จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 117

บทที่ 116 กล้าเดิมพันไหม

หลินหยุนเดินไปยังสังเวียนแห่งหนึ่ง สังเวียนที่เต็มไปด้วยผู้คนทำให้เกิดปัญหาได้ง่ายๆ หลินหยุนทำได้เพียงยืนดูอยู่ด้านหลัง

ผู้เล่นสองคนบนเวทีเป็นคนเอเชียทั้งคู่ แต่หนึ่งในนั้นฟังเสียงแล้วเหมือนคนมาจากเอเชียตะวันออกเฉียงใต้

สองคนนี้มีความแข็งแกร่งมากกว่านักมวยทั้งสองคนที่อยู่ภายนอกสิบเท่า แต่พวกเขาก็ยังไม่ถึงกับเป็นนักบู๊

เฉินฟางเห็นแล้วก็ขมวดคิ้ว แต่ว่าเสี่ยวยู่กำหมัดแน่น ใบหน้าเล็กๆแสดงความตื่นเต้น

“ความแข็งแกร่งของสองคนนี้อยู่ในระดับปานกลาง เข้าไปข้างใน ฉันจะหายอดฝีมือให้พวกคุณเอง!” เฉินหมิงวั่งพูดอย่างมั่นใจ

หลินหยุนก้าวไปข้างหน้า และเดินตามเฉินหมิงวั่งเข้าไปด้านใน

หลินหยุนสังเกตเห็นว่า ยิ่งเดินเข้าไปข้างในมากเท่าไหร่ ความแข็งแกร่งของนักมวยก็จะยิ่งสูงขึ้น และผู้คนรอบๆสังเวียนก็จะยิ่งน้อยลง

ดูเหมือนว่าเฉินหมิงวั่งจะเดาความคิดของหลินหยุนได้ และอธิบายก่อน “ยิ่งเข้าไปข้างในมากเท่าไหร่ นักมวยก็จะยิ่งมีความแข็งแกร่งมากขึ้น การเดิมพันก็จะยิ่งมากขึ้น ดังนั้นคนเดิมพันก็ยิ่งน้อยลง”

“เพียงแต่ว่า ทุกคนที่สามารถมาเล่นที่นี่ได้ ถ้าไม่ใช่คนรวยก็คือคนมีตำแหน่งสูงส่ง

หลินหยุนกวาดมองรอบๆสังเวียน นักมวยที่อยู่ด้านบน ผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดนั้นเป็นทักษะที่ไม่ได้มาแต่กำเนิดเกิดขึ้นจากการฝึกฝนภายหลัง

หลินหยุนถาม “แล้วสังเวียนไหนที่มีการเดิมพันสูงสุด?”

เมื่อเห็นว่าหลินหยุนสนใจ เฉินหมิงวั่งก็ยิ้มออกมาอย่างภูมิใจ “ไอ้หนุ่ม ฉันไม่ต้องห่วงว่านายจะไม่ติดกับ!”

“สังเวียนที่มีการเดิมพันสูงสุด แน่นอนต้องเป็นสังเวียนแห่งราชา มันคือสังเวียนสีเหลืองทองที่ใหญ่ที่สุด” เฉินหมิงวั่งชี้ไปที่สังเวียนที่ใหญ่กว่าสังเวียนอื่น มีสังเวียนเดียวที่มีเชือกสีเหลืองทองล้อมรอบเอาไว้ปราศรัย

ในขณะนี้ สังเวียนนี้ยังคงว่างเปล่า และมีผู้คนเพียงสิบกว่าคนที่อยู่รอบๆ

ดูเหมือนว่ารอบใหม่กำลังเริ่มต้นขึ้น

เฉินหมิงวั่งพูดว่า “มาเร็วไม่ดีเท่ามาได้เหมาะเจาะ รอบใหม่กำลังจะเริ่มขึ้น พวกเราไปเล่นกันเถอะ!”

หลังจากพูดจบ เฉินหมิงวั่งก็รีบไปที่เคาน์เตอร์บริการ และรีบวิ่งกลับมา ในมือถือชิปกลมสีดำหลายอัน

“ฉันแทงฝ่ายดำ ชิปนี้ชิ้นละหนึ่งหมื่น สังเวียนนี้ต่ำสุดเริ่มต้นที่หนึ่งหมื่น” เฉินหมิงวั่งพูด

เสี่ยวยู่มองไปที่ชิปในมือของเฉินหมิงวั่ง และพูดด้วยความประหลาดใจ “ถ้าอย่างนั้นในมือคุณมีชิปห้าอัน ซึ่งเป็นเงินห้าหมื่นบาท?”

เมื่อเห็นเสี่ยวยู่จ้องมองอย่างประหลาดใจ เฉินหมิงวั่งก็รู้สึกภาคภูมิใจเล็กน้อย และพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ “ใช่แล้ว เดิมพันห้าหมื่นก่อน แค่เล่นๆไปก่อน”

“เล่นๆก็เป็นเงินห้าหมื่นบาท รายได้ครอบครัวฉันต่อปียังไม่ถึงห้าหมื่น!” ทันใดนั้น เสี่ยวยู่ก็รู้สึกอยากจะร้องไห้

ช่องว่างระหว่างคน มันห่างกันมาก

เฉินฟางเห็นพี่ชายตัวเองโอ้อวด โมโหจนหันหน้าไปอีกทาง ซึ่งน่าอับอายเกินไป

ในไม่ช้า นักสู้ฝ่ายดำกับฝ่ายแดงก็ขึ้นไปในสังเวียน

หลินหยุนมองดู ทั้งสองไม่ใช่นักบู๊ แต่พวกเขาคงจะจะต่อสู้ในเส้นทางสายมรณะนี้บ่อยมาก ดังนั้นความแข็งแกร่งของทั้งคู่จึงมาถึงขีดจำกัดของร่างกายแล้ว

เพียงแต่ว่า นักมวยฝ่ายดำนั้นแข็งแกร่งกว่านักมวยฝ่ายแดงอย่างเห็นได้ชัด เฉินหมิงวั่งคงจะชนะแน่นอน

หลินหยุนอดไม่ได้ก็เลยมองไปข้างหลัง ชายวัยกลางคนสวมชุดสีเทาที่เพิ่งเห็นอยู่ข้างนอกนั้น ได้เดินตามเข้ามา และยืนอยู่ข้างหลังเฉินหมิงวั่งซึ่งอยู่ไม่ไกล

การต่อสู้เป็นไปอย่างรวดเร็ว และนักมวยฝ่ายดำเป็นฝ่ายชนะ

เฉินหมิงวั่งยกชิปในมือของเขาขึ้น และหัวเราะอย่างมีชัย “เห็นไหม เงินห้าหมื่นก็ได้มา การหาเงินมันก็ง่ายอย่างนี้แหละ”

หลินหยุนไม่มีความรู้สึก แต่เสี่ยวยู่ที่อยู่ข้างๆอิจฉามาก เธอต้องการเงินมาก

เฉินหมิงวั่งกลับมาจากเคาร์เตอร์ และหยิบชิปมาอีก คราวนี้มันยังคงเป็นฝ่ายดำ แต่จำนวนชิปกลายเป็นสิบอัน

“หนึ่งแสน!” เฉินหมิงวั่งยังไม่ทันได้โอ้อวด เสี่ยวยู่ก็อุทานออกมาก่อน

เฉินหมิงวั่งยิ่งรู้สึกภาคภูมิใจ แต่ก็แสร้งพูด “แค่หนึ่งแสนเอง เพียงเล็กน้อยเอง!”

ในรอบนี้ เฉินหมิงวั่งชนะอีกครั้ง

หนึ่งแสนกลายเป็นสองแสนทันที