อ่านสรุป บทที่ 1110 โทษแขวนคอ จาก จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ โดย จูผาซู่
บทที่ บทที่ 1110 โทษแขวนคอ คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายใช้ชีวิต จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย จูผาซู่ อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
เมื่อเห็นเครื่องบินรบ เรือรบ รวมถึงหน่วยรบเมคาจำนวนมากที่ไม่เคยพบเจอมาก่อน ไม่เพียงแค่ทางฝ่ายจีนเท่านั้น ประเทศอื่น ๆ ทั่วโลก ต่างก็ตื่นตะลึงกันอย่างที่สุด
แม้แต่พวกพันธมิตรของสหรัฐอเมริกาเอง เวลานี้ก็รู้สึกถึงความหวาดกลัวเช่นกัน
เวลานี้ ประธานาธิบดีและผู้นำระดับสูงของอังกฤษ ฝรั่งเศส และอินเดียเป็นต้น ล้วนตกตะลึง จนถึงกับอ้าปากค้าง
ทุกคนต่างรับรู้ได้ถึงอานุภาพอันน่าเกรงขามของสหรัฐอเมริกา
ซึ่งแทบจะยืนยันได้อย่างชัดเจนว่า
ถ้าหากสหรัฐอเมริกาลงมือกระทำการอย่างเต็มที่ ก็สามารถที่จะปกครองทั่วทั้งโลกได้อย่างแน่นอน
ผู้นำระดับสูงของหลายประเทศแม้ว่าจะรับรู้ได้ถึงความน่าเกรงขาม แต่สำหรับประชาชนทั่วไปนั้น ส่วนมากคงจะไม่มีมุมมองความคิดเห็นทางด้านนี้
ในจิตใจของพวกเขา สหรัฐอเมริกาคือประภาคารของโลก
เป็นสัญลักษณ์แสดงถึงความอิสระ ยุติธรรม และความเป็นธรรม
ไม่ว่าสหรัฐอเมริกาจะแข็งแกร่งมากขนาดไหน ก็ไม่มีทางที่จะทำร้ายโลกใบนี้
ดังนั้นผู้คนส่วนมากเมื่อได้เห็นสหรัฐอเมริกาแสดงอาวุธเทคโนโลยีที่น่าสะพรึงกลัวมากมายเหล่านี้ ไม่เพียงแต่ไม่รู้สึกหวาดกลัว กลับยิ่งรู้สึกตื่นเต้นเสียด้วยซ้ำ
พร้อมกับยังแสดงความสดุดียกย่องต่อสหรัฐอเมริกาด้วย
“เครื่องบินรบรุ่นที่หก! พระเจ้า นี่ก็คือเครื่องบินรบรุ่นที่หกที่พูดถึงกันใช่ไหม? ”
“รูปทรงแบบนี้ ความรวดเร็วแบบนี้ ช่างน่าเหลือเชื่อยิ่งนัก! ”
“ยังมีหน่วยรบเมคาด้วย คิดไม่ถึงว่าสหรัฐอเมริกาจะสามารถเคลื่อนกำลังพลได้มากมายขนาดนี้! ”
“ช่างแข็งแกร่งอย่างมาก! นี่ก็คือพลังอานุภาพที่แข็งแกร่งของสหรัฐอเมริกา! ”
“ยังมีกองเรือบรรทุกเครื่องบินแปซิฟิก ซึ่งแตกต่างกับเรือรบทั่วไปอย่างชัดเจน! ”
“เวลานี้หลินชางฉองยังคงบาดเจ็บสาหัส คงไม่สามารถที่จะต้านทานอาวุธที่ทรงพลังมากขนาดนี้ได้อย่างเด็ดขาด! ”
“ถูกต้อง! ระเบิดโปรตอนฟิชชั่นทำให้หลินหยุนบาดเจ็บหนักปางตาย เวลานี้ไม่ต้องพูดถึงหน่วยรบเมคาหรอก เพียงแค่พลังอานุภาพของเครื่องบินรบรุ่นที่หกและเรือรบ เขาก็หมดหนทางที่จะรับมือต้านทานแล้ว! ”
“เทพแห่งสงครามของจีนบ้าบออะไรกัน ไปตายซะเถอะ! ”
หลินหยุนคงจะไม่รับรู้เรื่องราวเหล่านี้ เพราะเวลานี้ดูเหมือนว่าเขาจะยังคงอยู่ในสภาพที่หมดสติ ไม่รู้สึกตัว
แต่ เรื่องจริงกลับไม่เป็นเช่นนั้น
ภายใต้แรงระเบิดของระเบิดโปรตอนฟิชชั่น ทำให้เขาได้รับบาดเจ็บพอสมควร
ทั้งแขนขาและอวัยวะภายในล้วนได้รับบาดเจ็บในระดับที่แตกต่างกัน
แต่ว่าร่างภูติป่าและร่างภูติน้ำในร่างของเขาได้ขับเคลื่อนอย่างสุดกำลัง จนเขาฟื้นคืนชีพและไม่นานก็ได้ฟื้นฟูบาดแผลกลับมาเป็นปกติโดยสมบูรณ์
ในเวลานี้เอง หลินหยุนก็พบว่า หลังจากที่ระเบิดแล้วภายในอากาศ หลงเหลือพลังงานโลหะอยู่เป็นจำนวนมาก
โดยพลังงานโลหะนี้เขาก็ไม่รู้อย่างชัดเจนว่ามันคืออะไรกันแน่
แต่เขากลับสังเกตพบว่า พลังงานนี้มีความเหมาะสมอย่างที่สุดสำหรับการบำเพ็ญฝึกฝน ภูตร่างทอง
โอกาสดีแบบนี้ปล่อยให้พลาดพลั้งไปไม่ได้โดยเด็ดขาด หลินหยุนจึงรีบตัดสินใจ เริ่มต้นลงมือหล่อภูตร่างทองทันที
ระหว่างการฟื้นฟูอาการบาดเจ็บจากภูตร่างป่าและภูตร่างน้ำ หลินหยุนเองก็พยายามดูดซับพลังงานโลหะในบริเวณโดยรอบ เพื่อหล่อภูตร่างทอง
ดังนั้นร่างกายและจิตใจจึงดูเหมือนจะอยู่ในสภาพที่หมดสติไร้ความรู้สึก
พลังงานโลหะถูกเขาดูดซับอย่างต่อเนื่อง เพียงครู่เดียว ทั่วทั้งร่างกายของเขาก็เต็มไปด้วยประกายแสงสีทองเป็นชั้น ๆ
“คิดไม่ถึงจริง ๆ ว่า จะพบกับเรื่องที่น่าอัศจรรย์แบบนี้ด้วย! ”
“หล่อหลอมร่างภูติทอง คือการหล่อหลอมร่างภูติทั้งห้าธาตุที่ยากที่สุด! ”
“ถ้าหากไม่ใช่พลังงานชั้นยอดหรือแหล่งรวบรวมโลหะที่ล้ำค่าแล้ว ถึงแม้จะหล่อหลอมร่างภูติทองสำเร็จ แต่ก็ไม่ใช่ระดับขั้นที่สุดยอด! ”
“แต่การระเบิดของระเบิดโปรตอนฟิชชั่นของสหรัฐอเมริกานี้ กลับทำให้เกิดพลังงานโลหะชั้นยอดจำนวนมากมาย! ”
“วันนี้สามารถที่จะยืนยันอย่างแน่ชัดได้ว่า อาวุธประเภทนี้ของสหรัฐอเมริกา ยังไม่ได้ แสดงอานุภาพการระเบิดของพลังงานทั้งหมด ออกมาโดยสมบูรณ์! ”
“มิเช่นนั้น ฉันคงจะไม่ได้รับบาดเจ็บเท่านี้อย่างแน่นอน! ”
คิดถึงจุดนี้ หลินหยุนก็ยิ่งแปลกใจกับซากอารยธรรมชาวเผ่ามายาของสหรัฐอเมริกาเข้าไปอีก
สิ่งของเทคโนโลยี เขาไม่สนใจเท่าไร
แต่พลังงานพิเศษเหล่านี้ ยิ่งทำให้เขามีความสนใจมากขึ้น
“หลังจากที่ได้ดูดซับพลังงานโลหะเหล่านี้ทั้งหมดแล้ว การหล่อหลอมร่างภูติทองของฉันก็จะเริ่มต้นอย่างเป็นทางการแล้ว! ”
ศาลสูงสุดของสหรัฐอเมริกา เรย์มอนด์ผู้พิพากษาใหญ่กับคณะลูกขุนได้นั่งลงประจำตำแหน่งที่นั่งของตนเอง
หวางซูเฟินกับฉินหลันทั้งสองคน ที่ถูกใส่กุญแจมือและกุญแจเท้า ได้ถูกนำตัวมายังที่นั่งฝ่ายจำเลย
เรย์มอนด์พูดขึ้นอย่างเย็นชาว่า “หวางซูเฟิน ฉินหลัน พวกคุณทั้งสองคนโดยคนหนึ่งเป็นประธานกรรมการชางฉองกรุ๊ป อีกคนหนึ่งเป็นผู้ช่วยประธานกรรมการชางฉองกรุ๊ป! สำหรับเรื่องที่ว่า น้ำแห่งชีวิตมีสารพิษปะปน ทำให้ผู้คนล้มตายนับหมื่นคนนั้น พวกคุณทั้งสองจะยอมรับกับความผิดที่เกิดขึ้นหรือไม่? ”
หวางซูเฟินท้อแท้ใจอย่างมาก
ฉินหลันเองก็ตกอยู่ในสภาพที่สิ้นหวังอย่างที่สุด
เหตุการณ์ที่กรีนแลนด์ พวกเธอทั้งสองคนก็ได้เห็นทั้งหมดแล้ว
การถูกพิจารณาคดีแบบนี้ ยังเจ็บปวดใจทรมานเทียบเท่าไม่ได้กับที่หลินหยุนได้เสียชีวิตลง
หวางซูเฟินกัดฟันแน่น และตวาดขึ้นด้วยสีหน้าท่าทางที่เด็ดเดี่ยว “พวกแกไอ้พวกโจร ช่างสรรหาความผิดมาใส่ร้ายกันได้จริง ๆ เลย! ”
“พวกแกต้องการที่จะครอบครองน้ำแห่งชีวิตของพวกเราชางฉองกรุ๊ปไม่ใช่เหรอ? ”
“เหอะเหอะ อย่างนั้นตอนนี้ฉันจะบอกพวกนายอย่างชัดเจนว่า ไม่มีทางเป็นไปได้เด็ดขาด! ”
เรย์มอนด์ผู้พิพากษาใหญ่ไม่ได้แปลกใจกับท่าทีของหวางซูเฟิน โดยได้พูดอย่างเย็นชาอีกครั้งว่า “ถ้าพูดเช่นนี้ คุณเองก็ไม่ยอมรับความผิดในเรื่องของน้ำแห่งชีวิตที่ทำให้ผู้คนเสียชีวิตนับหมื่น ด้วยใช่ไหม? ”
หวางซูเฟนหันหน้าไปอีกทาง
เรย์มอนด์พยักหน้า สีหน้าท่าทางไร้อารมณ์ไร้ความรู้สึก “ตกลง! ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ศาลก็ขอทำการพิพากษาดังนี้! ”
“หวางซูเฟิน ฉินหลัน ภายใต้หลักฐานที่แน่นหนา ปฏิเสธที่จะยอมรับความผิดอันชั่วร้ายของตนเอง! ”
“ขณะนี้ ศาลสูงสุดของสหรัฐอเมริกาประกาศ ตัดสินลงโทษหวางซูเฟินกัลฉินหลันทั้งสองคน......”
“ด้วยโทษแขวนคอ! ”
“ดำเนินโทษทันที! ”
ตำรวจศาลได้ควบคุมตัวของหวางซูเฟินและฉินหลันออกไปทันที
กล้องจำนวนนับไม่ถ้วนจับภาพมาที่พวกเธอสองคน
ไปจนถึงแดนประหาร
หวางซูเฟินกับฉินหลัน ได้ถูกมัดเข้ากับแท่นประหารแขวนคอในทันที
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
จบแค่นี้จริงดิ ไม่มั้ง เหมือนคนเขียนโดนตัดจบใน 5 ตอน อะไรกันนี่ อ่านถึงประมาณตอนที่ 1,500-1,600 พอละ หลังจากนั้นเละ ช่วงสุดท้ายนี่มั่วบ้านงานมั่ก ๆ...
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...