บทที่ 111เหยียบเมฆมา
แต่ว่า เมื่อเห็นเลขศูนย์บนจอโทรศัพท์ของพิธีกร ทุกคนก็ตกใจ
ไหนบอกหลินหยุนไม่มีเงิน แต่นี่มันร่ำรวยเกินไป
เงินในนี้ มีหลายร้อยล้าน
แม้ว่าสองพันล้านสำหรับทุกคน จะเป็นตัวเลขมหาศาล แต่สำหรับหลินหยุน มันเป็นแค่จำนวนตัวเลข
ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าแหวนวงนี้เป็นของเย่เยว่จริงๆ นับประสาอะไรกับสองร้อยล้าน แม้แต่สองพันล้านหลินหยุนก็ไม่สะทกสะท้าน
สิ่งของที่เย่เยว่เหลือทิ้งไว้ อยู่ในใจของหลินหยุน มันคือสมบัติล้ำค่า
หลี่เหยนก็เห็นตัวเลขในจอโทรศัพท์ ตกใจจนใบหน้าซีด “เป็นไปได้ยังไง! หลินหยุนไอ้เศษสวะไปเอาเงินมากมายมาจากไหน!”
ทรัพย์สินรวมของตระกูลของหลี่เหยน รวมกันแล้วยังไม่ถึงสองร้อยล้าน!
และหนึ่งเดือนก่อน หลินหยุนยังคงเป็นไอ้เศษสวะที่ให้ทุกคนรังแก กล่าวอีกนัยหนึ่งหลินหยุนใช้เวลาเพียงไม่ถึงหนึ่งเดือน สามารถเทียบเท่าครอบครัวของหลี่เหยนที่ได้ทำงานอย่างหนักมาจนถึงสามรุ่น กว่าจะสะสมมาเป็นเศรษฐีในวันนี้
นี่เป็นการประชดกันขนาดไหน!
หวางเสี่ยวซีและคนอื่นๆก็ดูตกใจ สีหน้าแสดงออกถึงความเหลือเชื่อ
พวกเขาคิดแล้วคิดอีก และไม่เข้าใจ ในระยะเวลาอันสั้นหลินหยุนสามารถมีความมั่งคั่งมหาศาล
แน่นอนว่า คนที่น่าตกใจที่สุดคือเซี่ยหยู่เวย เธอเป็นภรรยาของหลินหยุน หลินหยุนมีเงินเท่าไหร่เธอย่อมรู้ดี
แต่ว่า เมื่อเห็นจำนวนตัวเลขในมือของหลินหยุนที่เยอะมหาศาล เซี่ยหยู่เวยตกใจ และประหลาดใจ
เพราะความมั่งคั่งของหลินหยุน เป็นของเธอครึ่งหนึ่ง
ตอนนี้ เซี่ยหยู่เวยรู้สึกเสียใจเล็กน้อย ทัศนคติก่อนหน้านี้ของเธอที่มีต่อหลินหยุนมากเกินไปหรือไม่?
พิธีกรเห็นทุกคนตกตะลึง รู้สึกพอใจมาก
“ทุกคนเห็นชัดเจนหรือยัง มีเงินเพียงพอในการ์ดใบนี้หรือไม่!”
“การประมูลสิ้นสุดลง คุณชายท่านนี้ เชิญตามฉันไปรับสมบัติล้ำค่าได้!” ท่าทีของพิธีกรที่มีต่อหลินหยุนนั้น มีเคารพอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อน
ในบรรดาสมบัติล้ำค่าสามชิ้น สมบัติที่หลินหยุนซื้อมามีมูลค่าสูงสุด ดังนั้น หลินหยุนจึงได้รับการต้อนรับเพียงคนเดียว
และผู้ที่ต้อนรับหลินหยุนคือหยุนเยว่
ในห้อง หยุนเยว่มีท่าทีเคารพ และสมบัติที่ได้จากการประมูลของหลินหยุนวางอยู่บนโต๊ะ
“คุณหลิน ไม่คาดคิดว่าคุณอยากได้แหวนวงนี้มากขนาดนี้ ถ้ารู้เรื่องนี้แต่แรก ฉันจะตัดสินใจยกแหวนวงนี้ให้กับคุณไป!” หยุนเยว่พูดด้วยรอยยิ้ม
หลินหยุนไม่พูด เขาไม่สนใจเงินแค่นี้เลย
หยุนเยว่พูดต่อ “แต่ถึงอย่างนั้น ฉันจะไม่ปล่อยให้คุณหลินใช้เงินฟุ่มเฟือย เงินก้อนนี้พวกเราออกให้คุณหลินเอง คุณหลินสามารถเอาแหวนวงนี้ไปได้เลย!”
นี่เป็นการเอาใจอย่างชัดเจน!
หลินหยุนพูดเบาๆ “ไม่ต้องหรอก ฉันมีเงิน”
ครั้งที่แล้วที่รับวิลล่าที่หยุนเยว่มอบให้นั้น เป็นเพราะหลินหยุนต้องการใช้พอดี
สำหรับเงินในครั้งนี้ หลินหยุนไม่ได้สนใจเลย แล้วทำไมต้องไปเป็นหนี้บุญคุณอีก?
หยุนเยว่ไม่ได้ตามตื้อ เธอเข้าใจนิสัยตัวตนของหลินหยุน รู้ว่าสิ่งที่เขาตัดสินใจแล้ว เป็นเรื่องยากที่คนนอกจะมาเปลี่ยนแปลงได้
“ถ้าอย่างนั้นก็ตกลง ท่านลองดูแหวนวงนี้ก่อน ฉันจะไปดำเนินการเอกสารให้ท่าน”
“ครับ”
เมื่อหยุนเยว่จากไป หลินหยุนก็หยิบแหวนขึ้นมา และสังเกตดู
“มันคือกลิ่นไอของวิชาสำนักต้าเต๋า”
จากนั้นหลินหยุนก็ปลดปล่อยพลังทิพย์ออกมา ทันใดนั้นก็กระตุ้นแหวนทันที
จากนั้น ใบหน้าของหลินหยุนก็แสดงความปีติยินดี “ที่แท้ก็เป็นแหวนเก็บของ!”
“แม้ว่าจะเป็นเกรดระดับต่ำมาก แต่สำหรับฉันที่ไม่สามารถแสดงวิชาเคลื่อนย้ายจักรวาลได้ มันเหมาะสมมาก!”
หลินหยุนหยิบแหวนวงนี้และชื่นชอบมาก ถอนหายใจ “ไม่คาดคิด จะได้พบกับแหวนเก็บของบนโลกแห่งนี้ ช่างเป็นเรื่องเซอร์ไพรส์ที่ไม่เคยคาดคิดมาก่อน!”
ไม่นาน หยุนเยว่ก็กลับมาจากการดำเนินเอกสาร
“คุณหลิน ดำเนินการเสร็จเรียบร้อย คืนบัตรให้ท่าน!”
“อืม” หลินหยุนลุกขึ้น สวมแหวนวงนั้นบนนิ้วหัวแม่มือ และเตรียมที่จะจากไป
“ฉันจะให้คนไปส่งท่าน!” หยุนเยว่ลุกขึ้นยืนและพูด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...