จะอ่อยให้คุณรักหัวปักหัวปำ นิยาย บท 13

บทที่ 12

“ฉันจะตามพวกมันไป แค่นี้ก่อนนะคุณ” ว่าแล้วเธอก็กดวางสาย ก่อนกระโดดขึ้นรถด้วยความรีบร้อน

“ตามคันนั้นไปเลยพี่” เธอสั่งแท็กซี่ ขณะที่สองตาก็มองท้ายรถคันนั้นไม่คลาดสายตา ราวกับกลัวว่าจะคลาดกัน

ตัดมาที่เจตต์

“เดี๋ยว! มีนา อย่าเพิ่งวาง” เสียงเขาแทบจะเป็นเสียงตะโกน แต่ก็ไม่ช่วยอะไร เมื่ออีกฝ่ายวางสายไปแล้ว

“ให้ตายสิ! คุยยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำ” ปากเขาก็บ่นไป แต่ก็รีบกลับรถไปตามทางที่เธอส่งพิกัดมาให้ โชคดีที่ตอนนี้เลยช่วงเวลาเร่งด่วนมาแล้ว อีกทั้งเส้นทางที่ไปก็เป็นนอกเมือง เขาจึงเร่งความเร็วได้เต็มที่ พร้อมกันนั้นก็ได้แต่ภาวนาขออย่าให้เธอเอาตัวเองเข้าไปเสี่ยงมากกว่าที่เป็นก็แล้วกัน

พริมรตาถูกพามายังโกดังร้างนอกเมือง โดยมีมีนาแอบตามมาด้วย ระหว่างรอเจตต์และคนอื่นๆ มาช่วย เธอจึงซ่อนตัวอยู่ด้านนอก แต่เพราะมุมที่เธออยู่มันทำให้เห็นภาพที่พริมรตาถูกทำร้ายร่างกายสารพัด แน่นอนว่าเธอไม่สามารถทนมองภาพเหล่านั้นได้อีกต่อไป

ตุบ! เธอตัดสินใจหยิบไม้ดุ้นใหญ่ที่อยู่ข้างๆ ทุ่มลงกับพื้น แล้วรีบวิ่งออกจากตรงนั้น ถึงแม้มันจะเป็นความคิดที่โง่มาก แต่เพื่อถ่วงเวลาไม่ให้พริมรตาต้องเจ็บตัวไปมากกว่านี้ เธอจำต้องทำ แล้วก็เป็นอย่างที่คิด เธอถูกลากเข้าไปด้านในอีกคน

“มัด” พริมรตานัยน์ตาเบิกกว้างหลังเห็นมีนาถูกลากเข้ามา

“พี่พรีม อดทนไว้นะพี่ ยังไงไอ้พวกคนชั่วพวกนี้มันก็ทำอะไรคนดีๆ อย่างเราไม่ได้” มีนาเห็นสภาพหน้าตายับเยินของพี่สาวจึงพยายามพูดปลอบ แต่กลับทำให้เธอถูกศัตรูของพริมรตาตบเข้าให้อย่างจัง

เพียะ!

“หยุดนะพาขวัญ เรื่องนี้เป็นเรื่องระหว่างเรา น้องเขาไม่เกี่ยว ปล่อยน้องเขาไปซะ” พริมรตาตะคอกเสียงดัง แต่รายนั้นกลับท้าทายด้วยการตบซ้ำอีกครั้ง

“ไม่ต้องห่วงมัดนะพี่ แค่นี้ไม่ตายหรอก อย่างมันก็มีปัญญาทำได้แค่นี้แหละ เก่งแต่รังแกคนไม่มีทางสู้ แน่จริงก็มาตบกันตัวต่อตัวสิวะนังหน้าวอก” มีนาท้าทายด้วยความเจ็บใจ ด้วยตนถูกคนของอีกฝ่ายจับไว้หรอก ไม่อย่างนั้นเธอคงได้เอาคืนให้สาแก่ใจไปแล้ว

แต่เชื่อเถอะว่าตอนนี้ไม่ใช่แค่เธอที่เจ็บใจ ยังมีคนที่เพิ่งมาถึงและลอบมองอยู่ตรงมุมหนึ่งกำลังเดือดดาลไม่แพ้กัน เจตต์ได้แต่กำหมัดแน่น พยายามอย่างยิ่งยวดที่จะไม่ผลีผลามออกไปให้เสียท่าพวกมันอีกคน จึงทำได้แค่อดทนรอให้คนอื่นๆ ที่ตัวเองส่งข่าวบอกไปมาพร้อมกัน

กระทั่งคนที่รอมาพร้อมกับกำลังคนและอาวุธครบมือ เจตต์ไม่รอช้ารีบเดินออกไปสมทบด้วยความร้อนใจ ด้วยอยากจะเข้าไปช่วยยัยเด็กแก่แดดของตัวเองเต็มแก่ กระทั่งพวกมันหันมาเห็น