จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1085

“เพลิงแดง!”

"ลอยน้ำค้าง!"

พี่น้องสองคนต่างใช้ทักษะเฉพาะตัวออกมาและพุ่งโดดไปที่หลินหยุนทีละคน

เปลวไฟและน้ำค้างแข็งที่เป็นราวกับสองโลกที่แตกต่างกันกำลังมุ่งมาพร้อมกัน

โลกของน้ำแข็งและไฟแต่ไหนแต่ไรไม่ปะปนกัน เมื่อโลกทั้งสองมาบรรจบกัน พลังทำลายล้างก็ปะทุขึ้น

ทุกคนที่อยู่รอบๆล้วนอยู่กับที่และมองดูสองพี่น้องลงมือ

ทั้งสองใช้กระบวนท่าที่รุนแรงที่สุดของตนออกมาเพื่อมั่นใจว่าตนจะเอาชนะได้

แม้ว่าหลินหยุนจะมีความสามารถยอดเยี่ยม แต่พวกเขาก็ยังไม่เชื่อว่าคนรุ่นใหม่วัยเยาว์คนหนึ่งจะมีพลังได้น่าทึ่งมากขนาดนั้น

ฝูงชนตะลึงไปเล็กน้อย

“นี่คือพี่น้องตระกูลลิ!”

“ทั้งสองคนลงมือพร้อมกันแบบนี้ ฉันเคยเห็นมาแค่ครั้งเดียว ว่ากันว่าพวกเขาเอาชนะยอดฝีมือแดนเทพระดับสูงจนต้องหนีไป”

“ไม่น่าจะเป็นข่าวลือ ฉันสัมผัสได้ถึงพลังอันแข็งแกร่งอย่างมากที่อยู่ในการโจมตีของพวกเขา มันเป็นพลังที่น่ากลัวอย่างยิ่ง”

“แค่ไม่รู้ว่าหลินชางฉองคนนี้จะสกัดกั้นได้หรือไม่!”

“หึ ถึงแม้ท่านประมุขจะพูดเสียจนดูเหมือนว่าหลินชางฉองนั้นเก่งกาจอย่างมาก แต่ฉันก็ไม่เชื่อว่าเด็กหน้าขนคนหนึ่งจะสามารถหยุดการโจมตีร่วมกันของพี่น้องตระกูลลิได้!”

นิ่งโหย่วหรงยืนอยู่ข้างหลังหลินหยุนและมองดูท้องฟ้าสองแผ่นที่แตกต่างกันตรงหน้า

ครึ่งหนึ่งของท้องฟ้าดูเหมือนจะลุกเป็นไฟ และอีกครึ่งหนึ่งก็ดูราวกับอยู่ท่ามกลางความเย็นยะเยือก

พลังทำลายล้างแผ่ซ่านไปทั่ว แม้ว่าหลินหยุนจะต้านทานแรงกดดันได้ถึง 90% แต่นิ่งโหย่วหรงก็เป็นเพียงคนธรรมดา แม้แต่แค่พลังที่กระจายออกมาก็เหนือกว่าที่เธอจะรับได้

หลินหยุนยืนเงียบ ๆ หน้านิ่งโหย่วหรงเพื่อต่อต้านแรงกดดันส่วนใหญ่ให้เธอ อย่างไรก็ตามเขายังคงรู้สึกได้ว่าร่างกายของนิ่งโหย่วหรงกำลังสั่น

โล่ที่มองไม่เห็นกำลังปกป้องนิ่งโหย่วหรงอย่างเงียบ ๆ จู่ๆนิ่งโหย่วหรงก็รู้สึกว่าร่างกายของตนที่หนาวเหน็บเข้ากระดูกจู่ๆก็เปลี่ยนเป็นอบอุ่นราวกับฤดูใบไม้ผลิ

การโจมตีของพี่น้องตระกูลลิมาถึงแล้วในขณะนี้

พลังที่ไม่อาจเข้ากันได้จากทั้งสองฝ่ายจู่ๆก็ปะทะเข้าหากัน จนเป็นพลังทำลายล้างปะทุขึ้นมาและพุ่งเข้าหาหลินหยุนในทันที

หลินหยุนยืนคงอยู่กับที่ ทันใดนั้นเขาก็ยกฝ่ามือขึ้นสู่ท้องฟ้า ราวกับหนึ่งฝ่ามือที่กำลังยกแผ่นฟ้า

อันที่จริงเขากำลังยกแผ่นฟ้าจริงๆ เพียงแต่แผ่นฟ้านั้นก็คือชี่ทิพย์จากฟ้าดินในรัศมีนับพันเมตร

เมื่อโลกแห่งไฟและน้ำค้างแข็งปะทุออกมาจนหมด ฝ่ามือของหลินหยุนที่ยกขึ้นสู่ท้องฟ้าก็พลิกกลับ

บูม!

เสียงอึกทึกครึกโครมไปทั่วทั้งหุบเขา หุบเขาทั้งหมดสั่นสะเทือน มีหินตกลงมาจากยอดเขาและกระจัดกระจายใส่สัตว์เล็ก ๆ นับไม่ถ้วน

หลินหยุนยังคงยืนนิ่งอยู่กับที่ แต่ว่า พี่น้องตระกูลลิกลับกระเด็นตกใจสุดขีดและกระอักเลือดออกมากลางอากาศ

“หยุดไว้ได้แล้ว!”

“พระเจ้า เจ้าหนุ่มนี้แข็งแกร่งจริงๆ!”

ใบหน้าของอู๋ยิวหมิงเคร่งเครียด แม้ว่าเขาจะไม่เคยดูถูกหลินหยุน แต่เขาก็ยังประเมินความแข็งแกร่งของหลินหยุนต่ำไปอยู่ดี

อีกสามตระกูลของสี่ค่ายใหญ่มองมาที่อู๋ยิวหมิงพร้อมกัน

ผู้เฒ่าคนหนึ่งที่มีเคราแพะเอ่ย "ผู้อาวุโสอู๋การโจมตีที่แข็งแกร่งที่สุดของพี่น้องตระกูลลิแม้ว่าคุณและฉันจะสามารถป้องกันได้เช่นกันแต่ก็ไม่ได้ง่ายดายเหมือนเด็กคนนี้!"

“ยิ่งไปกว่านั้น เขาไม่เพียงแต่สกัดเอาไว้ แต่ยังทำให้พี่น้องตระกูลลิบาดเจ็บสาหัสได้ด้วยหมัดเดียว!”

“นี่พิสูจน์ได้แล้วว่าความแข็งแกร่งของเจ้าหนุ่มนั่นเหนือกว่าคุณกับฉันมาก!”

“เพราะฉะนั้น คุณและฉันไม่สามารถเก็บงำได้อีกต่อไป ต้องลงแรงที่มีทั้งหมดแล้ว!”

อู๋ยิวหมิงพยักหน้า “สิ่งที่ผู้อาวุโสฉินพูดนั้นเป็นความจริงอย่างยิ่ง การรับมือกับเจ้าหนุ่มนี้ ไม่จำเป็นต้องพูดถึงศีลธรรมและความยุติธรรมอะไรอีก”

จากนั้นจู่ๆอู๋ยิวหมิงก็พูดด้วยน้ำเสียงสูงขึ้นว่า “ทุกคนเตรียมพร้อม โจมตีพร้อมกัน!”

“เจ้าหนุ่มนั่นต้องการปกป้องผู้หญิงที่อยู่ข้างหลังเขา พวกเราใช้การโจมตีที่แข็งแกร่งที่สุดออกไป ไม่ต้องยั้งไว้”

อู๋ยิวหมิงเห็นชัดเจนว่า เมื่อครู่หลินหยุนมีโอกาสที่จะฆ่าพี่น้องตระกูลลิได้ทันทีในขณะที่พวกเขาได้รับบาดเจ็บ แต่เขากลับเลือกยืนนิ่ง ซึ่งนี่แสดงได้ชัดว่าเขาต้องการปกป้องผู้หญิงที่อยู่ข้างหลัง

ดังนั้น อู๋ยิวหมิงจึงเตือนทุกคนขึ้นมา หากหลินหยุนต้องการปกป้องผู้หญิงคนนั้น เขาก็จะไม่สามารถโจมตีจากระยะไกลได้ ด้วยเหตุนี้ ความแข็งแกร่งของเขาก็จะลดลงอย่างมาก

อีกทั้งพวกตนก็จะสามารถโจมตีได้อย่างอิสระโดยไม่ต้องกังวลกับการโจมตีกลับของหลินหยุน

“เข้าใจแล้ว ผู้อาวุโสอู๋มีความคิดที่ดีอย่างยิ่ง!”