สรุปตอน บทที่ 1001 ปลาที่หนีรอดออกจากแห – จากเรื่อง จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ โดย จูผาซู่
ตอน บทที่ 1001 ปลาที่หนีรอดออกจากแห ของนิยายใช้ชีวิตเรื่องดัง จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ โดยนักเขียน จูผาซู่ เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
วิชายิงตะวัน ถ้าหากฝึกฝนจนถึงขีดสุด ก็จะสามารถยิงดวงอาทิตย์สำเร็จได้ด้วยลูกศรเพียงดอกเดียว
อันที่จริง ดวงอาทิตย์เป็นดาวฤกษ์ และเป็นศูนย์กลาง ในระบบสุริยะ
แต่ ในจักรวาลที่ไร้ขีดจำกัด มีกาแล็กซีที่ใหญ่กว่าดวงอาทิตย์นับไม่ถ้วน
ดวงอาทิตย์สำหรับผู้บำเพ็ญเซียน ไม่ใช่ดวงอาทิตย์ที่อยู่บนโลก แต่คล้ายกับจักรวาลทั้งหมดของพระอาทิตย์
สุดยอดวิชายิงตะวัน สามารถยิงให้จักรวาลดับได้ เทียบเท่ากับการทำลายดวงดาวด้วยกระบี่เพียงเล่มเดียว
สามารถจินตนาการได้ว่า วิชายิงตะวันแข็งแกร่งถึงขั้นไหน
แต่ทว่า นั่นก็ต้องให้ผู้ที่ฝึกตนเป็นเซียนมีความสามารถแข็งแกร่งมากพอ
ด้วยระดับการบ่มเพาะในปัจจุบันของหลินหยุน แน่นอนว่าห่างไกลจากการยิงทลายดวงอาทิตย์ด้วยธนูเพียงดอกเดียว แต่ว่า การยิงธนูออกไปไกลห้าถึงหกกิโลเมตรของเขา ยังคงสามารถทำได้
ตอนนี้เขากำลังบินอยู่ในระดับหกกิโลเมตร ประกอบกับระยะทางหกกิโลเมตรที่ใช้วิชายิงตะวัน ซึ่งรวมกันแล้วมากกว่าหนึ่งหมื่นสองพันกว่าเมตร
ความสูงหนึ่งหมื่นสองพันเมตร ถึงแม้จะเป็นระเบิดนิวเคลียร์ พลังงานที่ส่งมายังพื้นดิน ก็จะลดน้อยลง
ผึ่ง!
ลูกศรสีฟ้าพบกับซูเปอร์บอมบ์ที่ระดับความสูงหนึ่งหมื่นสองพันเมตร
แสงจ้าขนาดใหญ่ที่ระเบิดออกมาจนทำให้เสียดสีกับดวงตาจนทำให้ตาบอด
ทุกคนหลับตาลงด้วยความเจ็บปวด
“อ๊าก ตาของฉัน ตาของฉันมองไม่เห็นแล้ว!”
“บัดซบ นี่ไม่ใช่ระเบิดนิวเคลียร์ ตกลงนี่มันคืออะไรกันแน่!”
“ฉันนึกออกแล้ว นี่คือพ่อของระเบิดทั้งหมด!”
“บัดซบ ทำไมฉันถึงลืมรัสเซียนั่นไปได้!”
“พ่อของระเบิดทั้งหมด พลังนั้นเป็นรองจากระเบิดของนิวเคลียร์!”
“น่าแปลก หลินชางฉองล่ะ?”
นี่คือจิตสำนึกสุดท้ายของมหาอำนาจในกาฬโลก
แรงมหาศาลได้กวาดไปทั่ว หุบเขาราวกับลมกระโชกแรง
อุณหภูมิสูงที่เกิดจากการระเบิดของซูเปอร์บอมบ์ทำให้หิมะทั้งหมดละลายในรัศมีหนึ่งกิโลเมตรในทันที
อุณหภูมิสูงหลายพันองศา แม้แต่ผู้บำเพ็ญพิเศษเหล่านี้ก็ไม่สามารถต้านทานได้
คนทั้งหมดเสียชีวิตเกือบจะในทันที
แม้แต่มหาอำนาจอย่างเทพฟ้าร้องและเพ้าดำ ทำได้แค่ยืนหยัดได้นานกว่าคนอื่นๆก็เท่านั้น
หุบเขาทั้งหมด ถูกทำลายลงกับพื้นโดยพ่อของระเบิดทั้งหมด
ทุกอย่าง ถูกฝัง
ที่ด้านบนของภูเขาหิมะห่างจากหุบเขาไม่กี่กิโลเมตร มีชายผิวขาวสองคนสวมชุดทหารสีน้ำเงินยืนอยู่
หนึ่งในนั้นมองดูก้อนเมฆที่มีรูปทรงเหมือนเห็ดลอยขึ้นมาเหนือหุบเขา มุมปากเผยให้เห็นรอยยิ้มชั่วร้าย“เจสเกอร์ เราไปดูกันเถอะ ว่ายังมีปลาที่หนีรอดออกจากแหไหม”
“ขอรับ ท่าน!”
แล้วอีกคนก็ยิ้มอย่างเยือกเย็น จากนั้นทั้งสองก็กระโดดลงจากภูเขาที่ปกคลุมด้วยหิมะซึ่งมีความสูงเป็นพันเมตรพร้อมกัน
คนของกองกำลังทหารรัสเซีย ก็มีผู้บำเพ็ญพิเศษที่แข็งแกร่งขนาดนี้เชียวหรอ
และในเวลานี้เอง หนึ่งกิโลเมตรนอกหุบเขา ก็ได้ร่างหนึ่งกำลังวิ่งมาอย่างรวดเร็ว
“บัดซบ รัสเซียใช้พ่อของระเบิดทั้งหมดลอบโจมตีมหาอำนาจในกาฬโลก!”
“รอฉันออกไปได้ จะต้องนำข่าวนี้แพร่ออกไปให้ทั่วโลกรู้ และฉันจะทำให้ผู้บำเพ็ญพิเศษทั้งโลกปิดล้อมพวกแก!”
คนผู้นี้ ก็คือผู้ที่คอยยืนดูเหตุการณ์อยู่บนหุบเขา เห็นว่าท่าจะไม่ดี ก็คือจอร์จยักษ์แปดนิ้วแห่งนักค้าข่าวกรอง
เพราะเขาห่างจากหุบเขาค่อนข้างไกล อีกทั้งหลบหนีเป็นครั้งแรก ดังนั้นจึงรอดตาย จากพ่อของระเบิดทั้งหมด
“ไฮสหาย มีปลาหนีรอดออกจากแหตัวหนึ่งด้วยจริงๆแหะ!”
เจสเกอร์ทั้งสองคน พบเข้ากับจอร์จอย่างรวดเร็ว
และจอร์จ ก็พบพวกเขาด้วยเช่นกัน
“บัดซบเอ้ย คนของรัสเซียคิดจะฆ่าก็รีบฆ่าซะสิวะ!”
การป้องกันแต่ละชั้น แม้แต่แมลงวันจะบินออกจากหุบเขาก็จะต้องถูกกองกำลังทหารรัสเซียจับได้อย่างแม่นยำ
แต่ทว่า รอมาสามเดือนเต็มๆ หลินหยุนยังคงไม่ปรากฏตัว
หุบเขานั้นไม่มีสิ่งมีชีวิตก้าวเดินออกมาอีก
ผ่านไปสามเดือน กลับถึงรังเก่า จอร์จที่หลังจากรักษาบาดแผลหาย ก็เริ่มทำการปล่อยข่าวออกไปตามช่องทางต่างๆ
เขาปล่อยข่าวไปยังเว็บมืดที่ค่อนข้างมีชื่อเสียงก่อน
หลังจากนั้นก็ใช่ช่องทางต่างๆ และปล่อยข่าวโดยการขาย ให้กับองค์กรต่างๆ
ปล่อยข่าวรัสเซียสังหารผู้แข็งแกร่งแห่งกาฬโลก และหลินชางฉองกับคนอื่นๆออกไป
เพื่อเป็นการเพิ่มความน่าเชื่อถือ จอร์จไม่ปิดบังรายละเอียดแม้แต่น้อย เขาปล่อยข่าวทั้งหมดที่หลินหยุนกับผู้แข็งแกร่งแห่งกาฬโลก เพื่อการตามหาน้ำศักดิ์สิทธิ์แล้วได้เข้าไปยังทุ่งน้ำแข็งตอนเหนือสุด
รวมถึงข่าวที่ว่าหลินหยุนต่อสู้กับผู้แข็งแกร่งแห่งกาฬโลกด้วยตัวคนเดียว เอาชนะสามยักษ์ใหญ่ในประกาศมืด และสังหารคิงคองซีซาร์ในตำนานออกไปโดยไม่ปิดบังแม้แต่น้อย
อีกทั้งยังกระจายข่าวฟรีๆอีกด้วย
แทบจะภายในชั่วข้ามคืน ข่าวที่ช็อกสะเทือนทั่วหล้าก็แพร่ออกไปอย่างรวดเร็วเหมือนไวรัส
องค์กรวิสามัญจากทุกมุมโลก องค์กรผู้บำเพ็ญพิเศษ รวมถึงคนของโลกบู๊แห่งจีน ตลอดจนถึงเจ้าหน้าที่ระดับสูง ล้วนทราบข่าวนี้โดยทั่วกัน
หลังจากนั้น องค์กรวิสามัญ และองค์กรผู้บำเพ็ญพิเศษทั่วโลก ก็ต่างพากันวิพากษ์วิจารณ์
“อ่อ เทพแห่งสว่างผู้ยิ่งใหญ่ นี่เป็นไปได้อย่างไร!”
“แม่ม่ายดำ หัวหน้าองค์กรศักดิ์สิทธิ์ นักเวทย์โซโล งูพิษเกียโร เบเฮโมท กลับตายไปหมดแล้ว!”
“ยังมีสามยักษ์ใหญ่ในประกาศมืด ทุ่งน้ำแข็งตอนเหนือสุด ท่านหมาป่าเพลิง ท่านเพ้าดำ กระทั่งแม้แต่ท่านเทพฟ้าร้องล้วนตายที่ทุ่งน้ำแข็งตอนเหนือสุด!”
“แต่ว่าคิงคองซีซาร์นั่นมันอะไรกัน?นั่นมันหนังเรื่องหนึ่งที่สหรัฐอเมริกาเป็นคนถ่ายไม่ใช่หรอ?”
“นั่นคือกอริลลา มันสามารถเอาชนะท่านเทพฟ้าร้องได้?”
“อ่อไม่สิ ฉันไม่อยากเชื่อจริงๆ”
เหล่าคนเหนือธรรมชาติที่ได้รับข่าวนี้ ต่างก็เริ่มวิพากษ์วิจารณ์กันอย่างบ้าคลั่ง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
จบแค่นี้จริงดิ ไม่มั้ง เหมือนคนเขียนโดนตัดจบใน 5 ตอน อะไรกันนี่ อ่านถึงประมาณตอนที่ 1,500-1,600 พอละ หลังจากนั้นเละ ช่วงสุดท้ายนี่มั่วบ้านงานมั่ก ๆ...
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...