จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1056

หลินหยุนหยิบเอาบันทึกบรรพบุรุษโลหิตออกมา

แล้วให้จอร์จดูตำแหน่งบนแผนที่นั้น

“ฉันอยากจะหาสถานที่นี้” หลินหยุนพูด

หลังจากที่จอร์จมองดูแวบเดียวแล้ว สะดุ้งตกใจเล็กน้อย มองไปยังหลินหยุนแล้วพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า “ท่านหลินชางฉอง ฉันใคร่ขอถามท่านหน่อยว่า ท่านจะหาสถานที่นี้ไปทำไมเหรอ?”

หลินหยุนพูดอย่างไม่ได้ปิดบังเขาว่า “ฉันจะไปหาสิ่งของอย่างหนึ่ง เพื่อเอามาช่วยชีวิตเพื่อนฉัน”

จอร์จรู้สึกลำบากใจ มองดูหลินหยุนแล้วพูดว่า “สถานที่นี้เป็นสถานที่ที่ไม่ปลอดภัยจริงๆต่อให้เป็นท่านก็อาจไม่แน่ว่าจะสามารถรอดออกมาได้”

หลินหยุนพูดว่า “ขอเพียงแค่คุณบอกสถานที่นี้กับฉันว่าอยู่ที่ไหนก็พอแล้ว อย่างอื่นคุณไม่ต้องเป็นห่วงหรอก”

จอร์จพูดว่า “ก็ได้ ฉันจะบอกคุณ ที่นี่คือเกาะพลูโต เป็นฐานที่ตั้งขององค์กรเทพมรณะ องค์กรนักฆ่าที่ใหญ่ที่สุดในโลก”

คาร์นอตวิลเลียมหัวเราะเสียงดังแล้วพูดว่า “เหมาะเหม็งจริงๆเลย! คุณเพิ่งจะฆ่าคู่สังหารไฟหนาวไป ตอนนี้ถึงกับจะบุกไปฐานที่มั่นขององค์กรเทพมรณะแล้ว”

“หลินหยุน เห็นทีว่าคุณกับองค์กรเทพมรณะมีวาสนาต่อกันจังเลย!”

“แต่ว่า คุณกับองค์กรเทพมรณะ เกรงว่าไม่สามารถจะอยู่ร่วมโลกกันได้แล้ว”

จอร์จถามด้วยอาการช็อกว่า “คู่สังหารไฟหนาวเหรอ? ท่านหลินชางฉอง คุณฆ่าพวกเขาตายเหรอ?”

“อึม” หลินหยุนพยักหน้าเล็กน้อย

ปฏิกิริยาตอบโต้ของจอร์จรุนแรงมาก กระโดดขึ้นมาอย่างแรงแล้วพูดด้วยความตื่นตกใจว่า “คู่สังหารไฟหนาว ความจริงแล้วพวกเขาก็คือบ่าวขาวดำทั้งคู่ของพลูโต!”

“นั่นเป็นถึงบ่าวรับใช้ของเทพเชียวนะ!”

“คุณถึงกับฆ่าพวกเขาตายแล้ว!”

“ท่านหลินชางฉอง ตอนนี้ฉันเชื่อคำพูดของคุณที่ว่าพลังแรงของพ่อของระเบิดทั้งหมดอ่อนเกินไปแล้ว”

“แม้แต่บ่าวรับใช้ของเทพคุณยังสามารถฆ่าตายได้เลย เกรงว่าในโลกนี้คงไม่มีใครหรือว่าสิ่งอื่นใดที่สามารถควบคุมคุณได้อีกแล้ว”

คาร์นอตวิลเลียมมองไปยังจอร์จด้วยท่าทางโอเวอร์ แล้วถามว่า “พูดอย่างนี้ คุณก็เชื่อว่าพลูโตมีอยู่จริงเหรอ?”

จอร์จพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึมว่า “พลูโตก็ต้องมีอยู่จริงสิ เทพเจ้าประจำทั้งสิบสองก็ล้วนมีอยู่จริงเช่นกัน”

“ฉันได้ตรวจสอบข้อมูลมามากมายแล้ว ยืนยันว่าพวกเขายังคงมีอยู่จริง แต่ว่า หลังจากนั้นทำไมถึงหายสาบสูญไป ฉันก็กำลังสืบหาอยู่”

คาร์นอตวิลเลียมรู้สึกเหลือเชื่อมาก “เทพเจ้า ถึงกับหายสาบสูญไปเหรอ?”

สีหน้าหลินหยุนเรียบเฉย เทพเจ้าสำหรับเขาแล้ว ก็เหมือนกับมดตัวเล็กตัวน้อยอย่างไม่ต้องสงสัย

เทพเจ้าที่ว่านั้น ก็เป็นเพียงแค่ผู้บำเพ็ญเซียนที่มีพลังฝึกฝนที่แข็งแกร่งมากเท่านนั้นเอง

อีกอย่าง พลังความสามารถของเทพเจ้าพวกนั้น เมื่ออยู่ต่อหน้ามหากษัตริย์ชางฉองที่อยู่เหนือโลกนับหมื่นนับแสนเช่นนี้ ไม่คู่ควรให้พูดถึงเลย

“เทพเจ้าก็คือมนุษย์ที่บำเพ็ญเซียนแล้ว ก็ย่อมต้องตายเช่นกันเป็นธรรมดา”

“เพียงแต่ว่า คิดจะฆ่าพวกเขาให้ตาย มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย”

ในเมื่อกล้าที่จะอ้างตัวว่าเป็นเทพเจ้า เช่นนั้นแล้วก็จะต้องเข้าใจถึงกฎเกณฑ์บางอย่างได้อย่างลึกซึ้งทีเดียว

ก็เหมือนกับเทพเจ้าประจำทั้งสิบสองในตำนานของเทพนิยายตะวันตก อย่างเช่นเทพน้ำเทพไฟ ก็จะต้องเข้าใจกฎเกณฑ์ธรรมชาติระหว่างน้ำกับไฟได้อย่างลึกซึ้ง

หลินหยุนลุกขึ้นยืนแล้วพูดว่า “ไปเถอะ พวกเราไปเกาะพลูโตกัน”

“อึม” คาร์นอตวิลเลียมยืมขึ้นมา แล้วเดินตามหลังหลินหยุนออกไป

“ฉันจะไปส่งท่าน” จอร์จรีบเดินตามหลังไปด้วย

“ท่านหลินชางฉอง ท่านมาถึงโลกตะวันตกทั้งที ฉันควรจะทำหน้าที่เจ้าถิ่นอย่างเต็มที่ ส่งคนพาท่านไปส่งถึงที่เกาะพลูโตเลย”

“แต่ว่า องค์กรเทพมรณะแข็งแกร่งมากจริงๆ ฉันไม่อาจจะไปล่วงเกินพวกเขาได้ ต้องขอให้ท่านเห็นใจด้วย”

หลินหยุนพูดอย่างเรียบๆว่า “สิ่งที่คุณทำอยู่ก็มากเกินพอแล้ว”

จอร์จโค้งคำนับแล้วพูดว่า “งั้นก็ขอให้ท่านเดินทางปลอดภัย”

“อึม” หลินหยุนพยักหน้า แล้วพาคาร์นอตวิลเลียมเดินจากไป

หลังจากที่ได้ออกจากถิ่นของจอร์จแล้ว คาร์นอตวิลเลียมก็พาหลินหยุนรีบเดินทางต่อไป

“เกาะพูลโตอยู่ทางชายแดนของทะเลดำ สถานที่นั้นตอนฉันเด็กๆก็เคยตามแกรนด์ดยุกแดร็กคิวล่าไปมาครั้งหนึ่ง มิน่าล่ะตอนที่เห็นแผนที่ฉบับนั้นฉันก็รู้สึกคุ้นๆเหมือนกัน”

คาร์นอตวิลเลียมพูดพลางเหาะไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว

“แต่ว่า ในบันทึกบรรพบุรุษโลหิตเหลือไว้แต่แผนที่สิบสองฉบับนั้น แต่ไม่ได้พูดว่าแผนที่พวกนั้นมีส่วนเกี่ยวข้องกับเทพธิดาแห่งชีวิตยังไง ต่อให้พวกเราหาเกาะพลูโตเจอก็ตาม ก็ยังไม่แน่ว่าจะสามารถพบสิ่งของที่เทพธิดาแห่งชีวิตทิ้งไว้ให้ได้เลย”

หลินหยุนพูดด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึกว่า “ในเมื่อบันทึกบรรพบุรุษโลหิตทิ้งแผนที่สิบสองฉบับนั้นไว้ให้ ก็ยืนยันได้ว่าสถานที่พวกนั้นจะต้องไม่ใช่สถานที่ธรรมดาอย่างแน่นอน”

“อีกอย่างฉันรู้สึกว่าในบันทึกบรรพบุรุษโลหิตนั้นบรรยายถึงหญิงสาวคนนั้นตั้งแต่แรกเริ่มเลย ก็น่าจะเกี่ยวข้องกับเทพธิดาแห่งชีวิตด้วย”

“มิหนำซ้ำ เทพธิดาแห่งชีวิตก็คือเทพจันทราอีกด้วย”

“ในสายตาเขา ไม่มีพลูโตอยู่เลย”

ภายในวังใต้ดินที่กว้างขวางใหญ่โตนั้น ก็ส่งเสียงคำรามที่โกรธเคืองอย่างพร้อมเพรียงกันว่า “ฆ่าเจ้าตัวแปลกปลอมนี้เลย!”

“ฆ่าเขาเลย!”

“ไม่เคารพนับถือพลูโต ไม่อาจละเว้นโทษได้!”

น้ำเสียงที่โกรธแค้นดังไปทั่ววังใต้ดิน

ผู้นำองค์กรเทพมรณะก็ยกมือทั้งสองขึ้น ภายในวังใต้ดินก็เงียบสงบลงทันที

“หลินชางฉองจะต้องตาย!”

“แต่ว่า แม้แต่บ่าวของพลูโตก็ถูกเขาฆ่าตายเลย ถ้าคิดจะฆ่าเขาละก็ มันเป็นเรื่องยากมาก!”

“พวกคุณ ยอมเสียสละสู้ตายเพื่อพลูโตหรือไม่?”

ภายในวังใต้ดินนั้น กึกก้องไปด้วยเสียงที่จงรักภักดีอย่างจริงจัง “สามารถตายแทนพลูโตได้ เป็นเกียรติสูงสุดของพวกเราแล้ว”

ผู้นำองค์กรเทพมรณะก็คำรามเสียงดังว่า “ดี!”

“บุกออกไป ฆ่าเขาให้ตายเลย!”

ทุกคนต่างตะโกนเสียงดังว่า “ฆ่าเขาให้ตาย!”

หลังจากนั้น ก็เกิดเสียงกระหึ่มดังขึ้นเป็นระยะๆ พวกสุดยอดฝีมือของวังใต้ดินนั้นกำลังบุกออกมา

หลินหยุนและคาร์นอตวิลเลียมกำลังมองสำรวจรูปปั้นที่ใหญ่โตของพลูโตอยู่

คาร์นอตวิลเลียมพูดว่า “บนเกาะนี้มีการวางอุปกรณ์เรด้าตรวจสอบที่ยอดเยี่ยม และยังมีอาวุธหนักที่รุนแรงมากอีกด้วย”

หลินหยุนมองดูรูปปั้นพลูโตที่สูงถึงสิบกว่าฟุต แล้วพูดว่า “ฉันไม่สนใจของพวกนั้นหรอก ที่ฉันแปลกใจก็คือ ใครเป็นคนมาสร้างรูปปั้นพลูโตไว้ที่นี่?”

หลินหยุนรู้สึกถึงรูปปั้นรูปนี้ไม่ธรรมดาเลย เพราะดูเหมือนว่ามันกำลังขวางชี่ทิพย์จากฟ้าดินอยู่

ทำไมจะต้องมาสร้างรูปปั้นใหญ่โตที่ขวางชี่ทิพย์จากฟ้าดินอยู่บนเกาะนี้ด้วย?

นี่ก็เป็นเรื่องที่ทำให้คนเข้าใจได้ยากแล้ว

แต่ว่า ไม่ทันที่รอให้หลินหยุนคิดเลย ก็มีพวกนักฆ่าบุกออกมาจากวังใต้ดินแล้ว