จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1143

หากไม่ได้คิดถึงเรื่องเหล่านี้ ก่อนหน้านี้เขาเองก็คงไม่เสนอตัวที่จะออกไปจากตระกูลฉินแล้ว

แต่ว่าเวลานี้ลักษณะท่าทีของพวกคนเหล่านี้กลับทำให้เขารู้สึกว่าไม่ค่อยสบายใจ

โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนในจำนวนนี้ยังมีถึงฉินชิงถงรวมอยู่ด้วย

ไม่ว่าจะอย่างไร ที่ตึกจุ้ยซิงนั้นตนเองทำไปก็เพื่อช่วยเหลือเธอ

หลินหยุนกำลังครุ่นคิดอยู่ในใจ ซึ่งพวกคนที่อยู่ด้านหน้าเห็นเขาไม่พูดไม่จา เด็กหนุ่มค่อนข้างอ้วน

ผู้นั้นก็ได้พูดขึ้นด้วยความโมโหอีกครั้งว่า “หลินหยุน นายเป็นใบ้ไปแล้วเหรอ? ”

“พวกเราไม่สนใจว่านายจะเป็นใบ้หรือหูหนวก ออกไปจากตระกูลฉินตอนนี้ เดี๋ยวนี้ ทันที! ”

หลินหยุนเบนสายตา มองไปที่ฉินชิงถง และพูดขึ้นว่า “เธอเป็นคนพาเขามาเหรอ? ”

ฉินชิงถงยิ้มเยาะ และพูดขึ้นว่า “แล้วอย่างไรล่ะ? หรือว่านี่มันไม่ใช่เรื่องจริง? ”

“นายก็คือคนที่หยิ่งยโสโอหัง และหลงระเริง! ”

“หากไม่ใช่เพราะนาย ตระกูลฉินของพวกเราจะตกอยู่ในสภาพที่อันตรายอย่างนี้ได้อย่างไร? ”

“อย่าคิดว่าก่อนหน้านี้ที่นายทำไปก็เพราะพยายามช่วยเหลือฉันเอาไว้! ”

“เพราะว่านั่นไม่ใช่การช่วยเหลือ แต่กลับเป็นการสร้างปัญญาเพิ่มขึ้นไปอีก! ”

“ต่อให้พวกเราไปล่วงเกินท่านจิน แต่ก็ไม่ได้ถึงกับล่วงเกินในขั้นที่รุนแรง! ”

“ถ้าหากนายไม่เข้ามายุ่งวุ่นวายสร้างปัญหาให้เกิดขึ้น พวกเราหลายตระกูลร่วมมือกัน ส่งมอบของขวัญให้กับท่านจิน ก็สามารถที่จะแก้ไขปัญหาให้ผ่านพ้นไปได้แล้ว! ”

“ถ้าเป็นอย่างนั้นตอนนี้พวกเราก็ไม่มีเรื่องอะไรแล้ว! ”

หลินหยุนเคลื่อนสายตาหันมองไปทางฉินชิงถง และพูดขึ้นว่า “ถ้าพูดแบบนี้ เธอไม่ได้คิดว่าฉันช่วยเหลือเธอ แต่กลับเป็นการให้ร้ายเธอ ให้ร้ายตระกูลฉินของพวกเธอ อย่างนั้นใช่ไหม? ”

ฉินชิงถงพูดขึ้นอย่างเคร่งขรึมว่า “ถูกต้อง! ”

หลินหยุนหัวเราะเบา ๆ

ส่ายศีรษะเล็กน้อย โดยที่เขาก็ไม่ได้คิดที่จะไปถกเถียงอะไร

ผู้หญิงแบบนี้ เขาไม่อยากที่แม้แต่จะพูดด้วยสักคำด้วยซ้ำ

ส่ายมือไปมา แล้วก็กวาดสายตามองไปที่พวกคนรุ่นหลังของตระกูลฉิน และพูดขึ้นว่า “พอได้แล้วไม่ต้องมาอยู่ตรงนี้ให้ขัดหูขัดตาอีก พวกนายไปกันได้แล้ว! ”

เด็กหนุ่มรูปร่างอ้วนคนนั้นก็พูดขึ้นด้วยความโมโหว่า “หลินหยุน นายดูให้ดีนะว่า นี่คือตระกูลฉิน

ไม่ใช่บ้านของนายเองสักหน่อย! คนที่สมควรไปก็คือนาย! นายยังจะหน้าด้านไปถึงไหนอีก! ”

“เหอะเหอะ ถ้าหากเขารู้จักถึงความหน้าด้านแล้วล่ะก็ ตอนนี้จะยังคงอยู่ต่อหน้าพวกเราอีกเหรอ? ”

“ถูกต้อง ถ้าเขายังมีความอับอายก็คงจะออกไปจากตระกูลฉินของพวกเราตั้งนานแล้ว! ”

หลินหยุนหันขวับและเบนสายตากลับมาทันที พร้อมกับแกว่งแขนออกไป

แรงที่มองไม่เห็นได้พัดผ่านฉินชิงถงและฉินเฟิงที่อยู่ด้านหน้า พุ่งตรงเข้าใส่ที่เด็กหนุ่มรูปร่างอ้วนคนนั้น

“ฟุบ! ”

เด็กหนุ่มรูปร่างอ้วนกระเด็นลอยไปไกล กระแทกเข้ากับประตู ร้องเจ็บปวดเสียงดัง และกลิ้งไปกลิ้งมาบนพื้นอย่างทรมาน

“โอ๊ยแม่ง เจ็บ เจ็บปวดเหลือเกิน! ”

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกะทันหันนี้ ทำให้ฉินชิงถงกับฉินเฟิงตกใจตกใจอย่างมากจนสีหน้าท่าทางเปลี่ยนไปในทันที

ฉินชิงถงจ้องไปที่หลินหยุนและพูดขึ้นด้วยความโมโหว่า “หลินหยุน นายช่างกำเริบเสิบสานเกินไปแล้ว! นายกล้าที่จะลงมือทำร้ายคนของตระกูลฉิน? ”

หลินหยุนพูดขึ้นว่า “ฉันลงมือแล้ว คุณจะทำอย่างไรล่ะ? ”

“นาย......”

ฉินชิงถงโมโหอย่างที่สุด แต่ก็ไม่สามารถที่จะทำอะไรได้เลย

ทำเป็นเล่นไป ระดับการบำเพ็ญของหลินหยุนนั้นสามารถเอาชนะยอดฝีมือแดนยาทองได้เลย

ฉินเฟิงที่ไม่ได้เอ่ยปากพูดอะไรนั้น ในที่สุดก็ได้พูดขึ้นแล้ว

เขามองไปที่หลินหยุน และพูดขึ้นอย่างหนักแน่นว่า “หลินหยุน ฉันคือฉินเฟิง เป็นพี่ชายของฉินชิงถง! ”

หลินหยุนละสายตามาจากตัวของฉินชิงถง แล้วเบนสายตาไปที่ฉินเฟิง

ฉินเฟิงพูดต่อว่า “ฉันเชื่อว่าที่นายลงมือที่ตึกจุ้ยซิงนั้น ก็เพื่อช่วยเหลือฉินชิงถง! ”

ได้ยินฉินเฟิงพูดแบบนี้แล้ว ฉินชิงถงก็รีบพูดขึ้นโดยพลันว่า “พี่ฉินเฟิง......”

ฉินเฟิงส่ายมือทันที โดยที่ไม่ต้องการให้เธอพูดต่อไปอีก

จากนั้นก็พูดกับหลินหยุนต่อว่า “แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม การกระทำของนายก่อนหน้านี้นั้นได้นำมาซึ่งปัญหาความเดือดร้อนให้กับตระกูลฉินอย่างมากที่สุด! ”

“ตอนนี้ ท่านจินได้นำเรื่องดังกล่าวแจ้งไปยังวิหารผนึกวิญญาณผู้อยู่เบื้องหลังของเขาแล้ว! ”

“เมื่อคนของวิหารผนึกวิญญาณมาถึง คงจะต้องลงมืออีกครั้งอย่างแน่นอน! ”

“แม้ว่าเป้าหมายสำคัญอันดับแรกคือนาย! ”

จากไปถือว่าเป็นการดีที่สุด

ออกมาจากตระกูลฉิน ในช่วงค่ำคืนภายใต้แสงจันทร์ หลินหยุนเดินอยู่ในเมืองมี่หยุน

ทันใดนั้น ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งปรากฏขึ้นด้านหน้าของเขา

“คุณ......คุณคือหลินหยุน? ”

“คุณคือหลินหยุนจริง ๆ ด้วย! ”

ผู้หญิงอายุประมาณยี่สิบสองยี่สิบสามปี

อยู่ในชุดกระโปรงยาวสีฟ้า

ดูเหมือนจะมีลักษณะท่าทางที่อ่อนแอ รูปลักษณ์ใบหน้าคมเข้ม ไม่ถึงขนาดกับสวยงดงาม แต่ก็ดูดีมีสง่า

ดวงตาทั้งสองข้างแวววาวเป็นประกาย เหมือนว่าจะสามารถพูดคุยได้ ทำให้ผู้คนที่พบเห็นแล้วนั้น

ยากที่จะลืมเลือน

หลินหยุนหยุดฝีเท้าลง มองไปยังผู้หญิงคนนั้นและพูดว่า “คุณคือใคร? ”

ผู้หญิงรีบพูดขึ้นว่า “คุณลืมไปแล้วเหรอ? ในช่วงกลางวันพวกเรายังอยู่ด้วยกันที่ตึกจุ้ยซิงอยู่เลย

คุณคือคนที่ช่วยเหลือพวกเราจากท่านจิน ใช่แล้ว ฉันชื่อว่าหยุนหลาน”

หลินหยุนได้ยินดังนั้นจึงรับรู้ได้ทันที

เป็นเช่นนั้นจริง เขาเคยเห็นผู้หญิงคนนี้ ในช่วงกลางวันที่ตึกจุ้ยซิง ซึ่งก็คือหนึ่งคนที่ไม่ได้พูดจาเยาะเย้ยถากถางเขา

หลินหยุนพยักหน้าและพูดว่า “ฉันจำคุณได้! ”

หยุนหลานยิ้มเล็กน้อย “คิดไม่ถึงจริง ๆ ว่าคุณจะจำฉันได้! ฉันดีใจอย่างมากเลย! ”

หลินหยุนส่ายศีรษะเล็กน้อย และพูดว่า “หากไม่มีเรื่องอะไร ฉันขอตัวไปก่อนแล้วกัน! ”

เห็นว่าหลินหยุนกำลังจะไป หยุนหลานก็ได้รีบวิ่งไปที่ด้านหน้าของเขาอีกครั้ง “ทำไมคุณถึงเป็น

แบบนี้ ไม่ทันได้พูดจาอะไรกันเลย ก็จะไปแล้วล่ะ! ”

“โอ้ว ใช่แล้ว ขอให้ฉันลองทายหน่อยแล้วกัน! ”

“ตอนนี้คุณออกมาจากตระกูลฉิน......”

“คงไม่ใช่ว่าถูกคนของตระกูลฉินขับไล่ออกมาล่ะสิ? ”