจบลงตรงนี้แล้ว”

อะไรนะ？เฉินเสี่ยวเฟิงตะลึงชั่วครู่ จากนั้นเขายิ้มออกมา แต่รอยยิ้มไปกระทบบาดแผลของเขา ทำให้เขาเจ็บปวดจนตัวสั่น

ผ่านไปสักพักขณะที่เขากำลังจะพูด กลับถูกบอดี้การ์ดสองคนโยนเข้าไปในรถยนต์ การกระทำนั้น ไม่ได้มีความสุภาพหรือเกรงใจ ทำเหมือนเขาไม่ได้เป็นคุณชายของตระกูลเฉินเลย

เพราะอะไร เขาสองคนเป็นบอดี้การ์ดส่วนตัวเฉินเจียงเหอ วันนั้นที่ไปห้างประมูลพวกเขาก็ไปด้วย พวกเขาสองคนได้เห็นทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับตาตัวเอง ไม่ได้คาดคิดว่าผ่านไปไม่กี่วัน เฉินเสี่ยวเฟิงที่เป็นหลานไม่เอาไหนคนนี้จะกล้าไปมีเรื่องกับคนน่ากลัวอย่างฉู่เทียนเจียง แค่โดนปลดจากฐานะคุณชายของตระกูล ยังเป็นการลงโทษที่เบาไปด้วยซ้ำ

ในเวลาเดียวกัน บนรถแท็กซี่ เฉินหว่านรู้สึกงงมากๆ

“นี่……เฉินเสี่ยวเฟิงยอมปล่อยพวกเราจากไป？ไม่น่าเชื่อจริงๆ”

คุณควรรู้ว่าพวกเขาเป็นบอดี้การ์ดส่วนตัวของคุณปู่ ถึงแม้พวกเขาจะสู้กับคนนับร้อยในเวลาเดียวกันไม่ได้ แต่พวกเขาก็เป็นยอดฝีมือ แค่รับมือกับฉู่เทียนเจียงที่พึ่งออกจากกองทัพไม่น่าจะเป็นเรื่องยาก แต่เมื่อกี้พวกเขายืนนิ่งราวกับก้อนหิน แม้แต่เฉินเสี่ยวเฟิงโดนตบหน้าอีกครั้ง พวกเขาก็ไม่กล้าที่จะเข้ามาช่วย

“ผมเคยพูด จะจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย คุณวางใจได้ ภายในสองชั่วโมง คุณปู่เฉินเจียงเหอจะโทรศัพท์มาหาคุณ ถึงเวลาจะให้อภัยเขาหรือไม่ ก็แล้วแต่คุณจะตัดสินใจ”

เธอมองฉู่เทียนเจียงอย่างไม่น่าเชื่อ เฉินหว่านงงมากๆ

“คุณปู่ของฉัน……จะโทรศัพท์มาหา？เป็นไปไม่ได้！ ”

มุมปากของฉู่เทียนเจียงยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย