จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1016

ทันใดนั้น เบื้องหน้าของวันเตินก็มีเงาดำแวบผ่านไป

เขาตกใจอย่างมาก พร้อมตะโกนขึ้นว่า: “ใคร? ”

“ตอนนี้คือเวลาอะไรแล้ว” เสียงที่เมินเฉยดังขึ้นโดยพลัน

“นายเป็นคนหรือเป็นผีกันแน่? ” วันเตินตกใจจึงไม่ได้ระมัดระวัง จนทำราดใส่บนกางเกง

เงาร่างของหลินหยุน ราวกับผีสางได้ปรากฏขึ้นเบื้องหน้าของวันเตินอย่างกะทันหัน

“ตอนนี้ห่างจากตอนที่พวกนายทิ้งพ่อของระเบิดทั้งหมดมานานเท่าไรแล้ว? ” หลินหยุนเปลี่ยน

รูปแบบการถามขึ้น

“ครึ่งปีกว่าแล้ว” วันเตินตอบตามจิตใต้สำนึก

หลินหยุนถามขึ้นอีกว่า: “ตอนนั้นใครเป็นผู้ที่ออกคำสั่งให้ทิ้งพ่อของระเบิดทั้งหมด? ”

วันเตินคิดขึ้นได้ทันทีว่าผู้ที่อยู่เบื้องหน้านี้คือใครแล้ว

“นาย นายคือชางฉอง หลิน! ”

“มานี่ ทุกคนมานี่ ฉันได้พบเจอกับหลินชางฉองแล้ว! ” วันเตินมีความเป็นมืออาชีพที่ถือว่าไม่เลวเลย

แต่ว่า เขากลับลืมไปแล้วว่า ชายเบื้องหน้าผู้นี้ แม้แต่โดนพ่อของระเบิดทั้งหมดก็ยังไม่ตาย ซึ่งการที่เขาได้ตะโกนเรียกออกไปนั้น ก็ยิ่งจะทำให้มีคนมาตายมากขึ้น

ทหารของด่านหน้าที่มีอาวุธปืนและระเบิดครบมือจำนวนสิบกว่าคนก็ได้รีบวิ่งกันออกมา

หลินหยุนส่งเสียงฮึดังขึ้น โดยที่ไม่ได้เคลื่อนไหวอะไร พลังอานุภาพที่แข็งแกร่งก็ได้ปกคลุมไปทั่วพวกทหารเหล่านี้ในทันที

ฟุบฟุบฟุบ!

พวกทหารสิบกว่าคนต่างพากันกระอักเลือดออกมา แล้วก็ล้มตายลงไปที่พื้น

พวกคนธรรมดาเหล่านี้ ไม่สามารถที่จะทนต่อลมหายใจของหลินหยุนได้แล้ว

วันเตินมองไปยังภาพเหตุการณ์นี้ ตกใจจนถึงกับอ้าปากค้าง ซึ่งพวกอาวุธยังคงแขวนอยู่ด้านนอก ลืมที่จะเก็บกลับมากันแล้ว

“ตอนนี้สามารถตอบคำถามของฉันได้แล้วหรือยัง? ” หลินหยุนถามขึ้นอย่างใจเย็น

วันเตินย่อเข่าลง แล้วคุกเข่าลงไปที่พื้น: “อย่าได้ฆ่าฉันเลย ผู้บังคับบัญชาสูงสุดของกองทัพภาคเหนือเป็นผู้ออกคำสั่ง”

หลินหยุนถามขึ้นอีกว่า: “กองบัญชาการใหญ่ของกองทัพภาคเหนืออยู่ที่ไหน? ”

วันเตินตกใจขึ้นอย่างมาก: “เขาคงจะไม่บุกตะลุยไปฆ่าสังหารที่กองบัญชาการใหญ่ของกองทัพภาคเหนือเพียงลำพังคนเดียวหรอกนะ? ”

“มุ่งหน้าไปทางทิศเหนือ ที่เมืองวาดอร์ทางตะวันตกเฉียงเหนือของสโมก! ”

วันเตินกระพริบตาอีกครั้ง เงาร่างของหลินหยุนที่อยู่เบื้องหน้าก็ได้สูญหายไปแล้ว

เมื่อหลินหยุนจากไป วันเตินก็รีบที่จะอธิษฐานวิงวอนต่อสวรรค์: “เทพแห่งสว่างผู้ยิ่งใหญ่ เขาไม่ได้ฆ่าฉัน นึกไม่ถึงว่าเขาจะไม่ฆ่าฉัน! ”

“ใช่แล้ว แจ้งข่าว จะต้องรีบแจ้งข่าวให้กับกองทัพรับทราบโดยเร็วที่สุด! ”

วันเตินไม่มีเวลาที่จะสนใจร่างศพของพวกเพื่อนทหารเหล่านั้น โดยรีบวิ่งไปยังด่านหน้าทันที เพื่อแจ้งข่าวให้กับกองทัพรับทราบ

เวลานี้ ที่กองบัญชาการใหญ่กองทัพภาคเหนือของรัสเซีย

พวกผู้บังคับบัญชาชั้นสูงในกองทัพ ได้ตกตะลึง และโอบล้อมกันอยู่ที่บริเวณโทรศัพท์เครื่องเล็กนั้น

“เขา เขายังคงมีชีวิตอยู่อีกเหรอ! ”

“นอกจากนี้ ยังมุ่งหน้าตรงมาหาพวกเราด้วยแล้ว! ”

ผ่านไปชั่วครู่ ผู้บังคับบัญชาสูงสุดจึงพูดขึ้นอย่างหวาดวิตก

แม่ทัพทหารหนวดเครายาวคนหนึ่ง ได้ทุบหมัดลงไปบนโต๊ะ พร้อมกับดุด่าขึ้นว่า: “แม่งสิ นี่เป็นไปได้อย่างไรกัน! ”

“แม้แต่พ่อของระเบิดทั้งหมดยังระเบิดเขาไม่ตายเลย นี่มันยังเป็นคนอยู่อีกไหม? ”

ผู้บังคับบัญชาสูงสุดมองไปที่ทหารหนวดเครายาวผู้นั้นด้วยความโมโห และตวาดใส่ว่า: “กรูท ตอนนั้นนายรับประกันอย่างมั่นอกมั่นใจว่า จะสามารถสังหารทุกคนได้ทั้งหมดอย่างแน่นอน! ”

“ตอนนี้ ชางฉอง หลินที่น่ากลัวและน่าสยดสยองที่สุด กลับยังไม่ตาย อีกทั้ง เขากำลังมุ่งหน้า

ตรงมาหาพวกเราแล้ว”

“เห็นได้ชัดว่า เขาต้องการที่จะแก้แค้นพวกเราอย่างแน่นอน! นายบอกฉันหน่อยว่า ตอนนี้พวกเราควรจะทำอย่างไรกันดี? ”

กรูทผู้หนวดเครายาวเกิดความสับสนขึ้นแล้ว

เขาจะไปรู้ได้อย่างไรว่าจะมีผู้ที่สามารถรับมือต้านทานได้แม้แต่พ่อของระเบิดทั้งหมดด้วย!

นี่มันไม่ใช่คนชัด ๆ!

แต่ว่า กรูทไม่ต้องการที่จะให้ผู้บังคับบัญชาสูงสุดขี้ขลาดหวาดกลัวขนาดนั้น

“ผู้บังคับบัญชา แม้ว่าเขาจะรอดชีวิตจากพ่อของระเบิดทั้งหมดได้นั้น ถือว่าเขาโชคดี แต่ว่า เขาไม่กลับไปจีนอย่างเงียบ ๆ กลับที่จะมาแก้แค้นพวกเรา นี่มันช่างไม่รู้จักเจียมตัวเสียบ้างเลย”