จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1141

ฉินเหมยเห็นว่า หลินหยุนหัวแข็งดื้อรั้นเกินไปหน่อย!

แก่นแท้ของความดื้อรั้นก็คือความหยิ่งผยอง

ความหยิ่งผยองที่มาจากส่วนลึกภายในจิตใจ

แม้ว่าตั้งแต่ครั้งแรกที่เธอพบเห็นหลินหยุน

หลินหยุนจะมีลักษณะท่าทางที่สุภาพอ่อนน้อม

แต่ทั้งหมดนั้นมันเป็นเพียงแค่เปลือกนอก

ตอนนี้เธอพบกับความจริงว่า ที่จริงแล้ว หลินหยุนนั้นเป็นคนที่มีความหยิ่งผยองมาจากส่วนลึกภายในจิตใจ

แต่เธอก็สามารถที่จะเข้าใจได้

เพราะว่าเขาอายุยังน้อย

อีกทั้งยังมีพลังความสามารถที่สามารถต่อสู้เอาชนะยอดฝีมือระดับขั้นยาทองได้!

ซึ่งถือเป็นบุคคลผู้มีพรสวรรรค์อัจฉริยะที่ล้ำค่าและหาได้ยากเลยทีเดียว

บุคคลอัจฉริยะล้วนแล้วแต่มีความหยิ่งผยอง

ล้วนแต่ทะเยอทะยานใฝ่สูง

แต่ถ้าหากมีความหยิ่งผยองมากเกินไป นั่นก็คงไม่ใช่แค่หยิ่งผยองเท่านั้นแล้ว มันคือความโอ้อวด

ฉินเหมยถอนหายใจ

หากคิดที่จะลองตักเตือนสักครั้งคงจะเป็นไปได้ยาก ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ก็คงทำได้เพียงแค่คิดหาวิธีด้วยตนเองแล้ว

ในเมื่อเด็กหนุ่มคนนี้เรียกตนเองว่าน้าฉินแล้ว ก็จะต้องไม่ปล่อยให้เขาเกิดเรื่องขึ้นโดยเด็ดขาด

หากเมื่อเกิดเรื่องขึ้นแล้ว คงยากที่จะอธิบายชี้แจงให้กับ ทางอาหญิงสามนั้น

คิดถึงจุดนี้ ฉินเหมยก็มองไปที่หลินหยุนและพูดขึ้นว่า “อย่างนั้น น้าฉินก็ไม่รบกวนเธอแล้ว เสี่ยวหยุนพักผ่อนแล้วกัน! หากต้องการอะไร ก็บอกน้าฉินมาได้เลย! ”

หลินหยุนพยักหน้า “งั้นก็ต้องรบกวนน้าฉินด้วยแล้ว! ”

เมื่อส่งน้าฉินกลับไปแล้ว หลินหยุนก็กลับมายังห้องและบำเพ็ญฝึกฝนต่อไป

เขาสังเกตเห็นถึงความกังวลใจของน้าฉิน

แต่เรื่องนี้ ไม่ใช่ว่าเขาจะพูดด้วยปากเปล่าแล้วสามารถพูดเตือนได้สักหน่อย

หลินหยุนไม่ได้คิดถึงเรื่องราวเหล่านี้อีก สงบจิตสงบใจแล้วก็บำเพ็ญฝึกฝนต่อไป

ในโลกคุนชาง ชี่ทิพย์มีระดับความหนาแน่นมากกว่าที่ทะเลสาบเยว่หยาของเขา

ความเร็วในการบำเพ็ญฝึกฝนก็รวดเร็วยิ่งขึ้นกว่าอย่างแน่นอน

เมื่อคิดถึงทะเลสาบเยว่หยา หลินหยุนก็ค่อย ๆ ลืมตาทั้งสองข้างขึ้น

“ฉันเข้ามาสู่โลกคุนชางนี้ ได้สักระยะเวลาหนึ่งแล้ว ซึ่งไม่รู้ว่าด้านนอกเป็นอย่างไรบ้าง! ”

“คงจะไม่มีเรื่องราวที่เลวร้ายอะไรเกิดขึ้นอีก”

“มีซูจื่อเหลียง ซูหนัน รวมถึงคุณปู่อยู่ ต่อให้เกิดเรื่องอะไรขึ้น พวกเขาก็เพียงพอที่จะรับมือได้แล้ว! ”

ไม่ต้องพูดถึงซูจื่อเหลียงกับซูหนันแล้ว

ตามระดับขั้นการบำเพ็ญบู๊ พูดได้ว่าพวกเขาเป็นถึงยอดฝีมือแดนเทพโดยสมบูรณ์แล้ว

ส่วนคุณปู่หลินซื่อเฉิง แม้ว่าจะเริ่มต้นค่อนข้างช้า แต่พรสวรรค์ในการบำเพ็ญฝึกฝนนั้นแม้แต่

หลินหยุนเองก็ยังตกตะลึง

หลินหยุนที่เป็นถึงกษัตริย์เซียน ผจญภัยไปทุกแห่งทุกแห่งมานับไม่ถ้วน ผู้ที่มีพรสวรรค์อัจฉริยะแบบไหนที่ไม่เคยพบเห็น?

ต่อให้เป็นแบบนี้แล้ว เขาก็ยังคงตื่นตะลึงกับคุณปู่หลินซื่อเฉิงอยู่เช่นเคย

เชื่อมั่นว่าหากเวลาผ่านไปอีกสักหน่อย คงจะเหนือกว่าซูจื่อเหลียงกับซูหนันได้ไม่ยาก

มีพวกเขาทั้งสามคนอยู่ เขาเองก็สามารถวางใจได้แล้ว

“โลกคุนชางนี้ ชี่ทิพย์หนาแน่นอย่างมาก ไม่รู้ว่าจะมีเทือกเขาทิพย์อยู่หรือไม่”

“ถ้าหากสามารถได้หินทิพย์มาจำนวนหนึ่ง อย่างนั้นจะเป็นการช่วยส่งเสริมอย่างมาก ต่อการบำเพ็ญฝึกฝนของฉันในอนาคต! ”

“นอกจากนี้ ยังจะต้องตามหาสถานที่ล้ำค่าที่อุดมด้วยพลังพิเศษ หรือว่าสถานที่กำเนิดของวิเศษอะไรประเภทนี้ด้วย”

หลินหยุนในตอนนี้ ไม่ขาดแคลนวิธีการบำเพ็ญฝึกฝน

แต่เขากลับขาดแคลนทรัพยากรที่ใช้ในการบำเพ็ญฝึกฝน

ซึ่งรวมไปถึงเครื่องรางและของวิเศษที่ถนัดมือ

ในตอนนี้เขามีเพียงดาบเฮ่าเทียนและกระจกเฮ่าเทียน

ของล้ำค่าสองชิ้นนี้ มีพลังอานุภาพมหาศาลก็จริง แต่ถ้าจะพูดว่าถนัดมือไหม ก็ยังไม่ถึงขั้นนั้น

โดยเฉพาะอย่างยิ่งกระจกเฮ่าเทียน ก็ยังคงถือว่าไม่สมบูรณ์อย่างชัดเจน

ซึ่งเมื่อใช้งานขึ้น ในขณะที่ขั้นแดนของเขายังไม่ถึง ก็จะทำให้เขาสูญเสียพละกำลังไปอย่างมาก

“วันนี้ออกไป เดินเล่นในเมืองมี่หยุนมาหนึ่งรอบ”

“แต่ก็ไม่พบสิ่งล้ำค่าอะไรอะไรเลย! ”

“ดูเหมือนว่า เมืองมี่หยุนนี้ค่อนข้างจะธรรมดา! ”

“โดยที่ไม่รู้เหมือนกันว่าที่ไหนจะมีสิ่งที่ล้ำค่ามากกว่าพวกสิ่งเหล่านี้! ”

ช่วงเช้าในตอนที่เขากับฉินชิงถงและเมิ่นหยู่เดินเล่นอยู่ในตลาดนั้น หลินหยุนเองก็ได้มองดูสิ่งของบางอย่าง

แต่สิ่งของที่เข้าตาเขานั้น กลับไม่มีแม้แต่ชิ้นเดียว

แน่นอนว่า ต่อให้มี เขาก็ไม่มีกำลังพอที่จะซื้อ

เงินที่ใช้กันในโลกคุนชางนี้ คือเหรียญประเภทหนึ่ง