จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1093

เมื่อดาบทำลายมหามุทราของประมุขเขาคุนชางแล้ว หลินหยุนก็เก็บดาบเฮ่าเทียนกลับมาทันที จากนั้นเขาก็บินขึ้นไปบนท้องฟ้า เขามองหน้าประมุขเขาคุนชางและพูดเบาๆ "ฉันไม่อยากจะเล่นกับคุณอีกแล้ว"

ประมุขเขาคุนชางพูดด้วยรอยยิ้มเย็นชา "เด็กหนุ่ม นั้นเป็นคำพูดของฉัน คุณไม่คู่ควรที่จะพูดมันออกมา!"

หลินหยุนยิ้มอย่างเย็นชา จากนั้นก็ใช้ดาบเฮ่าเทียนโจมตีแทนคำพูด

"ข้ามีหนึ่งกระบี่ สามารถทำลายนภาได้!"

ดาบเฮ่าเทียนหายไปเลย จู่ๆก็หายไปจากฟ้าดินทันที

อย่างไรก็ตาม ทุกคนก็รู้ ว่ามันไม่ได้หายไปจริงๆ

เพราะทุกคนสัมผัสถึงมันได้อย่างชัดเจน

ขณะที่ดาบเฮ่าเทียนหายตัวไป บนท้องฟ้าที่อยู่ด้านบน จู่ๆก็ปรากฏจุดสีแดงอันหนึ่ง

จุดสีแดงนั้น ในตอนแรกมีขนาดเท่าเมล็ดถั่ว แต่ผ่านไปแค่ชั่วพริบตา มันก็กลายเป็นแสงสีแดงยาวๆและใหญ่มากๆจนเต็มท้องฟ้า

"นี่ นี่มันวิชาอะไรกันแน่?"

"โอ้พระเจ้า พลังของดาบนี้ คือพลังที่มนุษย์สามารถปลดปล่อยออกมาได้เหรอ?"

ทุกคนเบิกตากว้าง และแสดงสีหน้าเหลือเชื่อมากๆออกมา

หลินซื่อเฉิงตกตะลึงมากๆ "คิดไม่ถึงจริงๆ พลังที่แท้จริงของเสี่ยวหยุน จะน่ากลัวถึงขนาดนี้!"

สีหน้าของประมุขเขาคุนชางก็แสดงความเคร่งขรึมออกมาทันที

"ทั่วทั้งโลกบู๊โบราณ ไม่เคยได้ยินว่าใครมีวิชาที่แข็งแกร่งขนาดนี้มาก่อน เขาเรียนวิชานี้มาจากไหนกันแน่?"

"ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับเขาล้วนแล้วแต่เป็นความลับ ถึงแม้เขาจะเป็นนักบำเพ็ญเซียน เขาก็คงไม่ได้มาจากนอกโลกมั้ง?"

ถึงแม้ทุกคนจะคิดจนหัวระเบิด แต่พวกเขาก็คิดไม่ถึงอย่างแน่นอนว่าหลินหยุนคือคนที่กลับชาติมาเกิด

"ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาคิดเรื่องพวกนี้ ฉันควรจะรับมือกับการโจมตีด้วยดาบเล่มนี้ยังไง?"

รังสีของดาบนั้น เหมือนกับมันสามารถทะลุเวลาและฟ้าดินได้ จิตใจของประมุขเขาคุนชางเกิดความรู้สึกว่าตัวเองไม่สามารถต้านทานพลังโจมตีของดาบนี้ได้

"แข็งแกร่ง แข็งแกร่งมากเกินไปแล้ว!"

"ฉันคิดไม่ออกจริงๆว่าจะรับมือกับการโจมตีของดาบนี้ยังไง!"

ไม่มีเวลาแล้ว งั้นก็ใช้กระบวนท่านั้นละกัน!"

ในมือของประมุขเขาคุนชาง จู่ๆก็มีกระบี่หักเล่มหนึ่งปรากฏตัว มีเพียงด้ามจับของกระบี่ แต่ไม่มีปลายแหลมของกระบี่

อย่างไรก็ตาม เพียงแค่กระบี่หักเล่มนี้ แต่มันกลับทำให้ทุกคนรู้สึกได้ถึงอันตราย

ราวกับว่ากระบี่เล่มนี้คืออสูรที่ชอบกลืนกินผู้คน และมันก็จะกลืนกินทุกคนได้ตลอดเวลา

ด้านบนของสำนักในเขาคุนชาง มีผู้หญิงใส่เสื้อสีดำคนหนึ่งยืนอยู่อย่างเงียบๆ

หลังจากที่เธอเห็นประมุขเขาคุนชางหยิบกระบี่หักเล่มนั้นออกมา เธอรู้สึกโกรธเล็กน้อย "เป็นคนโง่จริงๆ ทำไมต้องเอามันออกมาเร็วขนาดนี้ด้วย!"

"มันเคยเป็นกระบี่ของเทพเซียนชั้นดิน ถึงแม้มันจะหักไปแล้ว แต่พลังที่อยู่บนกระบี่ก็สามารถฆ่ายอดฝีมือแดนยาทองได้อย่างแน่นอน"

เทพเซียนชั้นดิน มันคือคำเรียกของนักบำเพ็ญเซียนขั้นแดนจิตปฐม

มันแตกต่างกับเทพเซียนชั้นดินของโลกนักบู๊

หลังจากที่ประมุขเขาคุนชางหยิบกระบี่หักเล่มนี้ออกมา ทำให้หลินหยุนตกตะลึงทันที

"พลังของเทพเซียนชั้นดิน!"

"มันเป็นไปได้ยังไง!"

นี่เป็นครั้งแรกที่หลินหยุนตกตะลึง

ถ้าตอนนี้มีนักบำเพ็ญเซียนขั้นแดนจิตปฐมปรากฏตัว ถึงแม้เขาจะใช้พลังและท่าไม้ตายทั้งหมดออกมา เขาก็ทำได้แค่รอความตายเท่านั้น

นักบำเพ็ญเซียนขั้นแดนจิตปฐม พวกเขามีความสามารถในการเดินทางข้ามจักรวาลแล้ว

ถึงแม้ชาติที่แล้วเขาจะเป็นมหากษัตริย์ชางฉองที่ปกครองจักรวาลนับพันนับหมื่น แต่ตอนนี้เขายังฝึกฝนไม่ถึงขั้นแดนยาทองเลย ถ้าต้องเผชิญหน้ากับนักบำเพ็ญเซียนขั้นแดนยาทอง เขาอาจจะใช้วิชาอิทธิฤทธิ์ที่ร้ายกาจ ฆ่าอีกฝ่ายให้ตายได้

แต่ถ้าต้องเผชิญหน้ากับนักบำเพ็ญเซียนขั้นแดนจิตปฐม ถึงแม้เขาจะมีวิชาลับอิทธิฤทธิ์ เขาก็ไม่สามารถเอาชนะคู่ต่อสู้ที่มีพลังเหนือกว่าตัวเองถึงสองขั้นได้

ดังนั้น เมื่อหลินหยุนสัมผัสได้ถึงพลังของเทพเซียนชั้นดิน ทำให้เขาตกใจมากๆ

ถ้ามียอดฝีมือเทพเซียนชั้นดินปรากฏตัวที่โลกใบนี้ เขาสามารถฆ่าทุกคนได้ในชั่วพริบตา

ประมุขเขาคุนชางตะโกนออกมา เขายกกระบี่หักขึ้นมา จากนั้นก็ฟันไปที่รังสีของดาบที่ปล่อยออกมาหลินหยุนทันที

ตูม!

มีพลังที่แข็งแกร่งมากๆโจมตีใส่รังสีของดาบทะลุสวรรค์ที่อยู่กลางอากาศ