หลินหยุนพยักหน้า
เรื่องนี้ ไม่ได้เกินเลยในสิ่งที่เขาคาดคิดเอาไว้
ได้ยินชื่อของเขา ได้ยินเรื่องราวของเขากับสำนักเทียนหยุน มู่หงก็ย่อมเกิดความรู้สึกถึงวิกฤตอันตรายไม่อย่างใดก็อย่างหนึ่ง
นี่คือเรื่องปกติ
คิดถึงจุดนี้ หลินหยุนเองก็ยับยั้งอารมณ์ที่ร้อนรนในการที่จะลงมือสังหารมู่หงลงบ้างเล็กน้อย
หลินหยุนมองไปที่ซิงเฟย และพูดขึ้นว่า “เธออยู่ที่นี่ต่อไปแล้วกัน ฉันจะไปที่เมืองมี่หยุนหน่อย! ”
ซิงเฟยได้ยินดังนั้นก็พลันตื่นตกใจ และพูดขึ้นว่า “อะไรนะ? นายยังจะไปอีกเหรอ? นายทำเป็นหูทวนลมต่อคำพูดของฉันเมื่อครู่นี้แล้วใช่ไหม? ”
“นายรู้ไหมว่า หากนายไปในตอนนี้ มันจะอันตรายมากแค่ไหน? ”
“การจะรนหาที่ตายนั้นไม่มีใครทำกันแบบนายอย่างนี้หรอก! ”
หลินหยุนพูดขึ้นอย่างเย็นชาว่า “ฉันก็แค่ไปดูสถานการณ์ก็เท่านั้น! ไม่มีปัญหาอะไรหรอก! ”
ซิงเฟยยังคิดที่จะพูดโน้มน้าวอีกบ้างเล็กน้อย
แต่วินาทีต่อมา ร่างของหลินหยุนก็กะพริบ แวบหายไปจากห้องแล้ว โดยที่ไม่เปิดโอกาสให้เธอเลย
ซิงเฟยโมโหมากจนถึงกับกระทืบเท้า แต่ก็จำใจทำอะไรไม่ได้
เธอคิดที่จะรีบตามไปในทันที แต่เพราะพลังบำเพ็ญของเธอ ไม่อนุญาตให้กระทำแบบนั้นได้
ยิ่งไปกว่านั้นถ้าหากตอนนี้เธอออกไปจากสำนักฉีซานแล้ว ก็เท่ากับว่าความพยายามที่ทุ่มเทลงไปล้วนสูญเสียไปเปล่า ๆ และยังเป็นการแหวกหญ้าให้งูตื่นอีกด้วย
หลังจากที่ไตร่ตรองแล้ว แม้ว่าเธอจะกังวลเป็นอย่างมาก แต่ก็ได้ล้มเลิกความคิดที่จะไล่ตามหลินหยุนไป
ส่วนหลินหยุนที่ออกมาจากเมืองฉีซาน ก็ได้นำแผ่นทองเกล็ดมังกรออกมา และเหาะเหินไปยังเมืองมี่หยุนอย่างรวดเร็ว
เวลานี้ เมืองมี่หยุนถูกปกคลุมไปด้วยเมฆสีดำ
โดยที่ไม่ใช่เมฆดำที่แท้จริง แต่เป็นเพราะยอดฝีมือสำนักเทียนหยุนกับยอดฝีมือสำนักหยุนเยว่ ได้ทำการเปิดศึกสู้รบกัน
ผู้อาวุโสใหญ่สำนักเทียนหยุน สามเยว่สำนักหยุนเยว่ ทั้งสองคนล้วนเป็นยอดฝีมือที่แข็งแกร่ง
การสู้รบกันในครั้งนี้ รุนแรงสะเทือนเลือนลั่นไปทั่วทั้งปฐพี
โชคดีที่เป็นการสู้รบกันกลางอากาศ ไม่ใช่ภายในตัวเมือง
ไม่อย่างนั้นแล้ว เกรงว่าทั้งเมืองมี่หยุน คงจะถูกทำลายจนราบเรียบเป็นหน้ากลอง กลายเป็นซากปรักหักพังไปทั้งหมด
การสู้รบในครั้งนี้ ช่างน่าสะพรึงกลัวยิ่งนัก!
แน่นอนว่า สิ่งที่ทุกคนให้การจับตามากที่สุด ก็คือผลลัพธ์ของการต่อสู้
ผู้อาวุโสใหญ่สำนักเทียนหยุนเอาชนะสามเยว่สำนักหยุนเยว่ได้ โดยที่ทั้งสองฝ่ายต่างก็ได้รับบาดเจ็บ
แต่ว่า สามเยว่สำนักหยุนเยว่ได้รับบาดเจ็บสาหัสมากกว่า
สุดท้ายได้มีนางเยว่ปรากฏตัวขึ้น และช่วยชีวิตเธอไป
แต่ แม้ว่าสามเยว่กับนางเยว่อีกคนหนึ่งจะได้รับบาดเจ็บ แต่ก็ไม่ได้หลบหนีไปไหน ยังคงพักอาศัยอยู่ที่ตระกูลฉินเหมือนเคย
คนของสำนักเทียนหยุนสองคน โดยมีผู้อาวุโสใหญ่เป็นผู้นำ ได้แผ่ลมหายใจปกคลุม โอบล้อมตระกูลฉินทั้งหมดเอาไว้ เพื่อต้องการจะสอบถามเรื่องราวของหลินหยุนให้ได้
การสู้รบของทั้งสองสำนักเรียกได้ว่าแทบจะเป็นสถานการณ์ที่ตึงเครียดพร้อมปะทะกันได้ทุกเมื่อ
ตอนนี้สำนักหยุนเยว่กำลังเสียเปรียบ ซึ่งจะให้หยุดลงมือนั้นก็คงจะเป็นเรื่องแปลก!
ตระกูลฉินในเวลานี้ ผู้คนทั้งหมด จำนวนนับร้อยคน ต่างก็มีสีหน้าที่ขาวซีด
รับรู้สัมผัสได้ถึงลมหายใจที่แข็งแกร่งที่ปกคลุมอยู่ในอากาศ จิตใจของทุกคนต่างก็จมดิ่งลงสู่ก้นบึ้ง
หมดหนทาง เพราะฝ่ายตรงข้ามนั้นแข็งแกร่งทรงพลังอย่างมาก
พวกเขาก็เหมือนกับมดแมลง ที่กำลังรอผู้อื่นเหยียบย่ำ
สำหรับที่ว่าสำนักหยุนเยว่จะต่อสู้อย่างสุดความสามารถกับสำนักเทียนหยุน เพื่อตระกูลฉินจริง ๆ หรือไม่นั้น พวกเขาไม่มีใครที่จะมั่นใจได้ และยิ่งไม่ทราบด้วยว่าทำไมสำนักหยุนเยว่ถึงได้มาช่วยเหลือพวกเขาตระกูลฉิน
แม้ว่ามีเรื่องราวมากมาย ที่พวกเขาไม่เข้าใจ ไม่ชัดเจน แต่พวกเขาทราบอยู่สิ่งหนึ่งว่า ทุกสิ่งทุกอย่างนี้ ล้วนเป็นเพราะหลินหยุนทั้งนั้น
ถ้าหากไม่ใช่หลินหยุน ตระกูลฉินก็คงจะไม่ต้องประสบกับภัยพิบัติ พวกเขาคงไม่ต้องฝ่าฟันอันตรายถึงขั้นความเป็นความตายแบบนี้
พิธีบวงสรวงบรรพบุรุษของตระกูลก่อนหน้านี้ ก็ถือว่าอันตรายรุนแรงเป็นอย่างมาก แต่ก็โชคดีที่รอดพ้นกันมาได้
คนทั้งหมดของตระกูลฉิน ต่างก็คิดว่าเหตุการณ์แบบนั้นคงจะไม่เกิดขึ้นอีก เพราะว่าไอ้ตัวปัญหานั้น ได้จากไปแล้ว
แต่ก็คาดคิดไม่ถึงว่า จะไปก่อปัญหากับสำนักเทียนหยุนผู้ยิ่งใหญ่จนนำความเดือดร้อนมาอีก
นั่นเป็นถึงสำนักเทียนหยุน ที่เป็นหนึ่งในเก้าสำนักใหญ่แห่งโลกคุนชางเลยทีเดียว!
ใครจะไปคาดคิดว่าจะกลายเป็นสถานการณ์แบบนี้ไปได้!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...