จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1083

ด้วยการโบกมือของผู้หญิงในชุดดำ จู่ๆก็มีพลังทิพย์พุ่งออกไป จากนั้นทางเข้าของเขาคุนชางก็ปรากฏขึ้น

หญิงชุดดำยิ้มอย่างเย็นชาและเข้าไปในเขาคุนชาง

"ใครกัน?"

ลูกศิษย์ผู้พิทักษ์ภูเขาสังเกตเห็นทันทีจากนั้นก็ยืนขึ้นเพื่อหยุดเธอเอาไว้

“ฉันมาหาประมุขของนายเพื่อพูดคุยธุระนิดหน่อย” หญิงชุดดำกล่าว

ลูกศิษย์คนนั้นพูดอย่างเย่อหยิ่งว่า “ท่านประมุขของเรา ใช่ว่าใครอยากเจอก็เจอได้”

หญิงชุดดำยิ้มอย่างเย็นชา “งั้นหรือ?”

พูดจบ ร่างของเธอก็หายไปทันที ราวกับผีเสื้อที่เยื้องบินผ่านโค้งแปลก ๆ จากนั้นฝ่ามือหนึ่งก็ประทับลงบนหน้าอกของลูกศิษย์คนนั้น

ปัง!

ลูกศิษย์คนนั้นถูกโจมตีจนกระเด็นออกไป

หญิงชุดดำแค่นเสียงอย่างเย็นชา “ฉันมาเพื่อคุยเรื่องข้อตกลงกับประมุขของพวกนาย รีบไปแจ้งโดยเร็ว ไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่านายซะ!”

สีหน้าของลูกศิษย์คนนั้นดูหวาดกลัว เขาถือเป็นอัจฉริยะในหมู่อัจฉริยะของเขาคุนชางแล้วและเป็นปรมาจารย์ตั้งแต่อายุยังน้อย

อย่างไรก็ตาม เขากลับหยุดการโจมตีเพียงครั้งเดียวของหญิงสาวไม่ได้!

ผู้หญิงคนนี้มีพลังอะไร?แดนเทพหรือ?

อีกทั้งจากเสียงของผู้หญิงคนนั้น อายุของเธอน่าจะยังไม่มากนัก ไม่แน่ว่าอาจจะพอๆกับตนด้วยซ้ำ

อย่างไรก็ตาม เมื่อเทียบกับพลังของตนแล้ว อีกฝ่ายราวกับอยู่บนฟ้า ส่วนตนอยู่ใต้ดิน!

แต่ว่า หน้าที่รับผิดชอบในการปกป้องภูเขานั้นยิ่งใหญ่มาก ศิษย์คนนี้จะไม่ยอมให้ใครเข้ามาง่ายๆอย่างแน่นอน

“คุณเดี๋ยวก่อน ผมจะไปบอกผู้อาวุโสก่อน หากเขาอนุญาต คุณถึงค่อยเข้าไปได้!” ศิษย์คนนั้นมองไปที่หญิงชุดดำด้วยความกลัว

"ไปซะ!" หญิงชุดดำไม่ได้ทำให้เขาต้องลำบาก ยังไงเสียเธอก็มาคุยเพื่อความร่วมมือ ไม่ได้มาเพื่อทะเลาะกัน

ลูกศิษย์คนนั้นจากไป

ไม่นานนัก ผู้อาวุโสคนหนึ่งก็นำทีมมาด้วยตนเอง

“ท่านประมุขให้ท่านเข้าไป!” ผู้อาวุโสคนนั้นกล่าว

"อืม" หญิงชุดดำเดินตามผู้อาวุโสไปและเข้าสู่สำนักเขาชางคุน

ห้องโถงของสำนักเขาชางคุนนั้นงดงามอย่างยิ่ง มันเป็นสีดำทั้งสิ้น ทำให้ทั้งห้องโถงก็มีบรรยากาศที่เก่าแก่และรกร้าง

ในห้องโถงใหญ่ มีสัตว์ดุร้ายบางตัวที่ไม่รู้จักชื่อถูกแกะสลักเอาไว้เหมือนมีชีวิตจริงๆและเต็มไปด้วยพลัง

เขาคุนชางนี้ เปรียบเสมือนโถงนรก

อย่างไรก็ตาม หญิงชุดดำกลับไม่มีความเกรงกลัวแม้แต่น้อย เธอเดินตามผู้อาวุโสเข้าไปในห้องโถง

ทันทีที่เข้าไปในห้องโถง ชายชราหกคนก็กระโดดออกมาจากด้านข้างและล้อมรอบผู้หญิงคนนั้นในชุดดำ

“บอกมาว่าเธอเป็นใคร มาเพื่ออะไร” ชายชราคนหนึ่งตะโกนอย่างโกรธจัด

หญิงชุดดำเหลือบมองดูฝูงชนและพูดด้วยรอยยิ้มเย็นชาว่า “ทำไมกัน สี่ค่ายใหญ่อันใหญ่โตอย่างเขาคุนชาง ถึงกับกลัวผู้หญิงอ่อนแอคนหนึ่งอย่างฉัน?”

“พวกนายช่างไม่คู่ควรกับชื่อเอาซะเลย”

ชายชราคนนั้นพูดอย่างเย็นชาว่า “เธอไม่ต้องมาพูดเรื่องพวกนี้ บอกจุดประสงค์ของเธอมา ไม่อย่างนั้น ก็อย่าว่าพวกเราที่ต้องหยาบคาย”

หญิงในชุดดำเอ่ย “ฉันบอกจุดประสงค์ของฉันไปแล้ว ฉันมาเพื่อทำข้อตกลงกับพวกนาย พวกเรามีศัตรูร่วมกัน ผู้ชายคนนั้นคือหลินชางฉอง!”

ชายชราเยาะเย้ย “อาศัยเธอ มีคุณสมบัติอะไรมาทำข้อตกลงกับเรา?”

หญิงชุดดำก็หยิบบางอย่างออกมา มันคือกริชทองแดงเล่มหนึ่ง

ทันทีที่กริชปรากฏขึ้น อุณหภูมิในห้องโถงก็เพิ่มขึ้นอย่างมากในทันที

“ก็แค่เครื่องรางอันหนึ่งเท่านั้น ที่เขาคุนชางของเรามีตั้งมากมาย!” ชายชราเอ่ยช้าๆด้วยใบหน้าหยิ่งผยอง

“เครื่องรางงั้นหรือ?” หญิงชุดดำยิ้มอย่างเย็นชา จากนั้นก็ถือกริชไว้ในมือข้างหนึ่ง จากนั้นก็สะบัดมือไปที่พื้นแข็งในห้องโถง

ว้าว!

เปลวไฟพุ่ง สายหนึ่งตัดพื้นที่แข็งแกร่งออกเป็นลำธารยาวหลายเมตรทันทีและมีรอยดำไหม้เกรียมอยู่รอบๆ

แม้แต่หินก็ยังไหม้เกรียม อุณหภูมิที่ปล่อยออกมาจากกริชเล่มนี้ช่างน่ากลัวอย่างยิ่ง!

“พลังของเครื่องรางนี้แข็งแกร่งเกินไปแล้ว!”

ชายชรามีสีหน้าประหลาดใจ แม้ว่าพวกเขาจะมีเครื่องรางเช่นกัน แต่กลับไม่มีเครื่องรางที่ทรงพลังเช่นนี้

ถ้ากริชนั่นพุ่งมาที่เขาตอนนี้ ฉันเกรงว่าเขาคงจะถูกเผาเป็นเถ้าถ่านแล้ว