จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1152

หยุนถิงยิ่งคิดในใจก็ยิ่งกลัดกลุ้ม จึงนั่งลงแล้วตัดสินใจเลิกทำต่อเลย

ในเวลานี้เอง ยันต์สื่อสารในตัวก็สว่างขึ้นมาทันที

เมื่อเอาออกมาดูแล้วก็ขมวดคิ้วทันที

“ยัยเด็กนั่นตามหาฉันตอนนี้ทำไม?”

“น่าจะอยู่ที่งานประมูลแล้วไม่ใช่เหรอ?”

“หรือว่าเห็นของวิเศษอะไร แล้วคิดอยากจะประมูลเอาไว้หรือเปล่า?”

“ฮื่อ ต่อให้เป็นของวิเศษยังไง ยังรอมาถึงพวกเราอีกเหรอ?”

สำหรับลูกสาวตัวเองคนนี้ หยุนถิงรู้สึกย้อนแย้งมาโดยตลอด

หยุนหลานฉลาดเกินคนอื่น ประเด็นนี้ในฐานะที่เขาเป็นพ่อก็ย่อมต้องรู้ดี!

แต่ว่า ที่นี่ไม่ใช่โลกมนุษย์ นี่คือโลกคุนชาง

เป็นโลกที่ยึดถือพลังอำนาจเป็นใหญ่!

แต่ลูกสาวของเขาคนนี้ กลับไม่มีพรสวรรค์มากมายอะไรบนเส้นทางการบําเพ็ญเซียนนี้เลย

ไม่สามารถจะเป็นถึงยอดฝีมือได้ นั่นเป็นเพราะว่ากรรมเก่า!

จึงไม่มีทางที่จะสืบทอดกิจการของตระกูลหยุนต่อไปได้

เรื่องที่น่าปวดหัวที่สุดก็คือ จนถึงทุกวันนี้คนรุ่นใหม่ของตระกูลหยุน แม้แต่คนที่พอจะมีความสามารถบ้างก็ยังไม่มีเลย

นี่จึงเป็นเรื่องที่เขากลัดกลุ้มมากที่สุด

แต่ว่า ลูกสาวของเขาคนนี้กลับชอบศึกษาหาความรู้ไปทั่ว

ไม่ชอบอยู่เฉยๆ

เมื่อวานนี้กลับมาถึงบ้าน ก็เอ่ยปากขอนน้ำชี่ทิพย์จากเขาไปสามร้อยหยด

ตอนนั้นเขากำลังอารมณ์เสียอยู่ จึงลงมือตบหน้ายัยเด็กคนนั้นไปหนึ่งที

ยัยเด็กนั่นจึงโกรธแล้วหนีออกจากบ้านไป

เดิมทีเขายังคิดว่า คงต้องใช้เวลานานกว่าจะได้เห็นหน้ากันอีก

คิดไม่ถึงว่า ตอนนี้ถึงกับส่งข่าวมาให้เขาเอง

ชะงักไปสักครู่ หยุนถิงก็เพ่งกระแสจิตเข้าไปในยันต์สื่อสาร

แล้วจึงถามห้วนๆว่า “มีเรื่องอะไร?”

จากนั้น ยันต์สื่อสารก็สว่างวับขึ้นอีกครั้ง “พ่อคะ ตอนนี้ลูกต้องการใช้น้ำชี่ทิพย์อย่างน้อยหนึ่งหมื่นหยดโดยด่วนค่ะ!”

“ขอให้ท่านต้องเชื่อใจลูกด้วย!”

“น้ำชี่ทิพย์หนึ่งหมื่นหยดนี้ สามารถแลกกับการกลับมาผงาดขึ้นใหม่อีกครั้งของตระกูลหยุนได้เลย!”

เมื่อเห็นข่าวสารของลูกสาวที่ส่งมา หยุนถิงก็ไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นอะไร

ยิ่งไม่ได้รู้สึกเซอร์ไพรส์อะไรเลย

กลับตรงข้าม พลังความโกรธที่รุนแรงพุ่งจากปลายเท้าขึ้นมาทันที

“หยุนหลาน แกคิดว่าพ่อแกปัญญาอ่อนเหรอไง?”

“เมื่อวานนี้ แกรู้สึกว่าพ่อตบหน้าแกเบาเกินไปใช่ไหม?”

“หนึ่งหมื่นหยดน้ำชี่ทิพย์แกก็กล้าเอ่ยปากขอจริงนะ”

“แกก็ขายพ่อแกออกไปเลยสิ ดูซิจะขายได้ราคาหนึ่งหมื่นหยดน้ำชี่ทิพย์ไหม!”

“หยุนหลาน แกทำให้พ่อผิดหวังมากเลย!”

หยุนหลานพูดว่า “พ่อคะ พ่อเคยได้ยินคนชื่อหลินหยุนหรือเปล่าคะ?”

“พละกำลังของเขาไม่เพียงแต่สูงส่งเท่านั้น ตอนนี้ลูกบอกท่านได้เลยนะว่า เขายังเป็นปรมาจารย์กลั่นยาคนหนึ่งอีกด้วย!”

“ท่านรู้ไหมว่า เมื่อวานนี้ลูกเอาน้ำชี่ทิพย์สามร้อยหยดไปทำอะไร?”

“ลูกเอาไปซื้อวัสดุทิพย์แล้วให้กับหลินหยุนไป!”

“เขาก็เอาไปกลั่นยาข้ามอุปสรรคที่มีแต่ในหอไป่เต้าเท่านั้น ออกมาถึงสามเม็ดต่อหน้าลูกเลย!”

“ยาข้ามอุปสรรคทั้งสามเม็ดนั้น ลูกก็ได้ขายให้กับหอชุนยี่ หอมี่หยุน ยังมีหอไป่เต้าด้วย!”

“ก็เพื่อเอามาร่วมงานประมูลวันนี้แหละ!”

“ถ้าหากท่านไม่เชื่อละก็ ตอนนี้ส่งคนไปสืบดูที่ตลาดใหญ่ทั้งสามนั้นได้เลยว่าข่าวนี้เป็นจริงตามนี้หรือไม่!”

“ลูกรู้ว่า ฐานะของเขาตอนนี้อ่อนไหวมาก!”

“แต่ว่า ถ้าท่านคิดอยากจะให้ตระกูลหยุนกลับมาผงาดใหม่อีกครั้งละก็ จะต้องฉวยโอกาส ครั้งนี้เอาไว้!”

เมื่อเห็นข่าวคราวที่หยุนหลานส่งมานั้น หยุนถิงตอนแรกก็รู้สึกโกรธจัด

แต่ยิ่งดูไป ก็เปลี่ยนเป็นรู้สึกเซอร์ไพรส์ขึ้นมาแทน

จนในที่สุดในใจก็รู้สึกฮึกเหิมขึ้นมาทันที!

ชื่อของหลินหยุน เมื่อไม่กี่วันมานี้ก็ได้เลื่องลือไปทั่วเมืองมี่หยุนแล้ว เขาก็ย่อมต้องรู้ข่าวนี้แล้ว

แต่ว่า ลูกสาวตัวเองไปอยู่กับหลินหยุนได้ยังไงตั้งแต่เมื่อไหร่?

อีกอย่าง หลินหยุนนอกจากมีพลังความสามารถที่แข็งแกร่งแล้ว ก็ยังเป็นปรมาจารย์กลั่นยาอีกด้วยเหรอ?

ปรมาจารย์กลั่นยาเหรอ?

อีกทั้งยังได้กลั่นยาข้ามอุปสรรคสามเม็ดออกมาด้วยตัวเองเหรอ?

นี่.........

บนเวทีนั้น ไป่เหอก็พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานชวนฟังว่า “แขกผู้มีเกียรติที่อยู่ห้องจองเบอร์สิบสี่ได้เสนอราคาหนึ่งหมื่นหยดน้ำชี่ทิพย์แล้ว ไม่ทราบว่ายังมีท่านใดต้องการเสนอราคาอีกไหมคะ?”

เมื่อสิ้นเสียงของเธอแล้ว ภายในห้องจองเบอร์เจ็ดชั้นสอง ก็มีเสียงที่เยือกเย็นของหญิงสาวดังขึ้นอีกครั้ง

“หนึ่งหมื่นสองพันหยดน้ำชี่ทิพย์!”

เมื่อได้ยินราคานี้แล้ว ทุกคนต่างก็อ้าปากค้างไปตามๆกัน

สูงมากเกินไปแล้ว!

สายตาของทุกคนต่างก็มองไปยังห้องจองเบอร์เจ็ดชั้นสองนั้น

แต่ว่า ห้องจองพิเศษนั้นก็ปิดประตูมิดชิด ไม่สามารถเห็นหญิงสาวที่อยู่ข้างในได้ชัดว่าหน้าตาเป็นอย่างไร

“ผู้หญิงคนนี้เป็นใครกันแน่นะ?”

“ไม่ใช่มาจากตระกูลไหนของเมืองมี่หยุนพวกเรานะ?”

“มันก็ไม่แน่!”

“แต่ว่าต่อให้ใช่ ก็จะต้องเป็นตระกูลใหญ่ไม่กี่ตระกูลนั้น! ตระกูลระดับรองทั่วๆไป ถ้าคิดจะเอาชี่ทิพย์มากขนาดนี้ออกมา ไม่ใช่ว่าเป็นไปไม่ได้ แต่มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย!”

“ถูกต้อง!”

“ยังมีห้องจองเบอร์สิบสี่นั้น ฟังเสียงดูแล้วน่าจะเป็นพ่อบ้านโจง!”

เมืองมี่หยุน มีเจ้าเมืองหนึ่งคน มีรองเจ้าเมืองสองคน!

ฉู่จิงเผิงพ่อของฉู่เทียน ก็เป็นหนึ่งในรองเจ้าเมืองทั้งสองคน

ส่วนเจ้าเมือง ก็คือผู้นำตระกูลโจง โจงหมิง

หลังจากสิ้นเสียงของหญิงสาวที่อยู่ห้องจองเบอร์เจ็ดแล้ว ภายในห้องจองเบอร์สิบสี่นั้น พ่อบ้านโจงที่ทุกคนทายถูกนั้นก็พูดขึ้นอีกครั้งว่า “หนึ่งหมื่นสามพันหยดน้ำชี่ทิพย์!”

แต่ว่า น้ำเสียงของเขาเริ่มเย็นชาเล็กน้อยแล้ว

จากนั้นก็พูดด้วยเสียงหนักแน่นว่า “สหายที่อยู่ห้องเบอร์เจ็ด ฉันคือพ่อบ้านตระกูลโจง! เป็นตัวแทนเจ้าเมืองมาประมูลหินคริสทัลฟ้าชิ้นนี้ ไม่ทราบว่าสามารถจะตัดใจยอมยกให้ได้ไหม?”

เมื่อสิ้นเสียงของเขาแล้ว ยังไม่ทันรอให้หญิงสาวเสียงเยือกเย็นคนนั้นเอ่ยปากพูดเลย

ห้องจองเบอร์สิบสองอีกห้องหนึ่ง ก็คือชายวัยกลางคนไว้หนวดที่ก่อนหน้านั้นเดินเข้ามาแล้วเป็นที่สนใจฮือฮาของผู้คน อีกทั้งหลังจากที่ได้เข้าไปในห้องจองแล้ว ก็ยังใช้ชี่พิฆาตปกคลุมตัวเองคนนั้น จู่ๆก็เอ่ยปากพูดขึ้นว่า

“หนึ่งหมื่นสี่พันหยดน้ำชี่ทิพย์!”

ถูกตบหน้าอย่างแรง!

ถูกตบหน้าต่อหน้าสาธารณชน!

พ่อบ้านโจงนั้นได้ยินแล้วก็ระเบิดลมปราณออกมาทันที ปกคลุมไปทั่วทั้งห้องจองเบอร์สิบสองทั้งหมด！

แล้วตะคอกด้วยเสียงโมโหว่า “สหายท่านนี้ คุณกำลังจะตบหน้าเจ้าเมืองเราใช่ไหม?”

ภายในห้องเบอร์สิบสอง ผู้ชายไว้หนวดคนนั้นก็ส่งเสียงฮื่อใส่อย่างไม่แยแส