จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1007

ตระกูลเซินโจมตีอย่างรุนแรง

ส่วนคนอื่น ๆที่เหลือนั้นรอดูสถานการณ์

กองกำลังต่าง ๆ กำลังเฝ้ารออยู่ และเมื่อตระกูลหลินตกอยู่ในอันตราย หลินชางฉองจะต้องปรากฏตัวออกมาช่วยอย่างแน่นอน

คนที่เซินถูพามาโหดเหี้ยมราวกับฝูงหมาป่าที่หิวโหยมาแปดวัน และพวกเขาล้อมรอบตระกูลหลินเอาไว้

ขณะนี้ในเมืองหลวง

หงซานเหอรายงานการกระทำของตระกูลเซินต่อประธานาธิบดีจีน

“ตระกูลเซินเป็นหนึ่งในเจ็ดตระกูลใหญ่ในโลกบู๊โบราณ และความแข็งแกร่งของพวกเขานั้นไม่ธรรมดา เกรงว่าคนของหน่วยมังกรจะไม่สามารถต้านพวกเขาได้อีกต่อไปแล้ว ดังนั้นจึงทำได้เพียงให้คนของหลงถังออกมาจัดการ”

ประธานาธิบดีจีนคิดไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่งและกล่าวว่า “ให้คนของหลงถังลงมือเร็วที่สุด และต้องไม่ให้ตระกูลเซินเริ่มโจมตีเป็นแบบอย่าง”

หงซานเหอไม่ได้ดำเนินการทันที แต่มีความกังวลปรากฏขึ้นบนใบหน้า และกล่าวว่า “แต่ว่าหลงถังนั้นมีหน้าที่ปกป้องคุ้มครองประเทศจีน และต่อสู้กับศัตรูต่างชาติ ถ้าหากหลงถังระดมกำลังเพื่อไปช่วยตระกูลหลิน ถ้าคนของสี่ตระกูลใหญ่รู้เรื่องนี้ พวกเขาต้องไม่ยอมเลิกราแน่นอน”

ประธานาธิบดีจีนกล่าวว่า “ด้วยสถานการณ์ปัจจุบันของจีน ต้องไม่ปล่อยให้ตระกูลเซินเริ่มโจมตีเป็นแบบอย่าง มิฉะนั้น ข้อตกลงระหว่างโลกมนุษย์และโลกบู๊จะอันตรธานหายไป”

“ไปเถอะ ส่งคนของหลงถังออกไปก่อนที่คนจากสี่ตระกูลใหญ่จะรู้เรื่องนี้”

“ครับ!” หงซานเหอหันหลังแล้วเดินจากไป

“จำเป็นต้องแจ้งให้คนของสำนักโม่เหมินทราบหรือไม่?” หงซานเหอเดินมาครึ่งทาง แล้วหันหลังกลับมาถาม

ประธานาธิบดีจีนส่ายศีรษะ “ไม่จำเป็น ช่วงนี้มีเกิดการเปลี่ยนแปลงที่เขาเทียนซาน เกรงว่าคนของสำนักโม่เหมินจะไม่มีเวลา”

“ครับ” หงซานเหอหันหลังแล้วเดินออกไป

“ท่านหง คุณกำลังเตรียมตัวจะไปไหน?” ทันใดนั้นก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น และเมื่อได้ยินเสียงนั้นก็สามารถรู้ว่าผู้มาเยือนนั้นมีเจตนาร้าย

ผู้นำของสี่ตระกูลใหญ่ ขวางอยู่หน้าประตูโดยภายใต้การนำของหวางจิงหลง

หงซานเหอรู้สึกตกใจเล็กน้อย และกล่าวด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึม “หลีกทาง!”

หลิวเทียนเฉิงผู้นำตระกูลหลิวกล่าวเยาะเย้ยว่า “นายพลหง เตรียมตัวไปหลงถังใช่ไหม?”

“ทำเช่นนั้นไม่ได้ คนของหลงถังนั้นต้องใช้ป้องกันศัตรูจากต่างประเทศ และรักษาความปลอดภัยของประเทศจีน ไม่ใช่ทำเรื่องส่วนตัว”

หงซานเหอขมวดคิ้วและกล่าวอยู่ในใจว่า “กลัวสิ่งใดมักจะเกิดสิ่งนั้นขึ้นจริง ๆ ดูเหมือนว่าพวกเขาจะเดาได้แล้วว่าผมและประธานาธิบดีจีนคิดอะไรอยู่”

“หลีกทาง!”

หงซานเหอไม่ได้อธิบาย เพราะตอนนี้การอธิบายนั้นเท่ากับยอมรับ

ขอแค่คนของหลงถังถูกส่งออกไปแล้ว ถึงพวกเขาต้องการขัดขวางก็ไม่สามารถขัดขวางได้ เพราะหลงถังอยู่ภายใต้อำนาจของหงซานเหอ

หลิวเทียนเฉิงหัวเราะ และไม่ได้คิดที่จะหลีกทาง

หงซานเหอจ้องไปที่เขาด้วยท่าทางที่น่าเกรงขาม และตะโกนว่า “ยังไม่หลีกทางอีก!”

น่าเสียดายที่อีกฝ่ายเป็นผู้นำของสี่ตระกูลใหญ่ และพลานุภาพของหงซานเหอนั้นไม่สามารถทำให้เขากลัวได้

“นายพลหง ไม่ต้องใช้ไม้นี้ เพราะมันไม่สามารถทำให้ผมกลัวได้หรอก!” หลิวเทียนเฉิงกล่าวเยาะเย้ย

สายตาของหงซานเหอเปลี่ยนเป็นแววอันตรายขึ้นมา “ถ้าอย่างนั้น ก็อย่ามาโทษว่าผมไม่เกรงใจ”

“ท่านหง ช่างมันเถอะ” เสียงของประธานาธิบดีจีนดังขึ้นมาจากด้านหลังของหงซานเหอ

เห็นได้ชัดว่าคนของสี่ตระกูลใหญ่เตรียมพร้อมกับการมาที่นี่แล้ว หากพวกเขาใช้กำลังขึ้นมา หงซานเหออาจจะเสียเปรียบ

“ฮึ่ม!” หงซานเหอจ้องผู้นำทั้งสี่ด้วยความโมโห จากนั้นหันหลังแล้วเดินกลับไปยืนอยู่ข้างประธานาธิบดีจีน

“ผู้อาวุโสทั้งหลาย มีธุระอะไรหรือเปล่า?” ประธานาธิบดีจีนถามด้วยรอยยิ้ม

อยู่ต่อหน้าประธานาธิบดีจีนแล้ว คนพวกนี้ไม่กล้ากำเริบเสิบสานมากเกินไป

ดวงตาของพวกหลิวเทียนเฉิงทั้งสามคน มองไปที่หวางจิงหลงโดยไม่ตั้งใจ

สีหน้าของหวางจิงหลงราบเรียบ และสบตาประธานาธิบดีจีนอย่างสงบ “ตระกูลเซินและตระกูลหลินแห่งอูซูในโลกบู๊โบราณ มีความแค้นส่วนตัว แต่ไม่ได้ละเมิดข้อตกลงระหว่างโลกมนุษย์และโลกบู๊

“นอกจากตระกูลหลิน ขอเพียงแค่ตระกูลเซินไม่ใช้กำลังกับคนอื่น รัฐบาลจีนก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะไปขัดขวาง”

“หากรัฐบาลจีนเข้าไปแทรกแซง เท่ากับว่ารัฐบาลจีนเป็นคนทำลายข้อตกลงก่อน และผลที่ตามมาในอนาคตนั้นไม่อาจจินตนาการได้”

หงซานเหอกล่าวอย่างเย็นชาว่า “ตอนที่หลินหยุนยังอยู่ ทำไมตระกูลเซินไม่ไปแก้แค้นล่ะ?”

หวางจิงหลงกล่าวว่า “ไม่มีแล้วครับ”

“งั้นผมไม่ไปส่งพวกคุณแล้ว” ประธานาธิบดีจีนกล่าว

“ขอโทษที่รบกวนคุณ ลาก่อน!” หวางจิงหลงคำนับแล้วหันหลังเดินจากไป

เมื่อผู้นำของสี่ตระกูลใหญ่จากไป หงซานเหอแทบรอไม่ไหวที่จะถามว่า “ประธานาธิบดีจีน คุณไม่สนใจตระกูลหลินจริง ๆ แล้วหรือ?”

ประธานาธิบดีจีนกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ท่านหงอย่ากังวล ตระกูลเซินทำอะไรตระกูลหลินไม่ได้หรอก”

“หวางจิงหลงและคนอื่น ๆ ต้องการใช้ตระกูลเซินเพื่อทดสอบดูว่าหลินหยุนตายจริงหรือไม่? คาดว่าตระกูลเซินจะทำให้พวกเขาต้องผิดหวังแล้ว”

หงซานเหอขมวดคิ้วและกล่าวว่า “ประธานาธิบดีจีน ตระกูลเซินเป็นหนึ่งในเจ็ดตระกูลใหญ่ในโลกบู๊โบราณ ความแข็งแกร่งของตระกูลเซินไม่ควรมองข้าม! ตระกูลหลินเป็นเพียงตระกูลในโลกมนุษย์ แล้วพวกเขาจะใช้อะไรต่อสู้กับตระกูลเซิน?”

ประธานาธิบดีจีนหัวเราะอย่างลึกลับและกล่าวว่า “ท่านหง พวกเรารอดูว่าจะเกิดความเปลี่ยนแปลงอะไรขึ้นอย่างเงียบ ๆ”

“นี่.........” หงซานเหอไม่เข้าใจว่าทำไมประธานาธิบดีจีนจึงเชื่อมั่นตระกูลหลิน

อย่างไรก็ตาม ประธานาธิบดีจีนไม่เคยพูดโกหกมาก่อน

“งั้นผมขอตัวก่อน”

หงซานเหอเชื่อในตัวประธานาธิบดีจีน และเขาตัดสินใจที่จะรอดูว่าจะเกิดความเปลี่ยนแปลงอะไรขึ้นอย่างเงียบ ๆ”

ตระกูลหลิน อูซู

สีหน้าของเซินถูเต็มไปด้วยความหยิ่งยโส และดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเคียดแค้น

“ปรมาจารย์หลิน คุณฆ่าผู้อาวุโสของผม ทำลายค่ายกลมหาปัทมา และทำให้ตระกูลเซินของผมต้องอับอายขายหน้า”

“ตอนที่คุณยังมีชีวิตอยู่ ผมไม่มีหวังที่จะแก้แค้น แต่ตอนนี้คุณตายไปแล้ว คุณตายได้เยี่ยมมาก!”

“ดูเหมือนว่าสวรรค์จะเข้าข้างผมแล้ว”

“ถ้าวิญญาณคุณอยู่บนสวรรค์ คุณคอยดูว่าผมจะฆ่าล้างตระกูลหลินของคุณอย่างไร?”

เซินถูบินอยู่เหนือลานบ้านของตระกูลหลินและหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง “คนตระกูลหลิน ออกมารับความตายเถอะ!”