อ่านสรุป บทที่ 1149 ความตกตะลึงของหยุนหลาน จาก จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ โดย จูผาซู่
บทที่ บทที่ 1149 ความตกตะลึงของหยุนหลาน คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายใช้ชีวิต จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย จูผาซู่ อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
หลินหยุนพยักหน้าเล็กน้อย
“อย่างนี้ คุณช่วยไปซื้อสมุนไพรให้ฉันหน่อยได้ไหม? ”
“ส่วนน้ำชี่ทิพย์ที่ต้องใช้ คุณสำรองจ่ายไปก่อน ฉันจะกลั่นโอสถบางชนิดเพื่อนำไปจำหน่าย! ”
“ส่วนน้ำชี่ทิพย์ที่ได้มาหลังจากที่จำหน่ายได้แล้ว พวกเราแบ่งกันคนละครึ่ง! ”
ได้ยินที่หลินหยุนพูด หยุนหลานก็พลันเบิกตาโพลงขึ้น
“คุณพูดอะไรนะ? ”
“คุณ......คุณคือนักกลั่นยาเหรอ? ”
“เป็นไปได้อย่างไร? ”
“คิดที่จะเป็นนักกลั่นยานั้น ต้องลำบากยากเย็นอย่างมาก ส่วนคุณเพิ่งจะอายุเท่าไรเอง! ”
พูดถึงตรงนี้ หยุนหลานก็พลันตีไปที่ศีรษะ และพูดขึ้นอย่างเข้าใจทันทีว่า “อ๋อ ฉันรู้แล้ว คุณคง
เคยที่จะศึกษารับรู้เรื่องการกลั่นยา และก็สามารถที่จะกลั่นโอสถชนิดง่าย ๆ ได้ล่ะสิ? ”
“โอสถแบบนั้น หากจำหน่ายออกไปก็ได้น้ำชี่ทิพย์จำนวนไม่เท่าไรเอง”
“ถ้าคุณต้องการใช้วิธีการนี้เพื่อได้รับน้ำชี่ทิพย์ แล้วนำไปแลกซื้อสินค้าระดับสูงในงานประมูลนั้น มันคงจะเป็นเรื่องยากเกินจริง! ”
หลินหยุนพูดขึ้นว่า “เมื่อครู่เธอพูดว่า ยาข้ามอุปสรรคนั้นสามารถประมูลน้ำชี่ทิพย์ได้ถึงห้าพันหยด
ไม่ใช่เหรอ? แล้วมันจะเป็นเรื่องยากเกินจริงได้อย่างไรล่ะ? ”
หยุนหลานได้ยินดังนั้น ก็พลันสูดลมหายใจลึก และเบิกตาโพลงพร้อมกับมองไปที่หลินหยุน
อย่างเหลือเชื่อ
“อะไรนะ? ”
“คุณจะบอกว่า คุณจะกลั่นยาข้ามอุปสรรคเหรอ? ”
ครั้งนี้ หยุนหลานตกตะลึงอย่างมากเลยจริง ๆ
ยาข้ามอุปสรรคน่ะหรือ!
นอกจากโลกคุนชางแล้ว สถานที่อื่นเธอไม่รู้ว่าจะมีใครที่สามารถกลั่นยานี้ได้อีกไหม
เธอรู้แค่เพียงว่า หอไป่เต้าที่อยู่ตามทั่วท้องตลาดแห่งนี้ สามารถกลั่นโอสถชนิดนี้ได้
และผลิตออกมาในจำนวนที่น้อยมาก
หลินหยุนสามารถกลั่นยาข้ามอุปสรรคได้?
มันจะเป็นไปได้อย่างไรกัน?
เธอคงไม่กล้าที่จะเชื่ออย่างแน่นอน!
หลินหยุนพูดขึ้นว่า “ถ้าหากคุณเต็มใจ ตอนนี้ฉันก็จะเขียนสมุนไพรที่ต้องการให้ แล้วคุณก็ไปซื้อ
มันกลับมา”
ขณะที่พูด หลินหยุนก็พลิกฝ่ามือหนึ่งตลบ กระดาษและปากกาก็ปรากฏขึ้นในมือ
แวบเดียวก็เขียนชื่อสมุนไพรสิบกว่าชนิด และส่งมอบให้กับหยุนหลาน
หยุนหลานหยิบขึ้นมาดู ก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นสมุนไพรอะไรที่หายาก ในเมืองมี่หยุนก็สามารถหาซื้อได้
สูดลมหายใจลึกอีกครั้ง มองไปที่หลินหยุนและพูดว่า “คุณแน่ใจนะว่า คุณสามารถที่จะกลั่น
ยาข้ามอุปสรรคได้จริง ๆ? ”
หลินหยุนพูดว่า “ได้แน่นอน! ”
หยุนหลานยังคงลังเลใจเล็กน้อย
สมุนไพรสิบกว่าชนิดนี้ ถ้าหากซื้อทั้งหมดอย่างน้อยจะต้องใช้น้ำชี่ทิพย์กว่าสองสามร้อยหยด
ราคาระดับนี้ ถือว่าไม่น้อยเลย
แน่นอนว่าเมื่อเทียบกับราคาของยาข้ามอุปสรรคแล้ว มันเทียบกันไม่ได้เลยจริง ๆ
แต่ สิ่งที่เธอลังเลใจก็คือ หลินหยุนสามารถกลั่นยาข้ามอุปสรรคได้จริง ๆ อย่างนั้นเหรอ?
ถ้าหากไม่ได้ น้ำชี่ทิพย์กว่าสามร้อยหยดก็คงจะสูญสิ้นไปโดยเปล่าประโยชน์เลย!
น้ำชี่ทิพย์จำนวนมากขนาดนี้ เธอเองก็ไม่สามารถที่จะนำออกมาได้ จำเป็นต้องกลับไปที่ตระกูลก่อน!
ดวงตาที่งดงามของเธอจ้องมองไปที่หลินหยุน
ผ่านไปสักพัก ในที่สุดก็ตัดสินใจได้แล้ว
“ตกลง! ฉันเชื่อคุณ! ”
“คุณรอฉันก่อน ฉันจะรีบไปซื้อพวกสมุนไพรเหล่านั้นกลับมาให้คุณโดยเร็ว! ”
ขณะที่พูดก็หันหลังเดินออกไปจากโรงกลั่นยา
มองไปที่แผ่นหลังของหยุนหลานที่กำลังเดินจากไป หลินหยุนก็อดไม่ได้ที่จะพยักหน้า และแอบพูด
ในใจว่า “หญิงสาวผู้นี้ ไม่เพียงแต่จะฉลาดหลักแหลมแล้ว ยังมีความมุ่งมั่นเด็ดเดี่ยวที่ผู้ชายจำนวนมากไม่มีอีกด้วย......”
ปิดประตูห้อง แล้วก็นั่งขัดสมาธิบนเตียง ทำการบำเพ็ญฝึกฝนต่อ
ช่วงกลางวัน หยุนหลานก็กลับมาแล้ว
อีกทั้งได้นำสมุนไพรที่หลินหยุนต้องการกลับมาด้วย
แต่ว่า เวลานี้แก้มซ้ายของเธอนั้นที่เดิมทีขาวนวลสดใส กลับมีรอยนิ้วมือที่บวมแดงประทับอยู่อย่างชัดเจน
หลินหยุนมองไปที่แก้มของเธอ ขมวดคิ้วและถามขึ้นว่า “ใบหน้าของเธอไปโดนอะไรมา? ”
หยุนหลานรีบพูดขึ้นว่า “ไม่มีอะไร! ”
“สมุนไพรที่คุณต้องการนั้น ฉันนำมาให้ทุกอย่างแล้ว! ”
“นอกจากนี้ หากคุณต้องการที่จะกลั่นยา สามารถไปยังโรงกลั่นยาที่อยู่ด้านหน้าได้”
“แม้ว่าที่นี่จะไม่ได้เปิดเตาใช้งานมาเป็นเวลานานแล้ว แต่เตากลั่นยาก็ยังสามารถใช้งานได้อยู่! ”
หลินหยุนยื่นมือออกมารับสมุนไพร แล้วก็วางไว้บนโต๊ะที่อยู่ด้านข้าง
และก็พูดขึ้นว่า “เวลาที่ฉันกลั่นยานั้น ไม่เคยต้องใช้เตากลั่นยา! ”
หยุนหลานได้ยินแล้วก็ตกใจ ขมวดคิ้วและพูดขึ้นว่า “พูดไร้สาระ มีที่ไหนกันที่ทำการกลั่นยาแล้ว
ไม่ต้องใช้เตากลั่นยา! ”
หลินหยุนทำตัวไม่ถูก และได้พูดขึ้นว่า “หากว่าเธอยังไม่ไปจำหน่ายอีกล่ะก็ เกรงว่าจะไม่ทันเวลาแล้ว! ”
หยุนหลานได้ยินดังนั้น ก็รีบพยักหน้าด้วยความตื่นเต้นอย่างผิดปกติ และรีบรับขวดหยกนั้นมา
พร้อมกับพูดว่า “ตกลง! ฉันจะไปเดี๋ยวนี้! คุณรอฉันกลับมานะ! คุณต้องรอฉันกลับมานะ! ”
ขณะที่พูด ก็หันหลังแล้ววิ่งจากไป
หลินหยุนเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมหญิงสาวผู้นี้จะต้องตื่นเต้นดีใจมากขนาดนี้ด้วย
รู้สึกว่า ต่อให้จะไม่เชื่อว่าตนเองสามารถกลั่นยาข้ามอุปสรรคได้ ก็คงไม่ถึงกับต้องตื่นเต้นมากมาย
ขนาดนี้
ส่ายศีรษะไปมาเล็กน้อย
แล้วก็นั่งลงบนเตียงทำการบำเพ็ญฝึกฝนต่อ
ยาข้ามอุปสรรคสามเม็ด
แม้ว่าจะไม่ถึงราคาการประมูล แต่เมื่อรวมกันแล้ว ก็คงจะไม่ใช่เรื่องยาก ที่จะสามารถจำหน่ายออกไปโดยที่ได้น้ำชี่ทิพย์มาจำนวนมากกว่าหนึ่งหมื่นหยด
แบ่งให้หยุนหลานครึ่งหนึ่ง ก็ยังคงเหลืออยู่อีกห้าพันหยด
ก็คงจะเพียงพอในการเข้าร่วมงานประมูลสินค้าในคืนนี้แล้ว!
ออกมาจากโรงกลั่นยาแล้ว แต่จิตใจของหยุนหลานก็ยังคงตื่นเต้นอยู่อย่างไม่หยุด
เปิดขวดหยกขึ้น ซึ่งก็มียาข้ามอุปสรรคชั้นสูงสามเม็ด อยู่ภายในนั้นจริง ๆ ด้วย
ช่างน่าเหลือเชื่ออย่างมากเลยทีเดียว!
เธอคิดไม่ถึงจริง ๆ ว่า หลินหยุนไม่เพียงแต่มีวิชาบำเพ็ญที่แกร่งกล้าแล้ว ยังจะมีความสามารถ
ในการกลั่นยาที่น่าสะพรึงกลัวระดับนี้ด้วย!
กลั่นยาด้วยมือ!
และยังเป็นการกลั่นยาชนิดที่ไม่ธรรมดาด้วย ซึ่งก็คือยาข้ามอุปสรรคที่มีมูลค่าและเป็นที่ต้องการ
อย่างมาก!
แล้วหลินหยุนคือนักกลั่นยาระดับไหนล่ะ?
เธอไม่กล้าที่จะคิดต่อไปอีกแล้ว
ถ้าอย่างนั้น......
ถ้าหากว่า เชิญให้หลินหยุนยื่นมือเข้าช่วยเหลือ ตระกูลหยุนสามารถที่จะพลิกวิกฤตกลับมาได้ไหม?
ได้!
ได้อย่างแน่นอน!
หยุนหลานยิ่งคิดก็ยิ่งตื่นเต้นดีใจ
เธอรู้สึกขึ้นโดยพลันว่า หลินหยุนราวกับเป็นของขวัญที่พระเจ้าประทานลงมาให้กับเธอ!
คิดถึงตรงนี้ แล้วมองไปที่ขวดหยกในมือ หยุนหลานก็ได้ตัดสินใจขึ้นในใจแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
จบแค่นี้จริงดิ ไม่มั้ง เหมือนคนเขียนโดนตัดจบใน 5 ตอน อะไรกันนี่ อ่านถึงประมาณตอนที่ 1,500-1,600 พอละ หลังจากนั้นเละ ช่วงสุดท้ายนี่มั่วบ้านงานมั่ก ๆ...
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...