จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1034

นักพรตถูกโจมตีโดยตรงด้วยพลังมหาศาลจนปลิวออกไป

เลือดในปากพ่นออกไปกลางอากาศ ทั้งตัวราวกับว่าวที่เชือกขาด หล่นลงสู่พื้น

“เป็นไปได้ยังไงเนี่ย!”

“หมัดเดียวสามารถทำร้ายผู้แข็งแกร่งแดนเทพคนหนึ่ง!”

“แม้ว่าจะเป็นแดนเทพขั้นสูงสุดที่แข็งแกร่ง แต่ก็ยากที่จะทำได้!”

“ดูเหมือนว่า ความแข็งแกร่งของหลินชางฉอง เพิ่มขึ้นอีกครั้ง” ชายชรายอดฝีมือคนนั้นที่เคยเห็นฝีมือของหลินหยุนพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

“ไม่ต้องไปสนใจว่าความแข็งแกร่งของเขาจะเพิ่มขึ้นหรือไม่ ตอนนี้พวกเราขี่บนหลังเสือแล้ว ต้องสู้ตาย!”

“แม้ว่าตอนนี้พวกเราจะขอความเมตตา เขาก็ใช่ว่าจะปล่อยพวกเราไป”

“ใช่แล้ว สู้ตายกันเถอะ! อย่าให้โอกาสเขาชนะเด็ดขาด!”

อีกสิบเจ็ดคนที่เหลือ เริ่มระมัดระวังอย่างมาก

เริ่มโจมตีหลินหยุนด้วยกัน

พอทุกคนลงมือก็นำพลังและทักษะที่มีทั้งหมดออกมาจนหมด เพราะพวกเขากังวลว่าพวกเขาจะเป็นเหมือนนักพรตคนนั้น ไม่มีโอกาสลงมืออีก

ความสามารถของคนเหล่านี้ แข็งแกร่งกว่าชาวตะวันตกที่มีรายชื่อในบอร์ดเหล่านั้น เพียงแต่ว่า ถ้าเทียบกับเทพฟ้าร้องและสามยักษ์นั้นก็ยังดีไม่เท่า

มีเพียงความแข็งแกร่งของบัณฑิตหนุ่ม เทียบเท่ากับเทพฟ้าร้อง

แต่ว่า ความแข็งแกร่งของหลินหยุนในปัจจุบัน เมื่อเทียบกับสงครามเทพฟ้าร้องในตอนนั้น แข็งแกร่งขึ้นเยอะ

พระตะโกนเสียงดังว่า “ตราวชิระสยบมาร!”

เขาประสานฝ่ามือเข้าด้วยกัน และทั้งตัวก็พุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว ม้วนลงมาจากท้องฟ้า แล้วกระแทกฝ่ามือเดียวออกไป

บัณฑิตหนุ่มวางไม้บรรทัดโดยไม่พูดอะไรสักคำ และกระแทกไปที่หลินหยุนโดยตรง

“ไม้บรรทัดวัดนภา!”

ไม้บรรทัดสีดำเพิ่มการต้านลม ชั่วขณะกลายเป็นภูเขาเล็กลูกหหนึ่ง กระแทกไปที่หลินหยุนทันที

ชายชราที่มีผมและเคราสีขาวดู มีรูปร่างผอมบางมาก แต่เมื่อเขาลงมือมีลมหวีดหวิว เมฆสีดำปกคลุม

“รับกรงเล็บผีของข้า!”

เห็นเขายื่นมือไปหาหลินหยุน คว้าความว่างเปล่า ทันใดนั้นกลางอากาศก็ปรากฏกรงเล็บผีสีดำขึ้น ปล่อยแสงสีแดงจางๆ และพุ่งไปจับหลินหยุน ราวกับสัตว์ร้ายยักษ์ อ้าปากกว้างที่เปื้อนเลือด กลืนกินหลินหยุน

ผู้แข็งแกร่งแดนเทพทั้งสิบเจ็ดคน แต่ละคนมีทักษะความสามารถของตนเอง

การโจมตีเหล่านี้มารวมกัน ราวกับดอกไม้นับร้อยที่ผลิบาน ทำให้คนมองพร่างพราย

ในพื้นที่ร้อยเมตร ชี่ทิพย์จากฟ้าดินกำลังโหมกระหน่ำ และกลางอากาศก็มีฟ้าร้อง นั่นคือมีคนปลุกเรียกพลังแห่งสายฟ้าออกมา

การโจมตีที่ทรงพลังเช่นนี้ ด้วยโมเมนตัมที่น่าประหลาดใจ บางทีอาจมีเพียงระเบิดนิวเคลียร์เท่านั้น ที่ทรงพลังเช่นนี้

หลินหยุนถือว่าการโจมตีที่ทรงพลังเหล่านี้ ราวกับไม่มีอะไร

เขาเอาสองมือไขว้หลัง ยืนตัวตรงต้านลม และใบหน้าที่สดใสของเขาเผยให้เห็นความผันผวนที่ไม่สอดคล้องกับอายุของเขา

“มันก็แค่มด!”

“ฉันมีดาบ ที่สามารถทำลายชางฉอง!”

ดาบเฮ่าเทียนขึ้น และฟันออกไป

ดาบนั้น ดูเหมือนว่าจะมีต้นกำเนิดมาจากก้นทะเลลึก และอยู่เหนือสวรรค์ชั้นเก้า

ภูมิภาพที่กว้างใหญ่ ดูเหมือนจะแบ่งโลกทั้งสองใบ

ไม่ว่าจะเป็นพระหรือตราวชิระสยบมาร ไม้บรรทัดวัดนภาของบัณฑิตหนุ่ม หรือกรงเล็บที่น่ากลัวของชายชรา ภายใต้ดาบเล่มนี้ ถูกทำลายทั้งหมด และเปราะบางและต้านทานไม่ได้

ดาบนั้นทำลายทุกอย่าง!

บูม!

ลมพายุที่ทรงพลังขนาดใหญ่ เหมือนกับพายุเฮอริเคน กวาดล้างรัศมีหนึ่งพันเมตร

ด้านล่างทะเลสาบเยว่หยา ที่ปกคลุมไปด้วยหมอกจางๆของชี่ทิพย์ ก็ถูกพายุพลังงานมหึมาพัดปลิวกระจายไป ซึ่งเผยให้เห็นฉากทิวทัศน์ของคฤหาสน์ตึกว่างเยว่

ผู้แข็งแกร่งแดนเทพทั้งสิบเจ็ดท่าน ต่างพ่นเลือดออกมาเต็มปาก ถูกกระแทกจนปลิวออกไปมากกว่าสิบเมตร

“เป็นไปได้ยังไงเนี่ย!”

“พวกเราทั้งสิบเจ็ดคนร่วมมือกัน ยังไม่สามารถต้านทานดาบของเขาได้!”

“โอพระเจ้า หลินชางฉองคนนี้มีความแข็งแกร่งขนาดไหน!”

“แข็งแกร่งเกินไป นี่มันแข็งแกร่งเกินไปแล้ว!”

“นี่คือพลังของวิชาการบำเพ็ญงั้นหรือ?”

ทั้งสิบเจ็ดคนเป็นเหมือนกบในกะลา เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นท้องฟ้ากว้างใหญ่ไร้ขอบเขต

ทันใดนั้นก็ตกตะลึงกับความกว้างขวางของท้องฟ้าราวกับฟ้าผ่ากลางหัว

หลินหยุนยืนอยู่เหนือความว่างเปล่า และกวาดมองผู้แข็งแกร่งแดนเทพที่กระจัดกระจายไปทุกหนทุกแห่งด้วยใบหน้าไร้อารมณ์

“แดนเทพระดับเล็กในวันนี้ สำหรับฉัน ก็เหมือนมด”