จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1067

ตอนนั้นยันต์หยกคุ้มกายของฉินหลันกับหวางซูเฟินโดนตระกูลส้งลอบโจมตีจนได้รับความเสียหาย หลินหยุนก็หาโอกาสสร้างอันใหม่ให้พวกเขาสองคน

ยันต์หยกคุ้มกายครั้งนี้แข็งแกร่งกว่าครั้งที่แล้วมากๆ และในขณะที่หลินหยุนสร้างยันต์หยกคุ้มกาย เขาได้ประทับพลังจิตวิญญาณของตัวเองเอาไว้ ถ้าฉินหลันกับหวางซูเฟินโดนลอบโจมตี ถ้าหลินหยุนยังมีสติอยู่ก็จะสามารถรับรู้ได้

"พี่ฉินหลันอยู่ประเทศเกาหลีและเจอเรื่องรับอันตราย"

รังสีฆ่าฟันหลินหยุนพุ่งทะลุออกมาทันที อย่างไรก็ตาม เขาก็สงบนิ่งภายในชั่วพริบตา

"ประเทศเกาหลีห่างจากประเทศจีนหลายหมื่นกิโลเมตร ด้วยพลังของฉันในตอนนี้ ยังต้องพึ่งพาการขนส่งทางอากาศอยู่"

หลินหยุนรีบหาเบอร์โทรศัพท์ของหงซานเหอและโทรไปหาเขาทันที

ถึงแม้จะเป็นเวลาตอนกลางคืน แต่สายโทรศัพท์ของหลินหยุนก็มีคนรับทันที

น้ำเสียงของหงซานเหอไม่ได้ต่างจากเวลาปกติเลย ทำให้หลินหยุนสงสัยว่าในเวลานี้เขายังไม่ได้พักผ่อนเลย

"มีเรื่องอะไรเหรอ?"หงซานเหอถาม หลินหยุนโทรมาในเวลานี้ จะต้องมีเรื่องใหญ่อย่างแน่นอน

น้ำเสียงของหลินหยุนเคร่งขรึมมากๆ "ส่งฉันไปที่บริษัทซานซัมกรุ๊ปของเกาหลีให้เร็วที่สุด"

หงซานเหอนิ่งไปหนึ่งวินาที แต่เขาไม่ได้ถามอะไรเลย เขาตอบกลับทันที "ได้"

"ตอนนี้คุณไปเขตทหารในรอบๆเมืองมณฑลจงโจว ฉันจะส่งเครื่องบินไปรับคุณ"

"อืม"

หลินหยุนวิ่งออกไปอย่างรวดเร็วและไปยังสถานที่ที่เขาบอก ผ่านไปยี่สิบนาทีเขาก็มาถึงสถานที่ที่หงซานเหอพูด

ตรงนั้นคือสนามขนาดใหญ่ และมีเครื่องบินขนาดเล็กหนึ่งลำจอดอยู่

นักบินคือชายวัยรุ่น ในชั่วพริบตา เขาก็พบว่ามีชายวัยรุ่นคนหนึ่งอยู่บนเครื่องบินแล้ว

นักบินขยี้ตาตัวเอง เขานึกว่าตัวเองตาฝาด

"คุณ คุณคือปรมาจารย์หลินใช่ไหม?"นักบินมองหลินหยุนด้วยความเคารพ

หลินหยุนพยักหน้า "อืม"

"ส่งฉันไปที่สำนักงานใหญ่ของบริษัทซานซัมกรุ๊ปในประเทศเกาหลีให้เร็วที่สุด"

"ได้ครับ!"นักบินทำความเคารพทันที จากนั้นก็บังคับเครื่องบินและบินขึ้นท้องฟ้าทันที

เรื่องราวของหลินหยุนนั้น เขาเคยได้ยินมาก่อน สำหรับบุคคลสำคัญอย่างหลินหยุน เขาอยากจะเจอมาตั้งนานแล้ว สามารถรับใช้บุคคลสำคัญขนาดนี้ได้ มันเป็นความภาคภูมิใจของเขา

ประเทศเกาหลี เมื่อหลี่เผียวฮุ่ยเห็นลูกน้องสี่คนจับตัวฉินหลันไม่ได้ ทำให้เธอโกรธมากๆและตะโกนออกมาทันที "เศษสวะ! ผู้หญิงแค่คนเดียวก็จับไม่ได้ ฉันจะเลี้ยงพวกคุณเอาไว้ทำไม!"

ชายวัยรุ่นที่เป็นหัวหน้าก้มหน้าด้วยความอายและพูด "คุณหนู ร่างกายของเธอมีพลังบางอย่าง พวกเราไม่สามารถเข้าใกล้เธอได้เลย!"

หลี่เผียวฮุ่ยไม่เชื่อและด่าทันที "เศษสวะก็คือเศษสวะ ยังจะหาคำแก้ตัวแบบนี้อีก"

หลังจากนั้น เขาก็มองบอดี้การ์ดสองคนที่อยู่ข้างๆตัวเองและพูด "พวกคุณลงมือเลย!"

"รับทราบ!"

ทั้งสองคนพุ่งไปหาฉินหลันทันที ครั้งนี้พวกเขาโดนกระแทกจนกระเด็นออกไปเหมือนกัน

รอบๆร่างกายของฉินหลันเหมือนมีสปริงที่มองไม่เห็นอยู่ คุณใช้แรงมากเท่าไหร่ ก็จะกระเด็นออกไปแรงมากเท่านั้น

"คุณหนู คำพูดของอาเหวินเป็นเรื่องจริง ร่างกายของผู้หญิงคนนี้ มีพลังที่มองไม่เห็นคอยปกป้องอยู่!"

หลี่เผียวฮุ่ยพูดด้วยความประหลาดใจ "มีพ่อมดร่ายเวทมนตร์ป้องกันตัวให้เธอเหรอ?"

ฉินหลันมองเห็นคนพวกนั้นไม่สามารถเข้าใกล้เธอได้ เธอรู้สึกโล่งอกทันที

เธอไม่ได้ยืนโง่ๆอยู่ที่เดิมอยู่แล้ว และเธอก็ไม่ได้ปล่อยให้หลี่เผียวฮุ่ยใช้วิธีอื่นๆโจมตีเธออีก

ฉินหลันหัวเราะอย่างเย็นชา "ฉันขอตัวก่อนนะ!"

เมื่อพูดจบ ฉินหลันหันหลังจากไปทันที

สายตาของหลี่เผียวฮุ่ยฉายแววโหดเหี้ยมและพูดอย่างเย็นชา "อยากหนีเหรอ ฝันไปเถอะ!"

"ถึงแม้จะมีพ่อมดคอยปกป้องคุณ ฉันก็ไม่เชื่อว่าคุณจะรับลูกกระสุนของฉันได้!"

เมื่อพูดจบ หลี่เผียวฮุ่ยก็หยิบมือพกขนาดเล็กออกมาจากหน้าอก จากนั้นก็ยิงปืนใส่แผ่นหลังของฉินหลันทันที

ปัง!

เสียงปืนดังขึ้น ทำให้ฉินหลันหยุดนิ่งทันที

เธอรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะตายแล้ว เธอคาดคิดไม่ถึงจริงๆ หลี่เผียวฮุ่ยจะพกปืนมาด้วย

"ฉันลืมไปแล้วว่าที่นี่ไม่ใช่ประเทศจีน ที่นี่คือเกาหลี เธอที่เป็นคุณหนูของบริษัทซานซัมกรุ๊ปและเป็นผู้สืบทอดบริษัทซานซัมกรุ๊ปในอนาคต ถ้าเธอต้องการปืน มันเป็นเรื่องที่ง่ายมากๆ"

อย่างไรก็ตาม เธอพบว่าร่างกายของเธอไม่เป็นอะไรเลย