สรุปเนื้อหา บทที่ 1091 คนนี้คือคุณตาของคุณเหรอ – จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ โดย จูผาซู่
บท บทที่ 1091 คนนี้คือคุณตาของคุณเหรอ ของ จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ ในหมวดนิยายใช้ชีวิต เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย จูผาซู่ อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
ผู้อาวุโสของเขาคุนชางคนนั้นหวาดกลัวมากๆ เขาพาหลินหยุนกับหลินซื่อเฉิงมาที่ตำหนักในเขาคุนชาง
ลานกว้างๆที่อยู่ด้านหน้าของตำหนัก ตอนนี้ได้มีคนจำนวนมากมารวมตัวกัน
มีนักบู๊ที่มาจากโลกนักบู๊ และคนของสำนักต่างๆจากโลกบู๊โบราณ
หลินหยุนยืนอยู่บนเวทีหินที่อยู่กลางสนาม ตรงนี้คือเวทีประลองที่เขาคุนชางสร้างขึ้นเพื่อการต่อสู้ครั้งนี้โดยเฉพาะ
"คนๆนั้นคือหลินชางฉองใช่ไหม?"
"เขาหนุ่มมากๆเหมือนข่าวลือเลย!"
"เขาอายุน้อยมากๆ ไม่แปลกใจเลยที่เขาอวดเก่งมากๆ เขาไม่มีสมองเลยแม้แต่นิดเดียว เขากล้ามากที่มาต่อสู้ในถิ่นของคนอื่น!"
"น่าเสียดายจริงๆ ไม่งั้นโลกบู๊ของเราก็จะได้มียอดฝีมือคนหนึ่งที่สามารถต่อกรกับนักบู๊จากโลกบู๊โบราณได้"
"ก็เหมือนกับปรมาจารย์เฉินในสมัยนั้น เขาเพียงคนเดียวก็เอาชนะยอดฝีมือทั้งหมดของโลกนักบู๊โบราณ และบีบบังคับให้โลกนักบู๊โบราณยอมทำตามข้อตกลง ถ้ายอดฝีมือแดนเทพไม่ปรากฏ โลกนักบู๊ก็ห้ามเปิดเผย"
"เขาจะเทียบกับปรมาจารย์เฉินได้ยังไง? ปรมาจารย์เฉินคือยอดฝีมืออันดับหนึ่งที่ไม่มีใครเทียบได้!"
หลินหยุนได้ยินคำสนทนาของคนเหล่านั้น ทำให้เขาสนใจปรมาจารย์เฉินคนนั้นทันที
คนที่ได้รับคำกล่าวชื่นชมและความเคารพจากทุกคน และถูกเรียกว่ายอดฝีมืออันดับหนึ่งที่ไม่มีใครเทียบได้ มันคือเกียรติยศสูงสุดที่ไม่ใช่ใครหน้าไหนก็สามารถได้รับคำชื่นชมนี้ได้
เมื่อหลินซื่อเฉิงได้ยินคำพูดเหล่านั้น เขาก็ยิ้มอย่างเย็นชา "ความสำเร็จของเสี่ยวหยุนในอนาคต จะไม่มีวันน้อยกว่าปรมาจารย์เฉินอย่างแน่นอน"
จู่ๆก็มีชายชราของเขาคุนชางคนหนึ่งตะโกนพูดทันที "ประมุขเขาคุนชางมาถึงแล้ว!"
มีเงาดำหนึ่งเหมือนกับนกยักษ์ ผ่านไปชั่วพริบตาก็ลงมายืนที่เวทีประลองแล้ว
"คุณคือหลินชางฉองใช่ไหม?"ประมุขเขาคุนชางถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา
เมื่อมองเห็นใบหน้าของประมุขเขาคุนชาง ทำให้หลินหยุนอึ้งไปเลย
หลินซื่อเฉิงที่อยู่ด้านล่างก็พูดด้วยความตกใจ "เป็นเขาได้ยังไง!"
"ไม่ นี่มันเป็นไปไม่ได้!"
หลินหยุนอึ้งไปชั่วครู่ แต่เขาก็กลับมาได้สติอย่างรวดเร็ว
"เขาไม่ใช่หวางจิงหลง"
เพราะหน้าตาของประมุขเขาคุนชาง เหมือนคุณตาของหลินหยุนมากๆ
อย่างไรก็ตาม พวกเขาสองคนมีส่วนที่แตกต่างกันอยู่
และพลังของพวกเขาก็ไม่เหมือนกัน เรื่องนี้หลินหยุนสามารถแยกแยะออกมาได้อย่างชัดเจน
"คุณเป็นใคร?"หลินหยุนถาม
ประมุขเขาคุนชางแสดงรอยยิ้มที่ภาคภูมิใจออกมา "ทำไม คุณรู้สึกว่าฉันเหมือนกับคุณตาของคุณมากๆใช่ไหม?"
"ฉันกับเขาเป็นพี่น้องกัน"
"ฉันปกครองโลกบู๊โบราณ เขาปกครองโลกมนุษย์"
"อันที่จริง คุณน่าจะเรียกฉันว่าคุณตา"
"ตอนนี้ ฉันให้โอกาสคุณ ให้คุณกลับมาสืบทอดเขาคุนชาง คุณคิดว่าไง?"
ทุกคนที่อยู่บริเวณโดยรอบตกตะลึงทันที
ประมุขเขาคุนชางเป็นพี่น้องกับคุณตาของหลินชางฉอง
สี่ตระกูลใหญ่ของโลกชาวจีน สี่ค่ายใหญ่ของโลกบู๊โบราณ สี่ตระกูลใหญ่อยู่ในประเทศจีนมานับพันปี ไม่มีใครสามารถแทนที่พวกเขาได้
ตอนนี้ ความสัมพันธ์และเรื่องต่างๆได้ถูกเปิดเผยออกมาอย่างชัดเจนแล้ว
คนที่อยู่เบื้องหลังของสี่ตระกูลใหญ่ ก็คือสี่ค่ายใหญ่จากโลกบู๊โบราณ!
มีคนที่แข็งแกร่งขนาดนี้อยู่เบื้องหลัง แน่นอนว่าไม่มีใครกล้าไปแย่งตำแหน่งกับสี่ตระกูลใหญ่ของโลกชาวจีนอยู่แล้ว
แม้แต่ผู้มีอำนาจระดับสูงของรัฐบาลจีน ก็ไม่กล้าเป็นศัตรูกับสี่ตระกูลใหญ่อย่างแน่นอน!
หลินหยุนก็รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย เขาเคยคาดคิดมาหลายรูปแบบ และเขาก็คาดเดาได้ถึงความสัมพันธ์ของสี่ตระกูลใหญ่ในประเทศจีนกับสี่ค่ายใหญ่ของโลกนักบู๊ แต่เรื่องที่เขาคาดคิดไม่ถึงจริงๆก็คือประมุขเขาคุนชางจะเป็นพี่น้องกับหวางจิงหลง
อย่างไรก็ตาม เขาไม่ไปสืบทอดเขาคุนชางอยู่แล้ว ด้วยพลังและความแข็งแกร่งของเขาคุนชางที่มีอยู่ในตอนนี้ ไม่ได้อยู่ในสายตาของเขาอยู่แล้ว
"ตั้งแต่ตระกูลหวางไล่แม่ของเขาออกจากตระกูลแล้ว ฉันกับตระกูลหวางก็ไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกันอีก"
"ฉันไม่ต้องการสืบทอดเขาคุนชางของคุณอยู่แล้ว เพราะฉันไม่เคยมองเขาคุนชางอยู่ในสายตา"
ใช้เวลาสามสิบกว่าปีในการฝึกฝน ถึงแม้เขาจะไม่สามารถเข้าสู่แดนยาทอง แต่พลังและความแข็งแกร่งของเขาก็เพิ่มขึ้นมากๆ
บางที ตอนนี้เขาอาจจะเข้าใจและสามารถใช้วิชาบางอย่างของแดนยาทองได้
อย่างไรก็ตาม หลินหยุนไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวอยู่แล้ว?
ประมุขเขาคุนชางพูดอย่างเย็นชา "เด็กหนุ่ม ฉันจะให้โอกาสกับคุณอีกหนึ่งครั้ง ถ้าคุณไม่ยอมเข้าร่วมกับฉัน ฉันก็จะไม่ยอมให้คุณฝึกฝนจนแข็งแกร่งไปมากกว่านี้ และกลายเป็นภัยอันตรายต่อโลกบู๊โบราณอย่างแน่นอน"
หลินหยุนพูด "ไม่ต้องพูดมากแล้ว ด้วยความแข็งแกร่งของคุณในตอนนี้ ไม่ได้อยู่ในสายตาของฉันอยู่แล้ว"
"ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่ายอดฝีมืออันดับหนึ่งของโลกนักบู๊โบราณ จะแข็งแกร่งขนาดไหนกันแน่?"
ประมุขเขาคุนชางหัวเราออกมา "ยอดฝีมืออันดับหนึ่ง ฉันไม่กล้ารับ โลกนักบู๊โบราณสืบทอดมาหลายพันปี มียอดฝีมือมากมาย บางทีอาจจะมียอดฝีมือที่ร้ายกาจมากๆหลบอยู่ที่ไหนสักแห่งก็ได้"
"อย่างไรก็ตาม ถ้าต่อสู้กับคุณ พลังและความแข็งแกร่งของฉันก็เพียงพอแล้ว!"
"รับการโจมตีของฉันเลย!"
ประมุขเขาคุนชางไม่ได้โจมตีอย่างบ้าคลั่ง แต่เขาต่อยใส่หลินหยุนโดยตรง
การเคลื่อนไหวของเขาไม่ช้าและไม่เร็วจนเกินไป แต่กลับทำให้คนรู้สึกว่าเขากำลังรวบรวมพลัง สามารถโจมตีและถอยหลังได้ตลอดเวลา
ยอดฝีมือที่แข็งแกร่งจริงๆ พวกเขาไม่ยอมให้พลังของตัวเองสูญเสียไปอย่างเปล่าประโยชน์ นอกจากว่าพวกเขาต้องการแสดงวิชาออกมาเท่านั้น
มันก็เหมือนกับวิชาฆ่าคน มันไม่เคยให้คนภายนอกรับรู้อยู่แล้ว
ถ้ารับรู้แล้วจะฆ่าคนได้ยังไง?
แค่เรื่องนี้เพียงเรื่องเดียวก็แสดงให้เห็นอย่างชัดเจน ประมุขเขาคุนชางฝึกฝนอยู่แดนเทพระดับสูงสามสิบกว่าปี ก็ไม่ได้ฝึกฝนโดยเปล่าประโยชน์
หลินหยุนยกมือขึ้นมาและต่อยหมัดออกไปทันที ความเร็วในการเคลื่อนไหวของเขาเทียบเท่ากับประมุขเขาคุนชางเลย
ตูม!
หมัดของทั้งสองคนปะทะกัน เกิดเสียงดังขึ้นบนเวทีประลองทันที
ลมแรงพัดกระจัดกระจาย พัดเส้นผมและเสื้อผ้าของทุกคนปลิวไสวไปตามลม
การปะทะด้วยหมัดในครั้งนี้ พลังของทั้งสองคนสูสีกัน ทำให้ทั้งสองคนถอยหลังหนึ่งก้าวทันที
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
จบแค่นี้จริงดิ ไม่มั้ง เหมือนคนเขียนโดนตัดจบใน 5 ตอน อะไรกันนี่ อ่านถึงประมาณตอนที่ 1,500-1,600 พอละ หลังจากนั้นเละ ช่วงสุดท้ายนี่มั่วบ้านงานมั่ก ๆ...
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...