บทที่ 117 หลงกล
หลี่เมิ่งยิ้ม “นายพูดถูกแล้ว ฉันมาที่นี่เพื่อล้างแค้น คุณเฉิน นายกล้าเล่นไหม?”
เฉินหมิงวั่งแสร้งทำเป็นเหลือบมองชายวัยกลางคนสวมชุดสีเทาที่อยู่ข้างๆ และชายคนนั้นก็พยักหน้าให้เขา
เฉินหมิงวั่งพูดเย้ยหยันทันที “นายเป็นคนที่เคยพ่ายแพ้ให้ฉัน ทำไมฉันถึงไม่กล้า!”
“หลี่เมิ่งม้วนแขนเสื้อขึ้น และพูดเสียงดังว่า “โอเค! ถ้าอย่างนั้นก็มาเล่นสักสองรอบ?”
“ได้เลย!”
เฉินฟางกังวลว่าหลี่เมิ่งได้วางแผนมา รีบเกลี้ยกล่อม “พี่ พวกเราต้องกลับแล้ว ค่อยมาเดิมพันวันอื่นกันเถอะ!”
หลี่เมิ่งหัวเราะและพูดว่า “ทำไม? คุณหลินกำลังจะหนีเหรอ?”
เฉินหมิงวั่งจ้องมองเฉินฟาง หันหน้าไปมองหลี่เมิ่ง หัวเราะเยาะ “บ้าสิ ในพจนานุกรมของฉัน ไม่มีคำว่าหนีคำนี้!”
“พูดมาสิ นายจะเดิมพันใหญ่แค่ไหน?”
แววตาของหลี่เมิ่งมีเล่ห์เหลี่ยมแห่งความสำเร็จ “ลองมาเล่นสักห้าแสนก่อนได้ไหม?”
“โอเค!” เฉินหมิงวั่งตอบตกลงทันที เงินห้าแสนสำหรับเขา เป็นเงินค่าขนมเพียงหนึ่งเดือน เขาไม่แคร์
“ในสังเวียนมีกฏ ใครก็ตามที่มีเงินเดิมพันมากที่สุด สามารถมีสิทธิ์เลือกนักมวยก่อน
เพียงแต่ว่า การเดิมพันของเฉินหมิงวั่งกับหลี่เมิ่งนั้นไม่ได้เยอะที่สุด ดังนั้นทั้งสองสามารถเดิมพันได้เท่านั้น และไม่มีสิทธิ์เลือกนักมวย
ในเกมแรก เฉินหมิงวั่งเป็นฝ่ายชนะ
“ฮ่าฮ่า หลี่เมิ่งขอบใจสำหรับเงินห้าแสนนี้!” หลังจากเฉินหมิงวั่งได้ชัยชนะแล้ว ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความพึงพอใจ จับชิปไว้แล้วโอ้อวดต่อหน้าหลี่เมิ่ง
เสี่ยวยู่ดวงตาเปล่งประกาย เงินห้าแสน คนธรรมดาทำงานหนักทั้งชีวิตยังไม่สามารถหาเงินได้เยอะขนาดนี้ แต่สำหรับลูกเศรษฐีเหล่านี้ มันกลับเป็นแค่การเดิมพัน!
สีหน้หลี่เมิ่งดูแย่ และพูดอย่างไม่เต็มใจ “มาอีกครั้ง!”
“อำนวยการเต็มที่!” เฉินหมิงวั่งชนะรอบหนึ่ง ชั่วขณะก็ทะยานใจ
“รอบนี้เดิมพันหนึ่งล้าน!” หลี่เมิ่งพูด
เฉินหมิงวั่งตกตะลึง หนึ่งล้านมากเกินไป แต่เมื่อกี้ก็ชนะได้เกือบหนึ่งล้าน ช่างมันเถอะ
“ตกลง!”
เงินเดิมพันหนึ่งล้าน ถือว่าไม่น้อย แต่ในสังเวียนราชาระดับนี้ ยังไม่ใช่มากที่สุด
ดังนั้น ในครั้งนี้ทั้งสองยังคงทำได้เพียงแค่วางเงินเดิมพันเท่านั้น
ในรอบนี้ เฉินหมิงวั่งชนะอีกครั้ง
เฉินหมิงวั่งหัวเราะอย่างมีความสุข “ หลี่เมิ่งยังไงนายก็ต้องพ่ายแพ้ให้ฉัน นายเป็นคนที่ฉันเหยียบไว้ใต้เท้าตลอด นายไม่สามารถเอาชนะฉันได้!”
หลี่เมิ่งโกรธมาก และทิ้งก้นบุหรี่ลงพื้น
“ฉันไม่เชื่อเรื่องชั่วร้ายเช่นนี้ เล่นต่อ!”
“ครั้งนี้เดิมพันห้าล้าน!”
เฉินหมิงวั่งยิ่งโอ้อวดมากขึ้น เดิมทีเขายังเป็นห่วงว่าหลี่เมิ่งจะหายอดฝีมือ เพื่อมาล้างแค้นเขา ตอนนี้ดูเหมือนว่าเขาจะกังวลมากเกินไปแล้ว
เงินห้าล้าน สำหรับคุณชายที่ร่ำรวยอย่างเฉินหมิงวั่ง ก็ไม่ใช่จำนวนเล็กน้อย
แววตาเฉินหมิงวั่งแฝงด้วยความโลภ ทัศนคติของหลี่เมิ่งตอนนี้ เห็นได้ชัดว่าแพ้จนว้าวุ่นใจเกินไป เขายินยอมที่จะแจกเงินห้าล้านให้ ไม่เอาก็โง่สิ
“โอเค เดิมพัน!” เฉินหมิงวั่งพูดเสียงดัง
เฉินฟางกังวลเล็กน้อย และก้าวไปข้างหน้าและเกลี้ยกล่อม “พี่ เงินห้าล้านไม่ใช่จำนวนเล็กน้อย พี่ต้องคิดให้รอบคอบ! และฉันรู้สึกว่าหลี่เมิ่งต้องมีแผนการอะไรแน่ๆ!”
เฉินหมิงวั่งยิ้มเย้ยหยัน “น้อง แผนการของหลี่เมิ่งคือแจกให้เงินฉันหนึ่งร้อยห้าสิบล้าน? ตอนนี้เขาแพ้จนว้าวุ่นใจ ถ้าตอนนี้ไม่เอาเงินห้าล้าน หลังจากที่เขาตั้งสติได้ ต่อไปคงไม่มีโอกาสนี้แล้ว”
เฉินฟางไม่สามารถคัดค้านได้ ตามสัญชาตญาณของผู้หญิง รู้สึกหลี่เมิ่งต้องมีแผนการชั่วร้าย แต่เธอไม่มีหลักฐาน ยิ่งไปกว่านั้นหลี่เมิ่งแพ้ไปแล้วสองครั้งติดต่อกัน
หลินหยุนเฝ้าดูฉากนี้ มุมปากแสดงความเยาะเย้ย หลี่เมิ่งค่อยๆหลอกล่อให้เฉินหมิงวั่งหลงกล หากไม่มีอะไรผิดพลาด รอบนี้เฉินหมิงวั่งต้องแพ้อย่างแน่นอน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...