หลินหยุนพูดเบาๆ "กระบี่เล่มนี้ สามารถแลกข้อมูลหนึ่งฉบับได้ไหม?"
เมื่อชายชราได้ยินคำพูดเหล่านี้ เขาก็นิ่งเงียบทันที
ผ่านไปสักพัก เขาก็พยักหน้าเบาๆและพูด "คุณเป็นคนใจกว้างจริงๆ ถ้าขอแค่ข้อมูลหนึ่งฉบับ มันเพียงพออยู่แล้ว!"
"ในอนาคตข้างหน้า ถ้ามีข่าวเรื่องสมบัติล้ำค่าปรากฏตัว หอไป่เต้าของเราจะส่งข้อมูลให้คุณ มันก็ไม่ใช่เรื่องยากอยู่แล้ว!"
"อย่างไรก็ตาม……"
สายตาของหลินหยุนเปล่งประกายทันที "หัวหน้าหอไป่เต้าพูดออกมาได้เลย"
ชายชราพยักหน้าเบาๆและพูด "อย่างไรก็ตาม มันต้องมีระยะเวลาด้วย หอไป่เต้าไม่สามารถให้ข้อมูลกับคุณไปตลอดชีวิต เพราะกระบี่ทิพย์ชั้นยอดเพียงเล่มเดียว มันต้องจำกัดเวลาด้วย"
หลินหยุนพยักหน้าและพูด "เรื่องนี้ยุติธรรมกับเราทั้งสองฝ่าย ถ้าเป็นอย่างนี้ ก็กำหนดเวลาเป็นสองปีละกัน! หัวหน้าหอคิดว่าไง?"
ชายชรานิ่งเงียบชั่วครู่และพูด "โอเค!"
ชายชราวางเครื่องรางทิพย์ลง และมองไปที่หลินหยุนและพูด "งั้นก็เริ่มจากวันนี้เลย หอไป่เต้าในเมืองฉีซานของเรา จะบอกข้อมูลสมบัติล้ำค่าทั้งหมดที่เรารู้ให้คุณรับทราบ"
"ในอนาคตสองปีข้างหน้า เมื่อมีสมบัติล้ำค่าปรากฏ พวกเราจะแจ้งคุณทันที"
เมื่อหลินหยุนได้ยินคำพูดเหล่านี้ เขาก็ขมวดคิ้วทันที สีหน้าของเขาแย่ลงทันที
ชายชราอึ้งไปชั่วครู่ เขาอดไม่ได้ก็เลยถามทันที "คุณผู้ชาย คุณมีอะไรที่ไม่พอใจเหรอ?"
หลินหยุนพูด "ถ้าเป็นแบบนี้ มันไม่คุ้มที่ฉันจะมอบเครื่องรางทิพย์ชั้นยอดออกมา ฉันต้องการให้หอไป่เต้าทุกที่ช่วยฉันค้นหา ถ้ามีสมบัติล้ำค่าปรากฏจะต้องแจ้งข้อมูลให้ฉันทราบ"
"ฉันคิดว่าเรื่องนี้สำหรับหอไป่เต้าแล้ว มันก็เป็นเรื่องที่ง่ายมากๆ ไม่ใช่เรื่องยากลำบากเลย"
"หัวหน้าหอคิดว่าไง?"
เมื่อชายชราได้ยินคำพูดเหล่านี้ เขาก็หัวเราะเบาๆและพูด "คุณจะใช้เครื่องรางทิพย์เพียงแค่ชิ้นเดียว ให้พวกเราหอไป่เต้าทั้งหมด ช่วยคุณหาข้อมูลสมบัติล้ำค่าเหรอ!"
"เครื่องรางทิพย์เพียงชิ้นเดียวไม่พออยู่แล้ว!"
"อย่างไรก็ตาม ฉันก็มองเห็นความจริงใจของคุณเหมือนกัน"
"ความต้องการของคุณ มันไม่ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้!"
"พวกเราถอยกันคนคนละก้าวก็แล้วกัน คุณมอบเครื่องรางทิพย์ชั้นยอดให้เรา ทุกสาขาของหอไป่เต้าจะช่วยคุณหาข้อมูลเกี่ยวกับสมบัติล้ำค่าเป็นเวลาหนึ่งปี"
"ถ้าอีกหนึ่งปีข้างหน้า คุณยังต้องการทำธุรกิจกับเราต่อ คุณก็ต้องมอบเครื่องรางทิพย์ระดับเดียวกันให้พวกเราอีกหนึ่งชิ้น"
"หรือไม่ คุณก็เอาสิ่งของที่ราคาพอๆกับเครื่องรางทิพย์ให้พวกเรา"
"นี่คือความจริงใจของพวกเราหอไป่เต้า"
"คุณคิดว่าไง คุณโอเคไหม?"
หลินหยุนครุ่นคิดชั่วครู่ จากนั้นเขาก็พยักหน้าและพูด "เรื่องนี้ยุติธรรมกับพวกเราทั้งสองฝ่าย! งั้นก็ทำตามข้อตกลงนี้เลย ขอให้หัวหน้าหอมอบข้อมูลอย่างละเอียดของสมบัติล้ำค่า ประเภทของสมบัติล้ำค่า จำนวนของสมบัติล้ำค่าและที่อยู่ของสมบัติล้ำค่าเหล่านี้ที่เคยปรากฏในโลกคุนชางให้ฉันหนึ่งฉบับ"
ชายชราพยักหน้าและพูด "ข้อมูลเหล่านี้ ต้องใช้เวลาในการรวบรวม"
ขณะพูด ชายชราก็นิ่งเงียบไปชั่วครู่และพูด "ฉันคิดว่าต้องใช้เวลาสามวัน! เมื่อถึงเวลานั้นคุณก็นำกระบี่เล่มนี้ มาแลกเปลี่ยนข้อมูลกับพวกเรา"
"ข้อมูลเยอะมาก พวกเราหอไป่เต้าต้องใช้เวลาตรวจสอบหน่อย พวกเราไม่อยากเอาข้อมูลผิดๆให้คุณ!"
"ถ้าเกิดเรื่องไม่ดีขึ้น มันจะทำให้ชื่อเสียงของหอไป่เต้าได้รับความเสียหาย!"
หลินหยุนพยักหน้าด้วยความพอใจและพูด "ในเมื่อเป็นแบบนี้แล้ว อีกสามวันข้างหน้า ฉันจะเดินทางมาอีกครั้ง"
เมื่อพูดจบ เขาก็จากไปทันที
สำหรับท่าทางที่ระมัดระวังของหอไป่เต้า หลินหยุนรอสึกพอใจมากๆ
หลังจากหลินหยุนจากไปแล้ว ด้านหลังห้องโถง มีผู้หญิงวัยรุ่นใส่ชุดสีม่วงเดินออกมา เธอมองไปยังทิศทางที่หลินหยุนเดินจากไป
ผู้หญิงชุดม่วงหันหน้าไปมองชายชราและพูด "หัวหน้าหอ คนๆนี้เป็นใครมาจากไหนกันแน่? เขาพูดจาอวดดีมากๆ? อยากจะสร้างยาทองระดับฟ้า? เขามีความทะเยอทะยานสูงมากๆ!"
ชายชราหยิบถ้วยชาขึ้นมาแล้วดื่มคำหนึ่ง เขาจับหนวดยาวๆของตัวเองและพูดเบาๆ "หอไป่เต้าของเราทำแค่ค้าขายเท่านั้น สำหรับฐานะที่แท้จริงของลูกค้า พวกเราไม่ถามอยู่แล้ว นี่คือกฎระเบียบ ถ้าไม่มีกฎระเบียบแบบนี้ หอไป่เต้าก็คงไม่สามารถอยู่รอดจนถึงทุกวันนี้?"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...