จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1096

ในที่สุด รังสีของกระบี่นั้นก็ฟันลงมา และฟันไปที่มหามุทราทันที

สิ่งที่ทำให้ทุกคนแปลกใจก็คือไม่ได้เกิดเสียงกึกก้องตามที่ทุกคนคาดคิดไว้

มีเพียงเสียงมีดคมกรีดทะลุแผ่นฟิล์มเท่านั้น

ฉึก!

ก็แค่นี้เอง หลังจากนั้น มหามุทราที่ใหญ่มากๆจนมืดฟ้ามัวดิน มันกดดันจนทำให้ทุกคนหายใจลำบาก จู่ๆมันก็โดนทำลายจนหายไปอย่างไร้ร่องรอย

สิ่งที่หายไปพร้อมกับมหามุทราก็คือประมุขเขาคุนชาง

หลังจากนั้น รังสีของกระบี่ก็ยังไม่ได้หายไปทั้งหมด และมันก็พุ่งขึ้นไปยังท้องฟ้า และกลายเป็นรังสีของกระบี่ที่ยาวมากๆอยู่ในท้องฟ้า

สถานที่ที่รังสีของกระบี่บินผ่าน บนท้องฟ้าก็เกิดคลื่นสีน้ำเงินที่มองเห็นได้อย่างชัดเจน

คลื่นนั้นขยายไปเรื่อยๆบนท้องฟ้า สุดท้ายก็ไม่รู้ว่ามันจะไปที่ไหน?

บางทีมันอาจจะพุ่งทะลุผ่านบรรยากาศ เข้าสู่ชั้นสุญญากาศแล้ว

การโจมตีด้วยกระบี่ ทำลายมหามุทรา ทำให้ประมุขเขาคุนชางตายไม่เหลือซาก

ทุกคนตกตะลึงมากๆ

ท้องฟ้าที่กว้างใหญ่ แต่ไม่มีใครกล้าส่งเสียงออกมาเลยแม้แต่คนเดียว

ลูกศิษย์เหล่านั้นของเขาคุนชาง พวกเขามองเห็นกับประมุขเขาคุนชางหายไปกับตาตัวเอง ตอนนี้พวกเขาลืมร้องไห้ไปเลย

ทุกคนมองดูท้องฟ้าอย่างเงียบๆ

ราวกับโดนกระบี่ที่ทรงพลังมากๆของหลินหยุนดูดวิญญาณไป

หลินหยุนยืนอยู่บนท้องฟ้า มองดูลูกศิษย์ของเขาคุนชางที่อยู่ด้านล่าง เขาพูดเบาๆ "วันนี้ฉันสังหารประมุขเขาคุนชางตรงนี้ พวกคุณยอมแพ้ไหม?"

น้ำเสียงของหลินหยุนทำให้ทุกคนที่ตกตะลึงได้สติคืนมาทันที

จู่ๆลูกศิษย์ของเขาคุนชางก็ตอบสนองได้ทันที มีคนจำนวนมากเริ่มร้องไห้ด้วยความเจ็บปวด

"ท่านประมุข ท่านประมุขตายแล้ว!"

"หลินชางฉองฆ่าท่านประมุข เขาฆ่าท่านประมุขของพวกเราไปแล้ว!"

"ไม่จริง ท่านประมุขเป็นยอดฝีมือไร้เทียนทาน เมื่อสักครู่เขาตายแล้วฟื้นคืนชีพไม่ใช่เหรอ? ครั้งนี้เขาต้องฟื้นคืนชีพได้อีกแน่นอน!"

สิ่งที่น่าเสียดายก็คือ ครั้งนี้ประมุขเขาคุนชางตายแล้วจริงๆ

ถึงแม้เขาจะเป็นยอดฝีมือแดนยาทอง แต่เขาก็ไม่สามารถต้านทานการโจมตีของหลินหยุนได้

คนอื่นๆของสามค่ายใหญ่ หลังจากที่พวกเขาได้สติแล้ว จู่ๆพวกเขาก็เกิดความโกรธขึ้นมาทันที

"หลินชางฉองฆ่าประมุขเขาคุนชางไปแล้ว เขาต้องชดใช้ด้วยชีวิต!"

"มิฉะนั้น โลกนักบู๊โบราณของพวกเราไม่มีวันเป็นสุขอย่างแน่นอน!"

"ใช่แล้ว ต้องฆ่าหลินชางฉองให้ได้ ต้องฆ่าหลินชางฉองให้ได้!"

นักบู๊จำนวนมากของโลกนักบู๊โบราณถูกปลุกระดมขึ้นมาทันที

หลินซื่อเฉิงขมวดคิ้ว เมื่อมองดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น นักบู๊ทั้งหมดของโลกบู๊โบราณคงเตรียมตัวที่จะร่วมมือกันเพื่อฆ่าหลินชางฉองแล้ว

หลินหยุนมองดูคนเหล่านั้นด้วยสายตาเย็นชา สีหน้าของเขาปกติมากๆและพูด "พวกคุณต้องคิดให้ดีก่อน ถ้าอยากจะแก้แค้นให้กับประมุขเขาคุนชางจริงๆ จุดจบของพวกคุณก็คงเหมือนกับประมุขเขาคุนชางอย่างแน่นอน"

มีผู้อาวุโสคนหนึ่งของเขาคุนชางตะโกนทันที "ทุกคนอย่าไปเชื่อคำพูดของเขา ถึงแม้เขาจะมีพลังที่แข็งแกร่งมากๆ แต่ถ้าพวกเราลงมือพร้อมกัน พวกเราจะฆ่าเขาเพียงคนเดียวไม่ได้เลยเหรอ?"

"ถ้าวันนี้เขาไม่ตาย ถ้างั้นโลกนักบู๊โบราณก็จะไม่มีวันอยู่เย็นเป็นสุขและจะถูกเขากดขี่ตลอดไป!"

"หลินชางฉองต้องตาย!"

"ฆ่ามัน!"

เมื่อมีผู้อาวุโสคนนั้นพูดปลุกระดม ก็มีคนจำนวนมากพุ่งเข้ามาหาหลินหยุนทันที

โลกนักบู๊โบราณอยู่อย่างสุขสบายมานาน ทำให้คนเหล่านี้จินตนาการว่าตัวเองเก่งกาจและไร้เทียนทาน

ตอนนี้เมื่อมีหลินหยุนปรากฏตัวและทำลายจินตนาการและความฝันของพวกเขาทันที

เมื่อมีคนพูดปลุกระดมแบบนี้ ทำให้นักบู๊ของโลกบู๊โบราณหัวร้อนทันที

แน่นอนว่าหลินหยุนไม่ได้สนใจเรื่องพวกนี้ มีคนพุ่งเข้ามาเท่าไหร่ เขาก็จะฆ่าตายเท่านั้น

สำหรับคนของโลกนักบู๊โบราณ เขาไม่ได้รู้สึกดีกับคนพวกนี้เลย

ด้านบนตำหนักของเขาคุนชาง ผู้หญิงชุดดำคนนั้นยิ้มอย่างเย็นชา "ฮ่าๆๆๆ ดูเหมือนฉันไม่ต้องออกหน้าแล้ว"

"อยากตายใช่ไหม!"หลินหยุนพูดเบาๆ จากนั้นก็พุ่งเข้าไปทันที

เขาก้าวเท้าหนึ่งครั้งดาบเฮ่าเทียนก็ฆ่าฟันหนึ่งครั้ง สถานที่เขาเดินผ่าน ไม่มีใครสามารถรับมือเขาได้เลย

สำหรับยอดฝีมือแดนเทพเหล่านั้น พวกเขากลับหลบซ่อนตัวอยู่ด้านหลัง มองดูยอดฝีมือที่อยู่ระดับต่ำกว่าพุ่งอยู่ด้านหน้าสุด

สำหรับนักบู๊ที่มาจากโลกนักบู๊ พวกเขาดูถูกการกระทำของนักบู๊จากโลกนักบู๊โบราณมากๆ

"คนพวกนี้ พวกเขารุมโจมตีปรมาจารย์หลิน!"

"ไร้ยางอายมากๆ!"

"ทำยังไงดี? พวกเราควรช่วยไหม?"

"พอเถอะ พลังของพวกเรา สู้นักบู๊จากโลกนักบู๊โบราณไม่ได้ พวกเราดูการต่อสู้อย่างเงียบๆดีกว่า!"

หลินหยุนเหมือนกับเทพมารมาจุติ ฆ่านักบู๊จากโลกนักบู๊โบราณจนเลือดไหลเป็นลำธาร

ผ่านไปแค่ไม่กี่นาที บนพื้นก็เต็มไปด้วยซากศพมากมาย