จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1119

อึ้งไปสักครู่หนึ่ง ประธานาธิบดีจึงเอ่ยปากพูดอีกครั้งว่า “ส่งคนไปจับตาดูต่อไป ถ้ามีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้น รีบมารายงานด่วนด้วย!”

“อีกอย่าง รีบติดต่อกับหลินหยุนต่อไป!”

“เมื่อไหร่ที่เขาสิ้นสุดการเก็บตัวแล้ว!”

“ก็รีบบอกเรื่องนี้ให้เขาฟังโดยด่วนเลย!”

ท่านหงก็รับคำสั่งแล้วจากไป

ส่วนตระกูลหวางในขณะนี้ ก็กำลังเปิดประชุมของตระกูลอย่างเร่งด่วนเช่นกัน

ผู้บริหารระดับสูงทั้งหมดของตระกูลหวางตอนนี้ แม้แต่บางคนที่ไม่ได้อยู่ในเมืองหลวง ต่างก็รีบกลับมาเข้าร่วมประชุมด้วย

หวางโส่วหลี่พูดว่า “วันนี้เชิญทุกคนกลับมาร่วมประชุมของตระกูล เรื่องที่จะประชุมนั้น ทุกคนต่างก็รู้กันแล้ว!”

“สำนักฉีเทียนจู่ๆก็ได้แจ้งเกิดขึ้นมา!”

“หลังจากที่ได้สังหารเจียงร่อโจ๋เทพแห่งสงคราม แล้วก็ยังทำลายหน่วยรบเมคารุ่นที่สองที่น่าสะพรึงกลัวของอเมริกาอีกด้วย!”

“ไม่เพียงแต่เท่านี้ ก็ยังสังหารยอดฝีมือแดนเทพของโลกบู๊อีกจำนวนมากด้วย!”

“ดูจากท่าทีการแสดงออกที่ก้าวร้าวของเจ้าสำนักทั้งสองของสำนักฉีเทียนแล้ว!”

“พลังฝึกฝนของทั้งสองคนนั้น เกรงว่าแม้แต่หลินหยุน ก็ยังไม่มีทางที่จะสู้รบชนะได้เลย!”

“ตอนนี้ ก็ยังมีตระกูลจำนวนไม่น้อยต่างก็เลือกไปสวามิภักดิ์ต่อสำนักฉีเทียนแล้ว!”

“นี่ก็เป็นโอกาสครั้งหนึ่งของตระกูลหวางเรา!”

“ขอเพียงให้ตระกูลหวางเราสามารถเกาะติดที่พึ่งพิงที่แข็งแกร่งอย่างสำนักฉีเทียนเช่นนี้ไว้ได้ละก็ เช่นนั้นแล้วไม่ว่าหลินหยุนจะเป็นยังไงก็ตาม ตระกูลหวางเราก็จะต้องสามารถฟื้นฟูความรุ่งเรืองขึ้นมาได้อีกครั้งอย่างแน่นอน!”

“ดังนั้นพวกเราก็ได้จัดประชุมเล็กๆขึ้นก่อนหน้านั้นแล้ว ได้ลงมติอย่างเป็นเอกฉันท์แล้วว่าจะเลือกไปสวามิภักดิ์ต่อสำนักฉีเทียนแล้ว!”

“ตอนนี้ ขอให้ทุกคนแสดงความคิดเห็นของตัวเองออกมาบ้าง!”

พอสิ้นเสียงของหวางโส่วหลี่แล้ว ก็มีชายวัยกลางคนคนหนึ่งรีบเอ่ยปากพูดขึ้นว่า “เจ้าบ้านครับ ผมเห็นด้วยกับการตัดสินใจครั้งนี้!”

“เพียงแต่ว่าตอนนี้มีปัญหาอยู่อย่างหนึ่ง!”

“สำนักฉีเทียนนั้นตอนนี้เหิมเกริมยโสโอหังมาก!”

“แล้วจะยอมรับการสวามิภักดิ์ของพวกเราตระกูลหวาง อย่างที่พวกเราหวังไว้เหรอ?”

หวางเจ๋อที่อยู่ข้างๆหวางโส่วหลี่พูดด้วยรอยยิ้มว่า “อาชายโส่วเย่ ประเด็นนี้สามารถวางใจได้เลย!”

“เจ้าสำนักทั้งสองของสำนักฉีเทียนนั้น เป็นผู้บำเพ็ญเซียน งั้นก็ย่อมต้องการแหล่งเงินทุนจำนวนมากอย่างแน่นอน!”

“พวกเขาไม่สามารถที่จะออกไปหาด้วยตัวเองได้ ดังนั้นจึงจำเป็นต้องให้ลูกน้องไปทำงานด้านต่างๆจำนวนมากมาย!”

“ตระกูลหวางเรามีเงื่อนไขเพียบพร้อมทุกอย่างตามที่พวกเขาต้องการแล้ว!”

“ดังนั้น คาดว่าประเด็นนี้ไม่ใช่เป็นปัญหาเลย!”

เมื่อได้ยินหวางเจ๋อพูดเช่นนั้นแล้ว ทุกคนต่างก็พยักหน้า

ชายชราคนหนึ่งเอ่ยปากพูดว่า “เรื่องนี้ สำหรับพวกเราตระกูลหวางแล้ว มีแต่ผลดีไม่มีผลเสียเลยแม้แต่นิดเดียว!”

“แต่ฉันเป็นห่วงว่า ได้ข่าวว่าสำนักฉีเทียนได้รับลักพาตัวหวางซูเฟินและฉินหลันไปแล้ว!”

“เมื่อไหร่ที่หลินหยุนออกจากการเก็บตัวแล้ว ก็จะต้องมีเกิดการสู้รบกันขึ้นอย่างแน่นอน!”

“ถ้าหากตระกูลหวางเราเลือกข้างตอนนี้แล้ว ถึงเวลานั้นถ้าหากหลินหยุนรบชนะ.....”

หวางเจ๋อทำเสียงฮื่อใส่ พูดอย่างไม่แยแสว่า “คุณปู่รองครับ หลินหยุนเจ้าเดียรัจฉานนั่นคงทำให้ท่านตกใจกลัวจนสติแตกไปแล้วใช่ไหม?”

“เจ้าสำนักทั้งสองของสำนักฉีเทียนนั้น ก็เป็นผู้บำเพ็ญเซียนเหมือนกัน!”

“อีกอย่างดูจากยอดฝีมือแดนเทพหลายคนที่ไปหาเรื่องแล้ว ยังมีหน่วยรบเมคารุ่นที่สอง ของอเมริกาด้วย!”

“ก็มีแต่จะแข็งแกร่งกว่าเจ้าเดียรัจฉานนั่นเสียอีก!”

“ไม่มีทางที่จะด้อยกว่าเลย!”

“ปู่รองวางใจได้เลย!”

“ถ้าหากพวกเราตอนนี้ไม่ไปสวามิภักดิ์ละก็ ช้าอีกหน่อย คนอื่นเขาก็คงไม่ต้องการพวกเราอีกแล้ว!”

ทุกคนก็ครุ่นคิดอีกครู่หนึ่งแล้วต่างก็พยักหน้าอีกครั้ง

ไม่ว่าจะเป็นเวลาไหนก็ตาม สิ่งที่ผู้คนตระหนักเห็นความสำคัญก็คือ การช่วยเหลือตอนที่ตกทุกข์ได้ยากย่อมต้องดีกว่าคำสรรเสริญเยินยอในขณะที่รุ่งเรืองเสมอ!

ตอนนี้คนที่คิดอยากจะซุกปีกสำนักฉีเทียนก็ย่อมต้องมีจำนวนมากมายเป็นธรรมดา

หากช้าไปก้าวเดียวละก็ รอให้กำลังคนของคนอื่นเต็มไม้เต็มมือแล้วละก็ คนอื่นจะไปสนใจตระกูลหวางเป็นใครมาจากไหนอีกเหรอ?

เมื่อเห็นทุกคนต่างก็พยักหน้า หวาโส่วหลี่ก็ลุกขึ้นยืนแล้วพูดว่า “ตกลง ในเมื่อไม่มีใครคัดค้าน งั้นก็ตัดสินตามนี้แล้วกัน!”

“ส่วนหลินหยุนตอนนี้ก็ยังคงเก็บตัวอยู่ ปู่ของเขาและลูกศิษย์ทั้งสองคน ก็ต้องตามมาหาคนถึงที่นี่แหละ!”

“ฮ่าๆๆ คราวนี้ก็มีละครดีๆให้ดูอีกแล้ว!”

“ก่อนหน้านี้มีข่าวลือว่า หลินหยุนก็เป็นผู้บำเพ็ญเซียนเหมือนกัน! งั้นปู่ของเขาและลูกน้องทั้งสองคน ก็น่าจะเป็นผู้บำเพ็ญเซียนเหมือนกันด้วย”

“ทั้งสามคนนี้ตอนนี้ก็มีพลังฝึกฝนที่สามารถสังหารพวกแดนเทพอย่างง่ายดายเหมือนดื่มน้ำแล้วสิ!”

“คราวนี้จะต้องน่าดูชมแล้ว!”

“นี่น่าจะเป็นคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งที่สุดของเจ้าสำนักมู่หงและเจ้าสำนักเจียงยี่แล้วล่ะ!”

“ดูกันไปถอะ นี่จะต้องเป็นการสู้รบระดับมังกรกับพยักอย่างแน่นอน!”

ผู้คนต่างก็ออกความเห็นวิพากษ์วิจารณ์กันต่างๆนานา

แต่ว่าหลินซื่อเฉิงและซูจื่อเหลียง ซูหนันต่างก็ไม่มองหน้าใครเลย ไม่พูดพร่ำทำเพลงก็เดินลุยเข้าไปประตูสำนักฉีเทียนทันที

แต่กลับถูกลูกศิษย์สาวที่ยืนเฝ้าประตูอยู่สองคนนั้นขัดขวางเอาไว้

ลูกศิษย์สาวหนึ่งในนั้นพูดด้วยเสียงเย็นชาว่า “บังอาจ! รู้ไหมว่านี่คือสถานที่อะไร? ถึงกับกล้าบุกเข้ามา ถ้ากล้าก้าวเท้ามาอีกก้าว ก็จงรอตายอยู่ที่นี่ได้เลย!”

เมื่อเห็นท่าทางยโสของลูกศิษย์สาวนี้แล้ว ซูจื่อเหลียงก็โกรธจัดและกำลังคิดที่จะลงมือ

แต่ถูกหลินซื่อเฉิงขัดขวางเอาไว้

หลินซื่อเฉิงมองไปยังหญิงสาวทั้งสอง แล้วพูดด้วยเสียงเย็นชาว่า “ไปบอกเจ้าสำนักบ้าบออะไรของพวกแกทั้งสองนั้นด้วย รีบปล่อยตัวลูกสะใภ้และเสี่ยวหลันออกมา วันนี้พวกเราทุกคนจะได้อยู่รอดปลอดภัยไร้กังวล!”

“ไม่เช่นนั้นละก็.......”

“วันนี้จะทำให้สำนักฉีเทียนบ้าบออะไรของพวกแก เลือดไหลนองทั่วแผ่นดินเลย!”

หลินซื่อเฉิงพูดพลาง ลมปราณทั่วร่างก็ระเบิดกระจายออกมาทันที

พลังกดดันที่รุนแรงก็กดดันจนสีหน้าหญิงสาวทั้งสองคน ต่างก็ขาวซีดขึ้นมาทันที ร่างของเธอทั้งสองก็สั่นอย่างรุนแรงไปหมดทั้งตัว

ถ้าหากไม่ใช่หลินซื่อเฉิงควบคุมไว้ละก็ หญิงสาวทั้งสองคนก็จะต้องถูกกลิ่นอายพลังกดดันของเขาสังหารจนตาย โดยไม่จำเป็นต้องลงมือด้วยซ้ำไป!

หญิงสาวทั้งสองคนสีหน้าขาวซีด นัยน์ตาก็ยังเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

หลินซื่อเฉิงก็เก็บรวบรวมลมปราณทั้งหมดไว้ ทั้งสองคนจึงถอนหายใจเฮือกอย่างแรง หญิงสาวหนึ่งในนั้นก็รีบกลืนน้ำลาย ข่มความกลัวไว้แล้วพูดว่า “ถึงกับกล้ามาก่อความวุ่นวายที่สำนักฉีเทียนเรา พวกแกรออยู่ที่นี่ก่อนเถอะ!”

พอพูดจบ ก็รีบมองไปยังเพื่อนอีกคน จากนั้นก็หันหลังกลับแล้ววิ่งเข้าไปในสำนัก