จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1017

หลินหยุนไม่ได้ใส่ใจกับพวกทหารรัสเซียที่ยิ้มเยาะกันอย่างบ้าคลั่ง

โดยเขาได้เดินตรงเรื่อย ๆ เข้าไปหาพวกทหารเหล่านั้น

กรูทคือแม่ทัพผู้สั่งการที่ยอดเยี่ยมและมีคุณสมบัติเพียบพร้อม ทั้งยังเป็นทหารที่แกร่งกล้าของรัสเซียด้วย

เขามองไปที่หลินหยุน แล้วก็แอบคำนวณระยะห่าง เพื่อที่จะให้อาวุธปืนแสดงพลังอานุภาพออกมาได้อย่างสุดความสามารถ

"ยิง! "

กรูทออกคำสั่ง

ปังปังปัง!

ปืนกลอัตโนมัติรุ่นใหม่ได้เริ่มปฏิบัติงานแล้ว

ลูกกระสุนราวกับเม็ดฝนที่หนาแน่น กระหน่ำยิงไปยังหลินหยุน

ตูม!

พลแม่นปืนที่แอบซ่อนตัวอยู่ในกลุ่มคนก็ได้เริ่มลงมือยิงแล้ว

ลูกกระสุนที่มีพลังอานุภาพของพวกเขานั้น ได้เล็งเป้าหมายไปยังบริเวณศีรษะ และหัวใจของหลินหยุน เพื่อที่จะยิงดับชีวิตเขาโดยกระสุนนัดเดียว

ตูม!

รถถังรุ่นใหม่ล่าสุดสิบกว่าคัน ได้เล็งเป้าหมายและยิงเข้าใส่หลินหยุนพร้อมกัน

รวมไปถึงเครื่องยิงจรวดส่วนบุคคล ปืนต่อต้านรถถัง และพวกอาวุธยุทโธปกรณ์ทั้งหมดบนพื้นที่สามารถใช้งานได้ล้วนระดมยิงเข้าใส่อย่างไม่หยุด

กรูทลูบไปที่หนวดเครายาวของตนเอง และยิ้มเยาะอย่างภาคภูมิใจ: “กระสุนปืนมากขนาดนี้ ต่อให้เป็นสไปเดอร์แมนของสหรัฐ ก็คงจะถูกยิงจนไม่เหลือชิ้นดี”

“เพียงแค่เด็กหนุ่มนักบู๊ชาวจีนคนหนึ่ง ช่างรนหาที่ตายจริง ๆ”

ไม่มีใครที่จะยอมรับในความเก่งกาจสามารถของหลินหยุน พวกเขาต่างก็คิดว่าเด็กหนุ่มชาวจีนคนนี้เป็นบ้าไปแล้ว

ลำพังแค่ร่างกายที่มีเพียงเนื้อหนังห่อหุ้มนั้น จะสามารถต้านทานระเบิดและปืนที่ทันสมัยได้อย่างไรกัน?

เหมือนว่าอีกไม่นาน หลินหยุนคงจะถูกยิงถล่มเข้าใส่จนย่อยยับ จากนั้นก็จะถูกระเบิดจนแหลกละเอียด

ลูกกระสุนปืนใหญ่ และลูกกระสุนปืนถล่มเข้าใส่ ราวกับคลื่นที่โหมกระหน่ำ ทับถมจนทำให้มองไม่เห็นหลินหยุนเลย

แต่ว่า ภาพเหตุการณ์ที่ทำให้พวกทหารของรัสเซียต้องตกตะลึงและเหลือเชื่อก็ได้ปรากฏขึ้นแล้ว

กระสุนที่ยิงเข้าใส่ร่างกายของหลินหยุนนั้น กลับกระเด็นกระดอนออกมาทั้งหมด

แม้แต่ลูกกระสุนปืนใหญ่ ก็ยังกระเด็นย้อนกลับออกมาเช่นกัน

หลินหยุนราวกับว่าเป็นเกราะพลังงานสะท้อนกลับขั้นสูงสุด ทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างที่จู่โจมเข้าไปนั้น กระเด็นกลับออกมาทั้งหมด

บริเวณหนึ่งเมตรรอบกายของหลินหยุน เหมือนกับโลกของตัวเขาเอง สิ่งของใดที่ไม่ได้รับอนุญาตจากเขา ก็อย่าคิดว่าจะสามารถทะลุผ่านเข้าไปได้

หลินหยุนราวกับว่าเป็นกระบอกดอกไม้ไฟเคลื่อนที่ พวกลูกกระสุนปืนและกระสุนปืนใหญ่ที่กระเด็นกลับออกมานั้น ได้ระเบิดขึ้นกลางอากาศ กลายเป็นดอกไม้ไฟที่หลากหลาย

“เทพแห่งสว่างผู้ยิ่งใหญ่ ฉันกำลังมองเห็นอะไรอยู่! ”

ทหารคนหนึ่งหวาดกลัวจนถึงกับอ้าปากค้าง สีหน้าเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ

“เขา คิดไม่ถึงว่าเขาจะไม่กลัวกระสุนปืนและกระสุนปืนใหญ่เลย! ”

“โอ้ว แม่งสิ นี่มันผิดหลักวิทยาศาสตร์แล้ว! ”

สีหน้าของกรูทก็เริ่มมืดมิดลง มิน่าล่ะที่ผู้บังคับบัญชาสูงสุดเกรงกลัวเด็กหนุ่มที่ชื่อหลินชางฉองผู้นี้อย่างมาก

ที่จริงแล้วก็เป็นความจริงดั่งคำร่ำลือเลย!

“ตอนนี้ฉันเชื่อบ้างแล้วว่า เขาสามารถที่จะต้านทานพ่อของระเบิดทั้งหมดได้”

แต่ว่า กรูทได้เคยเข้าร่วมสู้รบในสงครามปราบปรามผู้ที่ไม่ธรรมดามาก่อน เขารู้ว่าจะจัดการผู้ที่ไม่ธรรมดาเหล่านี้อย่างไร

“อย่าได้หวาดกลัวไป จัดกองกำลังพลให้พร้อม และฟังคำสั่งของฉัน! ”

กรูทตะโกนเสียงดัง เพื่อรักษาขวัญกำลังใจของพวกทหารที่ใกล้จะพังทลายลง

“ทุกคนฟังฉันพูด ต่อให้เขาสามารถต้านทานลูกกระสุนของพวกเราได้ ก็ไม่เห็นจะต้องไปหวาดกลัวอะไรเลย! ”

“รอให้พละกำลังของเขาหมดสิ้นแล้ว ก็ไม่สามารถที่จะทำให้กระสุนปืนและกระสุนปืนใหญ่ของพวกเรากระเด็นกลับมาได้อีก”

“เมื่อถึงตอนนั้น เขาก็เหมือนกับคนธรรมดาทั่วไป ปล่อยให้พวกเราลงมือจัดการได้ตามสบาย”

คำพดของกรูท ถือว่าได้ผลไม่น้อยเลยทีเดียว

เดิมทีพวกทหารที่หวาดกลัวต่อพลังที่แสดงออกมาของหลินหยุน และคิดที่จะถอยร่นนั้น

ตอนนี้ ได้ยินหลักการที่มีเหตุผลที่กรูทพูดขึ้น ก็สงบจิตสงบใจลงได้บ้างแล้ว

กรูทสั่งการเสียงดังว่า: “กองร้อยปืนกล รักษาสภาพการณ์ต่อสู้เอาไว้ ไม่หวังให้พวกนายยิงใส่เขาจนได้รับบาดเจ็บ แต่ต้องขัดขวางการบุกรุกเข้ามาของเขาเอาไว้ให้ได้”

“พลแม่นปืน เล็งเป้าหมายให้แม่นยำแล้วก็ยิงใส่เข้าไป ต่อให้พวกเขานักบู๊มีชี่แท้คุ้มกาย แต่หากถูกยิงนานเข้าก็จะทะลุจนเป็นรูได้! ”

“กองร้อยรถถัง ยิงถล่มเข้าไปเลย! ”

คำสั่งการของกรูท เป็นระบบระเบียบ ยอดเยี่ยมอย่างมาก

ถ้าหากเป็นนักบู๊ทั่วไป ต่อให้เป็นยอดฝีมือแดนเทพ หากเวลานี้อยู่เบื้องหน้าของกรมทหารที่ 6 ภายใต้การนำของกรูทแล้ว ก็คงจะรอดชีวิตไปได้ยาก

น่าเสียดายที่ เขาพบเจอกับหลินหยุน

หลินหยุนผู้ที่ใกล้จะบรรลุระดับขั้นแดนยาทอง

หลินหยุนได้เร่งความเร็วเพิ่มขึ้น

ราวกับเสือชีตาห์ พุ่งกระโจนเข้าไปใกล้กรมทหารที่ 6

“เขาเร่งความเร็วแล้ว! ”