จะอ่อยให้คุณรักหัวปักหัวปำ นิยาย บท 36

บทที่ 35

“โอ๊ย! จะถามอะไรนักหนา แค่ตอบว่าแต่งหรือไม่แต่งก็พอไม่ได้รึไง”

“งั้นเธอลองบอกเหตุผลดีๆ สักข้อสองข้อสิว่าทำไมฉันถึงต้องแต่ง…กับเด็กกะโปโลอย่างเธอ” เห็นเธอเม้มปากอย่างพยายามใช้ความคิด เขาก็แทบจะหลุดขำออกมา กระทั่งได้ฟังคำตอบ

“เหตุผลข้อแรก ถ้าคุณแต่งกับฉัน คุณจะมีฉันเป็นภาระไปตลอดชีวิต แล้ว…” ยังไม่ทันที่เธอจะได้พูดต่อ เจ้าของคำถามก็เอ่ยแทรกขึ้นมาทันที

“งั้นฉันไม่แต่ง จะไปไหนก็ไปไป๊ ฉันจะทำงาน” เขาแสร้งโบกมือไล่แล้วกลับไปนั่งที่เดิม ทำให้เธอต้องรีบเดินตามมา

“โอ๊ย! คุณก็ฟังให้จบก่อนได้ไหมเล่า เพราะถึงฉันจะเป็นภาระ แต่ภาระอย่างฉันก็ทำให้คุณหายเหงาได้นะ มีฉันอยู่ด้วย ชีวิตคุณก็จะมีแต่สีสันแล้วก็ความตื่นเต้นฉันรับรอง” เธอโน้มน้าวด้วยการขยับมายืนใกล้ๆ ในขณะที่เขาก็เหมือนจะนึกอะไรดีๆ ขึ้นมาได้ จึงลุกขึ้นมาอีกครั้ง

“อย่างเดียวที่จะทำให้ฉันตื่นเต้นได้คงมีแค่เรื่อง…” เจตต์สาวเท้าเข้าหาด้วยนัยน์ตากรุ้มกริ่มเป็นประกายประหนึ่งกำลังคุกคาม ทำให้คนถูกคุกคามจำต้องขยับถอยด้วยความหวาดหวั่น กระทั่งชนขอบโต๊ะและเสียหลักนั่งแหมะลงไปบนนั้น เปิดโอกาสให้เขาเท้าแขนกักตัวเอาไว้ทันที

“อยากรู้ไหมว่าเรื่องอะไร” เขาถามพลางโน้มใบหน้าลงไปใกล้ด้วยท่าทีคุกคามกว่าเดิม

“ถะ…ถามแบบนี้แสดงว่าคุณ…” ปฏิกิริยาของเขาทำให้เธออดคิดเข้าข้างตัวเองไม่ได้ แต่ก็ไม่ทันได้พูดจบ เขาก็พูดแทรกขึ้นมาอีก

“ไม่แต่ง” เขาตอบพลางยักไหล่

“พูดดีๆ ไม่รู้เรื่องใช่ไหม งั้นก็อย่าหาว่าฉันไม่เตือนก็แล้วกัน” เธอฮึดสู้ด้วยการยันตัวขึ้นมาขู่เสียงเขียวสีหน้าขึงขังจริงจัง แต่มันกลับไม่ได้ดูน่ากลัวในสายตาเขาเลยสักนิด

“ตัวเท่าลูกหมาอย่างเธอจะทำอะไรฉันได้” คนถูกดูหมิ่นถึงกับกัดฟันกรอด พยายามอย่างยิ่งยวดที่จะขู่เขาบ้าง

“ถึงฉันจะทำอะไรคุณไม่ได้ แต่ฉัน…ก็อ่อยคุณได้แล้วกัน” ขู่ไปแล้วเธอก็แทบอยากจะกัดลิ้นตัวเอง และไอ้คำขู่นี้นี่แหละที่ทำให้เขาหยักยิ้มมุมปากอย่างคนที่เหนือชั้นกว่า

“ฉันอุตส่าห์กลับไปนั่งคิดนอนคิดตั้งหลายชั่วโมง กว่าจะรวบรวมความกล้ามาขอคุณแต่งงาน อย่างน้อยคุณก็ควรให้โอกาสฉันได้เรียนรู้สักครั้งก็ยังดี เผื่อว่าถ้ามันไม่เวิร์ก ฉันจะได้ใช้มันเป็นประสบการณ์สำหรับความรักครั้งต่อไปไง” สิ้นเสียงเธอก็ถูกผลักออกทันที ก็ครั้งแรกยังไม่ทันเริ่ม คุณเธอก็พูดถึงครั้งต่อไปเสียแล้วน่ะสิ

“ฉันไม่ใช่ทางผ่านหรือสะพานให้ใครมาใช้แสวงหาผลประโยชน์ ที่พอหมดประโยชน์ก็ถีบหัวส่ง เธอจะไม่มีวันได้โอกาสจากฉันยัยตัวแสบ” เขาประกาศอย่างคนหัวเสีย

“ฉันก็ไม่มีวันยอมให้คุณกลายเป็นสะพานของคนอื่นเหมือนกันนั่นแหละ คนเดียวที่จะได้อยู่บนสะพานแสนดีอย่างคุณต้องเป็นฉันเท่านั้น แล้วถ้าใครมันคิดจะแย่งสะพานแสนดีของฉันไป มันจะได้เห็นดีกัน ในเมื่อคุณบอกเองว่าจะอยู่ข้างๆ ฉัน จะไม่ทิ้งกันไปไหน เพราะฉะนั้นจากนี้ไป ฉันจะเกาะคุณให้เหมือนปลิงที่เกาะควายเลยคอยดู” คนถูกหาว่าเป็นควายหันขวับมามองตาขวางทันที

“ฉันไม่ใช่ควายยัยตัวแสบ” เขาเค้นเสียงลอดไรฟัน

“อ้อ! ฉันก็แค่จะเปรียบเทียบว่าฉันจะเกาะติดคุณแบบนางร้ายในละครที่จ้องจับพระเอกไง ช่วยไม่ได้ก็พระเอกทั้งหล่อ ทั้งแสนดี แถมยังนิสัยรวย ปล่อยไปก็โง่เต็มที ไหนๆ ก็ตกงานอยู่แล้วด้วย ลองจับผู้ชายรวยๆ ดูสักครั้งจะเป็นไร เตรียมตัวเตรียมใจเอาไว้ให้ดีแล้วกัน จากนี้ไปฉันจะกลายเป็นนางร้ายที่พร้อมจะพุ่งชนทุกคนที่มันคิดจะแย่งคุณ เพราะนางร้ายอย่างฉันจะต้องได้พระเอกมาครอบครอง” หลังประกาศกร้าวด้วยความมั่นใจ แม่คุณก็เดินออกไปหน้าตาเฉย

“แล้วนั่นเธอจะไปไหน” เสียงเขาทำให้คนที่กำลังจะเปิดประตูห้องจำต้องหันกลับมาตอบ