จอมยุทธ์กบฏโลก นิยาย บท 4

บทที่4 พ่อโง่

หลังจากกลับมาถึงบ้านก็เป็นเวลาพลบค่ำแล้ว ในตอนที่ฉู่เทียนเจียงอุ้มอีอีเข้าไปในห้องรับแขก ฮัวจิ่นถิงรู้สึกเซอร์ไพรส์จนยากที่จะอธิบาย เด็กน้อยตื่นขึ้นมาในเวลานี้พอดี

มองดูฮัวจิ่นถิงที่ร้องไห้ด้วยความดีใจ มือปุ้มปุ้ยน่ารักของอีอีก็เช็ดไปที่ใบหน้าเปื้อนคราบน้ำตาอย่างรีบร้อน แล้วพูดด้วยความหวาดกลัว

“มะ……แม่คะ อีอีอยากจะให้คุณลุงคนนี้เป็นคุณพ่อของอีอีค่ะ หนู……อยากได้คุณพ่อหนึ่งคนค่ะ”

ฮัวจิ่นถิงร้องไห้อย่างปวดใจมากยิ่งขึ้น พยักหน้าหงึกหงักไม่หยุด

“ได้ค่ะ อีอีคะ คุณแม่อนุญาตค่ะ”

ทันใดนั้นเอง อีอีก็ใช้มือกอดไปที่ลำคอของฉู่เทียนเจียงและฮัวจิ่นถิงอย่างดีใจ

“เย้！เย้！อีอีมีความสุขมากเลยค่ะ”

ไม่เคยมีเวลาไหนเลย ที่ฉู่เทียนเจียงรู้สึกสบายใจเท่านี้มาก่อน จริงๆนะ ไม่เคยสบายใจได้แบบนี้เลย

ฮัวเหวินฮุยกับหลิวหลานที่ยืนอยู่ด้านหลัง ตอนนี้ทั้งสองน้ำตารินไหล สำหรับหลานสาวคนนี้แล้ว พวกเขารู้สึกชอบเด็กคนนี้มาก แต่ในเวลานี้ มีหลายเรื่องที่ไม่สามารถต่อต้านได้

โคร้กคร้าก！

ทันใดนั้นเอง เสียงท้องร้องด้วยความหิวของอีอีก็ดังขึ้น จมูกน้อยกระดุกกระดิกไปมา พูดพลางลูบไปที่ท้องน้อยๆของตัวเองเบาๆ

“หนูหิวแล้วค่ะ คุณพ่อคุณแม่ คุณปู่คุณย่าคะ อีอีอยากกินบะหมี่ค่ะ”

“ได้ครับ กินบะหมี่นะครับ เดี๋ยวพ่อจะเข้าครัวทำให้หนูเองเลยดีไหมครับ”

มองดูฉู่เทียนเจียงที่ยุ่งวุ่นวายในครัว หัวใจของฮัวจิ่นถิงก็รู้สึกดีใจมาก เธอไม่ขอให้รวยล้นฟ้า ตอนนี้ขอเพียงแค่ลูกสาวของเธอมีครอบครัวที่สมบูรณ์ก็พอแล้ว

“ว้าว！คุณพ่อทำอร่อยมากเลยค่ะ”

หลังจากผ่านไปสิบนาที เธอได้กินไปหนึ่งคำ อีอีก็ได้เอ่ยปากชมฝีมือการเข้าครัวของฉู่เทียนเจียง คนที่ทำรู้สึกกดดันมาก นี่เป็นถึงคำวิจารณ์จากลูกสาวเชียวนะ มันสำคัญมากกว่ารางวัลเกียรติยศทั้งหมดที่ตนเคยได้รับมาเลยล่ะ

หลังจากที่กินอิ่มแล้ว อีอีมีนิสัยนาฬิกาชีวภาพที่ดี กลับไปถึงห้อง ฉู่เทียนเจียงได้เล่านิทานให้ฟังอยู่หลายเรื่อง ประมาณสองทุ่มได้ เธอก็ได้เข้าสู่ห้วงนิทราเรียบร้อย

เขาเดินลงมาด้านล่าง มองเห็นครอบครัวนั่งอยู่ในห้องรับแขก ฉู่เทียนเจียงที่นั่งลงแล้วก็เอ่ยปากพูดขึ้นมาว่า

“อีอีถูกเอาตัวไปประมูล เป็นความคิดของคุณปู่ หรืออารองกับฮัวว่านถงกัน”

คำถามนี้ ใครจะสามารถให้คำตอบได้ ฮัวจิ่นถิงโบกมือไปมา

“ไม่รู้ ฉู่เทียนเจียง คุณไม่ต้องสืบสาวราวเรื่องแล้ว ตอนนี้คุณกลับมาแล้ว ตัวตนของอีอีฉันก็ไม่จำเป็นต้องปิดบังอีกต่อไป สามารถเปิดเผยได้อย่างชอบธรรม คุณปู่ไม่น่าจะว่าอะไรอีก แค่นี้ก็พอแล้ว”

พอแล้ว？ฉู่เทียนเจียงขมวดคิ้วเป็นปม เป็นไปได้ยังไง！ลูกสาวต้องตกอยู่ในที่นั่งลำบากแบบนี้ คนที่ร่วมมืออยู่ในนี้ ถึงจะมีสิบชีวิตก็ไม่อาจชดใช้ได้

พอเห็นฉู่เทียนเจียงไม่พูดไม่จาอะไร ฮั่วจิ่นถิงก็ปั้นหน้าเคร่งขรึมขึ้น

“ฉู่เทียนเจียงคุณฟังนะ การที่ฉันหัวเราะยิ้มกับคุณเมื่อกี้ ความอบอุ่นที่ฉันมอบให้ มันเป็นของปลอม นับแต่นี้ไป ต่อหน้าของอีอี พวกเราจะต้องสามีภรรยาที่รักใคร่กัน ลับหลังของอีอี รอให้ฉันให้อภัยคุณเมื่อไหร่ค่อยว่ากัน อย่าคิดว่าจากไปสี่ปี พวกสายตาดูถูกเหยียดหยาม ความยากลำบาก ความอัปยศอดสู จะลบล้างได้ง่ายๆ”

ฉู่เทียนเจียงถอนหายใจ แน่นอนเขารู้ดีว่าเขาติดค้างภรรยาคนนี้ เขาเอามือยื่นออกไป คิดไม่ถึงว่าจะถูกฮัวจิ่นถิงสะบัดมันออกไป

“ห้ามแตะต้องตัวฉัน โดยไม่ได้รับอนุญาต”

“ได้ครับ”

ในเวลานี้เอง เสียงจากโทรศัพท์มือถือของฮัวเหวินฮุยดังขึ้น เขามองไปแวบหนึ่ง ขมวดคิ้วขึ้นมา แต่ยังคงรับสายนั้น

“พ่อครับ……”

เรียกออกไปได้หนึ่งคำเท่านั้น หลังจากนั้นสีหน้าของฮัวเหวินฮุยก็เริ่มเปลี่ยนไป

หลังจากเวลาผ่านไปไม่ถึงหนึ่งนาที เขาก็ทุ่มโทรศัพท์มือถือลงไปบนโต๊ะ หลังจากนั้นก็ชี้หน้าของฉู่เทียนเจียงพลางด่ากราดไปด้วย