จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1098

มีชายชุดดำคนหนึ่งยืนอยู่ด้านนอกประตูสีแดงของตระกูลหวาง

ที่นี่คือคฤหาสน์ของตระกูลหวางซึ่งเป็นตระกูลที่มีชื่อเสียงในประเทศจีนมาหลายร้อยปี

ตระกูลหวางเป็นผู้นำของสี่ตระกูลใหญ่

หลินหยุนยกมือขึ้นมาและฟันลงไปทันที ประตูใหญ่ของตระกูลหวางแตกหักทันที

ครั้งที่แล้วเขามาฆ่าคนของตระกูลหวาง

ครั้งนี้ เขามาเพื่อแก้แค้น

ครั้งที่แล้วโม่เฉินพูดเกลี้ยกล่อมเขา

แต่ครั้งนี้ เขาเพียงคนเดียวฆ่าล้างโลกนักบู๊โบราณ ตอนนี้ไม่มีใครกล้ามาพูดเกลี้ยกล่อมเขาอีก

บอดี้การ์ดที่อยู่หน้าประตูตระกูลหวางได้หายไปนานแล้ว

หลินหยุนก้าวทีละก้าวอย่างช้าๆและเดินเข้าไปตระกูลหวาง

ชาติที่แล้ว สถานที่นี้คือสถานที่ที่เขาปรารถนามาตลอดชีวิต

สถานที่นี้มีคนที่เขาเกลียดมากๆอยู่

แต่คนที่อยู่ที่นี่กลับเป็นญาติร่วมสายเลือดกับเขา

ชาติที่แล้ว เขาอยากจะฆ่า แต่เขาไม่มีความสามารถที่จะทำได้

แต่ชาตินี้ เขามีพลังและความแข็งแกร่งมากพอที่จะฆ่าคน แต่เขากลับฆ่าไม่ได้

เมื่อได้ยินเสียงดังจากประตูใหญ่ ทำให้ทุกคนในตระกูลหวางมารวมตัวกันที่สนามหน้าคฤหาสน์ทันที

การรวมตัวครั้งนี้ เหมือนกับพวกเขามาเพื่อต้อนรับหลินหยุน

"เด็กหนุ่ม คุณต้องการอะไรกันแน่!"

ผู้นำตระกูลคนใหม่ของตระกูลหวาง เขาคือหวางโส่วเหรินที่เป็นน้าของหลินหยุน เขาตะโกนด้วยความโกรธ

สีหน้าของหลินหยุนปกติมากๆและพูดเบาๆ "ฉันมาเพื่อทวงคืน สิ่งที่พวกคุณติดค้างแม่ของฉัน"

หวางโส่วเหรินพูดด้วยความโกรธ "ตระกูลหวางของพวกเราไม่ติดค้างอะไรคุณ!"

อย่างไรก็ตาม เมื่อพูดคำนี้จบ เขาก็รู้สึกจิตใจไม่สงบทันที

สีหน้าของหลินหยุนเย็นชาขึ้นมาทันทีและพูด "ตระกูลหวาง ติดค้างพวกเราเยอะมากๆ"

"ตระกูลหวาง ไม่ได้ติดค้างคุณ!"

มีเสียงชายชราและทรงพลังมากๆตะโกนด้วยความโกรธ

หวางจิงหลงเดินมาอย่างช้าๆ

สีหน้าของทุกคนในตระกูลหวางแสดงความตกใจออกมาทันที

เพราะหวางจิงหลงในเวลานี้ดูแก่ขึ้นสิบปี

เดิมทีผมหงอกแค่ครึ่งหัวของเขา ผ่านไปแค่คืนเดียว เส้นผมทั้งหัวก็เปลี่ยนเป็นสีขาวทั้งหมด

"คุณพ่อ ผู้นำตระกูล!"

สีหน้าของทุกคนในตระกูลหวางแสดงความเจ็บปวดออกมาทันที

หวางจิงหลงไม่ได้สนใจพวกเขา เขาเดินไปด้านหน้าของหลินหยุนอย่างช้าๆ เขายืนนิ่งๆและห่างจากหลินหยุนประมาณสามเมตร

"ตระกูลหวางไม่เคยติดค้างคุณ!"

"เมื่อก่อนไม่เคยติดค้างคุณ ตอนนี้ก็ไม่ติดค้างคุณ อนาคตก็คงไม่ติดค้างคุณด้วย!"

หลินหยุนมองดูชายชราผมขาวที่ยืนอยู่ด้านหน้าตัวเอง คนๆนี้คือคุณตาแท้ๆของตัวเอง!

และเขายังเป็นคนที่อยากจะฆ่าตัวเอง ในตอนที่ตัวเองยังเป็นเด็กทารกด้วย

ถึงแม้เขาจะกลายเป็นคนแก่แล้ว แต่เขาก็ยังคงเป็นคนที่ไร้น้ำใจ เหมือนสมัยนั้นเลย

หลินหยุนมองหน้าเขาและพูดเบาๆ "ประมุขเขาคุนชางได้เสียชีวิตไปแล้ว"

หวางจิงหลงพูดอย่างเคร่งขรึม "ฉันรู้เรื่องนี้แล้ว"

หลินหยุนพูดอีกครั้ง "โลกนักบู๊โบราณพ่ายแพ้แล้ว"

หวางจิงหลงพูดอีกครั้ง "ฉันรู้เรื่องนี้แล้ว"

หลินหยุนพูดอีกครั้ง "ตระกูลหวางกำลังจะโดนฆ่าล้างตระกูล!"

ครั้งนี้ หวางจิงหลงนิ่งไปชั่วครู่ จากนั้นเขาก็พูดอย่างเคร่งขรึม "ฉันรู้เรื่องนี้แล้ว"

หลินหยุนไม่พูดอะไรอีก

หวางจิงหลงก็ไม่พูดอะไรเหมือนกัน

ทั้งสองคนสบตากัน

ผ่านไปสักพัก หลินหยุนพูดขึ้นมาอีกครั้ง "คุณเคยรู้สึกเสียใจไหม?"

"ถึงแม้ในจิตใจของคุณจะรู้สึกเสียใจเพียงแค่เล็กน้อยก็ตาม?"

หวางจิงหลงก้มหน้าลงอีกครั้ง เขานิ่งไปสักพัก

จากนั้น เขาก็เงยหน้าขึ้นมาและมองหน้าหลินหยุน สายตาของเขาแน่วแน่มากๆ

"ฉันไม่เคยรู้สึกเสียใจ"

"เมื่อก่อน ปัจจุบัน อนาคต ฉันก็ไม่เคยรู้สึกเสียใจ"

"ถึงแม้ให้ฉันเลือกใหม่อีกครั้ง ฉันก็จะทำเหมือนเดิม"

เมื่อหลินหยุนได้ยินคำพูดเหล่านี้ เขาก็รู้สึกโกรธมากๆ

เขายกกระบี่ขึ้นมาทันที

ประตูของตระกูลหวางโดนฟันจนแตกละเอียด

รังสีของดาบที่ทรงพลังนั้น ทำให้ทุกคนในตระกูลหวางใจสั่นมากๆด้วยความตกใจ

"ดีมากๆที่กล้าพูดว่าไม่เคยเสียใจเลย!"

"มันเป็นนิสัยจริงๆของคุณเลย"

"ไม่แปลกใจเลยที่สมัยก่อนคุณกล้าทำเรื่องที่ฆ่าหลานแท้ๆของตัวเอง"

"หวางจิงหลง คุณเป็นคนแบบนั้นจริงๆ!"

"อย่างไรก็ตาม ตระกูลหวางก็ต้องคืนความยุติธรรมให้ฉัน!"

ท่าทีหลินหยุนก็หนักแน่นเหมือนกัน

เขาไม่ฆ่าคนของตระกูลหวางได้

แต่ตระกูลหวางต้องให้คำตอบที่เขาพอใจ

อันที่จริง เขาแค่ต้องการให้ตระกูลหวางยอมรับว่าพวกเขาทำผิด

จู่ๆหวางจิงหลงก็หัวเราะออกมา

"คุณล้มเลิกความคิดนั้นดีกว่า!"

หวางโส่วหลี่ตะโกนด้วยความโกรธ

"พวกคุณทำเรื่องชั่วๆไว้เยอะ ตอนนี้บุคคลที่อยู่เบื้องหลังของพวกคุณก็ตายไปแล้ว พวกคุณรอดูก็แล้วกัน ความคิดที่แท้จริงของชาวจีนทุกคนที่มีต่อตระกูลหวางจะเป็นยังไง!"

เมื่อหลินหยุนพูดจบ เขาก็หันหลังและจากไปทันที

ตระกูลหวางที่ไม่มีหวางจิงหลงแล้ว เขาไม่ได้เกลียดตระกูลหวางมากขนาดนั้นแล้ว

"ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฉันกับตระกูลหวางไม่มีความแค้นต่อกันอีกแล้ว!"

หลินหยุนกลับไปที่ชางฉองกรุ๊ป

ความแค้นของชาติที่แล้ว ตอนนี้มันได้จบลงแล้ว

ก้าวต่อไป เขาเตรียมพร้อมที่จะบรรลุถึงขั้นแดนยาทอง

ห้องพักของประธานาธิบดีจีน

หงซานเหอเคาะประตูและเดินเข้ามา

ประธานาธิบดีกำลังนั่งจิบน้ำชา

"ท่านหง เชิญนั่ง!"

หงซานเหอไม่ได้นั่ง เขายืนอยู่ข้างๆประธานาธิบดีจีน สีหน้าของเขาตกตะลึงเล็กน้อย

"หวางจิงหลงเสียชีวิตแล้วใช่ไหม?"ประธานาธิบดีจีนถามด้วยสีหน้าปกติ

หงซานเหอตกตะลึงทันที "คุณรู้ข่าวนี้มาก่อนแล้วใช่ไหม"

ประธานาธิบดีจีนพูด "ฉันไม่รู้เรื่องนี้ ฉันแค่คาดเดาเท่านั้น"

หงซานเหอตกใจมากขึ้น "คุณเดาออกได้ยังไง!"

"ด้วยนิสัยของหวางจิงหลง เขาเป็นคนที่ไม่เคยยอมแพ้ ดังนั้น เพื่อปกป้องตระกูลหวางเอาไว้ เขาต้องตายเท่านั้น"

"เมื่อเขาตายแล้ว หลินหยุนก็ไม่มีข้ออ้างไปแก้แค้นตระกูลหวางอีก"

"เฮ้อ เสียดายจริงๆ เขาเกิดผิดตระกูล ถ้าเขาไม่ได้เป็นคนของสี่ตระกูลใหญ่ ถ้าจิตใจของเขามีแต่ประชาชนชาวจีน ชื่อของเขาคงได้บันทึกไว้ในประวัติศาสตร์"

ประธานาธิบดีจีนรู้สึกเสียดายเล็กน้อย

หงซานเหอถอนหายใจและพูด "ใช่แล้ว อย่างไรก็ตาม ถ้าเป็นอย่างนั้น เขาก็คงจะไม่ใช่หวางจิงหลงแล้ว!"

"ใช่แล้ว เขาเกิดมาเพื่อเป็นตัวเขาจริงๆ"ประธานาธิบดีจีนพูด

หลังจากนั้น ประธานาธิบดีจีนก็ถามขึ้นมาทันที "ท่านหง ไปหยิบเหล้ามาสักขวด พวกเราสองคนดื่มกันสักหน่อย!"

"ได้"หงซานเหอหันหลังจากไป ผ่านไปชั่วครู่ เขาก็หยิบเหล้าที่ผลิตในประเทศจีนกลับมา

เมื่อเทเหล้าเสร็จ ท่านหงก็ยกเหล้าให้ประธานาธิบดีจีนแก้วหนึ่ง

ประธานาธิบดีจีนยกแก้วเหล้าขึ้นมาและเทลงพื้น

"พี่จิงหลง ขอให้พี่จากไปอย่างสงบ!"

หงซานเหอก็เทเหล้าลงพื้นและพูดว่า "ขอให้ชาติหน้าคุณเกิดมา ในจิตใจของคุณมีแต่ประชาชน!"

ใช่แล้ว จิตใจของคุณมีแต่ประชาชน ไม่ใช่คิดถึงแต่เพียงตระกูลหวางเท่านั้น

หลังจากคารวะหวางจิงหลงแล้ว พวกเขาก็ดื่มเหล้ากันสามแก้ว

จู่ๆหงซานเหอก็พูดออกมา "ใช่แล้ว ไมโครซอฟท์ที่สหรัฐอเมริกามาหาหวางซูเฟินเพื่อเจรจาร่วมธุรกิจกัน ฉันรู้สึกว่าไมโครซอฟท์มาคุยธุรกิจในเวลานี้ พวกเขาต้องมีจุดประสงค์อื่นอย่างแน่นอน?"