จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1068

บอดี้การ์ดเหล่านั้นตกใจกลัวมากๆ

เจ้าบ้านอภัยให้พวกเราด้วย พวกเราทำตามคำสั่งของคุณหนูเผียวฮุ่ย เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับพวกเราจริงๆ!"

หลี่เอนห้าวมองไปที่หลี่เผียวฮุ่ยอีกครั้งและพูดอย่างเย็นชา "กลับไปแล้วฉันค่อยคิดบัญชีกับเธอ!"

"กลับไปได้แล้ว!"

"รับทราบ!"

ฉินหลันพยักหน้าและพูด "ได้!"

ในที่สุดเรื่องอันตรายก็ผ่านไปแล้ว

หลี่เผียวฮุ่ยก้มหน้าและเดินอยู่ด้านหลังสุด เธอส่งสายตาให้กับบอดี้การ์ดสองคนที่อยู่ข้างๆ

บอดี้การ์ดสองคนรับรู้ทันที พวกเขาเดินไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วและเดินเข้าไปใกล้ฉินหลันอย่างเงียบๆ

หลี่เผียวฮุ่ยหัวเราะอย่างเย็นชาอยู่ในใจ "ในขณะที่เธอไม่ได้ระมัดระวังตัว จู่ๆก็ลอบสังหารเธอ เวทมนตร์ที่อยู่ในร่างกายของเธอต้องตอบสนองไม่ทันอย่างแน่นอน!"

บอดี้การ์ดสองคนนี้เป็นคนสนิทของหลี่เผียวฮุ่ย และพวกเขาสองคนก็เชื่อฟังคำสั่งของเธอเพียงคนเดียว แม้แต่คำพูดของหลี่เอนห้าวพวกเขาก็ไม่สนใจ

หลี่เผียวฮุ่ยต้องการฆ่าฉินหลัน ถึงแม้พวกเขาต้องแลกด้วยชีวิตตัวเอง พวกเขาก็ต้องทำเรื่องนี้ให้สำเร็จ

พวกเขาสองคนเดินมาอยู่ด้านหลังของฉินหลันอย่างรวดเร็ว พวกเขาเข้าใกล้ฉินหลันมากขึ้น หลังจากอยู่ห่างจากฉินหลันเพียงก้าวเดียว จู่ๆพวกเขาสองคนก็หยิบมีมีดสั้นออกมาจากแขนเสื้อ และแทงแผ่นหลังของฉินหลันทันที

อย่างไรก็ตาม มีคนที่เคลื่อนไหวเร็วกว่าพวกเขาสองคน

พวกเขาสองคนรู้สึกมีเงาดำแว็บผ่าน และเขาก็โดนพลังโจมตีจนกระเด็นออกไป

ชายวัยกลางคนที่ใส่ชุดจงซางจวงสีดำที่อยู่ข้างๆหลี่เอนห้าว ตอนนี้เขายืนอยู่ข้างหลังฉินหลัน

หลี่เผียวฮุ่ยตกใจมากๆ "เขาคือนักบู๊!"

"ไม่แปลกใจเลยที่ข้างๆคุณพ่อมีเขาเพียงคนเดียว และคุณพ่อก็ไม่เคยต้องการบอดี้การ์ดเลย เขาเป็นนักบู๊นี่เอง!"

หลี่เอนห้าวมองหลี่เผียวฮุ่ยด้วยความเย็นชาและพูดด้วยสีหน้าดูถูก "ถ้าฉินหลันโดนลอบสังหารอีก ครั้งหน้าคนที่จะโดนหัวหน้าจินโจมตีก็คือเธอ!"

หลี่เผียวฮุ่ยหน้าซีดทันที เธอรีบก้มหน้ารับผิด "คุณพ่อ ฉันไม่กล้าทำอีกแล้ว!"

ฉินหลันมองหน้าหลี่เผียวฮุ่ยหนึ่งครั้ง เธอเห็นถึงความโหดเหี้ยมของน้องสาวคนนี้ทันที

"ดูเหมือนฉันจะอยู่ที่บริษัทซานซัมกรุ๊ปไม่ได้อีกแล้ว ฉันต้องรีบกลับไปที่ประเทศจีนด่วน"

หลังจากที่พวกเขากลับไปที่บริษัทซานซัมกรุ๊ปแล้ว หลี่เอนห้าวพูดปลอบใจฉินหลันและบอกให้ฉินหลันกลับไปพักผ่อนก่อน

หลังจากนั้นเขาก็กักบริเวณหลี่เผียวฮุ่ย เพื่อให้เธอไตร่ตรองเรื่องที่เธอทำ

ฉินหลันกลับไปที่ห้องของตัวเองและกำลังเตรียมตัวจะไปอาบน้ำ คืนนี้น่ากลัวมากๆและทำให้เธอเหงื่อไหลเต็มตัวเพราะความกลัว

อย่างไรก็ตาม ถึงแม้จะอยู่ในเวลาอาบน้ำ ฉินหลันก็จับยันต์หยกที่หลินหยุนมอบให้ตัวเองอย่างแน่น เหมือนกับคนที่กำลังจะจมน้ำและคว้าหญ้าที่อยู่ริมแม่น้ำเอาไว้

"พรุ่งนี้เช้า ฉันก็จะบอกลาเขาเลย! สำหรับที่นี่ ฉันเป็นแค่คนภายนอกเท่านั้น"

ฉินหลันตัดสินใจเรื่องนี้ทันที

……

หลินหยุนออกเดินทางจากมณฑลจงโจวของประเทศจีน หลังจากผ่านไปห้าชั่วโมง เครื่องบินก็ลงจอดที่สนามบินโซล

นักบินพูดด้วยความเสียใจ "ปรมาจารย์หลิน ที่นี่คือสนามบินแห่งชาติ ฉันส่งคุณได้แค่ตรงนี้เท่านั้น"

"ขอบใจมากๆ"หลังจากพูดจบ หลินหยุนก็หายตัวไปทันที

เครื่องบินจากประเทศอื่นๆมีสิทธิ์ลงจอดในสนามบินนานาชาติเท่านั้น

อย่างไรก็ตาม ส่งถึงที่นี่ก็พอแล้ว

ในเวลานี้ ใกล้จะสว่างแล้ว ท้องฟ้าทิศตะวันออกมีแสงสว่างๆจากพระอาทิตย์ยามเช้า

ความเร็วของหลินหยุนนั้น ถ้าเทียบกับคนธรรมดาทั่วไป เขาเหมือนเงาดำที่แว็บผ่าน

เขาไม่เคยมาที่โซล แต่ยันต์หยกคุ้มกายที่อยู่กับฉินหลันมีการประทับพลังจิตวิญญาณของเขาเอาไว้ เขาพุ่งไปยังทิศทางที่ฉินหลันอยู่

เมื่อหาฉินหลันเจอแล้ว เขาก็จะปกป้องความปลอดภัยของเธอ เรื่องอื่นไม่สำคัญเลย

ระยะทางหลายสิบกิโลเมตร หลินหยุนใช้เวลาเพียงแค่สิบนาที

คฤหาสน์ของบริษัทซานซัมกรุ๊ป เมื่อหลินหยุนปรากฏตัวหน้าห้องของฉินหลัน บอดี้การ์ดและกล้องวงจรปิดที่อยู่ในคฤหาสน์ ไม่สามารถตรวจเจอหลินหยุนเลย

"เธออยู่ที่นี่"หลินหยุนเปิดประตูเบาๆและไม่ได้ส่งเสียงอะไรออกมา