บทที่ 1151 หินสังเวยจิต – ตอนที่ต้องอ่านของ จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
ตอนนี้ของ จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ โดย จูผาซู่ ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายใช้ชีวิตทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่ 1151 หินสังเวยจิต จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที
สายตาที่เยือกเย็นของชายวัยกลางคนกวาดมองไปทั่วทั้งห้องโถงใหญ่ จากนั้นก็เดินขึ้นไปห้องจองพิเศษบนชั้นสอง
แต่ว่าในไม่ช้า หลินหยุนก็รับรู้ถึงจิตสังหารที่เยือกเย็นเข้าโอบล้อมรอบตัวเองไว้
สายตาส่องประกายวาววับ
หันหลังกลับแล้วมองไปยังห้องจองพิเศษบนชั้นสอง ที่ชายวัยกลางคนเพิ่งเดินเข้าไปนั้น
มุ่งเป้ามาหาตัวเองเหรอ?
ดูเหมือนว่าหลินหยุนก็เข้าใจทันทีแล้ว
ถ้าหากไม่ได้เดาผิดละก็ จะต้องเป็นคนของวิหารผนึกวิญญาณอย่างแน่นอน!
วิหารผนึกวิญญาณ ในช่วงเวลาที่ผ่านมาไม่กี่วันนี้เขาได้ยินมาหลายครั้งแล้ว
ชายวัยกลางคนนี้ ไม่รู้ว่าเป็นใครมาจากไหน พลังฝึกฝนก็ยังนับว่าไม่เลวทีเดียว
พลังฝึกฝนเช่นนี้อย่างน้อยก็แข็งแกร่งกว่ามู่หงและเจียงยี่ก่อนหน้านั้นด้วยซ้ำไป
แต่ว่าฝ่ายตรงข้ามก็ไม่ได้ลงมือ เขาจึงไม่ใส่ใจอะไร
หยุนหลานที่อยู่ข้างๆกลับรู้สึกสะดุ้งไปทั้งตัว รีบพูดกับหลินหยุนด้วยเสียงเบาๆว่า “ฉันสัมผัสได้ว่าดูเหมือนมีคนใช้กระแสจิตล็อกคุณเอาไว้!”
หลินหยุนพูดอย่างไม่ใส่ใจว่า “ไม่เป็นไรหรอก!”
เมื่อเห็นหลินหยุนไม่ใส่ใจเลย หยุนหลานก็รู้สึกจนปัญญา แต่ในใจกลับร้อนรนเล็กน้อย
ในไม่ช้า คนที่มาร่วมงานประมูลต่างก็ทยอยกันมาถึงพอสมควรแล้ว
งานประมูลก็กำลังจะเริ่มอย่างเป็นทางการแล้ว
หญิงวัยกลางคนรูปร่างเซ็กซี่คนหนึ่ง ก้าวเดินออกมาจากข้างหลัง
“ขอบคุณท่านผู้มีเกียรติทุกท่านค่ะ ที่มาร่วมงานประมูลของหอไป่เต้าเราซึ่งได้จัดขึ้นในทุกๆครึ่งปี”
“ฉันคือไป่เหอ งานประมูลครั้งนี้ ฉันก็ยังเป็นผู้ดำเนินรายการเช่นเดิม!”
“งั้นพวกเราก็จะไม่พูดเรื่องไร้สาระอีกแล้ว ขอเริ่มเปิดการประมูล ณ บัดนี้!”
เมื่อสิ้นเสียงลง สินค้าประมูลชิ้นแรกก็ได้ถูกเข็นขึ้นมา
เป็นวิชาฝึกฝนบําเพ็ญเซียนเล่มหนึ่ง
คุณภาพอยู่ในระดับที่นับว่าแค่พอใช้ได้
ของอย่างนี้ย่อมไม่อยู่ในสายตาของหลินหยุนอย่างแน่นอน
แต่ว่าก็ยังคงประมูลในราคาสองร้อยหยดน้ำชี่ทิพย์
สินค้าประมูลชิ้นที่สองเป็นเครื่องรางชิ้นหนึ่ง เหมาะสำหรับผู้ฝึกฝนในแดนฝึกพลังพวกนั้น
แต่ก็ถูกคนประมูลไปอย่างรวดเร็วเช่นกัน
สินค้าประมูลแต่ละชิ้นนั้น ล้วนแล้วแต่เป็นสิ่งของจำเป็นสำหรับผู้บำเพ็ญเพียรระดับฝึกพลังทั้งนั้น
นี่จึงทำให้หลินหยุนอดไม่ได้ที่ต้องส่ายหน้าบ้างแล้ว
ถ้าเป็นสินค้าที่อยู่ในระดับเช่นนี้ทั้งหมดละก็ สำหรับเขาแล้วมันเป็นเรื่องที่เสียเวลามากเลยทีเดียว
แต่ว่าในไม่ช้า ก็มีสินค้าประมูลอีกชิ้นหนึ่งถูกเข็นออกมา
ได้ยินแต่ไป่เหอพูดด้วยเสียงเบาๆว่า “นี่คือสินค้าประมูลชิ้นหนึ่งที่เพิ่มขึ้นมาใหม่ในวันนี้”
“นั่นคืออะไรเหรอคะ?”
“ไม่ขออุบอีกแล้วค่ะ นี่ก็คือยาข้ามอุปสรรคที่ใช้เฉพาะสำหรับผู้ฝึกพลังสำเร็จบริบูรณ์แล้ว แต่ยังไม่สามารถที่จะบรรลุเข้าสู่แดนยาทองได้!”
“โอสถเม็ดนี้ราคาเท่าไหร่ ฉันคิดว่าไม่ต้องให้ฉันพูดมากจะดีกว่า!”
“อีกอย่างโอสถเม็ดนี้ก็ยังเหนือกว่ายาข้ามอุปสรรคที่หอไป่เต้าเราเคยเอามาประมูลก่อนหน้านั้นอีกด้วย!”
“ต่อไปนี้ เริ่มประมูลได้ค่ะ!”
เมื่อได้ยินว่าเป็นยาข้ามอุปสรรค ทุกคนต่างก็รู้สึกเซอร์ไพรส์จนอ้าปากข้าง
คิดไม่ถึงว่าหอไป่เต้าถึงกับเอายาข้ามอุปสรรคออกมาประมูลอีกแล้ว
หยุนหลานถึงแม้จะรู้สึกเซอร์ไพรส์ แต่คิดอีกทีก็พอเข้าใจได้
ในที่สุด ยาข้ามอุปสรรคก็ถูกคนลึกลับที่อยู่ชั้นสองคนหนึ่งประมูลไปในราคาหกพันสี่ร้อยหยดน้ำชี่ทิพย์!
ถึงแม้ว่าหยุนหลานจะรู้สึกเจ็บปวดใจ แต่ก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงได้
เพราะว่าหลินหยุนจำเป็นจะต้องใช้น้ำชี่ทิพย์ในการเข้าร่วมงานประมูลครั้งนี้ จึงได้แต่เลือกที่จะชิงลงมือขายออกไปก่อน
ไม่เช่นนั้นแล้ว ถ้าเอามาประมูลด้วยละก็ จะได้กำไรมากกว่านี้อย่างแน่นอน
แต่ว่าหลินหยุนกลับไม่แยแสอะไร
หลังจากผ่านการประมูลในรอบนี้แล้ว งานประมูลก็มาถึงจุดสำคัญแล้ว
ต่อจากนี้ไปก็มีสิ่งของจำเป็นสำหรับแดนฝึกพลังอีกจำนวนหลายชิ้นทยอยกันออกมา
ในขณะที่หลินหยุนกำลังส่ายหน้าอยู่นั้น
สิ่งของชิ้นหนึ่งก็ดึงดูดความสนใจของเขาไว้
พูดตามความจริงแล้วคือ ดึงดูดความสนใจของทุกคนต่างหาก
ได้ยินเสียงไป่เหอพูดว่า “ท่านทั้งหลายคะ สินค้าชิ้นต่อไปนี้ เป็นหินคริสทัลฟ้าชิ้นหนึ่ง!”
“หินคริสทัลฟ้า เป็นวัสดุสำหรับใช้ในการผลิตเครื่องรางทิพย์ที่มีระดับ!”
“จำนวนปริมาณที่มีน้อยของหินคริสทัลฟ้านั้นเป็นอย่างไร ฉันก็ไม่จำเป็นที่จะต้องพูดมากอีก!”
สำหรับสิ่งที่ทำให้หลินหยุนรู้สึกเซอร์ไพรส์ก็คือ ภายในหินสังเวยจิตชิ้นนี้ถึงกับมีร่องรอยสิ่งมีชีวิตอยู่ภายในนั้นอีกด้วย!
นี่แสดงให้เห็นว่า.........
แม้แต่เขาเอง ก็ยังรู้สึกไม่อยากจะเชื่อเลย!
สิ่งมีชีวิตที่สามารถอยู่ภายในหินสังเวยจิตได้ นอกจากไหมจัญไรไร้เงาแล้ว จะเป็นอะไรได้อีกเหรอ?
หยุนหลานรู้สึกถึงความตื่นเต้นของหลินหยุน จึงรีบกระซิบถามว่า “คุณอยากจะได้หินคริสทัลฟ้านี้เหรอ?”
“แต่ว่าราคานี้สูงมากเกินไปจริงๆ!”
“ราคาเริ่มต้นประมูลก็สูงถึงแปดพันหยดน้ำซี่ทิพย์แล้ว!”
“ถ้าเคาะราคาต่อไปอีกละก็ ฉันว่าราคาจะต้องสูงลิบลิ่วอย่างคาดไม่ถึงเลยทีเดียว!”
หลินหยุนรีบพูดว่า “เอาน้ำชี่ทิพย์ในมือของคุณพวกนั้นมาให้ฉันก่อน แล้วก็มีอีกอย่าง คุณสามารถหาทางช่วยฉันรวบรวมชี่ทิพย์มากกว่านี้ได้ไหม? ถ้าหากได้ของชิ้นนี้มาแล้ว ฉันจะช่วยคุณปรุงโอสถในปริมาณที่มากเพียงพอได้เลย!”
เขาคิดไม่ถึงจริงๆเลยว่า ถึงกับได้พบหินสังเวยจิตที่นี่!
อีกอย่าง อาจไม่แน่จะมีตัวอ่อนของไหมจัญไรไร้เงาที่ทุกคนต่างก็ต้องการอยู่ภายในนั้นก็ได้!
ถ้าหากเขาสามารถครอบครองไว้ได้ แล้วเจริญเติบโตขึ้นมาภายหลังละก็
จะต้องเป็นกำลังสำคัญยิ่งใหญ่ที่จะช่วยเหลือตัวเองในการเดินทางไปท่องรอบดวงดาวนับหมื่นในจักรวาลได้อย่างแน่นอน!
หยุนหลานสูดหายใจแรงๆเข้าไป สามารถรับรู้ถึงความมุ่งมั่นของหลินหยุนได้เช่นกัน
จึงพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “ฉันก็คงต้องแจ้งไปที่ตระกูลก่อน แต่ว่าถึงแม้ว่าพ่อของฉันจะเห็นด้วยก็ตาม เกรงว่าตระกูลเราก็ไม่สามารถเอาน้ำชี่ทิพย์มากมายขนาดนั้นออกมาได้!”
หลินหยุนพูดว่า “งั้นคุณก็ลองดูก่อนสิ!”
หยุนหลานพูดว่า “ถ้าหากเป็นอย่างนั้นละก็ งั้นฐานะนักกลั่นยาของคุณก็จะปิดไม่มิดอีกต่อไปแล้วนะ!”
หลินหยุนโบกมือแล้วพูดว่า “ไม่เป็นไร!”
หยุนหลานพยักหน้าแล้วพูดว่า “งั้นตอนนี้ฉันจะรีบติดต่อพ่อฉันก่อนก็แล้วกัน!”
จากนั้นก็หยิบยันต์สื่อสารออกมา หยุนหลานก็รีบติดต่อพ่อของตัวเองทันที
หยุนถิงในตอนนี้กำลังเตรียมตัวกลั่นยาอยู่ภายในห้องลับของตระกูลหยุน
เขาคือนักกลั่นยาระดับกลางคนหนึ่ง
แต่หลังจากที่หอไป่เต้าเดินเข้ามาในเมืองมี่หยุนแล้ว ธุรกิจการค้าของตระกูลหยุนก็เริ่มตกต่ำลงทันที
ตอนนี้ เหลือแต่โรงกลั่นยาเพียงสามแห่งเท่านั้นที่พยายามพยุงไว้ได้
แรงกดดันของตระกูลหยุนก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้นทุกวัน
วันนี้ เป็นวันที่หอไป่เต้าจัดงานประมูลที่ยิ่งใหญ่ขึ้นทุกครึ่งปี เพราะว่าเขาอารมณ์ไม่ดีจึงไม่อยากจะไปร่วมงานด้วย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
จบแค่นี้จริงดิ ไม่มั้ง เหมือนคนเขียนโดนตัดจบใน 5 ตอน อะไรกันนี่ อ่านถึงประมาณตอนที่ 1,500-1,600 พอละ หลังจากนั้นเละ ช่วงสุดท้ายนี่มั่วบ้านงานมั่ก ๆ...
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...