จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 115

บทที่ 114 เพื่อนเก่า

ในสโมสร เจี่ยงสงได้จัดห้องไว้แล้ว หลินหยุนมีห้องต่างหาก

จากนั้น เจี่ยงสงไปหาผู้มีอิทธิพลคนอื่นๆ เพื่อหารือเกี่ยวกับสมาคมประลองยุทธครั้งนี้

หลินหยุนนั่งอยู่ในห้องโดยหลับตารวบรวมสมาธิ ทันใดนั้นก็มีคนมาเคาะประตูห้อง

“เข้ามา!”

สาวสวยหน้าตาสะสวย ใส่เสื้อเชิ้ตสีขาว บนร่างกายท่อนล่างใส่กระโปรงชุดเจ้าหญิงสีดำ รูปร่างสูง เป็นสาวสวยอายุเพียงสิบแปดหรือสิบเก้าปีเท่านั้นที่เข้ามา

หญิงสาวก้มหน้าลง และเดินมาหาหลินหยุน พูดด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา “คุณชาย ฉันชื่อเสี่ยวยู่ เป็นบริกรที่นี่ รู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้ให้บริการคุณ!”

หลินหยุนมองไปที่หญิงสาวที่ชื่อเสี่ยวยู่ และพบว่ามือของเธอจับที่กระโปรงไว้แน่น ซึ่งเห็นได้ชัดว่าตื่นเต้นมาก

“เธอเป็นเด็กพึ่งมาใหม่เหรอ?”

เสี่ยวยู่พยักหน้า “ใช่ค่ะ วันนี้เป็นวันแรกของการทำงาน!”

สโมสรแบบนี้ แม้จะถือได้ว่าเป็นสถานที่ที่เป็นทางการ แต่ในฐานะบริกร หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีพวกฉวยโอกาสลวนลาม

“เธออายุไม่มาก ทำไมมาทำงานในสถานที่เช่นนี้” หลินหยุนถาม

อาจเป็นเพราะเธอมองว่าหลินหยุนอายุยังน้อย เสี่ยวยู่เลยรู้สึกผ่อนคลายเล็กน้อย

แม่ของฉันป่วย และต้องใช้เงินด่วน ได้ยินมาว่าเงินเดือนที่นี่ค่อนข้างสูง ฉันจึงมา”

ที่แท้เป็นเพราะถูกการดำเนินชีวิตบีบบังคับ

หลินหยุนมีความเห็นอกเห็นใจ แต่ไม่ได้ยื่นมือช่วยหญิงสาว มีเด็กผู้หญิงแบบนี้มากมายในโลกนี้ เขาช่วยคนหนึ่ง แต่ช่วยไม่ได้ทั้งหมด

หากต้องการแก้ไขปัญหาของคนเหล่านี้จากต้นเหตุ ก็ยังขึ้นอยู่กับทัศนคติของเจ้าหน้าที่รัฐ

“โอเค เธอออกไปก่อน มีธุระฉันค่อยเรียกเธอ!” มีคนเพิ่มขึ้นมาหนึ่งคน หลินหยุนรู้สึกไม่เคยชิน

โดยไม่คาดคิด เสี่ยวยู่มีอาการตื่นตระหนก และขอร้อง “คุณค่ะ คุณอย่าให้ฉันออกไปได้ไหม เช่นนี้ฉันจะถูกหักเงินเดือน!”

หลินหยุนเหลือบมองเธอ และพูดเบาๆ “ถ้าอย่างนั้นเธอก็นั่งตรงข้าม!”

“ขอบคุณมากค่ะ ฉันยืนตรงนี้ก็ได้” เสี่ยวยู่พูดอย่างซาบซึ้ง

“ตามใจเธอ” หลินหยุนยังคงหลับตารวบรวมสมาธิ

ในไม่ช้า เจี่ยงสงก็กลับมา และมาที่ห้องของหลินหยุน

เจี่ยงสงมองเสี่ยวยู่ที่ยืนอยู่ข้างๆหลินหยุนอย่างเคารพ และยิ้ม “คุณหลิน บริกรที่ฉันเลือกให้คุณเองเป็นอย่างไรบ้าง?”

มองเจี่ยงสงที่มีใบหน้ายิ้มเยาะ และพูดเบาๆ “คุยเรื่องธุระ”

เจี่ยงสงยิ้มอย่างอายๆ และไอเบาๆ แล้วพูดว่า “สมาคมประลองยุทธกำหนดขึ้นช่วงเช้าวันพรุ่งนี้ วันนี้สามารถเที่ยวเล่นตรงนี้ให้สนุก ให้เสี่ยวยู่พาคุณไปเที่ยวรอบๆ เพื่อผ่อนคลายอารมณ์”

“โอเค ฉันเข้าใจแล้ว” หลังจากพูดจบ หลินหยุนก็ไม่ได้สนใจเจี่ยงสง ราวกับว่าคุณอยากไปไหนก็ไป

เจี่ยงสงยิ้มอย่างอายๆและพูดว่า “คุณหลิน ตามสบายนะ ฉันจะไปแจ้งให้คนอื่นทราบ”

“อืม” หลินหยุนตอบคำเดียว โดยไม่เงยหน้าขึ้น

เสี่ยวยู่ยังคงยืนอยู่ข้างๆอย่างเคารพ และแอบมองหลินหยุนเป็นระยะๆ

เธอรู้สึกว่าชายหนุ่มตรงหน้าเธอแตกต่างจากหลายๆคน สายตาของผู้ชายคนอื่นเวลามองเธอ แววตาเต็มไปด้วยความลามก

แต่สายตาชายหนุ่มตรงหน้าเวลามองเธอ ดวงตาของเขาใสราวกับธารน้ำแร่บนภูเขาที่ไม่มีมลพิษ

นอกจากนี้ เธอยังรู้สึกว่าชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้ามีออร่าที่ไม่สามารถบรรยายได้ ออร่าแบบไหน? ใช่ เหมือนออร่าของเทพ

ทันใดนั้นหลินหยุนลุกขึ้นยืน และพูดว่า “เธอคุ้นเคยกับสถานที่นี้หรือไม่?”

เสี่ยวยู่พยักหน้า “บ้านของฉันอยู่ไม่ไกลจากที่นี่ อีกอย่างฉันมาฝึกงานในสโมสรนี้เป็นเวลาหนึ่งเดือน ถ้าท่านต้องการไปเที่ยวรอบๆ ฉันสามารถเป็นไกด์นำเที่ยวให้ท่านได้”

บริกรในสโมสรนี้ไม่ธรรมดาจริงๆ บริกรยังทำงานนอกเวลาเป็นไกด์นำเที่ยวด้วย

“พาฉันออกไปเดินเที่ยวรอบๆ!” หลินหยุนรู้สึกว่าอยู่แต่ในห้อง มันก็น่าเบื่อจริงๆ

“ได้ค่ะ เชิญตามฉันมา!”

ได้ยินคำว่าออกไปข้างนอก เสี่ยวยู่แอบถอนหายใจอย่างโล่งอก แม้ว่าเธอจะรู้สึกว่าหลินหยุนมีนิสัยดี แต่การอยู่ข้างนอก คงจะปลอดภัยกว่าอยู่ในห้องอย่างแน่นอน