จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1210

ทุกคนล้วนตกตะลึงไปกันหมด มองไปยังหลินหยุนและซิงเฟยที่เหาะเหินไปไกลแล้ว แม้เป็นเวลานานแล้วแต่ก็ยังไม่มีใครเคลื่อนไหว

หลินหยุนไม่ได้สนใจอะไรอย่างอื่น พาซิงเฟยมุ่งหน้าไปไกล

ครึ่งวันผ่านไป บริเวณเทือกเขาแห่งหนึ่ง ทั้งสองคนก็ได้หยุดลง

หลินหยุนปล่อยพลังทลายภูเขาจนกลายเป็นถ้ำแห่งหนึ่งขึ้น

ซิงเฟยรีบถามขึ้นอย่างสงสัยว่า “ทำไมจะต้องหยุดลงที่นี่ด้วย? นายได้รับบาดเจ็บเหรอ? ”

หลินหยุนเดินเข้าไปในถ้ำ พร้อมกับจัดวางค่ายกลที่มองไม่เห็นเอาไว้บริเวณด้านหน้าปากถ้ำ

หลินหยุนพูดขึ้นว่า “ฉันจะหลอมยา! ”

ซิงเฟยตกใจ จากนั้นก็พูดขึ้นด้วยความเหลือเชื่อ “นายจะหลอมยาที่นี่? แล้วฉันล่ะ......”

หลินหยุนพูดขึ้นว่า “ไม่เป็นไร คุณพักอยู่ด้านข้างก็ได้แล้ว! ”

ขณะที่พูด หลินหยุนก็นั่งขัดสมาธิ

บนมือเกิดแสงกะพริบขึ้น แก้วหินศพสีดำนั้นก็ปรากฏขึ้นบนมือ

ขับเคลื่อนพลังบำเพ็ญ เพื่อให้แก้วหินศพเข้าสู่ภายในตันเถียน

ขับเคลื่อนพลังทิพย์ ให้พลังยาทองระเบิดขึ้น เพื่อดูดซับและหลอมได้อย่างต่อเนื่อง

ขณะเดียวกัน แสงสีดำก็เริ่มวนเวียนอยู่รอบตัวของหลินหยุนแล้ว

เวลานี้ร่างของหลินหยุนเหมือนจะโปร่งใส มองเห็นยาทองภายในตันเถียนได้อย่างชัดเจน

โอสถสีแดงขนาดเท่าเม็ดถั่วเคลื่อนไหวไปมาไม่หยุด โดยดูดซับพลังงานที่มาจากแก้วหินศพนั้นอย่างต่อเนื่อง

แก้วหินศพมีขนาดที่ไม่ใหญ่มากนัก จากการหลอมและดูดซับ ก็ยังมีการเปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่อง

มองเห็นเหตุการณ์ที่อยู่ใกล้มากขนาดนี้ ซิงเฟยตกตะลึงจนแทบจะหุบปากไม่ลง นี่คือการหลอมยาทองใช่ไหม?

พลังพลุ่งพล่านที่น่าสะพรึงกลัวนี้ ได้ล้มเลิกจินตนาการความคิดของเธอลงโดยสิ้นเชิง

ยาทองของหลินหยุนทำให้เธอรู้สึกว่ายากเกินกว่าจะอธิบาย

ไม่รู้ว่านานเท่าไร แก้วหินศพถึงจะถูกหลอม ดูดซับ และหลอมรวมเข้าสู่ภายในยาทองทั้งหมด

ทำให้เดิมทีสีทองอ่อน ๆ เปล่งประกายสีดำออกมา

อีกทั้งสิ่งที่ทำให้ซิงเฟยรู้สึกถึงความเหลือเชื่อก็คือ ยาทองของหลินหยุนไม่เหมือนกับสิ่งของที่ไม่มีชีวิต แต่เป็นดั่งสิ่งของที่มีชีวิตชีวา

นี่คือสิ่งที่เธอไม่เคยพบเห็นมาก่อน

เพราะว่าเธอมีพลังบำเพ็ญที่ขาดอีกเพียงขั้นเดียวก็จะหลอมยาทองได้แล้ว อีกทั้งยังมีเบื้องหลังที่เป็นถึงตระกูลซิงที่ยิ่งใหญ่ ดังนั้นยอดฝีมือยาทองที่ซิงเฟยเคยพบเจอนั้น ก็ถือว่ามีจำนวนไม่น้อย

โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงเวลาที่ติดตามหลินหยุนนี้ แม้แต่ยาทองระเบิดจนแหลกละเอียด ก็ได้พบเห็นมากมายแล้ว

แต่ไม่มียาทองเม็ดใด ที่สามารถเทียบได้กับเม็ดนี้ของหลินหยุน ซึ่งสามารถรวบรวมพลังทั้งหมดของแก้วหินศพได้

ภายในตันเถียน ยาทองพลันสั่นสะเทือนขึ้น

ในที่สุด สีดำทั้งหมด ก็ได้กลับกลายเป็นร่องรอยสีดำ และระเบิดส่งเสียงดังที่ชัดเจนออกมา

หลินหยุนลืมตาสองข้างขึ้นทันที แววตาของเขามีแสงเทพปลดปล่อยออกมา

หลินหยุนสูดหายใจยาว แล้วก็ลุกขึ้น มองไปยังซิงเฟยและพูดว่า “ผ่านไปนานเท่าไรแล้ว? ”

ซิงเฟยรีบตอบขึ้นว่า “สิบสามวัน! ”

หลินหยุนตกใจ จากนั้นก็พยักหน้า

เวลายาวนานกว่าครั้งก่อนเล็กน้อย แต่ก็ถือว่าปกติ เพราะ นี่คือการหลอมครั้งที่สอง

หลินหยุนในตอนนี้ รู้สึกว่าดวงจิตของตนเองมีความแข็งแกร่งมากกว่าเมื่อก่อนหลายเท่านัก

ความแข็งแกร่งของยาทอง ได้พัฒนายกระดับขึ้นอย่างมากเลย

เดินออกมาจากถ้ำ

หลินหยุนมองไปที่ซิงเฟย และพูดขึ้นว่า “เธอไม่ต้องตามฉันแล้วล่ะ เธอก็เห็นแล้ว หากอยู่ข้างฉันก็จะประสบกับอันตรายได้ทุกเมื่อ! ”

ซิงเฟยตกใจ เบิกตาโพลงแล้วพูดขึ้นว่า “ฉันไม่กลัวอันตราย! ”

หลินหยุนพูดว่า “แต่ว่า เธอติดตามฉันไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร! ”

นี่คือคำพูดจากใจจริงของหลินหยุน

เขารู้สึกว่า พาซิงเฟยไปไหนมาไหนด้วย ไม่ค่อยจะสะดวกมากนัก

แน่นอนว่า เหตุผลสำคัญที่สุดก็คือ เขาไม่ต้องการให้ตนเองเป็นต้นเหตุ แล้วไปสร้างความเดือดร้อนให้กับฝ่ายตรงข้าม จนกระทั่งสร้างความเดือดร้อนให้กับตระกูลของเธอ

ในที่สุดซิงเฟยก็อดไม่ได้จึงถามขึ้นว่า “นายบอกว่าจะไปสำนักแห่งหนึ่ง ตกลงว่าคือสำนักอะไรกันแน่? สำนักใหญ่หรือว่าสำนักเล็ก? ”

หลินหยุนค่อย ๆ ลืมตาสองข้างขึ้น และพูดว่า “น่าจะถือว่าเป็นสำนักใหญ่! ”

อย่ามองว่าได้มาถึงบริเวณที่ห่างจากสำนักหยุนเยว่ไม่ถึงห้าสิบกิโลเมตรแล้ว

แต่ ซิงเฟยก็ยังไม่รู้ว่า ที่นี่คือบริเวณขอบเขตของสำนักหยุนเยว่

เก้าสำนักใหญ่ สำนักหยุนเยว่คือหนึ่งในไม่กี่สำนักที่มีความลึกลับอย่างที่สุด โลกภายนอกก็ไม่มีลูกศิษย์ ส่วนภายในสำนัก ล้วนมีแต่ลูกศิษย์เพศหญิง

ดังนั้น คนในโลกภายนอก นอกเสียจากสำนักใหญ่ระดับเดียวกันแล้ว ก็จะไม่รู้ว่าสำนักหยุนเยว่อยู่ที่ไหน

ซิงเฟยได้ยินดังนั้น ก็เอ่ยปากถามขึ้นอีกว่า “สำนักใหญ่? คือสำนักใหญ่ไหนเหรอ? ”

หลินหยุนพูดขึ้นว่า “เมื่อถึงแล้วเธอก็จะรู้เอง! ”

ซิงเฟยอดไม่ได้ที่จะเบะปากทำท่าทางไม่พอใจ “ยังจะมาทำเป็นลึกลับอีก”

รถเมฆค่อย ๆ ขับเคลื่อน ครึ่งวันผ่านไป ก็ปรากฏขึ้นที่ด้านหน้าของหุบเขาใหญ่ที่กว้างขวางและลึกจนมองไม่เห็นก้นบึ้ง

ภายในหุบเขา รวมถึงด้านบน เต็มไปด้วยหมอกควันสีขาวอย่างหนาแน่น

ภายในหมอกควันนั้น มีค่ายกลที่มองไม่เห็นอันแข็งแกร่งแอบซ่อนอยู่

ซิงเฟยใช้ดวงจิตตรวจสอบ เมื่อเข้าไปสู่ท่ามกลางหมอกควันสีขาวที่หนาแน่นแล้ว ดวงจิตก็ถูกทำลายลงในทันที

ทำให้เธอตกตะลึงเป็นอย่างมาก หันหน้ามองไปที่หลินหยุนแล้วพูดว่า “ท่ามกลางหมอกควันสีขาวนี้ค่อนข้างประหลาด! เหมือนจะมีค่ายกลซ่อนอยู่! ”

หลินหยุนพยักหน้า และพูดว่า “ถูกต้อง! มันคือค่ายกล! ” พูดจบก็ลอยตัวลงมาสู่พื้นดิน

ซิงเฟยก็ตามลงมา แล้วก็เก็บรถเมฆขึ้น

หลินหยุนพูดว่า “ตามฉันมา! ”

ขณะที่พูด ก็เหาะเหิน ทะลุทะลวงเข้าไปในหมอกควันสีขาว

ซิงเฟยรีบตามอยู่ด้านหลัง

ทั้งสองคนพยายามเปลี่ยนทิศทางและตำแหน่งอย่างต่อเนื่อง

ไม่นานก็ออกมาจากเมฆหมอก มาถึงหุบเขาอีกฝั่งหนึ่ง แล้วก็ลอยตัวลงสู่พื้นดิน