จอมยุทธ์กบฏโลก นิยาย บท 18

บทที่18 พวกตัวตลก

ดูเห็นว่าฉู่เทียนเจียงไม่ได้พูดล้อเล่น ฮัวจิ่นถิงทำอะไรไม่ถูก

“คุณยังมีเงินอีกเหรอ？คุณมีเงินเยอะขนาดนั้นเลยเหรอ งั้นช่วยเปิดบริษัทให้ฉันหน่อยสิ”

“ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว ที่รักอยากจะเป็นท่านประธานใช่ไหม？”

ฮัวจิ่นถิงมองบนและไม่อยากสนใจ เดินออกนอกประตูไป การพูดโอ้อวดก็ควรมีขอบเขต นั้นไม่ใช่รถของเล่นนะ แค่พูดว่าจะซื้อก็สามารถซื้อได้？

เหมือนนึกอะไรบางอย่างออก ก็รีบหันหัวกลับไปมองฉู่เทียนเจียง

“วันนี้คุณห้ามออกไปไหน ไม่งั้นเงินที่คุณเก็บหอมรอมริบได้มาอันน้อยนิด คงจะใช้จนหมดภายในไม่กี่วัน ถ้าคุณอยากได้หน้าได้ตาก็ต้องรู้จักประมาณตน เข้าใจไหม？”

รับทราบ！

ความคิดของฉู่เทียนเจียงที่จะออกไปซื้อรถคันใหม่ก็พังทลายลง เขาคิดว่า รถ A4 ก็พอที่จะพาครอบครัวเขาทั้งหมด ไปร่วมงานฉลองวันเกิดของอีอีในวันพรุ่งนี้ งั้นก็เลื่อนการซื้อรถไปก่อน

นั่งดูโทรทัศน์เป็นเพื่อนอีอีแป๊บนึง ทันใดนั้นฮัวจิ่นถิงมองเห็นของเล่นชิ้นหนึ่งที่ยังมีป้ายราคาอยู่บนมืออีอี เธอลังเลชั่วครู่ และพูดเบาๆว่า

“อีอี ของเล่นในมือลูก เป็นของขวัญที่เมื่อวานแม่ซื้อให้พี่หลินเฉินเนื่องในวันเกิด ตอนนี้ลูกให้แม่ได้ไหม？”

อีอีขมิบปาก ดูเหมือนเธอจะชอบของเล่นตัวนี้มาก แต่สุดท้ายเธอใช้สองมือยื่นของเล่นให้แม่

ก็ได้ คุณแม่เคยพูด ต้องรู้จักแบ่งปัน หนูเต็มใจให้พี่หลินเฉิน เพราะเขาก็เคยให้รถถังกับหนู”

ลูบหัวอีอีด้วยความเอ็นดู ฮัวจิ่นถิงรีบยื่นของเล่นให้ฉู่เทียนเจียงที่นั่งดูPeppa Pig ด้วยความเพลิดเพลินอยู่ข้างๆ

“ไม่ต้องดูแล้ว เอาของเล่นไปให้หลินเฉิน เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนฉันรู้สึกไม่ดีจริงๆ ฝากขอโทษแทนฉันด้วย”

“ได้ครับ”

มาถึงข้างบ้าน กดกริ่งที่หน้าประตู เมื่อเดินเข้าลานหน้าบ้าน เห็นใบหน้าที่สับสนของเฉินหว่าน

“พี่เฉิน เมื่อคืนของขวัญที่จะให้หลินเฉิน ลืมให้ไป ต้องขอโทษด้วยจริงๆ”

เฉินหว่านกัดที่ริมฝีปาก แล้วเธอก็หลีกทางให้

“เชิญเข้ามาก่อนฉู่เทียนเจียง ฉันมีบางเรื่องอยากคุยกับคุณ”

เมื่อเดินเข้ามาแล้ว เห็นหลินเฉินกำลังดูการ์ตูนอยู่ เมื่อฉู่เทียนเจียงมอบของขวัญให้ หลินเฉินก็รีบกล่าวคำขอบคุณ

หลังจากนั้น เฉินหว่านเชิญฉู่เทียนเจียงมานั่งที่โต๊ะทานอาหาร ลังเลชั่วครู่แล้วพูดว่า

“เมื่อคืนกลับมาบ้านได้ไม่นาน คุณปู่ของได้โทรศัพท์มาหาฉัน”

ฉู่เทียนเจียงไม่ได้พูดอะไร เพราะนี้คือสิ่งที่เขาได้คาดการณ์ไว้แล้ว

นั่งอยู่ตรงข้ามกัน ทำให้ฉู่เทียนเจียงมองเห็นชุดนอนลายลูกไม้เซ็กซี่ที่เฉินหว่านใส่อยู่ เขารีบชี้ไปที่ชุดนอนและพูดว่า

“พี่เฉิน คุณไปเปลี่ยนเสื้อผ้าได้ไหม？ผมกลัวภรรยาของผมจะเข้าใจผิด”

เฉินหว่านก้มลงไปมองและหัวเราะออกมา

“ฮ่าๆ！คุณเป็นคนกลัวเมียจริงๆ งั้นคุณรอสักครู่”

เมื่อเดินเข้าห้องนอน เฉินหว่านรู้สึกสับสนและงุนงงมากๆ เมื่อคืนที่คุณปู่โทรศัพท์มา คำพูดทุกคำบ่งบอกว่าเขารู้สึกผิดต่อเธอมาก และยังรับปากว่า เธอสามารถกลับเข้าตระกูลได้ทุกเมื่อ และสามารถให้เธอเป็นผู้จัดการใหญ่ของบริษัทใดก็ได้ที่เป็นของตระกูล ถ้าลูกชายของเธอจะเปลี่ยนมาใช้นามสกุลเฉิน ก็ไม่มีปัญหา

ด้วยเงื่อนไขที่ดีขนาดนี้ ต่างกับเมื่อก่อนราวฟ้ากับดิน เฉินหว่านรู้ว่า ทั้งหมดนี้เป็นเพราะฉู่เทียนเจียง ลูกเขยที่พึ่งกลับมาคนนี้ ไม่รู้ว่าเขามีฐานะทางสังคมยังไง แต่มันน่าเหลือเชื่อจริงๆ

เมื่อรอเธอเปลี่ยนเสื้อผ้าจนเสร็จ ฉู่เทียนเจียงก็ไม่อยู่นี่นั่นแล้ว หลินเฉินพูดว่า

“คุณแม่ พ่อของอีอีบอกว่ามีธุระต้องกลับไปก่อน เขาฝากผมบอกแม่”

“แม่รู้แล้ว”

มองไปยังเก้าอี้ที่ฉู่เทียนเจียงเคยนั่ง มือขวาของเฉินหว่านลูบผ่าน และพูดเบาๆว่า

“ฉัน ยังไม่ได้กล่าวคำขอบคุณเลย”

ตอนดึกคืนนั้น ฮัวจิ่นถิงสะลึมสะลือตื่นขึ้นมาจะไปเข้าห้องน้ำ หลังจากที่เธอขยับตัว แสงจากพระจันทร์ส่องเข้ามา เธอเห็นดวงตาโตๆคู่หนึ่งกำลังจ้องมองมาที่เธอ ทำให้เธอตกใจมากๆจนเกือบจะกรีดร้องออกมา

เมื่อเธอเห็นชัดเจนแล้วว่าเป็นฉู่เทียนเจียงที่นั่งอยู่บนเก้าอี้กำลังจ้องมองเธอ เธอโกรธจนแทบจะบ้า

“พวกเราสองคน ไม่ควรโกหกลูกแบบนี้”

หลิวหลานออกมาแล้วถอนหายใจ และพูดกับฮัวเหวินฮุยว่า

“ใช่แล้ว วันนี้ยังไงพวกเราก็ฉลองวันเกิดให้อีอีไม่ได้ ใช้โอกาสครั้งนี้ ลดความบาดหมางกับครอบครัวอารอง ไม่เช่นนั้น ในอนาคตพวกเราคงมีปัญหาแน่ๆ พวกเราต้องคิดถึงส่วนรวม วันเกิดของหลานสาว ค่อยชดเชยให้ทีหลัง”

เมื่อได้ยินคำพูดของพ่อแม่ ฉู่เทียนเจียงค่อยๆหันตัวกลับมา ใบหน้าเย็นชามากๆ

“คุณพ่อคุณแม่ ถ้าพวกท่านยังถือว่าเธอเป็นหลานสาวจริงๆ วันนี้ยังไงก็ต้องอยู่ฉลองวันเกิดให้อีอี พวกท่านไม่ควรปฏิเสธ สิ่งที่ครอบครัวอารองทำไว้กับอีอี ทำให้เด็กน้อยคนหนึ่งฝันสลายไม่เคยฉลองวันเกิดและไม่เคยได้กินเค้กวันเกิดของตัวเอง”

“วันนี้ผม จะทำให้พวกเขาได้สัมผัสกับความรู้สึกที่ไม่สามารถฉลองวันเกิดสักครั้ง”

ไม่รู้เป็นเพราะคำพูดอันหนักแน่นของฉู่เทียนเจียง หรือเห็นอีอีที่กำลังเล่นกับหลินเฉินอย่างสนุกสนานมีความสุข ทั้งสามคนไม่ได้พูดอะไรออกมาเลย

ตอนนี้ เสียงโทรศัพท์มือถือของฮัวจิ่นถิงดังขึ้น

“ดูสิ ฮัวว่านถงเป็นคนโทรมา”

“เปิดลำโพง”

ฉู่เทียนเจียงพูดจบ ฮัวจิ่นถิงรับสายแล้วเปิดลำโพง

“ฮัวจิ่นถิง เธอน่าจะรู้วันนี้คือวันอะไร เจอกันที่เดิม ร้านอาหารจู๋ยุ่น พวกเจ้าทั้งครอบครัวต้องมาอวยพรวันเกิดให้ลูกชายของฉัน พาคนไร้ประโยชน์อย่างฉู่เทียนเจียงมาด้วย ฮ่าๆ พวกเราครอบครัวเดียวกัน วันนี้จะให้เกียรติพวกเธอนั่งอยู่ห้องส่วนตัวใหญ่ เป็นไง ฉันกับพ่อใจดีใช่ไหม”

อีกอย่าง ถ้าพวกเจ้าไม่มาหรือมาสาย ฮัวจิ่นถิง วันเกิดในอนาคตของลูกสาวเธอไม่เพียงไม่ได้ฉลองแล้ว เธอยังต้องสูญเสียคุณสมบัติในการมาร่วมงานวันเกิดของลูกชายฉันด้วย

เมื่อโทรศัพท์วางสายไป ทั้งสามคนโกรธมากๆจนตัวสั่น

“ดูสิ่งที่ครอบครัวพี่รองทำสิ ก่อนหน้านี้โค้งคำนับขอโทษ ตอนนี้เรื่องกู้เงินเสร็จสิ้นก็เปลี่ยนไปเลย พวกเรา……จะสามารถต่อกรกับพวกเขาได้เหรอ？”

หลิวหลานถอนหายใจ แต่ฉู่เทียนเจียงยิ้มออกมา รอยยิ้มของเขาช่างดูโหดเหี้ยมน่ากลัวจริงๆ

“พวกตัวตลก ไม่ต้องไปสนใจ”

“คืนนี้ เป็นการฉลองวันเกิดครั้งแรกของลูกสาว เดียวพวกเขาก็จะเข้าใจทุกอย่างเอง”