จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1135

เธอให้ความสำคัญต่อฉู่เทียนมากๆ

ฉู่เทียนพยักหน้า สายตาของเขายังคงมองหลินหยุนอยู่

เขายังไม่ทันได้เอ่ยปาก ไป๋ซิงที่อยู่ข้างๆก็พูดด้วยความดูถูก "มาสอบเข้าสำนักสุริยันเหรอ? คนบ้านนอกอย่างเขา? ถ้าเขาสามารถเข้าสำนักสุริยันได้จริงๆ ถ้างั้นพวกเรายังต้องประหม่าขนาดนี้อีกเหรอ? พวกเราทั้งหมดก็คงเข้าสำนักสุริยันโดยไม่ต้องสอบแล้ว!"

"ฮ่าๆๆๆ!"

"คุณชายซิงพูดถูกแล้ว!"

"ใช่แล้ว!"

"ถ้าพวกเราสามารถเข้าสำนักสุริยันโดยไม่ต้องสอบ ถ้างั้นคุณชายเทียนคงจะกลายเป็นผู้อาวุโสของสำนักสุริยันแล้ว!"

"ฮ่าๆๆๆ!"

คำพูดของไป๋ซิง ทำให้ทุกคนหัวเราะออกมาทันที

พวกเขาพูดประชดออกมาคำแล้วคำเหล่า

คำพูดของฉินชิงถงเมื่อสักครู่ ได้บอกจุดยืนของเธอแล้ว

สำหรับการมาครั้งนี้ของหลินหยุน ทำให้พวกเขาดูถูกและเหยียบหยามหลินหยุนโดยไม่ต้องเกรงใจใครเลย

ฉู่เทียนเปล่งเสียงไม่พอใจออกมา เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเขาไม่ค่อยชอบหลินหยุน แต่เขาก็ยังคงโบกมือและพูด "พอได้แล้ว ทุกคนนั่งลงดีกว่า! พวกเราทานอาหารก่อน สำหรับเรื่องสอบ เดี๋ยวพวกเราค่อยคุยกัน!"

ทุกคนพยักหน้าและนั่งลงทันที ไป๋ซิงบอกให้พนักงานยกอาหารขึ้นมา

อาหารต่างๆถูกยกขึ้นมา ทุกคนก็เลยไม่สนใจหลินหยุนอีก และทำเหมือนเขาเป็นมนุษย์ล่องหน

หลินหยุนก็ไม่สนใจพวกเขา เขามีความสุขที่คนอื่นๆไม่มายุ่งกับตัวเอง

คนอื่นๆพยายามพูดประจบเอาใจฉู่เทียนตลอดเวลา ฉู่เทียนได้รับคำชมเชยพวกนี้ก็รู้สึกดีใจมากๆ เขาหัวเราะและยกแก้วเหล้าขึ้นมาตลอด

หลังจากงานเลี้ยงฉลองดำเนินไปได้สักพัก

จู่ๆ

มีผู้ชายวัยกลางคนที่แต่งตัวสุภาพเดินมาทางนี้อย่างรวดเร็ว

"คุณชายและคุณหนูทุกท่าน ต้องขอโทษจริงๆ ฉันต้องขอโทษจริงๆ!"

ชายวัยกลางคนยกมือขึ้นมาทำความเคารพ และเอ่ยปากพูดขอโทษตลอด

ไป๋ซิงหัวเราะและพูด "หลงจู๊หาน คุณรู้ว่าคุณชายเทียนอยู่ตรงนี้ก็เลยมาคารวะเหล้าใช่ไหม?"

"หลงจู๊หาน คุณทำแบบนี้ไม่ถูกนะ คุณไม่ให้เกียรติพวกเราเลย!"

"ตอนที่คุณชายเทียนไม่อยู่ คุณไม่เคยออกมาให้เห็นหน้าเลย!"

"ในสายตาของคุณคงจะมีแค่คุณชายเทียน แต่ไม่มีพวกเราเลย!"

"ใช่แล้วๆ!"

"หลงจู๊หานคุณไม่ให้เกียรติพวกเราเลย!"

"ถึงแม้พวกเราจะเทียบคุณชายเทียนไม่ได้ แต่การกระทำของคุณ พวกเรามองออกอย่างชัดเจน!"

เมื่อได้ยินคำพูดของไป๋ซิง ทุกคนหัวเราะและพูดจากลั่นแกล้งทันที

คำพูดและความหมายนั้นเป็นเรื่องจริง แต่พวกเขาไม่ได้โกรธจริงๆ

พวกเขาอาศัยการพูดจากลั่นแกล้งเพื่อพูดความจริงออกมา ก็แค่นั้นแหละ

ตึกจุ้ยซิงมีภูมิหลังที่ไม่ธรรมดา ไม่เช่นนั้นคงไม่ได้รับฉายาว่าเป็นภัตตาคารอันดับหนึ่งของเมืองมี่หยุน

หลงจู๊หานรีบโบกมือทันทีและพูด "คุณชายและคุณหนูทุกท่าน พวกคุณอย่ากลั่นแกล้งฉันเลย! ฉันมาตรงนี้เพราะมีเรื่องสำคัญจะบอก!"

สายตาของฉู่เทียนขยับทันที เขาถามด้วยน้ำเสียงเบาๆ "หลงจู๊หาน มีเรื่องอะไรก็พูดมาตามตรงได้เลย!"

หลงจู๊หานพูดด้วยความลำบากใจ "คุณชายเทียน ต้องขอโทษจริงๆ คือเรื่องเป็นอย่างนี้"

"อีกสักครู่จะมีบุคคลสำคัญคนหนึ่งมาทานอาหารที่ตึกจุ้ยซิงของพวกเรา"

"ดังนั้น……สวนดอกไม้แห่งนี้ ต้องยกให้เขา"

"คุณชายเทียน คุณกับคุณชายและคุณหนูคนอื่นๆ เปลี่ยนไปทานอาหารที่อื่นได้ไหม?"

"คุณวางใจ ค่าอาหารมื้อนี้ พวกคุณไม่ต้องจ่าย พวกเราจะเป็นคนจ่ายเอง……"