จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1247

แค่มองจากความแข็งแกร่งของวิชาอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์อย่างเดียว มันแข็งแกร่งกว่าวิชาแม่น้ำไหลจากฟ้าไม่ขาดของเจียงยี่หลายเท่า เรื่องนี้ทำให้จางเซี่ยวยู่ตกตะลึงมากๆ

เขาฝึกฝนถึงแดนยาทองระดับสามจริงๆ แต่ก่อนที่เจียงยี่จะลงมือ เขาคิดว่าถ้าตัวเองใช้ท่าไม้ตายทั้งหมดออกมา เขาจะสามารถต่อสู้กับเจียงยี่ที่พึ่งเข้าสู่แดนยาทองระดับสี่ได้อย่างสู่สี

ยิ่งไปกว่านั้น เขามีความมั่นใจมากๆว่าตัวเองจะเป็นฝ่ายที่ได้รับชัยชนะ

ดูเหมือนเขาจะเป็นคนที่สงบนิ่ง สุภาพอ่อนโยน เป็นคนถ่อมตนและไม่แก่งแย่งชิงดีกับใคร

แต่นั้นเป็นเรื่องที่เขาภาคภูมิใจมากๆ

เขายอมรับว่าตัวเองสู้ศิษย์พี่หวงฉาวไม่ได้ เขายอมรับอย่างเปิดเผยและใจเย็น

เพราะคนอย่างหวงฉาวนั้น ไม่ใช่คนที่เขาสามารถเอาชนะได้ เพราะพวกเขาไม่ได้เป็นคนที่อยู่ในระดับเดียวกัน

แต่เขารู้สึกเสมอมา ถ้าตัวเองเป็นอัจฉริยะอันดับสองในกลุ่มวัยรุ่นของสำนักเทียนหยุน มันไม่ใช่ปัญหาอยู่แล้ว ถึงแม้เจียงยี่จะฝึกฝนถึงแดนยาทองระดับสี่แล้ว เขาก็คิดแบบนั้นมาโดยตลอด

แต่เมื่อเจียงยี่ปลดปล่อยพลังแดนยาทองระดับสี่ทั้งหมดของตัวเองออกมา ทำให้เขาตกตะลึงมากๆ

เขามองออกอย่างชัดเจนว่าแดนยาทองระดับสามกับแดนยาทองระดับสี่ มันมีช่องว่างที่ห่างกันราวฟ้ากับเหว

แต่สิ่งที่ทำให้เขาจนปัญญาก็คือหลินหยุน

ในตัวของหลินหยุน เขาสัมผัสได้ถึงความรู้สึกที่เหมือนกันหวงฉาวเลย

พวกเขาแข็งแกร่งมากๆ เป็นสุดยอดอัจฉริยะ ที่ไม่สามารถไล่ตามทัน

ถึงแม้เขาจะมีความคิดแบบนั้น และรู้สึกตกตะลึงมากๆ แต่จางเซี่ยวยู่ก็ได้สติกลับมาอย่างรวดเร็ว

ร่างกายของเขาขยับทันทีและพุ่งไปบนยอดเขาที่เจียงยี่ตกลงไปเมื่อสักครู่

ในเวลานี้ เจียงยี่ก็เดินออกมาจากซากก้อนหินที่แตกกระจาย

จางเซี่ยวยู่รีบถามทันที "ศิษย์พี่เจียง คุณเป็นอะไรไหม?"

สีหน้าของเจียงยี่ขาวซีดมากๆ เสื้อผ้าบนร่างกายของเขาก็ขาดเป็นชิ้นๆ

บนไหล่ หน้าอกและน่องของเขา มีกระดูกแทงทะลุหนังออกมา ดูแล้วน่าสังเวชจริงๆ

แต่เจียงยี่ในเวลานี้ ใช้สายตาจ้องมองไปที่ผู้อาวุโสห้าและหลินหยุนตลอด

และในเวลานี้ มีเพลิงไฟมหาศาลพุ่งเข้ามา และกลืนหลินหยุนเอาไว้ด้านใน

เพลิงไฟนี้ ไม่เพียงแผดเผาร่างกายเท่านั้น แต่มันยังแผดเผาพลังชี่ด้วย

แม้แต่พลังจิตก็โดนแผดเผาด้วย ทำให้พลังจิตค่อยๆถดถอย

สีหน้าของหลินหยุนเคร่งขรึมและจริงจังขึ้นมาทันที

ผู้อาวุโสห้าคนนี้แข็งแกร่งกว่ารองเจ้าสำนักซ่านเต้าของสำนักสุริยัน

และเขาก็แข็งแกร่งกว่าซ่านเต้ามากๆด้วย

ถึงแม้พวกเขาจะเป็นยอดฝีมือแดนยาทองระดับห้าเหมือนกัน แต่พลังของพวกเขาต่างกันราวฟ้ากับเหว ไม่สามารถเอามาเปรียบเทียบกันได้เลย

พลังของวิชาอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์แบบนี้ ก็ไม่สามารถเอามาเปรียบเทียบกันได้เลย

เมื่อเห็นว่าหลินหยุนโดนเพลิงไฟสวรรค์แผดเผา ผู้อาวุโสห้าหัวเราะอย่างโหดเหี้ยม

"เด็กหนุ่ม! รสชาติการโดนเพลิงไฟสวรรค์ของฉันแผดเผา มันไม่เลวเลยใช่ไหม?"

"เมื่ออยู่ต่อหน้าฉัน คุณก็เป็นได้แค่มดตัวเล็กๆเท่านั้น!"

"เมื่ออยู่ต่อหน้าฉัน คุณยังกล้าทำลายลูกศิษย์ของสำนักเทียนหยุน คุณอวดดีมากเกินไปแล้ว!"

สีหน้าของหลินหยุนปกติมากๆ ดวงตาของเขาจริงจังมากๆและมองไปที่ผู้อาวุโสห้า

"คุณคิดว่า คุณสามารถเอาชนะฉันได้เหรอ?"

"คุณคิดว่าคุณต้องเป็นฝ่ายที่ได้รับชัยชนะเหรอ?"

"ฉันเคยพูดแล้ว ไม่ว่าคุณหรือสำนักเทียนหยุน ในสายตาของฉัน พวกคุณไม่มีประโยชน์อะไรเลย!"

"ตอนนี้ ฉันจะทำให้คุณได้รู้จัก ใครคือยอดฝีมือที่แท้จริงกันแน่!"

พลังในร่างกายของหลินหยุนปะทุออกมาทันที เขาปลดปล่อยพลังทั้งหมดออกมา

ชั่วพริบตา ร่างกายของหลินหยุนก็หายไปจากเพลิงไฟทันที

ในเวลาเดียวกัน มีพลังที่น่ากลัวมากๆจนสามารถทำลายฟ้าดินได้ ค่อยๆแพร่กระจายออกมา ทำให้ฟ้าดินสั่นสะเทือน

หลังจากนั้น ก็มีรังสีกระบี่ที่น่ากลัวมากๆนับไม่ถ้วน พุ่งออกมาจากท้องฟ้า รังสีกระบี่ทุกอันล้วนมีพลังที่สะเทือนฟ้าสะเทือนดิน

พวกมันพุ่งผ่านเพลิงไฟ แต่พลังของมันยังคงแข็งแกร่งมากๆและโจมตีใส่ผู้อาวุโสห้าทันที

ผู้อาวุโสห้าตกใจมากๆจนหน้าซีด เขารีบถอยหนีทันที