จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1135

เธอให้ความสำคัญต่อฉู่เทียนมากๆ

ฉู่เทียนพยักหน้า สายตาของเขายังคงมองหลินหยุนอยู่

เขายังไม่ทันได้เอ่ยปาก ไป๋ซิงที่อยู่ข้างๆก็พูดด้วยความดูถูก "มาสอบเข้าสำนักสุริยันเหรอ? คนบ้านนอกอย่างเขา? ถ้าเขาสามารถเข้าสำนักสุริยันได้จริงๆ ถ้างั้นพวกเรายังต้องประหม่าขนาดนี้อีกเหรอ? พวกเราทั้งหมดก็คงเข้าสำนักสุริยันโดยไม่ต้องสอบแล้ว!"

"ฮ่าๆๆๆ!"

"คุณชายซิงพูดถูกแล้ว!"

"ใช่แล้ว!"

"ถ้าพวกเราสามารถเข้าสำนักสุริยันโดยไม่ต้องสอบ ถ้างั้นคุณชายเทียนคงจะกลายเป็นผู้อาวุโสของสำนักสุริยันแล้ว!"

"ฮ่าๆๆๆ!"

คำพูดของไป๋ซิง ทำให้ทุกคนหัวเราะออกมาทันที

พวกเขาพูดประชดออกมาคำแล้วคำเหล่า

คำพูดของฉินชิงถงเมื่อสักครู่ ได้บอกจุดยืนของเธอแล้ว

สำหรับการมาครั้งนี้ของหลินหยุน ทำให้พวกเขาดูถูกและเหยียบหยามหลินหยุนโดยไม่ต้องเกรงใจใครเลย

ฉู่เทียนเปล่งเสียงไม่พอใจออกมา เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเขาไม่ค่อยชอบหลินหยุน แต่เขาก็ยังคงโบกมือและพูด "พอได้แล้ว ทุกคนนั่งลงดีกว่า! พวกเราทานอาหารก่อน สำหรับเรื่องสอบ เดี๋ยวพวกเราค่อยคุยกัน!"

ทุกคนพยักหน้าและนั่งลงทันที ไป๋ซิงบอกให้พนักงานยกอาหารขึ้นมา

อาหารต่างๆถูกยกขึ้นมา ทุกคนก็เลยไม่สนใจหลินหยุนอีก และทำเหมือนเขาเป็นมนุษย์ล่องหน

หลินหยุนก็ไม่สนใจพวกเขา เขามีความสุขที่คนอื่นๆไม่มายุ่งกับตัวเอง

คนอื่นๆพยายามพูดประจบเอาใจฉู่เทียนตลอดเวลา ฉู่เทียนได้รับคำชมเชยพวกนี้ก็รู้สึกดีใจมากๆ เขาหัวเราะและยกแก้วเหล้าขึ้นมาตลอด

หลังจากงานเลี้ยงฉลองดำเนินไปได้สักพัก

จู่ๆ

มีผู้ชายวัยกลางคนที่แต่งตัวสุภาพเดินมาทางนี้อย่างรวดเร็ว

"คุณชายและคุณหนูทุกท่าน ต้องขอโทษจริงๆ ฉันต้องขอโทษจริงๆ!"

ชายวัยกลางคนยกมือขึ้นมาทำความเคารพ และเอ่ยปากพูดขอโทษตลอด

ไป๋ซิงหัวเราะและพูด "หลงจู๊หาน คุณรู้ว่าคุณชายเทียนอยู่ตรงนี้ก็เลยมาคารวะเหล้าใช่ไหม?"

"หลงจู๊หาน คุณทำแบบนี้ไม่ถูกนะ คุณไม่ให้เกียรติพวกเราเลย!"

"ตอนที่คุณชายเทียนไม่อยู่ คุณไม่เคยออกมาให้เห็นหน้าเลย!"

"ในสายตาของคุณคงจะมีแค่คุณชายเทียน แต่ไม่มีพวกเราเลย!"

"ใช่แล้วๆ!"

"หลงจู๊หานคุณไม่ให้เกียรติพวกเราเลย!"

"ถึงแม้พวกเราจะเทียบคุณชายเทียนไม่ได้ แต่การกระทำของคุณ พวกเรามองออกอย่างชัดเจน!"

เมื่อได้ยินคำพูดของไป๋ซิง ทุกคนหัวเราะและพูดจากลั่นแกล้งทันที

คำพูดและความหมายนั้นเป็นเรื่องจริง แต่พวกเขาไม่ได้โกรธจริงๆ

พวกเขาอาศัยการพูดจากลั่นแกล้งเพื่อพูดความจริงออกมา ก็แค่นั้นแหละ

ตึกจุ้ยซิงมีภูมิหลังที่ไม่ธรรมดา ไม่เช่นนั้นคงไม่ได้รับฉายาว่าเป็นภัตตาคารอันดับหนึ่งของเมืองมี่หยุน

หลงจู๊หานรีบโบกมือทันทีและพูด "คุณชายและคุณหนูทุกท่าน พวกคุณอย่ากลั่นแกล้งฉันเลย! ฉันมาตรงนี้เพราะมีเรื่องสำคัญจะบอก!"

สายตาของฉู่เทียนขยับทันที เขาถามด้วยน้ำเสียงเบาๆ "หลงจู๊หาน มีเรื่องอะไรก็พูดมาตามตรงได้เลย!"

หลงจู๊หานพูดด้วยความลำบากใจ "คุณชายเทียน ต้องขอโทษจริงๆ คือเรื่องเป็นอย่างนี้"

"อีกสักครู่จะมีบุคคลสำคัญคนหนึ่งมาทานอาหารที่ตึกจุ้ยซิงของพวกเรา"

"ดังนั้น……สวนดอกไม้แห่งนี้ ต้องยกให้เขา"

"คุณชายเทียน คุณกับคุณชายและคุณหนูคนอื่นๆ เปลี่ยนไปทานอาหารที่อื่นได้ไหม?"

"คุณวางใจ ค่าอาหารมื้อนี้ พวกคุณไม่ต้องจ่าย พวกเราจะเป็นคนจ่ายเอง……"

แต่ตอนนี้ฉู่เทียนไม่ได้มองหน้าเขาเลย!

เมื่อเห็นเขาไม่ยอมจากไป ไป๋ซิงพูดขึ้นมาทันที "หานหย่ง คุณอยากจะทำให้คุณชายเทียนโกรธมากๆใช่ไหม?"

หานหย่งรีบโบกมือทันที "ไม่ใช่ๆ! แต่ว่า……"

ในเวลานี้ มีพนักงานคนหนึ่งได้พาคนกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามา

ขณะเดิน พนักงานคนนั้นก็ตะโกนพูดกับหานหย่ง "เถ้าแก่ ลูกค้าได้มาถึงแล้ว!"

เมื่อหานหย่งได้ยินคำพูดเหล่านี้ ก็รีบเดินเข้าไปต้อนรับด้วยความเคารพ

คนที่มานั้นใส่ชุดสีดำ รูปร่างไม่ได้สูงมากนัก เป็นเด็กหนุ่มวัยรุ่นที่ดูดีมากๆ

หานหย่งวิ่งไปอยู่ด้านหน้าของเขา และรีบพูดทันที "คุณสุ่ย ต้องขอโทษจริงๆ สวนดอกไม้นี้คุณชายเทียนและคนอื่นๆกำลัง……"

เมื่อเด็กหนุ่มชุดดำได้ยิน เขาก็มองไปที่ศาลาเก๋งจีนทันที

เขาเดินเข้ามาทันที

ฉู่เทียนแสดงรอยยิ้มออกมา ลุกขึ้นและพูดอย่างสุภาพ "เป็นคุณสุ่ยนี่เอง ไม่แปลกใจเลยที่หลงจู๊หานให้พวกเรายกสถานที่แห่งนี้ให้คุณ!"

คุณสุ่ยมีชื่อเต็มว่าเฉินชิงสุ่ย

เขาเป็นลูกน้องของจินอู่เซิงที่เป็นผู้มีอิทธิพลอำนาจของโลกใต้ดินในเมืองมี่หยุน

เขานับได้ว่าเป็นบุคคลสำคัญเหมือนกัน

แต่เฉินชิงสุ่ยเพียงคนเดียว จะให้ฉู่เทียนยกสถานที่แห่งนี้ให้เขา เขายังไม่คู่ควร

สายตาอันเย็นชาของเฉินชิงสุ่ยมองไปที่ทุกคน สุดท้ายแล้วสายตาของเขาไปอยู่ที่ฉู่เทียน เขาพูดเบาๆว่า "เป็นคุณชายฉู่นี่เอง ฉันไม่อยากจะพูดอะไรมากนัก คุณชายฉู่กับเพื่อนของคุณเปลี่ยนสถานที่อื่นทานอาหารจะดีกว่า!"

สีหน้าของฉู่เทียนเคร่งขรึมขึ้นมาอีกครั้ง เขามองหน้าเฉินชิงสุ่ยและพูดทันที "คุณสุ่ย ฉันคิดว่าคงจะไม่ได้ สถานที่แห่งนี้พวกเราจองไว้แล้ว และตอนนี้พวกเราก็รับประทานอาหารไปแล้วด้วย พวกเราไม่ได้อยากเปลี่ยนสถานที่ด้วย!"

"พวกเราก็ไม่ได้อยากเปลี่ยนสถานที่เหมือนกัน!"

"ถ้าคุณสุ่ยอยากจะรับประทานอาหารที่ตึกจุ้ยซิง ก็ลองหาสถานที่อื่นๆในตึกจุ้ยซิงก็ได้!"

"จากที่ฉันรู้มา ตึกจุ้ยซิงมีสถานที่ดีๆตั้งมากมาย!"