จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1060

หินทิพย์พวกนั้นไม่มีชี่ทิพย์จากฟ้าดินเหลืออยู่อีกแล้ว ดังนั้นหลินหยุนจึงไม่สามารถรับรู้ว่าพวกมันยังคงมีอยู่

หินทิพย์ที่เคลือบอยู่บนเจดีย์หินที่ผุพังนี้ เห็นได้ชัดว่าเพื่อเสริมพลังให้กับเจดีย์หินโดยเฉพาะ

เช่นนั้นแล้ว เจดีย์หินนี้ทำไมจึงยังอยู่ได้?

จู่ๆคาร์นอตวิลเลียมก็ตะโกนพูดขึ้นว่า “หลินหยุน คุณสังเกตเห็นหรือเปล่าว่า เจดีย์หินนี้เหมือนกับภาพวาดทั้งสิบสองรูปที่วาดไว้ในบันทึกบรรพบุรุษโลหิตนั้นเลย?”

หลินหยุนก็ย่อมต้องสังเกตเห็นแล้ว

ภาพทั้งสิบสองรูปที่วาดไว้ในบันทึกบรรพบุรุษโลหิตนั้น แต่ละภาพต่างก็มีเจดีย์หินเช่นนี้อยู่ทุกรูปเลย

หลังจากที่ร่างของแกรนด์ดยุกแดร็กคิวล่าถูกหลินหยุนฟันจนขาดสองท่อนแล้ว ในไม่ช้าก็งอกออกมาเหมือนเดิมอีกครั้ง

พลังชีวิตของเผ่าโลหิตแข็งแกร่งจริงๆ แข็งแกร่งจนถึงขั้นวิปริตไปแล้ว ถ้าหากไม่ใช่ยังมีจุดอ่อนอยู่ตรงหัวใจละก็ คิดจะฆ่าพวกเขาให้ตายก็เป็นเรื่องที่ยากลำบากมากจริงๆ

เมื่อเห็นเจดีย์หินปรากฏขึ้น แกรนด์ดยุกแดร็กคิวล่ากลับไม่ได้รู้สึกตกใจอะไร เห็นได้ชัดว่าเขาก็รู้มาก่อนแล้วว่ามีเจดีย์หินนี้ตั้งอยู่แล้ว

“คิดไม่ถึงว่า จะให้พวกแกหาพบจนได้”

แกรนด์ดยุกแดร็กคิวล่าถอนหายใจเฮือก พูดอย่างจนหนทาง

หลินหยุนมองดูเขา แล้วพูดอย่างเรียบๆว่า “เมื่อกี้ตอนที่ฉันโจมตีปั้นพลูโตนั้น แกถึงกับเอาตัวเข้ามาขวางหน้ารูปปั้นพลูโตทันที ก็คงกลัวว่ารูปปั้นพลูโตจะเผยตัวที่แท้จริงออกมาให้เห็นล่ะสิ!”

แดร็กคิวล่าไม่ได้ปฏิเสธ ยอมรับอย่างเปิดเผยว่า “ถูกต้อง”

“ความจริงแล้วที่นี่ไม่เคยมีรูปปั้นพลูโตอะไรเลย ฉันเป็นคนที่สร้างรูปปั้นเพิ่มขึ้นมาภายหลังเอง”

หลินหยุนพยักหน้าแล้วพูดว่า “จริงด้วย ข้างนอกก็มีรูปปั้นพลูโตรูปหนึ่งแล้ว ภายในวังใต้ดินก็ไม่มีเหตุผลที่จะต้องสร้างรูปปั้นขนาดเล็กอีกเลย ไม่มีใครจะสร้างรูปปั้นไว้ในวังใต้ดินหรอก”

“ถ้าฉันเดาไม่ผิดละก็ รูปปั้นพลูโตข้างนอกนั้น สร้างขึ้นมาก็เพื่อขัดขวางไม่ให้เจดีย์หินดูดซับชี่ทิพย์จากฟ้าดินได้!”

แกรนด์ดยุกแดร็กคิวล่าเงียบเฉย คราวนี้เขาไม่มีคำตอบอีกแล้ว

หลินหยุนพูดว่า “ฉันก็แปลกใจมาก เจดีย์หินนี้เอามาใช้ทำอะไรกันแน่?”

“ทำไมถึงปรากฏขึ้นอยู่วังใต้ดินที่นี่ได้ล่ะ?”

แดร็กคิวล่าพูดด้วยเสียงเย็นชาว่า “แกไม่มีสิทธิ์ที่จะรับรู้ นี่เป็นความลับของเผ่าโลหิตพวกเรา”

หลินหยุนมือถือดาบไว้ในมือ พูดด้วยสีหน้าเรียบเฉยว่า “ในเมื่อแกไม่พูด งั้นฉันก็ดูเองก็แล้วกัน”

พูดจบ หลินหยุนก็ฟันดาบออกไปอีกหนึ่งที

ถึงแม้ว่าร่างของแกรนด์ดยุกแดร็กคิวล่าสามารถจะงอกขึ้นมาใหม่ได้ แต่ว่าก็จะต้องสูญเสียพลังไปเป็นจำนวนมากทีเดียว

ตอนนี้พละกำลังของเขาก็เหลือเพียงแค่ครึ่งหนึ่งเท่านั้นเอง

เขาไม่สามารถที่จะต้านรับเก้ากระบี่ต้าเต๋าของหลินหยุนได้อีกแล้ว

“ฉันสู้แกไม่ได้ งั้นก็ตายพร้อมกันซะเลย!” แกรนด์ดยุกแดร็กคิวล่าก็พอรู้ตัวดีอยู่ ในเมื่อสู้หลินหยุนไม่ได้แล้ว เช่นนั้นก็จะตายพร้อมกับหลินหยุนด้วยกันเสียเลย

ประกายแสงสีแดง ก็ปรากฏขึ้นอีกครั้งหนึ่ง ปกคลุมไปทั่วร่างของแกรนด์ดยุกแดร็กคิวล่า รวมทั้งหลินหยุนและคาร์นอตวิลเลียมด้วย

ขุมนรกทะเลเลือดก็ปรากฏขึ้นอีกครั้งหนึ่ง

พลังดวงตาทำลายล้างของหลินหยุนก็แสดงออกมาอีกครั้ง แล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “กระบวนท่านี้สำหรับฉันไม่ได้ผลแล้ว”

“เก็บกลับไปซะ!”

หลินหยุนคว่ำดาบเฮ่าเทียนลงแล้วฟันทแยงขึ้นไปหนึ่งที

ว้าบ!

ประกายแสงดาบที่แสบตาราวกับผ้าขาวผืนหนึ่ง ฟันลงตรงส่วนหัวใจของแกรนด์ดยุกแดร็กคิวล่า

โป้ง!

ทะเลเลือดสั่นสะเทือน ร่างของแกรนด์ดยุกแดร็กคิวล่าก็แอบเคลื่อนไหวเล็กน้อย

อีกอย่าง พลังจากกฎเกณฑ์ทางสายเลือด ก็เริ่มขยายตัวออกไปท่ามกลางสุญญากาศอย่างไร้ขอบเขตจำกัด

คาร์นอตวิลเลียมที่จมอยู่ขุมนรกทะเลเลือด ก็ตะโกนร้องเสียงดังว่า “แย่แล้ว เขากำลังจะระเบิดตัวเอง รีบขัดขวางเขาเร็ว!”

พลังในตัวของคาร์นอตวิลเลียม ถึงกับกำลังสูญหายไปอย่างรวดเร็ว เพราะถูกแกรนด์ดยุกแดร็กคิวล่าดูดซับไว้

“ที่แท้ ในตัวของฉันก็มีสายเลือดของแกอยู่ด้วย!” คาร์นอตวิลเลียมสีหน้าตื่นตกใจ ดูเหมือนว่าไม่มีทางเชื่อว่านี่เป็นความจริง

“ฮ่าๆๆ แกเป็นผลงานชิ้นโบแดงของฉัน แต่ก็เป็นผลงานที่ห่วยแตกมากเช่นกัน ตอนนี้พลังของแกก็ไม่เลวแล้ว สามารถเติมเต็มพลังที่สูญเสียไปของฉันได้แล้ว” เสียงหัวเราะอย่างบ้าคลั่งของแกรนด์ดยุกแดร็กคิวล่าก็ดังก้องขึ้นกลางอากาศ

คาร์นอตวิลเลียมพูดเยาะเย้ยว่า “ฝันไปเถอะ หลินหยุนไม่ยอมให้แกทำได้ดั่งใจหรอก”

“งั้นเหรอ? หรือว่าเขาสามารถต้านทานพลังสายเลือดของฉันไว้ได้?” แกรนด์ดยุกแดร็กคิวล่ายังไม่รู้ว่า หลินหยุนเคยทำลายล้างเคล็ดวิชาระเบิดตัวเองของเผ่าโลหิตไปแล้ว

พอสิ้นเสียงของแกรนด์ดยุกแดร็กคิวล่าแล้ว เสียงที่เรียบเฉยของหลินหยุนก็ดังขึ้น “ดาบพิกัดต้าเต๋า!”