จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1134

เมื่อได้ยินคำพูดของเมิ่นหยู่ สีหน้าของผู้ชายวัยรุ่นชุดแดงก็เปลี่ยนไปทันที

รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาหายไปทันที เขาพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม "สามีในอนาคตเหรอ? ชิงถง เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ยังไง?"

ฉินชิงถงเป็นผู้หญิงที่คุณชายเทียนหมายปองตั้งนานแล้ว

เรื่องนี้ วัยรุ่นทุกคนในเมืองมี่หยุนต่างรู้ดี

ผู้หญิงที่คุณชายเทียนหมายปอง ไม่มีใครกล้าแย่งกับเขาอยู่แล้ว?

เพราะมันคือการหาเรื่องตายชัดๆ

ฉินชิงถงจ้องเขม็งไปที่เมิ่นหยู่ที่อยู่ข้างๆ และรีบอธิบายทันที "ไป๋ซิง เธออย่าไปเชื่อคำพูดเหลวไหลของเมิ่นหยู่"

ขณะพูด เธอก็มองไปที่หลินหยุนด้วยสายตาที่รังเกียจ "เขาชื่อหลินหยุน เป็นลูกชายของเพื่อนสนิทของคุณแม่ของฉัน เขาพึ่งมาเมืองมี่หยุนครั้งแรก แต่เขาไม่ได้มีความเกี่ยวข้องอะไรกับฉันเลย!"

เมื่อไป๋ซิงได้ยินคำพูดเหล่านี้ สีหน้าของเขาก็ดีขึ้นมาหน่อย แต่เขาก็ถามขึ้นมาอีกครั้ง "คำพูดที่เมิ่นหยู่พูด……ว่าเขาคือคู่หมั้นของเธอ มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?"

ฉินชิงถงพูด "คุณแม่อยากให้ฉันคบหากับเขา แต่เรื่องนี้มันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว!"

ไป๋ซิงพยักหน้า มองหลินหยุนด้วยสายตาดูถูก "เป็นอย่างนี้นี่เอง เรื่องนี้ทำให้ฉันตกใจมากๆ! เมิ่นหยู่ คำพูดเมื่อสักครู่ พูดต่อหน้าพวกเรานั้นไม่เป็นไร ถ้าอีกสักครู่คุณชายเทียนมาถึง คุณห้ามพูดเรื่องนี้ต่อหน้าคุณชายเทียนเด็ดขาด!"

เมิ่นหยู่แลบลิ้นและพูด "วางใจได้เลย เรื่องนี้ฉันรู้ดี ฉันแค่ล้อเล่นเฉยๆ! พวกคุณดูคนบ้านนอกคนนี้สิ ยังไงซะชิงถงก็ไม่มีวันชอบเขาอยู่แล้ว!"

ไป๋ซิงหัวเราะออกมาและพูด "พอได้แล้ว พวกคุณรีบเดินเข้าไปกันเถอะ! พวกเราจะยืนต้อนรับคุณชายเทียนอยู่ตรงนี้!"

ผู้หญิงสองคนรีบรับปาก จากนั้นก็เดินเข้าไปทันที

หลินหยุนไม่สนใจอะไรเลย และเดินตามเข้าไปด้วย

ในขณะที่เขาเดินออกไปได้เพียงก้าวเดียว เขาก็ถูกไป๋ซิงกับวัยรุ่นร่างอ้วนอีกคนหยุดเขาไว้

"เด็กหนุ่ม คุณจะเข้าไปเหรอ?"

วัยรุ่นร่างอ้วนใช้แขนบังหลินหยุนเอาไว้และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

หลินหยุนมองอีกฝ่ายด้วยสายตานิ่งๆและพูด "หลีกไป!"

วัยรุ่นร่างอ้วนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เขาหัวเราะออกมา "อุ๊ย เป็นคนเจ้าอารมณ์จริงๆ? เด็กหนุ่ม สถานที่แห่งนี้ไม่ใช่ที่ที่คุณควรมาและไม่มีใครเชิญคุณมาด้วย ฉันขอเตือนให้คุณรีบไสหัวไปดีกว่า!"

หลินหยุนชี้ไปที่ฉินชิงถงที่อยู่ด้านหน้าและพูดเบาๆ "ฉันมาพร้อมกับพวกเธอ!"

ผู้ชายวัยรุ่นร่างอ้วนหัวเราะอย่างดูถูก "คุณ? คนบ้านนอกอย่างคุณเป็นแค่ไอ้เศษสวะที่มาจากไหนก็ไม่รู้ คุณคิดว่าตัวเองคู่ควรและมาพร้อมกับคุณหนูใหญ่ของตระกูลฉินเหรอ?"

ดวงตาของหลินหยุนเป็นประกาย เขาไม่ได้มองไปที่วัยรุ่นร่างอ้วน แต่เขากลับมองไปที่ฉินชิงถงที่อยู่ด้านหน้า

สายตาของหลินหยุนนิ่งสงบมากๆและไม่ได้เปลี่ยนไปเลย

สาเหตุที่ฉินชิงถงไม่ได้เอ่ยปากพูด คือเธออยากรู้ว่าถ้าคนบ้านนอกคนนี้โดนรังแก เขาจะมีปฏิกิริยาอะไรกันแน่

แต่สายตาที่หลินหยุนมองฉินชิงถงในตอนนี้ ทำให้ฉินชิงถงรู้สึกว่าตัวเองกำลังโดนข่มขู่อยู่

ทำให้เธอยิ่งรังเกียจหลินหยุนมากขึ้น

เธอขมวดคิ้วและพูด "พอได้แล้ว พวกคุณสองคนไม่ต้องไปรังแกเขาแล้ว ตอนนี้เขาเป็นคนสำคัญในสายตาของคุณแม่ของฉัน ถ้าตอนนี้พวกคุณไล่เขากลับไป เดี๋ยวฉันกลับไปก็คงโดนแม่ต่อว่าอีก!"

เมื่อได้ยินคำพูดของฉินชิงถง ไป๋ซิงกับชายร่างอ้วนก็หัวเราะอย่างเย็นชา ไป๋ซิงเปล่งเสียงเย็นชาออกมาและพูด "เด็กหนุ่ม คุณระมัดระวังตัวให้ดีก็แล้วกัน!"

"คุณอย่าคิดไม่ซื่อกับชิงถงเลย เพราะชิงถงไม่ใช่ผู้หญิงที่คุณสามารถครอบครองได้! จงจำคำพูดของฉันเอาไว้!"

"ไม่งั้น ฉันจะทำให้คุณได้ลิ้มรสความทรมานและโหดเหี้ยม!"

เมื่อพูดจบ ผู้ชายสองคนนั้นก็หลีกทางให้หลินหยุนทันที

หลินหยุนทำตัวเหมือนไม่ได้ยินคำพูดของพวกเขาเลย

ผู้ชายสองคนนี้ ในสายตาของหลินหยุน พวกเขานั้นอ่อนแอยิ่งกว่ามดตัวเล็กๆ

พญามังกรเมื่อต้องเผชิญหน้ากับคนที่อ่อนแอยิ่งกว่ามดตัวเล็กๆ และคนอ่อนแอพวกนี้กล้าลองดีกับพญามังกร คุณคิดว่าพญามังกรจะมองพวกเขาอยู่ในสายตาเหรอ?

คำตอบที่ได้คือไม่มองอยู่ในสายตาอยู่แล้ว