จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1097

ในห้องโถง สีหน้าของทุกคนในตระกูลหวางก็ดูแย่มากๆเหมือนกัน

ฝันร้ายครั้งนี้มาอย่างกะทันหันมากๆ

ทุกคนไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่าประมุขเขาคุนชางจะพ่ายแพ้

ในห้องโถงของตระกูลหวาง มีแต่ความเงียบสงบ

ไม่มีใครพูดอะไรออกมา และไม่มีใครกล้าพูดด้วย

ทุกคนรู้สึกถึงความเย็นยะเยือกในจิตใจ

ในที่สุด น้าหญิงคนเล็กของหลินหยุนก็เอ่ยปากพูด

"ถ้าหากตอนนั้นไม่ได้……"

หวางจิงหลงจ้องไปที่เธอและตะโกนด่าทันที "หุบปาก!"

"ไม่มีคำว่าถ้า!"

"ถึงแม้ต้องเลือกใหม่อีกครั้ง ฉันก็จะไล่ลูกสาวอกตัญญูออกจากตระกูล"

"ถึงแม้เด็กหนุ่มคนนั้นจะเป็นอัจฉริยะด้านการฝึกบู๊ ตระกูลหวางของเราก็ไม่ได้รู้สึกเสียดายอยู่แล้ว!"

เพียงแต่น้ำเสียงของหวางจิงหลงก็เบาลงเรื่อยๆ จากนั้นก็ไม่ได้ยินอะไรเลย

เขาไม่เสียใจจริงๆเหรอ?

มันไม่ใช่อย่างนั้นแน่นอน

ไม่งั้น ประมุขเขาคุนชางก็คงไม่ให้โอกาสกับหลินหยุนหลายๆครั้งแบบนี้

ถ้าตระกูลหวางมียอดฝีมืออย่างหลินหยุนอยู่ ก็จะสามารถตระกูลหวางสืบทอดไปอีกห้าร้อยปี

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้พูดอะไร มันก็สายเกินไปแล้ว

เด็กหนุ่มที่ตระกูลหวางเกือบจะฆ่าตายในตอนนั้น ตอนนี้เขาเติบโตจนกลายเป็นต้นไม้สูงใหญ่ ไม่มีใครสามารถสั่นคลอนเขาได้

"ตอนนี้เขากำลังทำอะไรอยู่?"หวางจิงหลงสองมือไขว้หลัง จู่ๆก็ถามขึ้นมาทันที

เขาไม่ได้บอกว่าคนๆนั้นเป็นใคร แต่ผู้บริหารระดับสูงทุกคนของตระกูลหวางที่อยู่ในห้องโถงรู้ว่าเขาถามถึงใคร

หวางโส่วเหรินพูด "เขาอยู่ชางฉองกรุ๊ป"

หวางจิงหลงพูด "วันนี้ฉันขอประกาศ ยกตำแหน่งผู้นำตระกูลให้ลูกชายคนโต"

"แกมากับฉัน!"

หวางจิงหลงมองหน้าหวางโส่วเหรินที่เป็นลูกชายคนโตและพูด

"คุณพ่อต้องการอะไรกันแน่?"หวางโส่วเหรินไม่เข้าใจ เขามีลางสังหรณ์ไม่ดีเกิดขึ้นในจิตใจ

คนอื่นๆในตระกูลหวังก็รู้สึกเหมือนกัน

ทุกคนยืนขึ้นพร้อมกัน และมองดูหวางจิงหลง

ลูกชายคนรองที่ชื่อหวางโส่วหลี่ถามทันที "คุณพ่อยังมีร่างกายที่แข็งแกร่ง ทำไมต้องยกตำแหน่งผู้นำตระกูลให้พี่ใหญ่อย่างกะทันหันแบบนี้?"

หวางโส่วหลี่ไม่ได้ต้องการแย่งตำแหน่งผู้นำตระกูลกับพี่ใหญ่ แต่เขาคิดแทนหวางจิงหลงมากกว่า

เขารู้สึกว่าหวางจิงหลงลาออกจากผู้นำตระกูลอย่างกะทันหัน มันต้องมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นอย่างแน่นอน

หวางจิงหลงพูดอย่างหนักแน่น "ฉันตัดสินใจไปแล้ว ไม่ต้องมาพูดอีก"

"โส่วเหริน แกมารับตำแหน่งผู้นำตระกูลกับฉันเถอะ!"

"รับทราบ!"

หวางโส่วเหรินเดินตามหวางจิงหลงไป

หวางจิงหลงพูด "แยกย้ายกันได้แล้ว!"

"รับทราบ!"

เมื่อมองเห็นหวางจิงหลงจากไป แต่คนของตระกูลหวางทั้งหมดยังไม่กล้าเดินจากไป

มีความตึงเครียดเกิดขึ้นในจิตใจของทุกคนในตระกูลหวาง

"ดูเหมือนว่าคุณพ่อจะตัดสินใจอะไรบางอย่างแล้ว"หวางโส่วหลี่พูด

"พวกเราจะทำยังไงได้?"บางทีเรื่องนี้อาจจะเป็นการลงโทษจากสวรรค์ สมัยนั้นพวกเราไม่ควรทำอย่างนั้นเลย น้องสาวคนเล็กก็เสียใจมากๆด้วย

ตอนนั้นเธอไม่เห็นด้วยกับการไล่หวางซูเฟินออกจากตระกูล

หวางโส่วหลี่พูดอย่างเคร่งขรึม "ไม่ต้องพูดแล้ว ตอนนี้เสียใจก็ไม่มีประโยชน์ ถ้าให้คุณพ่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ อาจจะทำให้เขาโกรธมากๆ"

"แยกย้ายกันได้แล้ว!"

"ถึงแม้เขาคุนชางจะพ่ายแพ้แล้ว บางทีเด็กหนุ่มคนนั้นอาจจะไม่สามารถทำอะไรตระกูลหวางก็ได้!"

"อย่าลืมนะว่าตระกูลหวางของพวกเราไม่ใช่คนของโลกนักบู๊"

มีวัยรุ่นคนหนึ่งของตระกูลหวางพูดเห็นด้วยทันที "ใช่แล้ว เด็กหนุ่มคนนั้นก็แค่แข็งแกร่งนิดหน่อย ยังไงซะพวกเราตระกูลหวางไม่ใช่คนของโลกนักบู๊ เขาไม่กล้าลงมือกับพวกเราอยู่แล้ว"

"ใช่แล้ว ฉันก็อยากรู้ว่าเขาจะกล้าลงมือกับพวกเราไหม!"

"ถ้าเขากล้าลงมือกับพวกเรา พวกเราก็ใช้ระเบิดนิวเคลียร์เลย"

มีเสียงเบาๆหนึ่งดังขึ้น "อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนรัสเซียเคยใช้ระเบิดนิวเคลียร์กับเขาไปแล้ว แต่มันก็ไม่มีประโยชน์!"

"หึ นั้นเป็นเพราะรัสเซียใช้ระเบิดนิวเคลียร์น้อยไป และทำให้เขาหนีไปได้"

"ถ้าเขากล้าคิดไม่ดีกับตระกูลหวางของพวกเรา พวกเราก็ระเบิดชางฉองกรุ๊ปของเขาไปเลย"

หวางจิงหลงปิดตัวเองอยู่ในห้องเพียงคนเดียว

เขาค่อยๆดึงผ้าสีดำออกอย่างเงียบ ด้านในเป็นรูปภาพของภรรยาเขาที่เสียชีวิตไปแล้ว

"เสี่ยวหรู คุณคิดว่าฉันทำผิดหรือเปล่า?"

"ฉันทำผิดจริงๆเหรอ?"

"ถ้าคุณยังมีชีวิตอยู่ คุณต้องห้ามฉันอย่างแน่นอน"

"แต่ทำไมคุณถึงจากฉันไปเร็วขนาดนั้น?"

"บางทีสวรรค์ส่งเด็กหนุ่มคนนั้นมาลงโทษฉัน!"

"อย่างไรก็ตาม ถึงแม้สวรรค์จะให้ฉันเลือกอีกหนึ่งครั้ง ฉันก็คงจะทำเหมือนเดิม ในสายตาของฉัน ผลประโยชน์ของตระกูลสำคัญที่สุด!"

แสงไฟในห้องสลัวๆ รูปถ่ายขาวดำที่อยู่ด้านบน ค่อยๆกลายเป็นภาพลวงตาทันที

จู่ๆหวางจิงหลงก็หัวเราะออกมา "เสี่ยวหรู คุณมาแล้วเหรอ?"

"คุณกลับมาทำไม?"

"คุณกลับมารับฉันใช่ไหม?"

……

ในเวลานี้ ชายชราที่ไม่เคยก้มหน้าให้ใครและเป็นผู้นำของสี่ตระกูลใหญ่ ตอนนี้เขาเหมือนกับชายชราทั่วไปแล้ว

คืนนี้ หวางจิงหลงแก่ไปสิบปี

เดิมทีเขามีผมหงอกแค่ครึ่งหัว ผ่านไปแค่คืนเดียว เขาผมหงอกทั้งหัวเลย

วันรุ่งขึ้น หลินหยุนที่ผ่านการฟื้นฟูพลังมาหนึ่งคืน ตอนนี้เขายืนอยู่ชั้นดาดฟ้าของตึกชางฉองกรุ๊ป เขามองดูตึกสูงน้อยใหญ่ที่อยู่ด้านล่าง

สายตาของเขาค่อยๆมองสูงขึ้น และมองไปที่ทิศเหนือ

"ตระกูลหวาง ความแค้นของพวกเรา ได้เวลาสะสางแล้ว"

หลินหยุนก้าวเท้าออกไปทันที ผ่านไปชั่วพริบตา ร่างกายของเขาก็ปรากฏตัวกลางอากาศที่อยู่ห่างออกไปร้อยกว่าเมตร

ในห้องทำงานของหวางซูเฟิน ฉินหลันเข้ามารายงาน "ท่านประธาน เสี่ยวหยุนไปแล้ว!"

ปากกาที่อยู่บนมือของหวางซูเฟิน ตกลงบนพื้นทันที

ดวงตาทั้งสองข้างของเธอมีน้ำตาไหลออกมาทันที

ตระกูลหวางในเมืองหลวง

หวางโส่วหลี่ที่เป็นหน่วยข่าวกรองรีบมาหาหวางโส่วเหรินที่พึ่งได้รับตำแหน่งผู้นำตระกูลในตอนเช้าอย่างรีบร้อน เขาพูดว่า "พี่ใหญ่ เขามาแล้ว!"

หวางโส่วเหรินถอนหายใจ "ฉันรู้แล้ว ฉันจะไปแจ้งให้คุณพ่อทราบ"