จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1097

ในห้องโถง สีหน้าของทุกคนในตระกูลหวางก็ดูแย่มากๆเหมือนกัน

ฝันร้ายครั้งนี้มาอย่างกะทันหันมากๆ

ทุกคนไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่าประมุขเขาคุนชางจะพ่ายแพ้

ในห้องโถงของตระกูลหวาง มีแต่ความเงียบสงบ

ไม่มีใครพูดอะไรออกมา และไม่มีใครกล้าพูดด้วย

ทุกคนรู้สึกถึงความเย็นยะเยือกในจิตใจ

ในที่สุด น้าหญิงคนเล็กของหลินหยุนก็เอ่ยปากพูด

"ถ้าหากตอนนั้นไม่ได้……"

หวางจิงหลงจ้องไปที่เธอและตะโกนด่าทันที "หุบปาก!"

"ไม่มีคำว่าถ้า!"

"ถึงแม้ต้องเลือกใหม่อีกครั้ง ฉันก็จะไล่ลูกสาวอกตัญญูออกจากตระกูล"

"ถึงแม้เด็กหนุ่มคนนั้นจะเป็นอัจฉริยะด้านการฝึกบู๊ ตระกูลหวางของเราก็ไม่ได้รู้สึกเสียดายอยู่แล้ว!"

เพียงแต่น้ำเสียงของหวางจิงหลงก็เบาลงเรื่อยๆ จากนั้นก็ไม่ได้ยินอะไรเลย

เขาไม่เสียใจจริงๆเหรอ?

มันไม่ใช่อย่างนั้นแน่นอน

ไม่งั้น ประมุขเขาคุนชางก็คงไม่ให้โอกาสกับหลินหยุนหลายๆครั้งแบบนี้

ถ้าตระกูลหวางมียอดฝีมืออย่างหลินหยุนอยู่ ก็จะสามารถตระกูลหวางสืบทอดไปอีกห้าร้อยปี

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้พูดอะไร มันก็สายเกินไปแล้ว

เด็กหนุ่มที่ตระกูลหวางเกือบจะฆ่าตายในตอนนั้น ตอนนี้เขาเติบโตจนกลายเป็นต้นไม้สูงใหญ่ ไม่มีใครสามารถสั่นคลอนเขาได้

"ตอนนี้เขากำลังทำอะไรอยู่?"หวางจิงหลงสองมือไขว้หลัง จู่ๆก็ถามขึ้นมาทันที

เขาไม่ได้บอกว่าคนๆนั้นเป็นใคร แต่ผู้บริหารระดับสูงทุกคนของตระกูลหวางที่อยู่ในห้องโถงรู้ว่าเขาถามถึงใคร

หวางโส่วเหรินพูด "เขาอยู่ชางฉองกรุ๊ป"

หวางจิงหลงพูด "วันนี้ฉันขอประกาศ ยกตำแหน่งผู้นำตระกูลให้ลูกชายคนโต"

"แกมากับฉัน!"

หวางจิงหลงมองหน้าหวางโส่วเหรินที่เป็นลูกชายคนโตและพูด

"คุณพ่อต้องการอะไรกันแน่?"หวางโส่วเหรินไม่เข้าใจ เขามีลางสังหรณ์ไม่ดีเกิดขึ้นในจิตใจ

คนอื่นๆในตระกูลหวังก็รู้สึกเหมือนกัน

ทุกคนยืนขึ้นพร้อมกัน และมองดูหวางจิงหลง

ลูกชายคนรองที่ชื่อหวางโส่วหลี่ถามทันที "คุณพ่อยังมีร่างกายที่แข็งแกร่ง ทำไมต้องยกตำแหน่งผู้นำตระกูลให้พี่ใหญ่อย่างกะทันหันแบบนี้?"

หวางโส่วหลี่ไม่ได้ต้องการแย่งตำแหน่งผู้นำตระกูลกับพี่ใหญ่ แต่เขาคิดแทนหวางจิงหลงมากกว่า

เขารู้สึกว่าหวางจิงหลงลาออกจากผู้นำตระกูลอย่างกะทันหัน มันต้องมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นอย่างแน่นอน

หวางจิงหลงพูดอย่างหนักแน่น "ฉันตัดสินใจไปแล้ว ไม่ต้องมาพูดอีก"

"โส่วเหริน แกมารับตำแหน่งผู้นำตระกูลกับฉันเถอะ!"

"รับทราบ!"

หวางโส่วเหรินเดินตามหวางจิงหลงไป

หวางจิงหลงพูด "แยกย้ายกันได้แล้ว!"

"รับทราบ!"

เมื่อมองเห็นหวางจิงหลงจากไป แต่คนของตระกูลหวางทั้งหมดยังไม่กล้าเดินจากไป

มีความตึงเครียดเกิดขึ้นในจิตใจของทุกคนในตระกูลหวาง

"ดูเหมือนว่าคุณพ่อจะตัดสินใจอะไรบางอย่างแล้ว"หวางโส่วหลี่พูด

"พวกเราจะทำยังไงได้?"บางทีเรื่องนี้อาจจะเป็นการลงโทษจากสวรรค์ สมัยนั้นพวกเราไม่ควรทำอย่างนั้นเลย น้องสาวคนเล็กก็เสียใจมากๆด้วย

ตอนนั้นเธอไม่เห็นด้วยกับการไล่หวางซูเฟินออกจากตระกูล

หวางโส่วหลี่พูดอย่างเคร่งขรึม "ไม่ต้องพูดแล้ว ตอนนี้เสียใจก็ไม่มีประโยชน์ ถ้าให้คุณพ่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ อาจจะทำให้เขาโกรธมากๆ"

"แยกย้ายกันได้แล้ว!"

"ถึงแม้เขาคุนชางจะพ่ายแพ้แล้ว บางทีเด็กหนุ่มคนนั้นอาจจะไม่สามารถทำอะไรตระกูลหวางก็ได้!"

"อย่าลืมนะว่าตระกูลหวางของพวกเราไม่ใช่คนของโลกนักบู๊"

มีวัยรุ่นคนหนึ่งของตระกูลหวางพูดเห็นด้วยทันที "ใช่แล้ว เด็กหนุ่มคนนั้นก็แค่แข็งแกร่งนิดหน่อย ยังไงซะพวกเราตระกูลหวางไม่ใช่คนของโลกนักบู๊ เขาไม่กล้าลงมือกับพวกเราอยู่แล้ว"

"ใช่แล้ว ฉันก็อยากรู้ว่าเขาจะกล้าลงมือกับพวกเราไหม!"

"ถ้าเขากล้าลงมือกับพวกเรา พวกเราก็ใช้ระเบิดนิวเคลียร์เลย"

มีเสียงเบาๆหนึ่งดังขึ้น "อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนรัสเซียเคยใช้ระเบิดนิวเคลียร์กับเขาไปแล้ว แต่มันก็ไม่มีประโยชน์!"

"หึ นั้นเป็นเพราะรัสเซียใช้ระเบิดนิวเคลียร์น้อยไป และทำให้เขาหนีไปได้"

"ถ้าเขากล้าคิดไม่ดีกับตระกูลหวางของพวกเรา พวกเราก็ระเบิดชางฉองกรุ๊ปของเขาไปเลย"