จอมยุทธ์กบฏโลก นิยาย บท 18

บทที่18 พวกตัวตลก

ดูเห็นว่าฉู่เทียนเจียงไม่ได้พูดล้อเล่น ฮัวจิ่นถิงทำอะไรไม่ถูก

“คุณยังมีเงินอีกเหรอ？คุณมีเงินเยอะขนาดนั้นเลยเหรอ งั้นช่วยเปิดบริษัทให้ฉันหน่อยสิ”

“ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว ที่รักอยากจะเป็นท่านประธานใช่ไหม？”

ฮัวจิ่นถิงมองบนและไม่อยากสนใจ เดินออกนอกประตูไป การพูดโอ้อวดก็ควรมีขอบเขต นั้นไม่ใช่รถของเล่นนะ แค่พูดว่าจะซื้อก็สามารถซื้อได้？

เหมือนนึกอะไรบางอย่างออก ก็รีบหันหัวกลับไปมองฉู่เทียนเจียง

“วันนี้คุณห้ามออกไปไหน ไม่งั้นเงินที่คุณเก็บหอมรอมริบได้มาอันน้อยนิด คงจะใช้จนหมดภายในไม่กี่วัน ถ้าคุณอยากได้หน้าได้ตาก็ต้องรู้จักประมาณตน เข้าใจไหม？”

รับทราบ！

ความคิดของฉู่เทียนเจียงที่จะออกไปซื้อรถคันใหม่ก็พังทลายลง เขาคิดว่า รถ A4 ก็พอที่จะพาครอบครัวเขาทั้งหมด ไปร่วมงานฉลองวันเกิดของอีอีในวันพรุ่งนี้ งั้นก็เลื่อนการซื้อรถไปก่อน

นั่งดูโทรทัศน์เป็นเพื่อนอีอีแป๊บนึง ทันใดนั้นฮัวจิ่นถิงมองเห็นของเล่นชิ้นหนึ่งที่ยังมีป้ายราคาอยู่บนมืออีอี เธอลังเลชั่วครู่ และพูดเบาๆว่า

“อีอี ของเล่นในมือลูก เป็นของขวัญที่เมื่อวานแม่ซื้อให้พี่หลินเฉินเนื่องในวันเกิด ตอนนี้ลูกให้แม่ได้ไหม？”

อีอีขมิบปาก ดูเหมือนเธอจะชอบของเล่นตัวนี้มาก แต่สุดท้ายเธอใช้สองมือยื่นของเล่นให้แม่

ก็ได้ คุณแม่เคยพูด ต้องรู้จักแบ่งปัน หนูเต็มใจให้พี่หลินเฉิน เพราะเขาก็เคยให้รถถังกับหนู”

ลูบหัวอีอีด้วยความเอ็นดู ฮัวจิ่นถิงรีบยื่นของเล่นให้ฉู่เทียนเจียงที่นั่งดูPeppa Pig ด้วยความเพลิดเพลินอยู่ข้างๆ

“ไม่ต้องดูแล้ว เอาของเล่นไปให้หลินเฉิน เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนฉันรู้สึกไม่ดีจริงๆ ฝากขอโทษแทนฉันด้วย”

“ได้ครับ”

มาถึงข้างบ้าน กดกริ่งที่หน้าประตู เมื่อเดินเข้าลานหน้าบ้าน เห็นใบหน้าที่สับสนของเฉินหว่าน

“พี่เฉิน เมื่อคืนของขวัญที่จะให้หลินเฉิน ลืมให้ไป ต้องขอโทษด้วยจริงๆ”

เฉินหว่านกัดที่ริมฝีปาก แล้วเธอก็หลีกทางให้

“เชิญเข้ามาก่อนฉู่เทียนเจียง ฉันมีบางเรื่องอยากคุยกับคุณ”

เมื่อเดินเข้ามาแล้ว เห็นหลินเฉินกำลังดูการ์ตูนอยู่ เมื่อฉู่เทียนเจียงมอบของขวัญให้ หลินเฉินก็รีบกล่าวคำขอบคุณ

หลังจากนั้น เฉินหว่านเชิญฉู่เทียนเจียงมานั่งที่โต๊ะทานอาหาร ลังเลชั่วครู่แล้วพูดว่า

“เมื่อคืนกลับมาบ้านได้ไม่นาน คุณปู่ของได้โทรศัพท์มาหาฉัน”

ฉู่เทียนเจียงไม่ได้พูดอะไร เพราะนี้คือสิ่งที่เขาได้คาดการณ์ไว้แล้ว

นั่งอยู่ตรงข้ามกัน ทำให้ฉู่เทียนเจียงมองเห็นชุดนอนลายลูกไม้เซ็กซี่ที่เฉินหว่านใส่อยู่ เขารีบชี้ไปที่ชุดนอนและพูดว่า

“พี่เฉิน คุณไปเปลี่ยนเสื้อผ้าได้ไหม？ผมกลัวภรรยาของผมจะเข้าใจผิด”

เฉินหว่านก้มลงไปมองและหัวเราะออกมา

“ฮ่าๆ！คุณเป็นคนกลัวเมียจริงๆ งั้นคุณรอสักครู่”

เมื่อเดินเข้าห้องนอน เฉินหว่านรู้สึกสับสนและงุนงงมากๆ เมื่อคืนที่คุณปู่โทรศัพท์มา คำพูดทุกคำบ่งบอกว่าเขารู้สึกผิดต่อเธอมาก และยังรับปากว่า เธอสามารถกลับเข้าตระกูลได้ทุกเมื่อ และสามารถให้เธอเป็นผู้จัดการใหญ่ของบริษัทใดก็ได้ที่เป็นของตระกูล ถ้าลูกชายของเธอจะเปลี่ยนมาใช้นามสกุลเฉิน ก็ไม่มีปัญหา

ด้วยเงื่อนไขที่ดีขนาดนี้ ต่างกับเมื่อก่อนราวฟ้ากับดิน เฉินหว่านรู้ว่า ทั้งหมดนี้เป็นเพราะฉู่เทียนเจียง ลูกเขยที่พึ่งกลับมาคนนี้ ไม่รู้ว่าเขามีฐานะทางสังคมยังไง แต่มันน่าเหลือเชื่อจริงๆ

เมื่อรอเธอเปลี่ยนเสื้อผ้าจนเสร็จ ฉู่เทียนเจียงก็ไม่อยู่นี่นั่นแล้ว หลินเฉินพูดว่า

“คุณแม่ พ่อของอีอีบอกว่ามีธุระต้องกลับไปก่อน เขาฝากผมบอกแม่”

“แม่รู้แล้ว”

มองไปยังเก้าอี้ที่ฉู่เทียนเจียงเคยนั่ง มือขวาของเฉินหว่านลูบผ่าน และพูดเบาๆว่า

“ฉัน ยังไม่ได้กล่าวคำขอบคุณเลย”

ตอนดึกคืนนั้น ฮัวจิ่นถิงสะลึมสะลือตื่นขึ้นมาจะไปเข้าห้องน้ำ หลังจากที่เธอขยับตัว แสงจากพระจันทร์ส่องเข้ามา เธอเห็นดวงตาโตๆคู่หนึ่งกำลังจ้องมองมาที่เธอ ทำให้เธอตกใจมากๆจนเกือบจะกรีดร้องออกมา

เมื่อเธอเห็นชัดเจนแล้วว่าเป็นฉู่เทียนเจียงที่นั่งอยู่บนเก้าอี้กำลังจ้องมองเธอ เธอโกรธจนแทบจะบ้า