จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1107

คนของโลกบู๊และโลกบู๊โบราณ ต่างก็เห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยตาของตนเอง

แต่สภาพจิตใจของพวกเขากลับมีความซับซ้อนอยู่บ้าง

ในสำนักบู๊โบราณแห่งหนึ่ง ผู้อาวุโสแดนเทพคนหนึ่งได้สูดลมหายใจลึก ผ่านไปชั่วครู่ ก็ได้พูดขึ้นอย่างขาดสติว่า “คราวนี้ หลินชางฉองผู้นั้นคงน่าจะตายแล้ว......”

อีกคนหนึ่งพูดต่อว่า “ระเบิดที่รุนแรงเมื่อสักครู่ ช่างน่าสะพรึงกลัวยิ่งนัก ผู้บำเพ็ญฝึกฝนคงไม่สามารถต้านทานได้อย่างเด็ดขาด ไม่มีโอกาสเลย หลินชางฉองจะต้องตายอย่างแน่นอน! ”

ผู้อาวุโสแดนเทพได้ยินดังนั้น อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ “โธ่ น่าเสียดายจริง ๆ แม้ว่าหลินชางฉอง จะสร้างปัญหาก่อกวนโลกบู๊โบราณของเรา เป็นศัตรูของพวกเรา แต่ต้องพูดเลยว่า คนผู้นี้อัจฉริยะ มีพรสวรรค์มีความสามารถอย่างแท้จริง! ”

“คาดไม่ถึงว่า จะต้องมาตายลง และยังมาตายลงในลักษณะนี้ด้วย”

“ฮึ! ไม่มีอะไรน่าเสียดายหรอก! ”

“หลินชางฉองพึ่งพาวิชาบำเพ็ญของตนเอง ทำลายกวาดล้างโลกบู๊โบราณ ถึงขนาดที่ยอดฝีมือ ของสี่ค่ายใหญ่ยังถูกเขาสังหารทั้งหมด เขาคิดว่าตนเองเป็นเทพของโลกนี้อย่างนั้นเหรอ! ”

“อายุน้อยยังโอ้อวดหลงระเริงได้ขนาดนี้ ฆ่าล้างไปทั่ว ไม่ช้าหรือเร็วก็จะต้องตายแน่นอน! แต่เสียดายที่ต้องมาตายด้วยน้ำมือของสหรัฐอเมริกา! ”

โลกใต้ดินฝั่งตะวันตก ทุกคนต่างก็ไม่เชื่อกับสิ่งที่เห็นด้วยสายตาของตนเอง

พวกคนเหล่านี้ล้วนเป็นยอดฝีมือแห่งโลกใต้ดินทั้งนั้น

แต่ขณะนี้พวกเขาทั้งหมดกลับพูดไม่ออกเป็นเวลานาน

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน ในที่สุดก็มีคนที่เอ่ยขึ้นอย่างไม่แน่ชัดว่า “คราวนี้ หลินชางฉองนั้น คงจะตายแล้วล่ะสิ? ”

ไม่นาน คนที่สองก็พูดขึ้นอย่างเย้ยหยันว่า “ต้องตายแน่นอน! แม้หลินชางฉองจะแข็งแกร่งอย่างแท้จริง แต่ไม่มีผู้ใดสามารถที่จะมีชีวิตรอดจากพลังอานุภาพของระเบิดที่รุนแรงระดับนี้ได้! ”

อีกคนหนึ่งสูดหายใจยาว และอุทานขึ้นว่า “คิดไม่ถึงจริง ๆ ว่า สหรัฐอเมริกาจะมีอาวุธทำลายล้างที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้! แต่ก็โชคดีที่เป็นเช่นนี้ จึงจะสามารถฆ่าปีศาจหลินชางฉองผู้นี้ได้! ”

เวลานี้ โดโนแวนและพวกนายพลทั้งหลาย ที่นั่งอยู่บนเฮลิคอปเตอร์ที่กำลังบินกลับดินแดนสหรัฐอเมริกาอย่างรวดเร็วนั้น ได้มองลงมายังคลื่นเปลวเพลิงที่ยังคงเผาไหม้ลุกท่วมอย่างไม่หยุด ซึ่งทุกคนต่างก็ตื่นเต้นดีใจ และหัวเราะกันอย่างบ้าคลั่ง

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า หลินชางฉอง ไม่ว่านายจะมีพลังความสามารถแข็งแกร่งเพียงใด ท้ายที่สุดก็ต้องมา ตายลงด้วยน้ำมือของพวกเราสหรัฐอเมริกา! ”

“รสชาติของระเบิดโปรตอนฟิชชั่นของสหรัฐอเมริกาคงจะไม่เลวเลยล่ะสิ! ”

“การที่เสียชีวิตลงภายใต้ระเบิดโปรตอนฟิชชั่นของพวกเราสหรัฐอเมริกา นายก็ควรที่จะรู้สึกว่าโชคดีเป็นเกียรติแล้ว ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า! ”

“ในโลกใบนี้ ไม่มีผู้ใดที่จะสามารถตอบโต้พวกเราสหรัฐอเมริกาได้! ”

พวกลูกน้องที่อยู่ด้านข้างเขาก็ตะโกนพูดขึ้นอย่างตื่นเต้นดีใจว่า “สหรัฐอเมริกาจงเจริญ! สหรัฐอเมริกาจงเจริญ! ”

โดโนแวนยกแก้วไวน์ที่มีไวน์เต็มแก้วขึ้น แล้วหันหน้ามองไปที่หวางซูเฟินกับฉินหลันที่กำลังถูกมัดตัวอยู่ พร้อมกับแสดงรอยยิ้มที่เหยียดหยามขึ้น

“คุณหวาง บทสรุปในตอนนี้ คุณคงไม่อยากจะเชื่อล่ะสิ? ”

“แต่ก็น่าเสียใจด้วย ฮ่าฮ่าฮ่า นี่มันคือเรื่องจริง! ”

“ลูกชายของคุณ หลินชางฉอง ในที่สุดก็ต้องมาตายลงด้วยน้ำมือของพวกเราสหรัฐอเมริกา! นี่ก็คือผลลัพธ์ของการคุกคามพวกเราสหรัฐอเมริกา! ”

หวางซูเฟินหมดหวังท้อแท้ใจอย่างมาก เช่นเดียวกับฉินหลัน ใบหน้าขาวซีดไปหมด

น้ำตารินไหลออกมาอย่างไม่หยุด

ทั้งสองคนกัดริมฝีปากแน่น เจ็บปวดทรมานอย่างที่สุด แม้ว่าไม่อยากที่จะร้องไห้ ไม่อยากที่จะ เสียน้ำตา แต่ก็อดกลั้นเอาไว้ไม่อยู่

ในเวลานี้เอง สัญญาณเรียกจากผู้นำของสหรัฐอเมริกาก็ดังขึ้น

“นี่ก็คือชะตากรรมของการเป็นปรปักษ์กับตระกูลหวางของเรา! ”

“หลินหยุนอ่าหลินหยุน นายคือผู้เก่งกาจไร้ซึ่งคู่ต่อกรไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงต้องจบชีวิตลงด้วยล่ะ? ”

“นายไม่เห็นผู้ใดอยู่ในสายตาไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงต้องตายด้วย? ”

“นายจากไปอย่างสงบเถอะ! ต่อไปตระกูลหวางของพวกเราจะได้ทำการรวบรวมอิทธิพลอำนาจ เพื่อจัดการกับชางฉองกรุ๊ปที่นายหลงเหลือเอาไว้ ทุกสิ่งทุกอย่างที่ก่อนหน้านี้นายได้ทำไว้กับตระกูลหวางของพวกเรา พวกเราจะส่งคืนกลับให้นายเป็นพันเท่าหมื่นเท่าเลย! ”

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า......”

หลังจากที่หวางจิงหลงได้เสียชีวิตลง หวางเจ๋อที่สงบเสงี่ยมมาโดยตลอดแทบที่จะเป็นบ้าไปแล้วส่วนคนอื่น ๆ ของตระกูลหวาง ต่างก็กำหมัดสองข้างแน่นหนา แววตาเป็นประกายแสดงออกถึงความดีใจอย่างที่สุด

ทำลายที่พึ่งพิงของตระกูลหวาง บีบบังคับให้เจ้าบ้านหวางต้องเสียชีวิต และยังโจมตีขัดขวางธุรกิจของตระกูลหวางอีกด้วย

หลินหยุนเปรียบได้กับภูเขาลูกใหญ่ที่ไม่มีทางเอื้อมถึง ไม่มีทางข้ามผ่าน ไม่มีทางตอบโต้ได้ โดยที่กดทับอยู่เหนือศีรษะของทุกคนตระกูลหวางอย่างรุนแรง

ตอนนี้ ภูเขาใหญ่ลูกนี้ในที่สุดก็ถูกทำลายลงแล้ว

แม้ว่าจะไม่ได้ถูกทำลายลงภายใต้น้ำมือของพวกเขาตระกูลหวาง แต่แล้วไงล่ะ?

นับตั้งแต่วันนี้ไป ไม่มีหลินหยุนอยู่แล้ว ตระกูลหวางก็ยังคงเป็นตระกูลหวาง ยังคงเป็นตระกูลใหญ่ที่ทุกคนได้ยินชื่อแล้วเกิดความเกรงขามเหมือนเช่นเคย

เท่านี้ ก็ถือว่าเพียงพอแล้ว

หวางโส่วหลี่เองก็ถอนหายใจยาว ตื่นเต้นดีใจถึงกับลุกยืนขึ้นโดยพลัน และตะโกนดังว่า “มานี่! ไปจัดเตรียมประทัด โคมไฟสีแดง และตัวอักษรคำว่ามงคล วันนี้ ตระกูลหวางจะจัดงานเฉลิมฉลองครั้งใหญ่! ”

ช่วงเวลาที่ผ่านมานี้ หวางโส่วหลี่ในฐานะที่เป็นเจ้าบ้านคนใหม่ ได้ตกอยู่ในสถานการณ์ที่อันตราย และมีความกดดันอย่างมากมาโดยตลอด แต่ในขณะนี้ ในที่สุดก็สามารถนำความกดดันทั้งหมด ระบายออกมาได้อย่างเต็มที่แล้ว