ประมุขเขาคุนชางหัวเราะอย่างเย็นชา "พลังของคุณไม่ธรรมดาจริงๆ!"
"เด็กหนุ่ม ตอนนี้ฉันรู้สึกเสียดายที่ต้องฆ่าคุณ!"
"น่าเสียดาย คุณอวดดีจองหองมากจนเกินไป"
เมื่อพูดจบ ประมุขเขาคุนชางกระโดดขึ้นไปบนท้องฟ้า และต่อยหมัดใส่หลินหยุนทันที
ครั้งนี้ การเคลื่อนไหวของเขาเร็วขึ้น
"เด็กหนุ่ม ฉันไม่เล่นกับคุณแล้ว คุณเตรียมตัวตายได้แล้ว!"
การโจมตีด้วยหมัดครั้งนี้ ประมุขเขาคุนชางเปลี่ยนทิศทางทั้งหมดไปแปดครั้ง ดูแล้วเหมือนมีแปดคนโจมตีหลินหยุนพร้อมกันในทิศทางที่ต่างกัน
เขาเคลื่อนไหวเร็วมากๆ!
สีหน้าของหลินหยุนปกติมากๆ ถึงแม้การเคลื่อนไหวของประมุขเขาคุนชางรวดเร็วมากๆจนตรวจจับการโจมตีได้ยาก
อย่างไรก็ตาม ถึงแม้สายตาจะมองไม่ชัดเจน แต่ไม่ได้แปลว่าเขาไม่สามารถตรวจจับการเคลื่อนไหวได้
การกระทำทุกอย่างของเขา ถูกหลินหยุนใช้พลังจิตสำนึกมองเห็นได้อย่างชัดเจน
จู่ๆหลินหยุนก็ต่อยใส่ท้องฟ้าเหนือศีรษะทันที
ร่างกายของประมุขเขาคุนชางก็ปรากฏที่นั่นพอดี
ตูม!
หมัดของทั้งสองคนปะทะกันอีกครั้ง
ครั้งนี้ ประมุขเขาคุนชางโดนพลังปะทะจนปลิวออกไปทันที
หลินหยุนก็โดนแรงปะทะจนถอยหลังไปหลายก้าว
อย่างไรก็ตาม ดูจากสถานการณ์ พลังของทั้งสองคนน่าจะสูสีกัน
ลูกศิษย์เหล่านั้นของเขาคุนชาง ต่างตกตะลึงเล็กน้อย "หลินชางฉองคนนี้ร้ายกาจมากๆ เขาสามารถต่อสู้กับท่านประมุขได้อย่างสูสี!"
"ตอนนี้ฉันเชื่อแล้วว่าผู้อาวุโสอู๋ยิวหมิงตายด้วยน้ำมือของเขาจริงๆ!"
คนอื่นๆก็ตกตะลึงเหมือนกัน "ประมุขเขาคุนชางกับปรมาจารย์หลินต่อสู้กันอย่างสูสี ดูเหมือนยอดฝีมือสี่ค่ายใหญ่ของโลกนักบู๊โบราณร้ายกาจสมคำร่ำลือจริงๆ!"
ทุกคนมีจุดยืนของตัวเอง ถึงแม้คนส่วนใหญ่จะนึกว่าหลินหยุนพ่ายแพ้อย่างแน่นอน แต่สำหรับนักบู๊เหล่านั้นที่มาดูการต่อสู้ในครั้งนี้ พวกเขาหวังว่าหลินหยุนจะสามารถเอาชนะได้
เพราะในจิตใจของพวกเขา หลินหยุนคือตัวแทนจากโลกนักบู๊
ประมุขเขาคุนชางหยุดร่างกายตัวเองกลางอากาศ เขารู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย "เด็กหนุ่ม คุณสามารถตรวจจับการเคลื่อนไหวของฉันได้ คุณไม่เลวจริงๆ!"
"มาอีก!"
ประมุขเขาคุนชางโจมตีอีกครั้งทันที
ครั้งนี้ เขาเคลื่อนไหวเร็วกว่าเมื่อสักครู่นิดหน่อย
ในสายตาของนักบู๊ธรรมดาพวกนั้น ประมุขเขาคุนชางกลายเป็นแค่เงาดำๆเท่านั้น เมื่อเขาเคลื่อนไหวแล้ว เขารวดเร็วราวกับสายลม แม้แต่เงาดำก็มองไม่เห็น
ความเร็วของเขาเร็วเท่ากับหลินหยุนปลดปล่อยพลังทั้งหมดออกมา
ตูม!
หลินหยุนต่อยหมัดไปข้างหน้า หมัดของเขาปะทะกับการพลังการโจมตีของประมุขเขาคุนชางอย่างแม่นยำอีกครั้ง
อย่างไรก็ตาม ครั้งนี้หลินหยุนโดนแรงปะทะจนถอยหลังไปหลายก้าว แต่ประมุขเขาคุนชางถอยหลังไปเพียงสองก้าวเท่านั้น
ประมุขเขาคุนชางได้เปรียบเล็กน้อย!
"เอาใหม่!"
ดูเหมือนประมุขเขาคุนชางโจมตีอย่างเมามัน ทำให้เขาปลดปล่อยความเร็วทั้งหมดออกมา เขาเหมือนลูกข่างที่หมุนอย่างรวดเร็ว และชนกับหลินหยุนจากทั่วทิศทาง
หลินหยุนตั้งรับการโจมตีอย่างสงบ อย่างไรก็ตามภายใต้การโจมตีของประมุขเขาคุนชาง ทำให้หลินหยุนค่อยๆเสียเปรียบมากขึ้นเรื่อยๆ
"มันถึงเวลาที่ควรจบได้แล้ว!"
ประมุขเขาคุนชางรู้สึกว่ามันถึงเวลาที่ควรจะจบแล้ว เขาตะโกนออกมาทันที "มหามุทราคุนชาง!"
จู่ๆประมุขเขาคุนชางกระโดดขึ้นไปบนท้องฟ้า ยืดฝ่ามือทั้งสองข้างออกไป ดูเหมือนฝ่ามือทั้งสองข้างนั้นจะเล็กมากๆ แต่มันกลับสามารถบดบังท้องฟ้าได้
ท้องฟ้ามืดขึ้นมาทันที
"โอ้พระเจ้า นี่มันวิชาอะไรกันแน่ มันสามารถบดบังท้องฟ้าได้!"
นักบู๊ที่ดูเหตุการณ์อยู่รอบๆต่างตกตะลึงทันที
วิชาทั่วไป ถ้าสามารถทำให้พลังของนักบู๊เพิ่มขึ้นสิบเปอร์เซ็นต์ก็ถือว่าเป็นวิชาที่ดีแล้ว
ถ้าเป็นวิชาที่สามารถเพิ่มพลังของนักบู๊ได้ห้าสิบเปอร์เซ็นต์ มันก็คือวิชาชั้นสูงแล้ว
แต่วิชาที่ประมุขเขาคุนชางใช้ออกมานั้น สามารถบดบังท้องฟ้าได้ มันอาจจะเกินวิชาชั้นเลิศไปแล้ว
ฝ่ามือคู่นั้น ไม่เพียงสามารถบดบังท้องฟ้า แต่หลินหยุนสามารถสัมผัสได้อย่างชัดเจน พลังของฟ้าดินรวมตัวกันที่ฝ่ามือคู่นั้น
"เขาสามารถใช้พลังฟ้าดินได้แล้ว!"
"นี่คือพลังที่แท้จริงของยอดฝีมือแดนยาทอง"
จู่ๆก็มีพลังหลายพันกิโลกรัมทับลงมาที่ร่างกายของเขาทันที
หลินหยุนหน้าซีดทันที "คิดไม่ถึงจริงๆ คุณจะเข้าใจกฎเกณฑ์แห่งความโน้มถ่วงด้วย"
"ถ้าคุณเป็นนักบำเพ็ญเซียน บางทีคุณอาจจะเป็นอัจฉริยะคนหนึ่งก็ได้"
"น่าเสียดาย ที่คุณเป็นแค่นักบู๊และเหมือนกบที่อยู่ในกะลาเท่านั้น"
คุณอยู่แดนเทพสูงสุด แต่กลับสามารถเข้าใจพลังของแดนยาทองได้ ประมุขเขาคุนชางเป็นอัจฉริยะคนหนึ่งจริงๆ
มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลก ประมุขของสี่ค่ายใหญ่ในโลกนักบู๊โบราณ ทุกคนต่างเป็นอัจฉริยะด้านฝึกบู๊ทั้งนั้น?
มิฉะนั้น พวกเขาก็คงไม่สามารถโดดเด่นกว่าลูกศิษย์จำนวนมาก สุดท้ายได้เป็นรับตำแหน่งประมุข
ฟิ๊ว!
จู่ๆก็มีแสงสีแดงบินออกมาจากร่างกายของหลินหยุน
ดาบเฮ่าเทียนเปล่งเสียงออกมา และลอยอยู่กลางอากาศ
"มันก็แค่กฎเกณฑ์แห่งความโน้มถ่วงเท่านั้น ฉันจะทำลายมันให้คุณดู"
ดาบเฮ่าเทียนพุ่งลงมาจากท้องฟ้า และแทงไปที่มหามุทราทันที
"มันคืออะไร!"ลูกศิษย์ทั้งหมดของเขาคุนชางตกตะลึงทันที
"ดาบ ดาบบินเหรอ? มันคือดาบบินในตำนาน โอ้พระเจ้า!"
หลินชางฉองเป็นใครกันแน่ ทำไมเขาถึงมีวิชาดาบบินด้วย?
ลูกศิษย์ทั้งหมดของเขาคุนชางอึ้งไปเลย
สำหรับคนอื่นๆของโลกนับบู๊โบราณ พวกเขาตกตะลึงจนพูดไม่ออก
แต่ก็มีบางคนเคยเห็นดาบเฮ่าเทียนของหลินหยุนมาแล้ว
ถึงแม้ประมุขเขาคุนชางจะไม่เคยเห็นดาบเฮ่าเทียน แต่เขาก็รู้ว่าหลินหยุนมีดาบบินเล่มหนึ่ง
ดาบบินแทงโดนมหามุทรา มันก็เหมือนกับเข็มที่ทิ่มโดนลูกโป่ง
ดาบเฮ่าเทียนมีรังสีของดาบที่คมมากๆ มันแฝงด้วยพลังทำลายล้าง มันตัดกฎเกณฑ์แห่งความโน้มถ่วงกับพลังของมหามุทราออกจากกัน
ดาบเฮ่าเทียนในเวลานี้ มันได้มีกฎเกณฑ์แห่งกระบี่ที่คมมากๆอยู่ในนั้น
สีหน้าของประมุขเขาคุนชางตกใจมากๆ "เป็นดาบที่เคลื่อนไหวเร็วมากๆ!"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
จบแค่นี้จริงดิ ไม่มั้ง เหมือนคนเขียนโดนตัดจบใน 5 ตอน อะไรกันนี่ อ่านถึงประมาณตอนที่ 1,500-1,600 พอละ หลังจากนั้นเละ ช่วงสุดท้ายนี่มั่วบ้านงานมั่ก ๆ...
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...