จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1136

ดวงตาของเฉินชิงสุ่ยเป็นประกาย เขามองฉู่เทียนและพูดอย่างเย็นชา "วันนี้คนที่จะใช้สถานที่แห่งนี้ไม่ใช่ฉัน แต่เป็นท่านจินของพวกเรา ฉู่เทียน คุณแน่ใจเหรอว่าจะไม่ยอมเปลี่ยนสถานที่?"

เมื่อได้ยินคำว่าท่านจิน นอกจากหลินหยุนแล้ว คนอื่นๆตกตะลึงและหายใจลึกๆทันที

แม้แต่สีหน้าของฉู่เทียนก็เปลี่ยนไปทันที

ท่านจิน!

จินอู่เซิง!

เขาเป็นราชาของโลกใต้ดินในเมืองมี่หยุน

เขาเป็นราชาใต้ดินจริงๆ

ไม่ต้องพูดถึงฉู่เทียน แม้แต่ฉู่จิงเผิงที่เป็นพ่อของฉู่เทียนและเป็นรองเจ้าเมืองของเมืองมี่หยุน เมื่อเจอหน้าท่านจินก็ต้องพูดจาด้วยความเคารพเหมือนกัน

ถ้าเป็นวันอื่นๆ ฉู่เทียนคงไม่กล้าพูดอะไรแล้ว

ถึงแม้ต้องขายหน้าบ้าง แต่เขาก็ไม่กล้าล่วงเกินผิดใจกับท่านจิน

แต่เขาในวันนี้ ไม่ได้เหมือนเมื่อก่อนแล้ว

ตอนนี้เขาเป็นศิษย์สายในของสำนักสุริยัน

ถึงแม้จินอู่เซิงจะแข็งแกร่งมากๆแล้วจะยังไง?

เขาคิดว่าตัวเองแข็งแกร่งกว่าสำนักสุริยันเหรอ?

เพราะพวกเขานั้นต่างกันราวฟ้ากับเหว

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ฉู่เทียนพูดอย่างเย็นชา "ต้องขอโทษจริงๆ ตอนนี้ท่านจินยังไม่ได้มาด้วยตัวเอง ถึงแม้ท่านจินมาด้วยตัวเอง ก็ไม่มีสิทธิ์มาพูดให้ฉันเปลี่ยนสถานที่!"

"ฮ่าๆๆ คนนี้คือใคร ทำไมถึงกล้าพูดจาอวดดีแบบนี้?"

มีน้ำเสียงเคร่งขรึมหนึ่งดังขึ้นมาทันที

ทุกคนมองไปยังทิศทางที่เสียงดังขึ้น พวกเขาเห็นชายวัยกลางคนอายุสี่สิบกว่าๆ เขาพาลูกน้องมาด้วย และกำลังเดินมาทางนี้

เมื่อเห็นชายวัยกลางคน ทุกคนตกใจมากๆจนหายใจเข้าลึกๆ

นอกจากหลินหยุนแล้ว ทุกคนในศาลาเก๋งจีนรีบลุกขึ้นมาทันที

จินอู่เซิงมาถึงแล้ว!

ดวงตาของฉู่เทียนกระตุกทันที เขาหายใจลึกๆและพยายามให้จิตใจสงบแล้วพูดว่า "ข้าน้อยฉู่เทียน คารวะท่านจิน!"

ไป๋ซิงและคนอื่นๆที่อยู่ข้างๆก็รีบพูดทักทายทันที

ท่านจินเดินเข้ามา มีลูกน้องคนหนึ่งรีบยกเก้าอี้มาเพื่อให้เขานั่งทันที

เมื่อนั่งบนเก้าอี้แล้ว ท่านจินหรี่ตาและมองไปที่ฉู่เทียน เขาพูดด้วยรอยยิ้ม "เด็กหนุ่ม คุณเป็นลูกของใคร?"

ฉู่เทียนยกมือขึ้นมาและทำความเคารพแล้วพูดว่า "ท่านจิน ฉันชื่อฉู่เทียน พ่อของฉันคือฉู่จิงเผิง!"

ท่านจินพยักหน้า "เป็นลูกชายของฉู่จิงเผิงนี่เอง ไม่แปลกใจเลยที่ไม่ไว้หน้าฉันเลย! ฮ่าๆๆ!"

ฉู่เทียนพูดอย่างเคร่งขรึม "ท่านจินพูดเกินไปแล้ว เนื่องจากฉันเป็นศิษย์สายในของสำนักสุริยัน ไม่ว่าฉันจะทำอะไร ก็ต้องคำนึกถึงหน้าตาของสำนักสุริยัน!"

ถ้าเขาอาศัยฐานะที่ตัวเองเป็นลูกชายของรองเจ้าเมืองฉู่จิงเผิง เขาไม่กล้าพูดแบบนี้กับจินอู่เซิงอยู่แล้ว

ดังนั้นเขาก็เลยพูดเรื่องที่ตัวเองเป็นศิษย์สายในของสำนักสุริยันออกมา

จินอู่เซิงหัวเราะและพยักหน้าอีกครั้ง เขาพูดเบาๆว่า "เป็นอย่างนี้นี่เอง มีสำนักสุริยันคอยช่วยเหลืออยู่เบื้องหลัง ทำให้คุณกล้าพูดจาอวดดีแบบนี้นี่เอง!"

จินอู่เซิงขมิบปากตัวเอง เขาหรี่ตาลง น้ำเสียงของเขาเย็นชาขึ้นมาทันที "เด็กหนุ่ม คุณคิดว่าตัวเองมีสำนักสุริยันคอยช่วยอยู่เบื้องหลัง คุณก็กล้ามาลองดีกับฉันใช่ไหม?"

ฉู่เทียนรีบพูดทันที "ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น!"

จินอู่เซิงหัวเราะออกมา เขาโบกมือและพูด "ช่างเถอะ ฉันไม่สนว่าคุณจะหมายความว่ายังไง วันนี้ฉันต้องการสถานที่แห่งนี้ พวกคุณเปลี่ยนไปสถานที่อื่นๆจะดีกว่า!"

ฉู่เทียนขมวดคิ้วอีกครั้งทันที "ท่านจิน เมื่อสักครู่ฉันได้พูดกับลูกน้องของคุณไปแล้ว! ฉันไม่อยากจะเปลี่ยนสถานที่! ดังนั้น ฉันต้องขอโทษจริงๆ!"

สายตาของจินอู่เซิงเป็นประกายทันที

สายตาที่โหดเหี้ยมมองไปที่ฉู่เทียนอีกครั้ง

"เด็กหนุ่ม คุณคิดว่าฉันพูดจาดีๆกับคุณไม่กี่ประโยค จนทำให้คุณหลงตัวเองและลืมไปแล้วว่าตัวเองเป็นใคร?"

"ฉันจะให้โอกาสพวกคุณอีกหนึ่งครั้ง ตอนนี้รีบจากไปเลย ไม่งั้นอย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจก็แล้วกัน!"

สายตาของทุกคนต่างจ้องไปที่ฉู่เทียนทันที

ตอนนี้ คนที่มีสิทธิ์พูดคุยกับท่านจินมีเพียงเขาคนเดียว

ฉู่เทียนครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ จากนั้นเขาก็มองท่านจินด้วยสีหน้าจริงจังและพูด "ท่านจิน ฉันเคยพูดแล้ว ฉันเสียหน้าไม่เท่าไหร่ แต่สำนักสุริยันห้ามเสียหน้า! ดังนั้น……"

เมื่อท่านจินได้ยินคำพูดเหล่านี้ สีหน้าของเขาก็เคร่งขรึมทันที เขาโบกมือและพูดอย่างเย็นชา "โอเค ไม่ต้องพูดแล้ว ในเมื่อพวกคุณไม่ยอมจากไป งั้นก็ไม่ต้องไปแล้ว!"