จะอ่อยให้คุณรักหัวปักหัวปำ นิยาย บท 38

บทที่ 37

“ให้ตายสิ! ฉันละอยากเห็นหน้าไอ้เลวนั่นจริงๆ คนอะไรเลวจนอยากจะถลกหนังหัวมันมาทำผ้าเช็ดตี..” แวววิวาห์ก็เป็นอีกคนที่โกรธจนเลือดขึ้นหน้า นึกอยากจะแก้แค้นให้สาแก่ใจ

“เบาได้เบาจ้ะเมียจ๋า กำลังท้องกำลังไส้ ต้องคิดแต่เรื่องดีๆ สิคะ” สามีอย่างภาคินถึงกับต้องรีบปรามภรรยา

“ก็มันน่าโมโหไหมล่ะ ถือว่าตัวเองเป็นลูกนักการเมืองใหญ่โต แล้วจะรังแกคนอื่นยังไงก็ได้รึไง คนแบบนี้มันน่าจะจับมาเจี๋ยนซะให้หมด จะได้ไม่ต้องแพร่พันธุ์ออกมาให้เป็นภาระของสังคม” คนท้องยังคงโมโหต่อเนื่อง

“พระเจ้า! นี่พี่วาท้องเหรอ หนูกำลังจะได้เป็นคุณน้าแล้วน่ะสิ โอ๊ย! ดีใจด้วยนะคะพี่ พี่ต้องพักผ่อนเยอะๆ แล้วก็กินอาหารที่มีประโยชน์รู้ไหมคะ หลานหนูจะได้แข็งแรง” คนที่กำลังจะได้เป็นคุณน้าเข้าไปลูบท้องว่าที่คุณแม่ด้วยความตื่นเต้น

“รู้แล้วๆ ห่วงก็แต่เรานั่นแหละ จะเอาไงต่อหืม” แวววิวาห์ถามพลางลูบหัวเธอด้วยความเอ็นดู

“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง ตอนนี้ผมกำลังรวบรวมหลักฐาน ลำพังแค่มันจัดการไม่ยากหรอก แต่พ่อมันนี่สิที่ไม่ธรรมดา ได้ข่าวว่าทุนหนา ฐานเสียงก็เลยค่อนข้างดี เพราะฉะนั้นถ้าคิดจะถอนรากถอนโคน เราต้องมีหลักฐานมากพอ ไม่งั้นถ้ามันรอดไปได้ จะกลายเป็นเราที่ลำบาก” เจตต์บอกพลางหยิบหลักฐานบางส่วนมายื่นให้ทุกคนดู

“งั้นเดี๋ยวพวกเราจะช่วยด้วยอีกแรง” พ่อเลี้ยงพิมายบอก ในขณะที่ภาคินและภากรก็พยักหน้าอย่างเห็นพ้องต้องกัน

ครั้นเมื่อเห็นว่าหนุ่มๆ กำลังระดมสมองเพื่อหาทางจัดการคนชั่ว สาวๆ ทางนี้จึงหันมาปรึกษากันบ้าง

“เอ้อ…มัด แกออกจากคอนโดนั่นแล้วนี่ แล้วตอนนี้แกไปอยู่ที่ไหนล่ะ” ศิศิราที่เพิ่งเอะใจอดถามไม่ได้

“หนูอยู่ที่…” มีนากำลังจะตอบ แต่ก็ถูกขัดจังหวะอีก

“ไปพักกับพี่ คอนโดพี่ยังมีห้องว่างอยู่” ในขณะที่พี่สาวเสนอ แต่น้องสาวกลับส่ายหน้าหวือปฏิเสธโดยไม่เสียเวลาคิดเลย

“ไม่เอาอะ พวกพี่ขยันโปรยความหวานใส่กันขนาดนั้น หนูจะเป็นเบาหวานตายซะก่อนน่ะสิ อีกอย่างหนูไม่อยากไปอยู่เป็นก้างขวางคอพวกพี่ด้วย”

“งั้นไปอยู่กับพี่ที่เชียงใหม่นะ” พริมรตาเสนอด้วยความกระตือรือร้น แต่ไม่ทันที่มีนาจะได้ตอบ เสียงหนึ่งก็ดังแทรกขึ้นมาทันควัน

“ไม่ได้” เสียงของเจตต์ที่จู่ๆ ก็โพล่งออกมาดึงดูดสายตาทุกคู่ให้หันขวับไปมอง ทำเอาคนถูกมองออกอาการประหม่าจนต้องรีบแก้เก้อก่อนจะเสียอาการไปมากกว่านี้

“เอ่อ…ก็มีนาเขายังต้องทำงาน แล้วเขาก็รักเสียงเปียโนของเขายิ่งกว่าอะไรดี จริงไหมมีนา”

“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงค่ะ ถึงไปอยู่โน่น มัดเขาก็ยังได้ทำในสิ่งที่เขารักค่ะ ฉันจะเปิดโรงเรียนสอนดนตรีให้เขาเองค่ะ ดีไหมคะพ่อเลี้ยง” พริมรตาไม่ลืมที่จะหันไปถามความเห็นแฟนหนุ่มด้วย

“ฮ่าๆๆ ก็คิดแบบที่แกคิดนั่นแหละ จริงไหมคะคุณเจตต์” แวววิวาห์หันไปยิ้มล้อเลียนให้เจตต์ ในขณะที่รายนั้นก็ได้แต่ยิ้มแหยๆ ก่อนจะรีบเบือนหน้าไปอีกทาง ทำเอาสามสาวหันมายิ้มให้อย่างรู้กัน คงมีแค่มีนาเท่านั้นกระมังที่แทบไม่รู้อะไร เฮ้อ! ทั้งๆ ที่เก่งไปเสียทุกเรื่อง แต่พอเป็นเรื่องของหัวใจ คุณเธอกลับไม่ประสาอะไรเลย แต่ความไม่ประสานี่แหละที่เป็นเสน่ห์ทำให้เธอยิ่งน่าเอ็นดู โดยเฉพาะในสายตาของใครบางคน ที่แม้จะมีแขกอยู่เต็มห้อง แต่พ่อคุณก็ไม่ยังวายลอบมองหน้าหวานๆ ของเธออยู่บ่อยๆ ราวกับว่าจุดโฟกัสมันมีแค่เธอ

“เหนื่อยหน่อยนะคะคุณเจตต์” เห็นพ่อคุณแอบมองน้องสาวบ่อยๆ ศิศิราจึงอดไม่ได้ที่จะเข้าไปล้อเลียน แต่ก็ถูกดึงตัวออกไปอย่างรวดเร็ว

“อะไรของคุณเนี่ยคุณภากร มาดึงแขนฉันทำไม” ศิศิราหันไปเอ็ดแฟนหนุ่มเสียงเขียว

“คุณก็อย่าเข้าไปใกล้หมอนั่นให้มากนักสิ ผมหวง จำไม่ได้รึไงว่าเขาเคยจีบคุณ” ภากรว่าพลางจ้องเขม็งไปที่เจตต์ แต่มันกลับทำให้ใครบางคนหูผึ่งด้วยนี่สิ

“หืม! เมื่อก่อนคุณจีบพี่สาวฉันเหรอคุณเจตต์” มีนาเข้าไปประชิดตัวเพื่อเอาคำตอบ

“เพ้อเจ้อ” เขาตอบก่อนหันหนีไปอีกทาง ไม่ให้หนีได้ไง ก็แม่คุณเล่นยื่นหน้ามาเสียใกล้ จนหน้าเธอกับหน้าเขาแทบจะชนกัน และด้วยสถานการณ์ตอนนี้ เขาจะเสียอาการไปมากกว่านี้ไม่ได้

“ตอบฉันมาคุณเจตต์ คุณจีบพี่สาวฉันจริงๆ ใช่ไหม” เธอไล่เบี้ยอย่างไม่ยอมลดละ ในขณะที่เขาก็หันหนีจนดูวุ่นวายไปหมด เห็นแบบนั้นศิศิราจึงตะโกนขึ้นมาอีก

“ฉันเตือนแล้วว่าคุณจะต้องเหนื่อย แต่ดูเหมือนคุณจะเต็มใจเหนื่อยนะคะคุณเจตต์” ว่าแล้วสามสาวก็พากันหัวเราะชอบใจ เมื่อคนหนึ่งปากแข็ง ในขณะที่อีกคนก็ไม่ประสา แต่เชื่อเถอะว่ามันเป็นภาพต่างขั้วที่ดูพอดีกัน