จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1193

เมื่อได้ยินคำพูดของผู้หญิงวัยกลางคน ทำให้ฉินชิงถงตกตะลึงจนหายใจเร็วทันที

เธอเบิกตากว้าง จิตใจของเธอเต็มไปด้วยความตกตะลึง

"อาจารย์ คุณพูดอะไรนะ?"

"คุณพูดว่า……คุณเป็นคนของสำนักหยุนเยว่ที่เป็นหนึ่งในเก้าสำนักเหรอ?"

สายตาของผู้หญิงวัยเปล่งประกายทันที

"เด็กสาวอย่างเธอก็รู้จักสำนักหยุนเยว่ด้วยเหรอ?"

ฉินชิงถงพยักหน้าด้วยความตื่นเต้น "อาจารย์ ลูกศิษย์เคยได้ยินชื่อเสียงของสำนักหยุนเยว่มาแล้ว สำนักหยุนเยว่เป็นหนึ่งในเก้าสำนัก มีฐานะที่สูงส่งและไม่ธรรมดาเลย!"

"ลูกศิษย์คิดไม่ถึงจริงๆ อาจารย์จะเป็นคนของสำนักที่แข็งแกร่งและมีอิทธิพลขนาดนั้น!"

ฉินชิงถงคาดคิดไม่ถึงจริงๆ

สำนักหยุนเยว่ก็เป็นสำนักที่แข็งแกร่งมากๆเช่นกัน

เมื่อเปรียบเทียบกับสำนักหยุนเยว่ สำนักสุริยันก็เหมือนกับแสงหิ่งห้อยที่ไม่อาจจะเทียบแสงเงาจันทร์อย่างสำนักหยุนเยว่ได้

ผู้หญิงวัยกลางคนพูด "เธอรับรู้ก็พอแล้ว! อาจารย์อยู่ที่สำนักหยุนเยว่อยู่ในลำดับที่สี่ ชื่อของอาจารย์คือสี่เยว่!"

"ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เธอก็คือลูกศิษย์ของฉันแล้ว!"

"อาจารย์จะพาเธอกลับไปที่สำนักหยุนเยว่!"

"เธอต้องตั้งใจฝึกฝนอย่างหนัก!"

"ด้วยพรสวรรค์ของเธอ ไม่ช้าก็เร็ว เธอต้องสังหารศัตรูด้วยมือของตัวเองได้อย่างแน่นอน!"

"อาจารย์จะไม่ไปแก้แค้นให้เธอ!"

"เธอต้องแก้แค้นด้วยตัวเอง !"

"มันก็คือจุดมุ่งหมายหนึ่งในชีวิตของเธอ!"

ฉินชิงถงคุกเข่ากับพื้นอีกครั้ง น้ำตาของเธอไหลออกมาเต็มหน้า

"อาจารย์ ชิงถงจะไม่ทำให้คุณผิดหวังอย่างแน่นอน ฉันจะฝึกฝนอย่างหนัก ในอนาคตข้างหน้าฉันจะสังหารศัตรูด้วยมือของฉันเอง!"

สี่เยว่พยักหน้าด้วยความพอใจและพูด "มีความทะเยอทะยานแบบนี้ก็ดีแล้ว!"

ฉินชิงถงเช็ดน้ำตาที่อยู่บนใบหน้า และค่อยๆยืนขึ้นมาและเดินไปทางทิศเหนืออย่าช้าๆ

"หลินหยุนกับตระกูลฉิน!"

"วันนี้ ฉันฉินชิงถงขอสาบาน เรื่องอัปยศที่พวกคุณมอบให้ฉันในวันนี้ ในอนาคตข้างหน้าฉันจะให้พวกคุณชดใช้ร้อยเท่าพันเท่า!"

"หลินหยุน คุณเป็นอัจฉริยะแล้วยังไง คุณสามารถสังหารยอดฝีมือแดนยาทองแล้วยังไง?"

"ฉันต้องการฆ่าตัวตาย แต่ฉันกลับถูกอาจารย์ช่วยชีวิตเอาไว้!"

"ตอนนี้ฉันจะได้เข้าสู่สำนักที่แข็งแกร่งและมีอิทธิพลมากๆ!"

"คุณรอฉันให้ดีๆ ฉันจะไปหาคุณในไม่ช้าอย่างแน่นอน!"

"เพราะชีวิตของคุณ! ฉันจะเป็นคนไปสังหารเอง!"

ความเกลียดชังอันแรงกล้าปะทุออกมาทันที!

แม้แต่สี่เยว่ที่อยู่ข้างๆก็รู้สึกตกตะลึงเหมือนกัน

แต่เธอกลับไม่ได้พูดอะไรออกมา

มีความแค้นและความเกลียดชังขนาดนี้ มันจะกลายเป็นแรงผลักดันให้เธอฝึกฝนอย่างหนัก

ขอแค่เธอไม่โดนมารครอบงำจิตใจก็พอ

เมื่อคนๆหนึ่งมีแรงปรารถนาอันแรงกล้าอยู่ในใจ พลังของของเขาก็จะฝึกฝนได้อย่างรวดเร็ว

……

ในเวลานี้ หลินหยุนนั่งอยู่ในถ้ำที่เขาขุดขึ้นมาเอง

ในที่สุดเขาก็ค่อยๆลืมตาขึ้นมา

หลังจากใช้เวลาครึ่งเดือนในการฟื้นฟูพลัง

หลินหยุนในเวลานี้ เส้นผมสีขาวก็ค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีดำ พลังชีวิตที่อ่อนแอก็ค่อยๆฟื้นฟูกลับมา

เมื่อมองเห็นหลินหยุนลืมตา ซิงเฟยที่อยู่ข้างๆก็รีบพูดทันที "คุณฟื้นฟูเสร็จแล้วเหรอ?"

หลินหยุนพยักหน้า "ฉันฟื้นฟูได้พอสมควรแล้ว!"

ซิงเฟยโล่งอกทันที "หลังจากนี้ คุณจะทำอะไรต่อ?"