จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1138

ท่านจินหมุนตาตัวเองอย่างรวดเร็ว หลังจากมองหลินหยุนสักพักแล้ว จู่ๆเขาก็หัวเราะออกมา

"เด็กหนุ่ม ไม่รู้ว่าคุณชื่ออะไรเหรอ?"

เมื่อเห็นความแข็งแกร่งของหลินหยุนทำให้เขาดีใจและอยากจะได้หลินหยุนมาเป็นลูกน้อง

ถ้าได้หลินหยุนมาเป็นลูกน้องตัวเอง สำหรับเขาแล้ว เขาก็จะเหมือนเสือติดปีก

หลินหยุนพูดเบาๆ "คุณยังไม่คู่ควรที่จะรู้ชื่อของฉัน"

เมื่อท่านจินได้ยินคำพูดเหล่านี้ รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาก็หายไปเลย สีหน้าของเขาเคร่งขรึมทันที

เขามองหน้าหลินหยุนและพูดอย่างเย็นชา "เด็กหนุ่ม ฉันไว้หน้าคุณแล้ว แต่อย่าพูดอวดดีกับฉัน! ดูพลังที่คุณปลดปล่อยออกมาเมื่อสักครู่ คุณจะฝึกฝนถึงขั้นแดนฝึกพลังระยะสูงสุดเท่านั้น?"

"คุณคิดว่าด้วยพลังที่คุณมีอยู่ในตอนนี้ จะสามารถมาต่อสู้กับฉันได้เหรอ?"

"เด็กหนุ่ม ตอนที่ฉันไว้หน้าคุณ คุณก็น่าจะรับมันเอาไว้!"

"ฉันเห็นคุณเป็นเด็กหนุ่มอัจฉริยะ เอาเป็นว่าจากนี้เป็นต้นไปคุณมาเป็นลูกน้องของฉัน ฉันสามารถให้ทรัพยากรด้านการฝึกฝนจำนวนมากกับคุณได้!"

"เด็กหนุ่ม คุณลองคิดดูละกัน!"

"อย่าทำตัวอวดดีและไม่ยอมรับความหวังดีของฉัน!"

หลินหยุนเปล่งเสียงไม่พอใจออกมาและพูด "คุณยังไม่คู่ควร!"

ท่านจินกัดฟันตัวเองและพูดด้วยความโกรธ "ใช่เหรอ? เด็กหนุ่ม ฉันไม่รู้ว่าคุณมาจากไหน และฉันก็ไม่รู้ว่าคุณมีฐานะอะไรกันแน่"

"ในเมื่อคุณมองข้ามความหวังดีของฉัน ถ้างั้นก็อย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจละกัน!"

ขณะพูด ร่างกายของท่านจินก็ปลดปล่อยพลังอันแข็งแกร่งออกมา

ทุกคนตกใจมากๆและถอยหลังทันที

แต่หลินหยุนยังคงยืนอยู่ที่เดิมและไม่ได้ขยับตัวเลย

สีหน้าของเขายังคงนิ่งสงบเหมือนเดิม

ยังคงมองหน้าเขาเหมือนเดิม

ท่านจินหัวเราะอย่างเย็นชา "เด็กหนุ่ม ในเมื่อคุณหาเรื่องตาย ถ้างั้นฉันจะทำให้คุณสมหวัง!"

หลังจากพูดอย่างเย็นชาแล้ว เขาก็สะบัดแขนทันที จู่ๆก็มีแสงสีดำปรากฏขึ้นและโจมตีใส่หลินหยุนทันที

อุณหภูมิในสวนดอกไม้เยือกเย็นทันที ทำให้ทุกคนรู้สึกอึดอัดและหายใจไม่ออก

เมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น สีหน้าของทุกคนตกใจมากๆและเปิดตากว้าง

ฉู่เทียนและคนอื่นๆที่มีความรู้และประสบการณ์ พวกเขารู้ทันทีว่าแสงสีดำนั้นคืออะไร

พวกเขาหวาดกลัวมากๆจนกลืนน้ำลายตัวเอง

"โอ้พระเจ้า มันคือตะปูขังวิญญาณที่เป็นอาวุธที่มีชื่อเสียงมากๆในเมืองมี่หยุนของท่านจินใช่ไหม?"

"แรงกดดันมหาศาลนี้! มันแข็งแกร่งมากจริงๆ!"

"ท่านจินที่เป็นยอดฝีมือแดนยาทอง ได้ยินมาว่า ถ้าเขามีตะปูขังวิญญาณไร้ที่ติอยู่ในมือ ถ้าเขาเจอยอดฝีมือที่แข็งแกร่งกว่าเขาเล็กน้อย แน่นอนว่าคนพวกนั้นไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาอยู่แล้ว!"

"ครั้งนี้ หลินหยุนคนนี้ต้องซวยแน่ๆ!"

"ใช่แล้ว ไม่ต้องพูดถึงท่านจินใช้ตะปูขังวิญญาณออกมา ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ใช้ตะปูขังวิญญาณ ด้วยความแข็งแกร่งขั้นแดนยาทองของเขาในตอนนี้ หลินหยุนคงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาอย่างแน่นอน!"

"นี่คือความแข็งแกร่งจริงๆของแดนยาทอง!"

"ใช้ตะปูขังวิญญาณ มันเหมือนฆ่าไก่ตัวเล็กๆแต่กลับใช้มีดวัวอันใหญ่!"

"รอดูเถอะ หลินหยุนที่ไม่รู้จักเจียมตัวจะได้ตายอย่างสมใจภายใต้ตะปูขังวิญญาณของท่านจิน!"

"หึ ได้ตายด้วยตะปูขังวิญญาณ มันก็เป็นเกียรติของไอ้บ้านนอกแล้ว!"

พลังของตะปูขังวิญญาณ ดูแล้วไม่ค่อยแข็งแกร่งมากเท่าไหร่ แต่มันกลับทำให้ทุกคนรู้สึกหายใจติดขัดและลำบาก

ดวงตาของหลินหยุนเปล่งประกายทันที และเขาก็เปล่งเสียงแปลกใจออกมา

ตะปูขังวิญญาณโจมตีเข้ามาอย่างรวดเร็ว ทุกคนนึกว่าวินาทีต่อมา หลินหยุนต้องตายอย่างแน่นอน

แต่ใครก็คาดคิดไม่ถึง จู่ๆหลินหยุนก็กลางฝ่ามือออกและยกนิ้วมือสองนิ้วขึ้นมา จากนั้นเขาก็ใช้สองนิ้วหนีบตะปูขังวิญญาณเอาไว้ทันที

ตะปูสีดำยาวประมาณสามนิ้วโดนหนีบไว้ทันที มีพลังปราณปรลัยปกคลุมนิ้วมือของเขาทันที

เขาปล่อยพลังออกมาเล็กน้อย พลังปราณปรลัยก็หายไปทันที

หลินหยุนให้ความสนใจและจ้องมองตะปูอย่างใกล้ชิด