จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1095

มิติที่อยู่บริเวณโดยรอบหลินหยุนแตกสลายทันที

นักบู๊แดนยาทอง ไม่เพียงมีพลังเพิ่มขึ้นสิบเท่า แต่พวกเขาเริ่มควบคุมพลังแห่งมิติได้ สำหรับกฎเกณฑ์อื่นๆนั้น ก็จะเริ่มเข้าใจมากขึ้น

ร่างกายของหลินหยุนก็เริ่มมีรอยร้าวปรากฏ เขาเหมือนกับประมุขเขาคุนชางเมื่อสักครู่เลย

ตอนนี้ ทุกอย่างเปลี่ยนไปตรงกันข้ามเลย

เพราะมันคือพลังแห่งมิติที่ทำลายร่างกายของเขาโดยตรง

ร่างกายของหลินหยุนโดนพลังแห่งมิติฉีกออกจากกัน

ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างตกตะลึงมากๆ

"นี่คือพลังที่แท้จริงของแดนยาทองเหรอ? โอ้พระเจ้า มันช่างน่ากลัวมากๆ!"

"ไม่แปลกใจเลยที่เรียกว่าเซียนยาทอง เพราะพลังที่แข็งแกร่งขนาดนี้ มีเพียงเซียนเท่านั้นที่สามารถควบคุมได้!"

"ใช่แล้ว ประมุขได้กลายเป็นเซียนแล้วจริงๆ!"

"อย่างไรก็ตาม มีคำพูดหนึ่งเคยพูดไว้ว่า แดนยาทองสำเร็จ ประตูเซียนจะเปิด ไม่ใช่เหรอ? ตอนนี้ประมุขเป็นเซียนยาทองแล้ว ทำไมประตูเซียนถึงยังไม่เปิด?"

"ประตูเซียนคืออะไรกันแน่?"

"ใครจะไปรู้?"

"ฉันเกรงว่าจะไม่มีใครในโลกนักบู๊โบราณรู้เรื่องนี้ บางทีคงมีแต่ปรมาจารย์เฉินในสมัยนั้นที่จะรู้เรื่องนี้เท่านั้น"

ทุกคนตกตะลึงกับพลังที่แข็งแกร่งมากๆที่ถูกปล่อยออกมาจากปลายนิ้วของประมุขเขาคุนชาง

หลินซื่อเฉิงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกกังวล "พลังของแดนยาทองแข็งแกร่งขนาดนี้ ตอนนี้เสี่ยวหยุนคงอันตรายแล้ว"

ภายใต้สายตาที่กังวลของหลินซื่อเฉิง ร่างกายของหลินหยุนที่ถูกพลังแห่งมิติฉีกขาด ตอนนี้ร่างกายได้รับการฟื้นฟูและสมานกันอย่างรวดเร็วจากพลังของร่างภูตป่า

หลินซื่อเฉิงดีใจมากๆ "เสี่ยวหยุนยังมีพลังที่แปลกประหลาดแบบนี้ด้วย!"

"ดูเหมือนว่าศึกครั้งนี้ ใครจะแพ้หรือชนะ ยังเร็วเกินไปที่จะสรุป!"

ประมุขเขาคุนชางรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย "ร่างกายของคุณแปลกประหลาดมากๆ? คุณฝึกถึงขั้นแดนยาทองแล้วเหรอ?"

หลินหยุนพูดเบาๆด้วยสีหน้าปกติ "ฉันเคยพูดแล้ว คุณก็แค่กบในกะลา คุณทำอะไรฉันไม่ได้อยู่แล้ว"

"ถึงแม้คุณจะถึงขั้นแดนยาทองแล้ว ฉันจะสามารถฆ่าคุณได้"

ประมุขเขาคุนชางพูดอย่างเย็นชา "หึ คุณพูดอวดดีมากเกินไปแล้ว รับการโจมตีของฉันอีกครั้ง"

"มหามุทราคุนชาง!"

ครั้งนี้ ประมุขเขาคุนชางได้โจมตีด้วยวิชาที่มีชื่อเสียงของตัวเอง

ครั้งที่แล้วเขาใช้วิชานี้ออกมา แต่กลับโดนหลินหยุนทำลาย แต่ครั้งนี้เขาเข้าสู่แดนยาทองแล้ว ทำให้กระบวนท่านี้มีพลังเพิ่มขึ้นหลายเท่า

มีฝ่ามือที่ใหญ่มากๆ ได้ปรากฏบนท้องฟ้าอีกครั้ง ครั้งนี้มันบังพระอาทิตย์ไปเลย

พลังทิพย์ที่อยู่ในรัศมีพันเมตร ตอนนี้มันเข้ามารวมตัวกันอย่างบ้าคลั่ง ดูเหมือนมหามุทราจะคอยๆกลายเป็นฝ่ามือจริงๆเลย

ทุกคนสัมผัสได้ถึงพลังที่อันตรายและน่ากลัวมากๆ มันหนักเหมือนภูเขา ราวกับแรงกดอากาศเพิ่มขึ้นหลายเท่าตัวอย่างกะทันหัน ทำให้ทุกคนหายใจลำบาก

"มหามุทราครั้งนี้ของประมุขแข็งแกร่งขึ้นหลายเท่า เมื่อเทียบกับการโจมตีเมื่อสักครู่

"พลังของเซียนยาทอง ไม่ใช่คนธรรมดาอย่างพวกเราจะสามารถเข้าใจได้!"

"แข็งแกร่งมากๆ!"

คนที่เหลือต่างก็ตกตะลึงกับพลังของการโจมตีในครั้งนี้

"ครั้งนี้หลินชางฉองอันตรายแล้ว!"

"ใช่แล้ว ตอนนี้ประมุขเขาคุนชางเป็นเซียนยาทองแล้ว ถึงแม้หลินชางฉองจะมีพลังที่ร้ายกาจสักแค่ไหน แต่เขาก็เป็นแค่นักบู๊ธรรมดาเท่านั้น คนธรรมดาจะสู้กับเซียนได้ยังไง?"

ทุกคนที่มาจากโลกนักบู๊พยักหน้าทันที ทุกคนรู้สึกเสียใจกับหลินหยุนขึ้นมาทันที

"ถ้าปรมาจารย์หลินไม่อวดดีมากเกินไป และยืนกรานที่มาถิ่นของศัตรู ถ้าให้เวลาเขาสักสองสามปี บางทีเขาอาจจะเป็นเซียนยาทองก็ได้!"

"น่าเสียดายจริงๆ ประมุขเขาคุนชางคงไม่ให้โอกาสกับเขาอีกแล้ว"

"ใช่แล้ว โลกนักบู๊ของพวกเราพึ่งมีอัจฉริยะคนหนึ่ง แต่เขากลับตายเพราะความอวดดีของตัวเอง น่าเสียดายจริงๆ!"

หลินหยุนมองดูมหามุทราที่มืดฟ้ามัวดิน ทำให้เขารู้สึกตะลึงเล็กน้อย

"พลังของแดนยาทอง แข็งแกร่งจริงๆ!"

"ดูเหมือนว่าถ้าอยากจะฆ่าเขา คงต้องแสดงฝีมือที่แท้จริงออกมาสักหน่อยแล้ว"

จู่ๆร่างกายของหลินหยุนก็เกิดการเปลี่ยนแปลง

สิ่งที่เปลี่ยนเป็นอันดับแรกคือเส้นผมของเขา เดิมทีเส้นผมสั้นๆก็ค่อยๆยาวขึ้น ในที่สุดเส้นผมของเขาก็ยาวมากๆและพลิ้วไปตามสายลม

ร่างกายของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีขาวราวกับหยกขาว ร่างกายของเขาใส่สะอาดมากๆ

ร่างกายของเขาก็เริ่มใหญ่โตขึ้นเรื่อยๆและมีกลิ่นอายโบราณ เหมือนกับคนยักษ์ที่เดินออกมาจากสมัยโบราณ